Αποσπάσματα από το νέο βιβλίο της Άλκης Ζέη θα διαβάσουν οι μαθητές Κωνσταντής Αλεξόπουλος, Χρύση Ζούλα και Βασιλική Ρεμούνδου.
Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5:30 μ.μ. Το συγγραφικό έργο της Άλκης Ζέη και η σχέση του με την ιστορία
«Από τα μικρά μου χρόνια ως σήμερα, ας μην πω με ακρίβεια πόσα είναι γιατί θα τρομάξω κι εγώ η ίδια, έζησα έναν πόλεμο, δύο εμφύλιους πολέμους, δύο δικτατορίες και δύο προσφυγιές. Δεν τα έζησα σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος κάθε φορά κι έτσι και να ήθελα δεν θα μπορούσε το συγγραφικό μου έργο να μην επηρεαστεί από τα γεγονότα αυτά που συγκλόνισαν τον τόπο μας. Άθελά μου η ζωή μου μπλέχτηκε μέσα στην ιστορία κι έγινα κι εγώ ένα κομμάτι της. Το συγγραφικό μου λοιπόν έργο, θέλω δεν θέλω, είναι γεμάτο ιστορία… Αν πέτυχα να κάνω τα παιδιά να την ακούσουν τουλάχιστον, το μέλλον θα δείξει».
Α.Ζ.Σταθερή αξία για τη σύγχρονη λογοτεχνία μας, η Άλκη Ζέη μπορεί να γράφει κυρίως για παιδιά, όμως απευθύνεται και στους ενήλικες. Μέσα στα έργα της, η συγγραφέας μετατρέπει προσωπικά της βιώματα σε μυθιστορηματικές καταστάσεις, κρατώντας πάντα την απαραίτητη απόσταση από το αυτοβιογραφικό στοιχείο αλλά επιτρέποντας στους ήρωές της να βλέπουν τα πράγματα με τη δική της θεώρηση. Ανήκοντας σε μια γενιά της οποίας οι ατομικές φιλοδοξίες υποχώρησαν μπροστά στα συλλογικά οράματα και στα συνταρακτικά γεγονότα που αναγκαστικά ισοπέδωναν την προσωπική ζωή, κι έχοντας συμβαδίσει με την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, των ανατροπών, των διωγμών, της αγωνίας για το αύριο, της συμμετοχής στους αγώνες για ελευθερία και δημοκρατία, αισθανόταν ανέκαθεν το χρέος να καταγράψει σημαντικές ιστορικές στιγμές για χάρη των νεότερων γενιών· χωρίς ίχνος διδακτισμού αλλά με τη διάθεση να προκαλέσει προβληματισμό πάνω σε πλήθος διαχρονικών αξιών και σύγχρονων θεμάτων που αποτυπώνει στα έργα της με εξαιρετική λογοτεχνικότητα, καλοδουλεμένη πλοκή και διάσπαρτο χιούμορ.
Η Άλκη Ζέη θεωρείται η πιο σημαντική Ελληνίδα συγγραφέας παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, πολυβραβευμένη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με τα πιο σημαντικά βραβεία. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και προτείνονται επίσης για ανάγνωση και για μελέτη στα σχολεία του εξωτερικού. Τα σημερινά παιδιά έχουν πλέον την ευκαιρία να γνωρίσουν κείμενά της και μέσα στα σχολικά τους βιβλία, όπου είναι ανθολογημένα έργα της.
Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα για την Άλκη Ζέη και δείτε τη συνολική εργογραφία της.
Η εκδήλωση θα μεταδοθεί απευθείας μέσω διαδικτύου από τον ιστότοπο της υπηρεσίας ΔΙΑΥΛΟΣ (diavlos.grnet.gr) του Εθνικού Δικτύου Υποδομών, Τεχνολογίας και Έρευνας Α.Ε.(ΕΔΥΤΕ) και θα είναι ανοικτή σε όλους. Η παρακολούθηση της μετάδοσης θα είναι εφικτή και μέσω του ιστότοπου του Μεγάρου (www.megaron.gr).
https://www.elniplex.com/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac%ce%bb%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b6%ce%ad%ce%b7/
Η Άλκη Ζέη στην συνέντευξή της στο ELNIPLEX
Για την εκπαίδευση: Στην εκπαίδευση νομίζω ότι μετράει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Δηλαδή ο,τι κάνει κάθε δάσκαλος, κάθε καθηγητής μόνος του. Νομίζω ότι η ίδια η εκπαίδευση θέλει ξήλωμα κι από την αρχή. Κάτι στραβό έχει πάει εκεί. Γιατί αυτό για το οποίο είναι να μπούμε στο βιβλίο Γκίνες, τα φροντιστήρια, δεν υπάρχει σε καμία χώρα της Ευρώπης.
Για την Κωνσταντίνα και τις Αράχνες: Να σας πω… Για να γράψω αυτό το βιβλίο πήγα τρία χρόνια στο κεντρικό συμβούλιο του ΚΕΘΕΑ. Μίλησα με πολλούς γονείς, με πολλά παιδιά. Αλλιώς δε μπορείς να το πλησιάσεις αυτό το θέμα. Γιατί ήθελα η ηρωίδα μου να είναι αληθινή. Εγώ δεν είχα κανένα κοντινό παιδί να παρακολουθήσω. Έτσι το έγραψα. Κι αυτήν την ηρωίδα μου την αγάπησα πολύ! Τόσο πολύ που είχα πάει στο Άαχεν, σε αυτήν την μικρή πόλη που είχα φίλους και είχα πάει εκεί ξανά και ένα βράδυ που άναβαν τα φανάρια στους δρόμους, νόμισα ότι την είδα να έρχεται.
Για τις βραβεύσεις: Να σας πω ότι δεν μου κάνουνε και κάτι… Η πιο μεγάλη βράβευση για μένα είναι ότι κυκλοφορεί το Καπλάνι της Βιτρίνας 52 χρόνια. Αυτή είναι η μεγαλύτερη βράβευση για μένα….Γιατί αν είχα πάρει τα βραβεία και δεν κυκλοφορούσαν τα βιβλία, τι να τα κάνω; Και το Καπλάνι μάλιστα που κυνηγήθηκε τόσο πολύ. Δηλαδή ενώ στη Γαλλία το είχανε βάλει στον κατάλογο των 150 καλύτερων διεθνώς βιβλίων κι εδώ στέλνανε γράμματα στα υπουργεία “προς θεού να μην μπει μέσα στα σχολεία το βιβλίο”…
Για τον Μικρό Πρίγκιπα: Ο άντρας μου είχε πάει λίγο καιρό πριν από μένα στο Παρίσι και είχε βρει να μείνουμε τον πρώτο καιρό στο ατελιέ ενός ζωγράφου που έλειπε. Ήταν ένα ατελιέ με ένα γραφείο, με μπογιές, χρώματα, ένα διπλό κρεβάτι που κοιμόμουν εγώ με τα παιδιά και ένα στρώμα που κοιμόταν ο άντρας μου. Το πρώτο βράδυ που πήγα κι εγώ εκεί, είπα κάτι να διαβάσω στα παιδιά. Το ατελιέ είχε σε μια μικρή βιβλιοθήκη τον Μικρό Πρίγκιπα. Τον πήρα και τον μετέφραζα κατευθείαν στα παιδιά. Και τους άρεσε πολύ, ξενυχτίσαμε να το διαβάσουμε. Τους άρεσε πολύ το σημείο που εξημέρωσε την αλεπού. Βγαίνει ο γιος μου -8 χρονών τότε- στην αυλή, και μετά γυρίζει και μας λέει “έκανα έναν φίλο, ένα παιδί, τον λένε Μπενούα”. “Πώς έκανες φίλο;”, του λέω. “Εσύ δε ξέρεις λέξη γαλλικά.”. Και μας λέει: “Τον εξημέρωσα!” (γέλια). Αυτός ο ο φίλος του έχει μείνει μέχρι σήμερα. Είναι φίλοι ακόμη, πηγαίνει ο γιος μου στη Γαλλία, έρχεται αυτός εδώ…
***
Το καλό είναι ότι έχει κάνει όλα τα μολύβια φάμπερ να αισθάνονται περήφανα, επειδή με μολύβι φαμπέρ έγραψε τα πρώτα της λογοτεχνικά κείμενα.
Το κακό είναι ότι έχει κάνει τα φτερά χήνας, τα μπικ, τους στιλογράφους, τους κοντυλοφόρους, τους μαρκαδόρους ακόμα και το πολυτελές στυλό mont blanc του πρωθυπουργού, να σκάνε από την ζήλια τους.
Πληροφορούμαι μάλιστα απο έγκυρες πηγές ότι το τελευταίο σχεδιάζει να υποβληθεί σε μεταμόσχευση μύτης για να γίνει και αυτό μολύβι φάμπερ.
Ευγένιος Τριβιζάς
Πρώτα γνώρισα την αχώριστη παιδική της φίλη Ζωρζ Σαρή. Αρχές της δεκαετίας του ’90, χάρη στην Έλενα Πατάκη, εντρύφησα σε όλο το έργο της, συζήτησα ατέλειωτα μαζί της, μαγεύτηκα. Σε ολες τις συζητήσεις μας πάντα μου μιλούσε για την Άλκη. Αυτό δε στάθηκε όμως ικανό να με πείσει οτι η Άλκη ήταν του κόσμου τούτου. Αποκλείεται. Ήταν το “Κούλι”, όπως το περιγράφει στα μυθιστορήματα. Αρχές του 2000 τη συνάντησα πολλές φορές σε εκδηλώσεις και πάντα μόλις έβρισκα το θάρρος να της μιλήσω μπέρδευα τα λόγια μου, κόμπιαζα, τα έχανα. Σε μια εκδήλωση του ΕΚΠΑ καθίσαμε στο ίδιο πάνελ και μετά στο δείπνο στο ίδιο τραπέζι. Τότε μου είπε το καθοριστικό:
“Βαγγέλη θα πιούμε ένα ουισκάκι; ”
Τι; Η Άλκη κανονικός άνθρωπος;
Μου το επιβεβαίωσε η Μαίρη Κρητικού στην οποία χρωστάω τη σχέση μου μαζί της. Στο πλαίσιο των δράσεων της ΕΨΥΠΕ συνεργαστήκαμε ουσιαστικά και τότε, πέρα από τη λογοτέχνη Άλκη που θαύμαζα, αγάπησα τον άνθρωπο Άλκη.
Μάλλον ήταν τότε που την “εξημέρωσα”.
Ακούραστη, συνεπής σε ο,τι πιστεύει, τολμηρά ειλικρινής, θαρραλέα δίνει σε όλους μας μαθήματα ζωής.
Σε μια λογοτεχνική διαδρομή από το Καπλάνι έως τον Ψεύτη Παππού και το Faber, ο αναγνώστης συναντά στις ζωές των ηρώων της όλη την ιστορία της Ελλάδας, γραμμένη με λογοτεχνική δεινότητα και με μια εκπληκτική αφηγηματική απλότητα. Αυτή την απλότητα που χαρακτηρίζει και την ίδια. Γιατί η αξία της Άλκης κρύβεται στο ανεπιτήδευτα και αψεγάδιαστα απλό. Το απλό σαν το λευκό του αρχαίου κίωνα, σαν το λευκό του αγριολούλουδου. Είναι λογοτέχνης. Δεν έγινε.
Τι να της πω; Ένα απλό ευχαριστώ δε φτάνει. Να’ναι πάντα καλά και να γράφει, να γράφει, να γράφει ασταμάτητα.
Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Το ELNIPLEX για την Άλκη Ζέη:
Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της: Το συγγραφικό μεγαλείο της Άλκης Ζέη ξεδιπλώνεται πεντακάθαρα (και) σε αυτό το μυθιστόρημα. Την δεύτερη απάντηση την πήραμε από την ίδια τη συγγραφέα στη συνέντευξη που παραχώρησε στο elniplex. «Την αγάπησα πολύ αυτή την ηρωίδα» μας είπε και τα μάτια της έλαμψαν από συγκίνηση. Η συγκίνηση αυτή διείσδυσε και στη γραφή της. Οι εφηβικές ανησυχίες, οι σκέψεις, οι προβληματισμοί κι οι ανασφάλειες, καθώς και η ιδιόμορφη σχέση γιαγιάς-εγγονής κεντρίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη κι εκφράζονται με άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με μελαγχολία, πάντα όμως με ευαισθησία (Μαίρη Μπιρμπίλη)
Ο ψεύτης παππούς: Ο Ψεύτης Παππούς αγαπήθηκε από χιλιάδες παιδιά και νέους για την αμεσότητα και την απλότητα της αφήγησης, την αγωνιώδη μορφή της ιστορίας καθώς και τον απόλυτο ρεαλισμό που τη διακατέχει (Απόστολος Πάππος)
Γατοκουβέντες: Πρωτοπρόσωπη και άκρως απολαυστική η αφήγηση από τον γάτο- πρωταγωνιστή της ιστορίας. Το χιούμορ και οι έξυπνες γατίσιες απορίες του διαπνέουν όλο το κείμενο χαρίζοντας ζωντάνια, αμεσότητα και άφθονο γέλιο. Η εγκιβωτισμένη ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας με τον Καύσωνα στη θέση του λύκου είναι απολαυστική! (Μαίρη Μπιρμπίλη)
Η Αλίκη στη χώρα των μαρμάρων: Η Αλίκη μοιάζει με την άλλη Αλίκη, εκείνη στη χώρα των θαυμάτων. Βουτάει στη δική της λαγότρυπα και τρυπώνει σε έναν κόσμο φανταστικό, σ’ αυτόν του Βρετανικού Μουσείου όπως η συνωνόματή της στο δικό της φανταστικό, περπατάει δίπλα από τους συμβολισμούς του κειμένου της Άλκης Ζέη, ακροβατεί με έναν γάτο αγκαλιά στην αλήθεια που ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι να αρχίσει να ακούγεται τα τελευταία 30 χρόνια. (Απόστολος Πάππος)
Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου: Τριακόσιες περίπου σελίδες ολοζώντανης αφήγησης μεταφέρουν όχι απλώς τα γεγονότα, αλλά την ατμόσφαιρα και τον παλμό μιας ολόκληρης εποχής. Γραμμένο σε γλώσσα απλή και κατανοητή η Άλκη Ζέη έγραψε ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα που έμελλε να μείνει ως κλασικό ανάγνωσμα στο πέρασμα των χρόνων. Βιβλίο διαχρονικό που δεν απευθύνεται σε παιδιά αλλά σε αναγνώστες ανεξαρτήτως ηλικίας. (Μαίρη Μπιρμπίλη)
Ο θείος Πλάτων: Η Άλκη Ζέη με έναν πολύ τρυφερό κι απλό, ούτε κατά διάνοια απλοϊκό, τρόπο και με εύρημα ένα παιδικό παιχνίδι προσεγγίζει θέματα που είναι δύσκολο να εξηγηθούν στα παιδιά. Με ειλικρίνεια, αμεσότητα ξεδιπλώνονται καταστάσεις, σκέψεις και συναισθήματα. (Μαίρη Μπιρμπίλη)
Το καπλάνι της βιτρίνας: Μέσα από ένα πλήθος αφηγηματικών ευρυμάτων, η διακεκριμένη συγγραφέας παίρνει από το χέρι τον αναγνώστη και τον τρέχει στα παιδικά της χρόνια. Και αν αυτό θα ήταν αδιάφορο για τους πολλούς, διόλου τέτοιο δεν ήταν ότι αυτά τα παιδικά χρόνια είναι το πρώτο χαλί που έστρωσε η συγγραφέας πάνω στις σελίδες του βιβλίου της για να καταγράψει έναν ολόκληρο κόσμο, μια ολόκληρη εποχή που πηγαινοερχόταν μεταξύ πολιτευμάτων, ιδεοληψιών, αναταράξεων, πολέμων στο κατώφλι. (Απόστολος Πάππος)
Αρβυλάκια και γόβες: Οι ιστορίες του Νίκου, της Λίας, του Κώστα είναι διαφορετικές αλλά και τόσο ανθρώπινα ίδιες! Τις ενώνουν η ξενιτιά, η νοσταλγία, οι μνήμες αλλά κυρίως η ευαίσθητη οπτική της Άλκης Ζέη που μέσα από το ρόλο του αφηγητή σκιαγραφεί τις αποχρώσεις της ανθρώπινης ψυχής με μοναδική μαεστρία. (Μαίρη Μπιρμπίλη)
Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο: Στα βιβλία της Άλκης Ζέη πάντα διακρίνει κανείς στοιχεία από την προσωπική της ζωή και τα κοινωνικά και ιστορικά γεγονότα που τη σημάδεψαν. Στο «Με μολύβι φάμπερ…», όμως, μας μεταφέρει κυριολεκτικά, στην εποχή εκείνη, και μας προσφέρει την ευκαιρία να ζήσουμε μέσα από την αφήγησή της, τα όσα συνέβαιναν με τον τρόπο που τα αντιλαμβανόταν η ίδια σαν παιδί κι έπειτα ως έφηβη και νεαρή γυναίκα. Τα πρόσωπα που αναφέρονται αποκτούν μέσα από την ζωντανή αφήγηση και την εσωτερική οπτική γωνία της Άλκης, οντότητα. Η έμμεση ηθογράφηση μας επιτρέπει να γνωρίσουμε μια στάλα την ανθρώπινη υπόσταση ανθρώπων τους οποίους γνωρίζουμε μέσα από το έργο τους. Δεν ξέρουμε πως κατάφερε να κρατήσει αυτή την παιδική ματιά και το δυνατό συναίσθημα παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια, προφανώς αυτό είναι και το μεγαλείο της συγγραφέως. (Μαίρη Μπιρμπίλη)
Η μωβ ομπρέλα: Γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα ζωντανεύουν σαν μια ταινία εποχής, με κωμικά στοιχεία, που σε παρασύρουν σ’ ένα ταξίδι των παιδικών χρόνων μιας παρέας παιδιών. Τα παιδιά με την αστείρευτη φαντασία τους πλάθουν ταξίδια με το νου και καταστρώνουν παιχνίδια από το τίποτα. Πλάθουν και φτιάχνουν και δημιουργούν και παίζουν και γελούν, πάντα μαζί, γιατί κανένα από αυτά τα παιχνίδια δε φτιάχτηκε για να αποξενώνει, να αποστειρώνει από το περιβάλλον, να αποκόπτει το “μαζί”. (Δώρα Πουρή)
Ο Μικρός Πρίγκιπας (εικ. Αλέξη Κυριτσόπουλου): Αν το ονομάζαμε το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς δε θα ήμασταν διόλου υπερβολικοί. Να κυκλοφορεί το διασημότερο βιβλίο του κόσμου σε μετάφραση της Άλκης Ζέη και εικονογράφηση του Αλέξη Κυριτσόπουλου. Ωραία. Τι άλλο θέλουμε δηλαδή για να ονομάσουμε ένα τέτοιο εγχείρημα ως τεράστιο εκδοτικό γεγονός; (Απόστολος Πάππος)
