Ο κόσμος ανάποδα

Ο κόσμος ανάποδα (Yafka Records)

Ο Άγγελος Αγγέλου και η Έμη Σίνη, δημιουργοί του «Μικρού Κοπέρνικου» και των «7 άθλων», των ραδιοφωνικών εκπομπών του Δεύτερου Προγράμματος, σε έναν εξαιρετικό πραγματικά δίσκο με τη συμμετοχή πολλών σημαντικών ερμηνευτών και ενορχήστρωση από τον Θόδωρο Κοτεπάνο.
Ο Άγγελος Αγγέλου και ο Θόδωρος Κοτεπάνος παίζουν με ανατρεπτικούς ρυθμούς ενώ οι ερμηνείες των τραγουδιών είναι πραγματικά απογειωτικές. Οι ήχοι κινούνται παντού, θέλεις να τους τρέξεις, να τους παίξεις, να τους τραγουδήσεις.
Με τη βοήθεια των όμορφων, σπιρτόζικων στίχων της Έμης Σίνη που επινοεί μια ντουζίνα απίστευτα πλάσματα, από την ξεχωριστή μάγισσα Σκουποξυλάνθη ως τον Μπομπ το Χαμαιλέοντα, ο δίσκος απέχει όλων των στερεοτύπων ενώ η φαντασία και το χιούμορ κατέχουν ηγετικό ρόλο.
Τα τραγούδια αποτελούν αυτοτελείς ιστορίες, σύντομα και περιεκτικά μουσικά παραμύθια που ζωντανεύουν μέσα σε 3 λεπτά έναν άλλο κόσμο στα μάτια σου. Έναν κόσμο ανάποδα κι όχι έναν ανάποδο κόσμο.
Ο δίσκος βρίσκει χρόνο με το χρόνο τη ξεχωριστή του θέση στην καρδιά και τη δισκοθήκη παιδιών, γονιών και εκπαιδευτικών. Γιατί αυτός ο δίσκος είναι-κατά elniplex- από τα διαμάντια του παιδικού τραγουδιού και όπως μας αρέσει να λέμε είναι ένα από τα άξια, σύγχρονα παιδιά της μαμάς Λιλιπούπολης. 

Στίχοι: Έμη Σίνη
Μουσική: Άγγελος Αγγέλου
Τραγούδι: Τίμος Δασκαλόπουλος, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Σωτηρία Ρουβόλη, Ευαγγελία Τσιάρα, Παντελής Ραβδας, Άγγελος Αγγέλου
Πιάνο: Θόδωρος Κοτεπανος
Κιθάρα-Μπάντζο: Αριστείδης Χατζησταύρου
Βιολί: Διονύσης Βερβισιώτης
Κόντραμπάσο: Δημήτρης Τσεκούρας
Τρομπέτα: Γιάννης Καραμπέτσος
Κόρνο: Βεγγέλης Σκούρας
Ξυλόφωνο-Κρουστά: Αλέκος Χρηστίδης. 

*

Η μάγισσα Σκουποξυλάνθη
Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Κατερίνα Φωτεινάκη

Είναι ψηλή και λυγερή η μάγισσα Σκουποξυλάνθη!
Είναι καλή κι ευγενική η μάγισσα Σκουποξυλάνθη!
Έχει μαλλί μαύρο,μακρύ η μάγισσα Σκουποξυλάνθη!
Μάτι μελί,χείλη μπλαβί η μάγισσα Σκουποξυλάνθη!

Όμως κάτι δεν της πάει, την εικόνα της χαλάει
και τη μάγισσα ασχημαίνει κι αυτή νιώθει πικραμένη.

Μια ελιά σαν μπάλα τένις,
που τη βλέπεις και παθαίνεις,
που δε θα`θελες να είχες,
ροζ,μεγάλη,με δυο τρίχες!

Μα μια μέρα πριν χαράξει
φίλτρο μαγικό θα φτιάξει.
Την ελιά να εξαφανίσει
την ασχήμια να ξορκίσει…

Βάζει πόδια μιας ακρίδας,
μισή μύτη νυχτερίδας,
δαχτυλάκι από πιθήκι
κι ένα ξίφος με τη θήκη!

Δυο κεραίες κατσαρίδας,
μαγουλάκι παλαμίδας,
τραπεζίτη ταραντούλας
και φτερό μιας λιβελούλας.

Βλεφαρίδα από σκαθάρι
και μουστάκι από ψάρι,
τρία νύχια από σκουλήκι
και δυο κουταλιές τζατζίκι!!

Τέλος,βάζει δέκα μύγες
κι ένα σορτς με πέντε ρίγες,
μαύρη φτέρνα από ποντίκι
και μια τσίμπλα από κατσίκι.

Όταν πάρει μία βράση
είναι έτοιμο να δράσει!
Κι επιτέλους η ελιά της
θα χαθεί από μπροστά της!

Μα στη μύτη δεν το βάζει,
το σκουπόξυλο φωνάζει
και τον κόσμο όλο γυρίζει
και τα μάτια όλων ραντίζει.

Την ασχήμια παραβλέπουν
και καμιά ελιά δε βλέπουν,
μα είναι εκεί κι αυτή κι οι τρίχες
που δε θα`θελες να είχες!

Είναι ψηλή,πανέμορφη η μάγισσα Σκουποξυλάνθη!
Κούκλα σωστή και ζηλευτή, η μάγισσα Σκουποξυλάνθη!

Ο κύριος Γρουσουζέλος
Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Τίμος Δασκαλόπουλος,  Παντελής Ραβδάς

Όταν δει έξω λιακάδα βάζει το μαγιό και τρέχει
μα σαν πάει να βουτήξει ξαφνικά καρέκλες βρέχει!
Και ταξίδι όταν πάει όλο χάνεται η βαλίτσα
και θα βρει πάντα μια τρίχα όταν πάει να φάει πίτσα!

Όταν πάει τουαλέτα πάντοτε υπάρχει άλλος
κι όταν παίρνει στην Αγγλία πάντοτε απαντάει Γάλλος!
Ο κύριος ο Γρουσουζέλος πάντα γκαντέμης κι ατυχής
δε θα έχει καλό τέλος να μου το θυμηθείς!

Και θα χύσει τον καφέ του στο κατάλευκο κουστούμι
και στα μπαρ πάντα του βάζουν τζιν ποτό αντί για ρούμι.
Κι όταν παίζει τριάντα μία πάντοτε αυτός κερδίζει!
Μα σαν μπει στο λεωφορείο πάντα κάποιος τον ξαφρίζει!

Όταν πάει να πληρώσει τα ταμεία έχουν κλείσει
και στ’ αμάξι σαν γυρίζει βλέπει στο παρμπρίζ μια κλήση.
Μα ο κύριος Γρουσουζέλος αν και είναι ατυχής
μ `όλες τις αναποδιές του πάντα είναι ευτυχής!

Λέει «έχω την υγεία μου κι έτσι δεν με ενδιαφέρει
αν στην τουαλέτα αργήσω κι αν στην κίνηση κολλήσω
και χαρούμενο με κάνει, που μπορώ σε σας να πω
τις μικρές μου ατυχίες και μαζί σας να γελώ».

Ο κύριος ο Γρουσουζέλης πάντα γκαντέμης, μα ευτυχής
κάποτε θα τον γνωρίσεις να μου το θυμηθείς!
Κι εσύ θα τον γνωρίσεις να μου το θυμηθείς!

*

Ο Μπομπ ο χαμαιλέοντας

Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Χάρης Καβαλλιεράτος

Ο Μπόμπ ο Χαμαιλέοντας
που περπατάει τρέμοντας
σ’ ένα σπιτάκι έχει μπει
φοβάται τι θα του συμβεί

Πατάει πάνω στο παρκέ
κι αμέσως γίνεται καφέ
και μόλις φτάσει στο χαλί
αλλάζει σε πορτοκαλί

Πέφτει στο πιάτο με το γάλα
κι ασπρίζει όλη του η κεφάλα
τα πόδια αγγίζουν το τυρί
και κιτρινίζουν στη στιγμή

Κι έτσι δίχρωμος γυρνάει
κι αλλάζει χρώμα όπου πατάει
κι έτσι απ’ τα μάτια ξεγλιστράει
κι απαρατήρητος περνάει

Παίρνει το χρώμα της κουζίνας
και το ροζάκι της κουρτίνας
γίνεται εκρού με κιτρινάκι
σαν κάτσει επάνω στο βρακάκι

Σε μια ντομάτα κοκκινίζει
και σ’ ένα αγγούρι πρασινίζει
κι ύστερα ροζ με λίγο ασπράκι
σαν κάτσει επάνω σε σπυράκι

Ο Μπόμπ ο Χαμαιλέοντας
που περπατάει τρέμοντας
σιγά σιγά φτάνει στην πόρτα
παίρνει το χρώμα που ‘χε πρώτα.

* 

Μια μέρα στο Πεκίνο

Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Τίμος Δασκαλόπουλος, Δανάη Παναγιωτοπούλου

Ένας Κινέζος περπατάει στη βροχή
κρατάει κίτρινη ομπρέλα ανοιχτή.
Και μια Κινέζα μ’ έναν μπέμπη αγκαλιά
γυρνάει απ’ τη δουλειά.

Οι καφετέριες γεμάτες Κινεζάκια
πίνουν ζεστό καφέ και τρώνε κουλουράκια.
Παρέες που τα λένε και χαμογελάνε
και τη βροχή κοιτάνε.

Κι όλος ο κόσμος στο Πεκίνο έχει βγει.
Χίλιοι Κινέζοι τρέχουν μέσα στη βροχή.
Ουράνιο τόξο όπου να` ναι θα φανεί.
Θα φανεί!

Βρέχει μα κανέναν δεν πειράζει
όλοι τρέχουν στο Πεκίνο
βρέχει κι όλοι μούσκεμα θα γίνουν
όλοι τρέχουν στο Πεκίνο.

Φανάρια κόκκινα και πράσινα ανάβουν
κι όλοι τρέχουν λεωφορείο να προλάβουν
και τ’ αυτοκίνητα τους βρέχουν με νερά,
τους κάνουνε παπιά.

Ένας Κινέζος που διαβάζει εφημερίδα
και μια Κινέζα με βαρκούλα την ελπίδα.
Ένα σκυλάκι σ` ένα δέντρο ξαλαφρώνει
και ξανανιώνει!

Έχει βραδιάσει και τα φώτα όλα ανάβουν
και τα πολλά τα σούρτα φέρτα τώρα παύουν.
Όλοι στα σπίτια τους μαζεύονται γιατί
πέφτει ασταμάτητη βροχή.

Τα Κινεζάκια στα κρεβάτια τους φωλιάζουν,
κλείνουν τα μάτια και σε όνειρο βουλιάζουν.
Μια μέρα βλέπουν στο Πεκίνο με βροχή
και βγαίνουν έξω εκεί!

*

Ένας μεγάλος καβγάς

Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Δανάη Παναγιωτοπούλου

Ένα κακα-καλοκαίρι κακακα-κάπου στη Δύση,
σ’ ένα κακα-καπηλειό γίνεται τρελό μεθύσι.

Κακα-κάθονται όλοι μέσα και κακα-καταβροχθίζουν
κακα-καπνιστό σαλάμι πίνουν και κακα-καπνίζουν.

Κακακακα-κάποιο βράδυ, φτάνει ένας κα-καουμπόης,
κακα-κάθεται μονάχος και το παίζει κουλ και γόης.

Παραγγέλνει κα-κακάο κι ένα κακα-καλαμάκι
μονομιάς το καταπίνει και ισιώνει το μουστάκι.

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει κι έρχεται νέος πελάτης
το κουπί του ακόμα στάζει μάλλον είναι κωπηλάτης !

Είναι κοκοκο-κομμάτια κι έχει κοκο-κορακιάσει
παραγγέλνει κο-κονιάκ, μπας και λίγο ξεδιψάσει.

Μα όλο κοκοκο-κομπάζει, ότι είναι κορυφαίος,
ότι είναι κο-κορμάρα, περιζήτητος κι ωραίος !

Κι ο κακα-καουμπόης επιτίθεται ευθαρσώς
στον καημένο κωπηλάτη, που είναι κακα-καθιστός.

«Πάψε πια ρε καραγκιόζη ! Κοίτα σ’ ένα κα-καθρέφτη
και θα κακα-καταλάβεις ότι το μαλλί σου πέφτει.

Είσαι ηλιο κα-καμμένος, κακα-κάμποσο παχύς
και κακάσχημος καράφλας είσαι και πολύ τραχύς!»

«Τι είπες ρε κοκκινοτρίχη; Κοντοπίθαρε κολιέ!
Που αν σε κοκο-κοπανίσω, θα χορεύεις με πλιέ!

Κοντοστέκεσαι μακριά μου και κοάζεις σα βατράχι,
μα αν παλέψουμε μια μέρα σε νικάω άμα λάχει!»

Και δε σταματάνε μέχρι να βγει ο αντίπαλος ξερός
κι έτσι δεν καταλαβαίνουν πως περνάει ο καιρός.

Κι από τότε όσοι περνάνε από αυτό το καπηλειό,
όλοι τους ευθύς ακούνε κακακα και κοκοκο.

Και ρωτάνε για να μάθουν αν αυτά είναι κοράκια,
μα οι ντόπιοι απαντάνε «Είναι κάτι γεροντάκια».

Είναι ένας κα-καουμπόης κι ένας κωπηλάτης τσίφτης
κι ο καβγάς αυτός κρατάει απ’ την εποχή των φίφτις! 

*

Ο Αμπάκος

Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Μαρία Θωίδου

Σαν ξυπνήσει το πρωί πίνει ένα καφεδάκι
και θα ψάξει στο ντουλάπι για κανένα κουλουράκι.

Αφού πιει μια βυσσινάδα ένα γιαουρτάκι θέλει
και μετά δυο φρυγανίτσες αλειμμένες με το μέλι.

Αφανίζει μια μπανάνα κι ένα αυγό τηγανητό,
μέχρις ότου να το βγάλει απ`το φούρνο το ψητό.

Δυο μπουτάκια κι ένα στήθος με πατάτες ριγανάτες
και μια πλούσια σαλάτα με αγγούρια και ντομάτες.

Μα όταν όλα αυτά τα φάει θα περάσει στο γλυκό
δηλαδή μία τουρτίτσα και εκμέκ με παγωτό.

Τρώει για φρούτο ένα πεπόνι κι ένα μπολ με μαύρα μούρα.
Το ψυγείο πάλι ανοίγει γιατί του`ρχεται λιγούρα…

Κατεβάζει ντολμαδάκια, δυο βαζάκια μαρμελάδα
και γεμίζει βιταμίνες πίνοντας πορτοκαλάδα.

Μα όταν πέφτει στο κρεβάτι δεν μπορεί να κοιμηθεί,
γιατί ο νους του ταξιδεύει πάντα γύρω απ`το φαΐ !

Κι έτσι μέχρι το πρωί τι να κάνει το παιδί;
Τι να κάνει το παιδί; Καταπίνει ό,τι βρει!

*

Ο πυρετός

Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας

Είμαι εγώ ο πυρετός
είμαι άντρας δυνατός
και σε όλους σας γνωστός
σαν πολύ σκληρός εχθρός.

Όταν μ’ αντικρίζουν
όλοι στο κρεβάτι τους αφήνω
κι όποτε μου κάνει κέφι
τους παγώνω ή τους ψήνω.

Τους ζεσταίνω, τους κρυώνω
φέρνω ρίγη, τους ιδρώνω
μεγαλώνω και μικραίνω
από δω κι εκεί πηγαίνω.

Πότε γίνομαι σαράντα
και παραμιλάνε πάντα
πότε είμαι τριάντα εφτά
και πονάνε τα πλευρά.

Και τα βάζω με πολλούς
με μεγάλους και μικρούς
όλοι τους με πολεμάνε
μα ποτέ δε με νικάνε.

Μια μου ρίχνουν πορτοκάλια
και μπανάνες και παπάγια
μια με λούζουνε με τσάγια
ή με ξόρκια και με μάγια.

Τους ζεσταίνω, τους κρυώνω
φέρνω ρίγη, τους ιδρώνω
μεγαλώνω και μικραίνω
από δω κι εκεί πηγαίνω.

Τριάντα εφτά, τριάντα οχτώ,
τριάντα εννιά ανεβαίνω κι όλο ανεβαίνω
τριάντα εφτά, τριάντα οχτώ,
τριάντα εννιά πυρετός.

Και νομίζουν πως κερδίζουν
σαν τα μάγουλα ροδίζουν
αλλά όμως δεν γνωρίζουν
ότι άδικα ελπίζουν.

Κι ότι θα με ξαναδούνε
τους χειμώνες που θα’ ρθούνε
ναι, θα με ξαναδούνε
τους χειμώνες που θα’ ρθούνε.

* 

Η βρύση που έβριζε

Μουσική: Άγγελος Αγγέλου, Στίχοι: Έμη Σίνη,
Ερμηνεία: Στράτος Αχλάτης

Σ` ένα χωριό πιο μακριά από αυτά τα μέρη,
υπήρχε μια τεράστια, πράσινη, άγρια φτέρη.
Μα η φτέρη στο τραγούδι αυτό δε θα σ’ απασχολήσει
γιατί πρωταγωνίστρια είναι η από κάτω βρύση !

Ήταν μια βρύση πέτρινη μ’ ένα προβληματάκι…
Σαν άνοιγε, δεν έβγαζε τρεχούμενο νεράκι !
Αυτή η βρύση έβριζε εκείνους που διψούσαν
κι αυτοί απομακρύνονταν και δυσανασχετούσαν.

«Είμαι η βρύση του χωριού! Κανέναν δεν ποτίζω!
Κι όσο εσείς μ’ ανοίγετε, τόσο εγώ θα βρίζω!»
Μια μέρα όμως που φύσαγε, Δευτέρα μεσημέρι,
της ρίξανε οι κάτοικοι στο στόμα της πιπέρι!

Η βρύση τότε ξύπνησε και πάει να τους τα ψάλει,
μα απ’ το χρυσό το στόμιο νεράκι ξεπροβάλλει.
Όμως κανείς δεν πρόσεξε μια χούφτα από πιπέρι
που απ`τον αγέρα σκόρπισε και έπεσε στη φτέρη.

Το πρόβλημά τους λύθηκε. Νεράκι η βρύση στάζει.
Μα η φτέρη όλο φτερνίζεται στιγμή δεν ησυχάζει!
Και έτσι εύκολα κι απλά μία απροσεξία,
στην άσημη τη φτέρη μας άλλη θα δώσει αξία.

Κι από κομπάρσα θα κληθεί να πρωταγωνιστήσει
κι αλίμονο στη βρύση μας που δεν μπορεί να βρίσει! 

*

Ξεχνάμε
Μουσική: Άγγελος Αγγέλου Στίχοι: Έμη Σίνη
Ερμηνεία: Στράτος Αχλάτης, Ευαγγελία Τσιάρα

Πώς μ’ αρέσουν οι κουκλίτσες
με μπλε μάτια και μαλλιά όλο μπουκλίτσες.
Τις χτενίζω, τις κουρεύω και τις βάφω και τις ντύνω
και κανέναν να τις πάρει δεν αφήνω!

Αγαπώ τα στρατιωτάκια με τα ξίφη,
τις στολές, τα καπελάκια που παλεύουν και χτυπάνε,
τον εχθρό μου πολεμάνε
και στα κάστρα τους σαν ήρωες γυρνάνε !

Τις ταΐζω, τις κοιμίζω
και καινούριες πόλεις χτίζω.
Τις μαλώνω, τις βαφτίζω
και τον πύργο τους γκρεμίζω.

Πάρε μου, πάρε μου έναν καταπέλτη
και τακούνια με φιογκάκια!
Μια σφεντόνα για πουλάκια!

Πάρε μου, πάρε μου ένα κατσαβίδι!
Μία κούκλα με κοτσίδια
και δυο λαστιχένια φίδια!

Πάρε μου, πάρε μου ένα κραγιονάκι!
Κι ένα τανκ με φλογοβόλο
και κουκλόσπιτο με θόλο!

Πάρε μου, πάρε μου ένα κομμωτήριο!
Πυροσβεστική μ` αντλίες
και φλιτζάνια για κυρίες!

Τώρα έχω μεγαλώσει
τα παιχνίδια μου έχω δώσει,
άλλα είναι στα πατάρια
ξεχασμένα σε συρτάρια.

Δε θυμάμαι τ` όνομά τους.
Ούτε ποια ήταν τ` άλογά τους.
Μας κοιτάνε λυπημένα,
με τα ρούχα λερωμένα.

Έπρεπε να τα φροντίσω
και ποτέ να μην τ` αφήσω
και ποτέ να μην ξεχάσω ότι τα παιχνίδια αυτά σκονισμένα πια,
παλιά μου κρατούσαν συντροφιά και με γέμιζαν χαρά.

*

Δίαιτα
Μουσική: Άγγελος Αγγέλου Στίχοι: Έμη Σίνη
Ερμηνεία: Σπύρος Σακκάς

Θα σας πω μια ιστορία απ`τα χρόνια μου τα πρώτα,
στο Παρίσι όταν ζούσα με τη θεία Πανακότα.
Ήτανε η γειτονιά μου άκρως καλλιτεχνική,
με πολλούς ”γλυκούς” αστέρες θέατρο και μουσική.

Στο απέναντι μας σπίτι κατοικούσε ο Ζελέ,
που φορούσε μπλέ φανέλα και σορτσάκι εμπριμέ.
Ήτανε μεγάλος σκόρερ. Στην επίθεση αετός!
Μα από μια λάθος τρίπλα έμεινε για πάντα εκτός…

Στο διαμέρισμα το δίπλα, δυο στενά απ`το Ζελέ,
έμενε μια πριμαντόνα η μις Κρεμ Καραμελέ.
Είχε όμως πολλά κόμπλεξ ζήλευε τη Σαντιγί
που ήταν πρώτη στις κορώνες και την ήξερε όλη η γη!

Πάνω από τον όροφό μας κάθε μέρα ντο και σολ,
έπαιζε στο πιάνο φούγκες ο γνωστός Προφιτερόλ.
Έγραφε πολλές σονάτες συμφωνίες,κουαρτέτα
και στο μέγαρο τον είχαν φάτσα μόστρα σε πορτρέτα.

Όλη μας η γκαρνταρόμπα δια χειρός της Ραβανί,
που ήταν διάσημη μοδίστρα με φινέτσα και γραμμή.
Με μεγάλη αδυναμία στον τραγουδιστή της ροκ
τον περίεργο,μα κούκλο και γνωστό σε όλους Κωκ!

Μα σε δέκα χρόνια μέσα κόψαν όλοι τα γλυκά
και προτίμησαν οι Γάλλοι φρούτα και λαχανικά!
Χάσαν όλοι τις δουλειές τους φύγαν σ`άλλες γειτονιές
και ξεχάστηκαν αμέσως στις επόμενες γενιές…

Μα εγώ πάντα θυμάμαι την παλιά μου γειτονιά
με τα όμορφα σοκάκια και τα διάσημα γλυκά…
Κι έτσι δίαιτα δεν κάνω! Είναι τρομερά κακό!
Είναι σαν να απολύω ένα άμοιρο γλυκό!

Στο δίσκο περιλαμβάνονται ακόμα τα ορχηστρικά:

-ο μικρός Κοπέρνικος

-δρόμος

-επιστροφή