Πώς εκλαμβάνει ένα παιδί το γεγονός της πολύωρης απουσίας των γονιών του; Πόσο του λείπει η μαμά του που εργάζεται πολλές ώρες; Και πόσο ο συναισθηματικός του κόσμος πληγώνεται;
Ένα στιγμιότυπο της καθημερινότητας που ζουν δύο αδερφές που οι γονείς τους λείπουν πολλές ώρες στη δουλειά. Ο πόνος που μπορεί να προκαλέσει στην ψυχή ενός μικρού παιδιού η απουσία της μάνας, αλλά και ο μαγικός τρόπος ερμηνείας αυτής της απουσίας που θα διώξει μακριά κάθε θυμό, πίκρα και αίσθημα απόρριψης.
Η Ευτυχία είναι ένα μικρό κορίτσι γεμάτο χαρά, ζωντάνια και διάθεση για παιχνίδι. Σπάνια ησυχάζει. Μια μέρα, όμως, είναι διαφορετική. Δεν έχει διάθεση για τίποτα. Ήσυχη, καθισμένη στο κρεβάτι, αγκαλιά με το αρκουδάκι της, είναι πολύ στεναχωρημένη. Η Μαργαρίτα, η μεγάλη της αδερφή, προσπάθει να καταλάβει τι έχει και τότε εκείνη ξεσπάει σε κλάματα. Θέλει τη μαμά της. «Δε μ’ αρέσει όταν γυρίζω από το σχολείο και δεν τη βρίσκω εδώ»… «Θέλω να δουλεύει μόνο το πρωί». Η Ευτυχία είναι απαρηγόρητη. Ότι κι αν της λέει η αδελφή της για να εκλογικεύσει το συναίσθημά της και να απαλύνει τον πόνο της δεν βοηθάει. Της εξηγεί οτι αυτό δεν γίνεται κάθε μέρα, ότι δεν είναι μόνες γιατί έχουν τη γιαγιά να τις προσέχει, ότι είναι τυχερές γιατί το Σαββατοκύριακο είναι όλοι μαζί, ενώ άλλα παιδάκια… Τίποτα όμως. Οι εξηγήσεις της Μαργαρίτας δεν είναι αρκετές για να καλύψουν την στεναχώρια και την αγωνία της. Όσα κι αν βρίσκει θετικά, αναλύει και παραλληλίζει την καθημερινότητά τους με άλλες, η ανησυχία και οι φόβοι της Ευτυχίας όλο και μεγαλώνουν. «Να δεις που και η μαμά θα μένει μέχρι αργά στη δουλειά, όπως ο μπαμπάς, και δε θα τη βλέπουμε ούτε αυτή. Και εγώ θα προσπαθώ να μένω ξύπνια, αλλά δε θα αντέχω και θα κοιμάμαι». Η Μαργαρίτα την παρηγορεί «Η μαμά πάντα θα βρίσκει χρόνο για σένα…». Τίποτα όμως. Ο φόβος της μικρής Ευτυχίας γίνεται απογοήτευση, αίσθημα απόρριψης και έλλειψης αγάπης. Θυμός. «Αν με αγαπούσαν η μαμά και ο μπαμπάς, δε θα έλειπαν ποτέ! Ποτέ! Θα έμεναν πάντα δίπλα μου!». Όμως, γίνεται αυτό;
Μια βόλτα στο πάρκο θα φέρει τη λύση. Μια φωλιά χελιδονιών! Είναι γεμάτη μικρά χελιδονάκια! Είναι χωρίς τη μαμά τους! Είναι… μόνα τους! Μα, πού είναι η μαμά τους;
Οι γονείς δεν είναι συνέχεια δίπλα στα παιδιά τους… και η φύση έρχεται να το αποκαλύψει αυτό στα μάτια της Ευτυχίας και να τη λυτρώσει από τον επίμονο πόνο της απόρριψης και της έλλειψης αγάπης. Να της δώσει ικανοποίηση και να τη γεμίσει χαρά που οι γονείς της λείπουν ακριβώς για αυτό. Επειδή την αγαπούν και πρέπει να βρουν τρόπο να τη φροντίζουν. «Και να θυμάσαι… Τα χελιδόνια πάντα γυρνάνε στη φωλιά τους». Κι έτσι, κατάλαβε και το μυαλό της πλημμύρισε από όμορφες εικόνες και στιγμές και το χαμόγελο επέστρεψε στο πρόσωπό της.
Με τη μικρή Ευτυχία σίγουρα πολλά παιδιά θα ταυτιστούν.
Το κείμενο της Θάλειας Κουνούνη είναι όμορφο. Λιτό, κατανοητό και ευκολοδιάβαστο, αγγίζει ένα θέμα της σύγχρονης πραγματικότητας. Μέσα από μια συζήτηση, ένα διάλογο ουσιαστικά μεταξύ των δύο κοριτσιών περνάει τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, ενώ με πολύ όμορφο και έξυπνο τρόπο δίνει την εξήγηση. Γιατί, οι γονείς δεν γίνεται να είναι πάντα δίπλα μας και οι ίδιοι οι νόμοι της ζωής και της φύσης έχουν την απάντηση και έρχονται να το επιβεβαιώσουν.
Η εικονογράφηση, με χρωματιστές ακουαρέλες σε παλ αποχρώσεις, είναι της Γερμανίδας καλλιτέχνιδας Enja Schling.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Μαμά μην πας στη δουλειά! |
| Συγγραφέας: | Θάλεια Κουνούνη |
| Εικονογράφηση: | Enja Schling |
| Εκδόσεις: | Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2016 |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 25,6 Χ 25,3 |
| ISBN: | 978-960-14-3102-4 |
