Η Μπάρμπαρα Αρόγιο χωρίζει σε επτά κεφάλαια το υλικό της:
- Ελέγχω το σώμα μου… για να μην κουράζομαι και να μην ενοχλώ τους άλλους
- Διαχειρίζομαι τα συναισθήματά μου… για να μην αγχωθώ σε ένα διαγώνισμα
- Προσέχω… για να συγκρατώ καλύτερα τς πληροφορίες
- Κατανοώ μια οδηγία… για να πετύχω αυτό που μου ζητήθηκε
- Οργανώνομαι… για να αποκτήσω αυτονομία
- Συγκεντρώνομαι… για να μην αφαιρούμαι
- Απομνημονεύω…. για να μαθαίνω πιο εύκολα τα μαθήματά μου
… αφού προηγουμένως έχει κάνει μια πολύ κατατοπιστική εισαγωγή για τον εγκέφαλο, τον τρόπο που λειτουργεί, τα μέρη του και την εξέλιξή του κατά τη διάρκεια της ζωής μας, από μωρό μέχρι την είσοδό μας στην τρίτη ηλικία.
Το βιβλίο δεν απευθύνεται σε παιδιά με ΔΕΠΥ αφού εκεί χρειαζόμαστε άλλες προσεγγίσεις, αλλά σε παιδιά με κάποια θέματα συγκέντρωσης που μάλλον είναι διαχειρίσιμα από το ίδιο το παιδί και το περιβάλλον του αρκεί να… συγκεντρωθεί. Πού σημαίνει, για να σοβαρευτούμε, να κατακτήσει κάποιες τεχνικές, κάποιους τρόπους που αυξάνουν τον έλεγχο του σώματος, τη διαχείριση της ανίας, την κατανόηση των ζητουμένων από κάποιον εκπαιδευτικό ή άλλον, την αύξηση του ενδιαφέροντος, τη συγκέντρωση σε μια δεδομένη δραστηριότητα (μάθημα κτλ)
Ο οδηγός της Αρόγιο είναι ορθός κοφτός, με αρκετά σαφείς αλλά απόλυτες διατυπώσεις. Μου έδωσε την βεβαιότητα ότι δε θέλει σε καμία στιγμή να διαπραγματευθεί με το παιδί/προέφηβο/έφηβο, αλλά ούτε και με τον γονιό καμία πτυχή αυτοδιάθεσης. Έτσι είναι τα πράγματα, οφείλεις να βελτιώσεις κάποια πράγματα για να μην μείνεις έξω από το τρένο. Αυτό είναι το αναδυόμενο πνεύμα της συγγραφέα και αυτό θέλει να μεταφέρει με ξεκάθαρο τρόπο σε όλους.
Η αλήθεια είναι ότι η οριοθέτηση που αποτελεί έναν ύψιστο στόχο οικογενειακής και κοινωνικής συμβίωσης δεν θέλει πολλές διαπραγματεύσεις. Το πλαίσιο πρέπει να έχει ελάχιστα παράθυρα διαφυγής από τα παιδιά που σχεδόν πάντα θα αναζητήσουν πεδίο ελαστικοποίησης…
Στο βιβλίο βρήκα πολλές ενδιαφέρουσες τεχνικές διαχείρισης, βρήκα κάποιους έξυπνους τρόπους να ελέγξει το ίδιο το παιδί τα ξεστρατίσματα της συγκέντρωσής του που εκφράζονται μέσω απώλειας προσοχής, σωματικής κίνησης, εκνευρισμού ή γενικότερης ανησυχίας καθώς και κάποιους συσχετισμούς θεωρίας και πράξης που δίνουν ιδέες και σε γονείς και εκπαιδευτικούς, πέρα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους που είναι οι μαθητές.
Γνώμη μου είναι ότι το βιβλίο αυτό δε μπορεί να το διαχειριστεί εύκολα μόνος του ένας μαθητής δημοτικού, ακόμα και γυμνασίου. Αυτό σημαίνει ότι θα αποκτήσει αξία όταν μπει σε εφαρμογή με κάποιον ενήλικα που μπορεί να ανατροφοδοτήσει και να αναπλαισιώσει τη γνώση και τις ιδέες που προκύπτουν.
Η γραφιστική διάταξη όλων των εικονογραφικών στοιχείων είναι πολύ τακτοποιημένη, κάτι μάλλον απαραίτητο σε ένα τέτοιο βιβλίο αφού δεν αποσπά την προσοχή με περιττές λεπτομέρειες και εικαστικές πληροφορίες, ενώ η ανάλυση των ασκήσεων και των δεδομένων σε βήματα, bullets και άλλες κειμενικές και αναγνωστικές διευκολύνσεις πιστώνεται στα θετικά του βιβλίου.
Από κανένα βιβλίο δε θα απαντηθεί εύκολα το “πώς διατηρώ την προσοχή μου σε κάτι, όταν αυτό είναι από βαρετό έως αδιάφορο”, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι ένα άλλο βιβλίο.
Αφορά παιδιά από 6-7 ετών περίπου με έναν ορίζονται κάπου μέχρι το γυμνάσιο.
Μετάφραση Κωνσταντίνας Αρμενιάκου. Εκδόσεις Μεταίχμιο.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Μαθαίνω να συγκεντρώνομαι: 130 παιχνίδια και δραστηριότητες για την ενίσχυση της προσοχής |
| Συγγραφέας: | Μπάρμπαρα Αρόγιο |
| Εικονογράφηση: | Αξέλ Βανούφ και Σοφί Ζακοπέν |
| Μετάφραση: | Κωνσταντίνα Αρμενιάκου |
| Προσαρμογή εξωφύλλου: | Γιώργος Παναρετάκης |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Αύγουστος 2020 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Μαρία Γονιδάκη |
| Σελίδες: | 96 |
| Μέγεθος: | 16 Χ 24 |
| ISBN: | 978-618-03-2327-6 |
