Γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε στην Ηλιούπολη, παίζοντας και ζώντας τον κόσμο της γειτονιάς. Μεγαλώνοντας, σπούδασε δημοσιογραφία, σπούδασε θεατρολογία στην Αθήνα όπου και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της. Και συνέχισε να σπουδάζει. Κλασικό τραγούδι και πιάνο στο Αττικό Ωδείο. Παρακολούθησε μαθήματα σε θερινά τμήματα του Πανεπιστημίου της Λυών και της Βαρσοβίας ως υπότροφος της πολωνικής κυβέρνησης. Εκπαιδεύτηκε στο θεραπευτικό παιχνίδι βάσει του εκπαιδευτικού προγράμματος της Academy of Play and Child Psychotherapy (APAC), αναγνωρισμένου από τον παγκόσμιο οργανισμό παιγνιοθεραπείας Play Therapy International (PTI). Από το 1995 εργάζεται στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δημόσια και ιδιωτική, διδάσκοντας θεατρική αγωγή σε παιδιά και εφήβους.
Ως συγγραφέας έχει τιμηθεί με τρία κρατικά βραβεία συγγραφής θεατρικών έργων για παιδιά και εφήβους από το Υπουργείο Πολιτισμού. Βιβλία της έχουν βραβευτεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα White Ravens, στις βραχείες λίστες των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας και των βραβείων του Αναγνώστη. Το βιβλίο της Ο Φελόσιο και οι σκιές εντάχθηκε στη Χρυσή Λίστα 2020 του ELNIPLEX. Συμμετείχε με θεατρικά της έργα στα Διεθνή Φεστιβάλ Νέων Συγγραφέων (Inter-Play Europe) στο Βερολίνο και στην Αυστραλία.
Είναι παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών.
Με αφορμή το νέο, εμβριθές βιβλίο της “Σχολείο για σούπερ ήρωες” που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καλέντη σε εικονογράφηση της Λίλας Καλογερή…
… η συγγραφέας Μάγια Δεληβοριά σε μια άκρως ενδιαφέρουσα #Συνέντευξη στο #ELNIPLEX που αποκαλύπτει τον γεμάτο κόσμο μιας αυθεντικής προσωπικότητας.
Για τη Μάγια
Μάγια, καλώς ήρθες. Τιμή μου. Πώς ήταν η γειτονιά που μεγάλωσες;
Καλώς σε βρήκα και είναι και δική μου η τιμή! Μεγάλωσα σε μια γειτονιά της Ηλιούπολης σε μια οικογένεια με μικρασιάτικες καταβολές, όπου έβγαινα κάθε απόγευμα να παίζω κρυφτό και κυνηγητό με τα γειτονάκια, με πολλούς συγγενείς τριγύρω και γείτονες που τους γνώριζα όλους. Το σπίτι μας ήταν ανοιχτό και εκεί μαζευόταν η γειτονιά για να γλεντήσει, εκεί μαζεύονταν οι φίλοι μου και παίζαμε. Έφτιαχνα παραστάσεις κουκλοθεάτρου και τις παρουσίαζα στην αυλή της γιαγιάς που έβαζε τις φωνές γιατί έβγαζα έξω όλες τις καρέκλες της, στο υπόγειο είχα φτιάξει μια «λέσχη γυναικών» που μαζεύονταν οκτάχρονα και δεκάχρονα και παίζανε, έφτιαχναν παραστάσεις και οργάνωναν μακρινές εκδρομές για πικ νικ στο απέναντι δασάκι. Ήμουν τυχερή, πρόλαβα και έπαιξα έξω!
Διάβαζες ως παιδί; Σταμάτησες ποτέ να διαβάζεις, ας πούμε στην εφηβεία;
Διάβαζα πολύ σαν παιδί, τα βιβλία υπήρχαν παντού στο σπίτι και ήταν πολύ σημαντικό στο σπίτι μου να διαβάζεις. Από τις πιο ανακουφιστικές αναμνήσεις που έχω είναι να μας λέει σε εμένα και την αδερφή μου ο πατέρας μου κάθε βράδυ σε δική του αφήγηση τις περιπέτειες του Νιλς Χόλγκερσον, του Μόγλη, του Ρεμύ από το «χωρίς οικογένεια». Τα περισσότερα βιβλία τα διάβασα στην εφηβεία. Δεν σταμάτησα να διαβάζω, αν και δεν διαβάζω τα τελευταία χρόνια όσο θα ήθελα, δεν προλαβαίνω..
Πώς παντρεύονται η δημοσιογραφία, η θεατρολογία, η παιγνιοθεραπεία, το τραγούδι και η συγγραφή;
Μου άρεσε από μικρή να γράφω και διάβαζα Οριάνα Φαλάτσι, ονειρευόμουν να της μοιάσω. Αλλά όταν σπούδαζα δημοσιογραφία μου ανέθεσαν στην πρακτική να καλύψω την δίκη του Τσοβόλα κι έτσι πλαφ! Γκρεμίστηκε αυτό το όνειρο γιατί βαρέθηκα θανάσιμα! Αγάπησα το θέατρο από την πρώτη παράσταση που είδα στην Πόρτα της Καλογεροπούλου, και πέρασα αξέχαστα χρόνια σπουδάζοντας θεατρολογία στο νεοσύστατο τότε Τμήμα Θεατρικών Σπουδών αλλά και αργότερα δουλεύοντας και παίζοντας θέατρο με τα παιδιά.
Σπίτι μου ήταν δεδομένο ότι σε κάθε μάζωξη θα τραγουδάγαμε και νιώθω μεγάλη χαρά όταν τραγουδάω μόνη μου ή μαζί με άλλους. Η μουσική για μένα είναι η βασίλισσα των τεχνών, είναι μεγάλη μου αγάπη. Όπως και το θέατρο και η συγγραφή. Τα χρειάζομαι όλα! Η παιγνιοθεραπεία ήρθε να μου δώσει κι άλλα εργαλεία που μετανιώνω που δεν τα είχα πάρει νωρίτερα.
Ποια σούπερ δύναμη έχουν τα παιδιά σου;
Έχουν πολλές και ξεχωριστές η καθεμία! Η Νεφέλη μου έχει τις σούπερ δυνάμεις της τρυφερότητας, της φωνής (τραγουδάει και σε καθηλώνει), της οργάνωσης και της υπευθυνότητας. Η Δανάη έχει τη δύναμη της ενσυναίσθησης, της μουσικής, της ελευθερίας και της προστασίας. Διεκδικεί με ορμή τον δικό της τρόπο να ζήσει και να επιλέξει αυτό που της ταιριάζει και ξέρει πολύ καλά να προστατεύει τον εαυτό της και τους γύρω της.
Η Θάλεια έχει τη σούπερ δύναμη της αποδοχής. Μπορεί να αποδεχτεί την διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου χωρίς να ακούσεις ποτέ από το στόμα της επικριτικό σχόλιο. Έχει τη σούπερ δύναμη της μουσικής (θα γίνει μια σπουδαία τρομπετίστρια), της συνεργασίας και ξέρει να βρίσκει μέσα της αυτό που την παθιάζει και να αφοσιωθεί σε αυτό με πίστη και αποφασιστικότητα.
Και ποια πιστεύεις ότι είναι η δική σου; Ή ποια θα ήθελες να έχεις αν προτιμάς;
Η δική μου σούπερ δύναμη νομίζω ότι είναι η δημιουργικότητα. Μπορώ ακόμα και μια δυσάρεστη εμπειρία, ένα τραύμα μου, μια τυχαία συνάντηση, ένα παιχνίδι ή ακόμα και το τίποτα να το μετατρέψω σε κάτι άλλο που με ανακουφίζει, με συγκινεί, και πολλές φορές μεταφέρεται και αυτή η συγκίνηση και σε άλλους ανθρώπους.
Τα παιδιά μου λένε ότι η μεγαλύτερη σούπερ δύναμή μου είναι να κάνω τα παιδιά που παίζουμε μαζί θέατρο να νιώθουν χαρούμενα και ασφαλή και να βρίσκω χαμένα πράγματα, αλλά εντάξει, αυτή τη σούπερ δύναμη την έχουν όλες οι μαμάδες!
Για ένα «Σχολείο για Σούπερ Ήρωες»
Μπράντον. Σούπερ δύναμη: απενεργοποίηση κινητών. Ζούμε την κυριαρχία τους. Τι κινδύνους έχεις εντοπίσει από αυτήν την κατάχρηση ήδη από την προσχολική ηλικία; Τα παιδιά ζητιανεύουν λίγο χρόνο από τους γονείς τους ή και οι γονείς λίγο χρόνο από τα παιδιά τους;
Ακριβώς έτσι. Γκρινιάζουμε ο ένας στον άλλο, θέλουμε να βάλουμε όρια στα παιδιά μας που οι ίδιοι δεν τηρούμε και τελικά όλοι μας είμαστε εξαρτημένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Ζητιανεύουμε χρόνο και μας τον ρουφάει αυτή η τεχνολογία χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι. Είναι όμως άδικο και επικίνδυνο να ζητιανεύουν χρόνο τα παιδιά από εμάς. Έχουν μεγάλη ανάγκη να καθρεφτίζονται στα μάτια μας και όχι στην οθόνη μας.
Φρέντι. Σούπερ δύναμη: ενσυναίσθηση. Αυτή τη λέξη το word τη δίνει ακόμα λάθος στα ελληνικά. Είναι η πιο χρήσιμη δεξιότητα της εποχής; Και άραγε, μπορούμε στ’ αλήθεια να μπούμε στα «παπούτσια του άλλου»;
Είναι σπουδαία σούπερ δύναμη η ενσυναίσθηση και είναι πράγματι η πιο χρήσιμη δεξιότητα. Προϋποθέτει να μπορείς να αναγνωρίσεις τα δικά σου συναισθήματα για να μπορείς να νιώσεις και του άλλου κι αυτό είναι κάτι που διδάσκεται και η εκπαίδευση οφείλει να το κάνει για τους αυριανούς πολίτες. Αν ξέρεις πώς νιώθεις ο ίδιος μπορείς να μπεις και στα παπούτσια του διπλανού σου κι αυτό δίνει ελπίδα για μια καλύτερη κοινωνία που θα μπορούμε να αποδεχτούμε ο ένας τον άλλο, να συνεργαστούμε και να προστατεύουμε ο ένας τον άλλο.
Άσεφ. Σούπερ δύναμη: να λέει ΟΧΙ. Τα όρια και η δύναμη του ΟΧΙ έχουν δείξει τη δύναμή τους και την απαραίτητη ύπαρξή τους, ειδικά τώρα με κινήματα όπως το #metoo. Γιατί ολιγωρήσαμε τόσο πολύ με το ΟΧΙ πιστεύεις;
Εκπαιδευόμαστε δυστυχώς από μικροί να λέμε ναι ακόμα κι όταν το μέσα μας κλωτσάει και ξέρει ότι είναι αντίθετο με τις επιθυμίες μας, θεωρώντας ότι είναι πιο ευγενικό, δείχνει καλό χαρακτήρα, δείχνει διαθεσιμότητα και υπακοή. Δεν αφήνουμε εύκολα χώρο στα όχι των παιδιών. Αλλά το όχι μαθαίνει σε ένα παιδί να βάζει τα δικά του όρια κι αυτό είναι σπουδαίο.
Αν ένα παιδί δεν μάθει ότι έχει το δικαίωμα μέσα στην οικογένεια να εκφράσει τα δικά του όχι, και να τα διεκδικήσει, δεν θα μπορέσει εύκολα να το αρθρώσει και έξω από αυτή. Μεγαλώνουν γενιές ανθρώπων που το όχι τους δεν έγινε αποδεκτό και έτσι γίνονται ενήλικες που εγκλωβίζονται σε αμέτρητα ναι χάνοντας τελικά τον εαυτό τους.
Μισέλ. Σούπερ δύναμη: φιλία. Δηλαδή αυταπάρνηση, αποδοχή, εμπιστοσύνη, αγάπη. Μήπως είναι κι αυτή μια δεξιότητα; Να βλέπεις πέρα από τον εαυτό σου;
Η φιλία είναι το μεγαλύτερο δίχτυ ασφαλείας στη ζωή κάθε ανθρώπου και το χτίσιμο μιας φιλίας είναι μια δεξιότητα που επίσης μπορεί και πρέπει να βοηθήσει και η εκπαίδευση στην καλλιέργεια της.
Πώς κάνουμε φίλους; Πώς φερόμαστε στους φίλους μας; Τι σημαίνει αυταπάρνηση, εμπιστοσύνη, αποδοχή και αγάπη; Πώς επανορθώνουμε μια φιλία που τραυματίστηκε και πώς αποχαιρετάμε μια φιλία που έκανε τον κύκλο της; Πρέπει να δώσει απαντήσεις -εργαλεία σε ένα παιδί η εκπαίδευση. Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που δεν ξέρουν πώς να κάνουν φίλους και βιώνουν μια αβάσταχτη μοναξιά που τους ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή.
Νίνα. Σούπερ δύναμη: τελειότητα. Ω, όχι! Αξίζει μια ζωή να κυνηγάς κάποια «τελειότητα» ή είναι χαμένος κόπος;
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η τελειότητα απλά δεν υπάρχει! Το κυνήγι της τελειότητας κρύβει ένα βαθύ τραύμα και οδηγεί σε συναισθηματικά και ψυχολογικά αδιέξοδα. Ακούμε συνεχώς ανθρώπους να λένε με καμάρι ότι είναι «τελειομανείς» και αυτό στον σύγχρονο κόσμο θεωρείται αρετή.
Οι τελειομανείς όμως πολύ συχνά δεν ολοκληρώνουν ένα έργο γιατί ποτέ δεν το βρίσκουν αρκετά καλό, δεν τολμούν να εκτεθούν από φόβο μήπως κάνουν λάθος, επικρίνουν τους πάντες προκαλώντας εντάσεις και χαλώντας συνεργασίες.
Να προσπαθείς κάθε μέρα να είσαι καλύτερος από την προηγούμενη, αυτό οδηγεί σε προσωπική ανάπτυξη και ευημερία. Να επιμένεις και να μην τα παρατάς ακόμα και όταν όλες οι συνθήκες σου βάζουν εμπόδια, αυτή είναι μια εξαιρετική σούπερ δύναμη. Και διδάσκεται και αυτή.
Στο τέλος του βιβλίου έχεις μια τάξη με είκοσι συνολικά παιδιά και αντίστοιχες σούπερ δυνάμεις. Έχουν όλα τα παιδιά σούπερ δυνάμεις; Γιατί δεν τα βοηθάμε να τις αναπτύξουν; Μήπως ασχολούμαστε με τις πιο «φανταχτερές» δεξιότητες;
Έχουν όλα τα παιδιά σούπερ δυνάμεις, αλλά δυστυχώς τα περισσότερα δεν τις γνωρίζουν. Στους μαθητές μου και στα σχολεία που επισκέπτομαι βάζω όλα τα παιδιά να μας πουν τις σούπερ δυνάμεις τους. Τα μισά πιστεύουν ότι δεν έχουν και τα άλλα μισά ότι έχουν μόνο μία. Τότε βάζω τους φίλους τους και τους δασκάλους τους να πουν εκείνοι για τις δυνάμεις τους και για πρώτη φορά τα παιδιά ακούν «είναι πολύ καλός φίλος», «είναι δίκαιος», «νοιάζεται για τους άλλους», «είναι πολύ καλός στα μαθηματικά», «ζωγραφίζει πολύ ωραία», «μας φτιάχνει το κέφι». Και τότε το αισθάνομαι ότι ξαφνικά είναι σαν να γίνονται όλα σούπερ ήρωες. Είναι σημαντικό να μάθουν τα παιδιά να αναγνωρίζουν τις δυνάμεις τους και να φωτίζουν και να επισημαίνουν και το καλό που βλέπουν στους άλλους.
Ασχολούμαστε μόνο με τις σχολικές επιδόσεις, με βαθμούς, βραβεία και μετάλλια. Αλλά πώς να το κάνουμε, στη ζωή μετράνε και έχουν σημασία και άλλα πράγματα.
Τα σχολεία θα έπρεπε να είναι κυνηγοί ταλέντων, δεξιοτήτων, κλίσεων και… σούπερ δυνάμεων;
Τα σχολεία δεν χρειάζεται να κυνηγάνε τα ταλέντα ούτε είναι αυτός ο ρόλος τους. Πρέπει όμως να βοηθάνε τα παιδιά να ανακαλύψουν τις δεξιότητες τους και να τις αναπτύξουν. Είναι επιτακτική ανάγκη να εκπαιδευτεί μια γενιά που μπορεί να ξέρει λιγότερες ημερομηνίες, τύπους και συντακτικά φαινόμενα, αλλά που θα ξέρει να φερθεί ανθρώπινα, να συνεργαστεί, να επιμείνει, να βάλει όρια, να πρωτοτυπήσει, να φέρει καινούριες ιδέες, να είναι δεκτική στο διαφορετικό και με μεγάλο ψυχικό σθένος να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής.
Υπάρχουν όμως και σκοτεινές σούπερ δυνάμεις. Είναι μια σούπερ δύναμη να τις αποδυναμώνεις;
Ο καθένας χωριστά φτιάχνει το δικό του οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσει τις σκοτεινές δυνάμεις. Αλλά θα ήταν κέρδος για την κοινωνία η εκπαίδευση να σε βοηθάει να προετοιμαστείς για αυτό τον πόλεμο.
Πώς αντιστέκεσαι στο μίσος; Στον θυμό; Στον φθόνο; Στην απογοήτευση; Τα στέλνει η εκπαίδευση τα παιδιά στον πόλεμο χωρίς εφόδια. Και το καθένα δεν ξέρει τι να κάνει με τα αρνητικά του συναισθήματα και πώς να τα διαχειριστεί.
Απογοητεύτηκες ποτέ πολύ; Τι σε σήκωσε ξανά όρθια;
Απογοητεύτηκα πολλές, πολλές φορές. Ζούμε δυστυχώς σε μια χώρα που δεν τσιγκουνεύεται στην απογοήτευση που σε κερνάει! Όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, όταν δεν υπάρχει αξιοκρατία, όταν υπάρχει τόση αγένεια, τόση ευτέλεια, απογοητεύομαι. Αλλά με σηκώνει κάθε φορά το δικό μου δίχτυ ασφαλείας. Η τέχνη, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και τα μαθητούδια μου.
Ποιος είναι ο πιο ξεχωριστός σούπερ ήρωας που συνάντησες ποτέ;
Είχα την τύχη να συναντήσω στη ζωή μου πολλούς και ξεχωριστούς σούπερ ήρωες. Ο παππούς και η γιαγιά μου, οι γονείς μου, ο σύντροφός μου, οι δάσκαλοί μου, τα παιδιά μου, οι φίλοι μου, τα μαθητούδια μου, είναι η δική μου ομάδα σούπερ ηρώων, και είναι αχτύπητη!
ΜΑΓΙΑ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑ
Σχολείο για σούπερ ήρωες–)
———-
Ακόμα:
Ο Φελόσιο και οι σκιές–)
Εκδόσεις Καλέντη
Δείτε επίσης:
Με λένε Σίφουνα–)
Ένας άγγελος στο ταβάνι μου–)
Εκδόσεις Κέδρος
Info
Σχολείο για σούπερ ήρωες, της Μάγιας Δεληβοριά (εικ.: Λίλα Καλογερή)
