Η Κατερίνα Παπαποστόλου, είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, ένα ανήσυχο πνεύμα που αγαπά πολύ το διάβασμα και τη συγγραφή, ενώ αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της στους αγαπημένους τετράποδους φίλους της. Από μικρή ήθελε να μάθει “να μιλά” την γλώσσα των ζώων και το κατάφερε με αργά και σταθερά βήματα αλλά και ένα μοναδικό τρόπο. Εκείνο που την χαρακτηρίζει είναι το πάθος της να υπερασπίζεται την επιτακτική ανάγκη για μια αρμονική συμβίωση ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα…
Με σπουδές στο Παιδαγωγικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή αλλά και ως εκπαιδεύτρια σκύλων, κάτι που ονειρευόταν από μικρή, δεν σταμάτησε ποτέ να επιμορφώνεται. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, φοίτησε σε πολλά καλλιτεχνικά και θεατρικά εργαστήρια, κάνοντας παράλληλα και πολλά σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού στην εκπαίδευση αλλά και αρκετά περιβαλλοντικά, αναδεικνύοντας την καλλιτεχνική της φλέβα. Έχει συμμετάσχει σε πανεπιστημιακά προγράμματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, ενώ έκανε τη διπλωματική της, πάνω στο θέμα της διαταραχής της ελλειμματικής προσοχής.
Όταν διορίστηκε σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό των Χανίων δασκάλα, αποφάσισε να φοιτήσει σε μια ιδιωτική σχολή Καλών Τεχνών και να αξιοποιήσει τις κλίσεις της στις Τέχνες. Πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις κατασκευής μαριονετών και κούκλων Θεάτρου. Πολύ νωρίς ξεκίνησε τα πρώτα εκπαιδευτικά περιβαλλοντικά προγράμματα στην τάξη, σχετικά με την φιλοζωία και συνεχίζει κάθε χρόνο μέχρι σήμερα, έχοντας καταφέρει μάλιστα να εκπονήσει εκπαιδευτικό πρόγραμμα με σχεδόν καθημερινή παρουσία σκύλου στην τάξη. Είναι ιδρύτρια της ομάδας Ζω.Ε.Σ. (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) όπου μαζί με τους 100 εθελοντές της και τους τρεις ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους της εκπονεί εκπαιδευτικά προγράμματα φιλοζωίας εγκεκριμένα από το ΥΠΕΠΘ σε όλα τα σχολεία της χώρας.
Έχει πιστοποιηθεί ως Εκπαιδευτικός – Ζωοθεραπεύτρια από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ζωοθεραπείας στη Λυών,ενώ η Διώνη, αφοσιωμένη συνεργάτης όπως η ίδια δηλώνει, ως σκύλος Εκπαιδευτικής Διαμεσολάβησης. Η ιστορία της Διώνης είναι η απόδειξη ότι η θέληση για ζωή και η δύναμη της αγάπης υπερισχύουν και καμιά φορά το αδύνατο μοιάζει δυνατό. Βρέθηκε σχεδόν ετοιμοθάνατη όμως είχε την τύχη να συναντήσει την καλή νεράιδα, Κατερίνα Παπαποστόλου και να την αναστήσει.
Η Διώνη βρέθηκε στο δρόμο της συγγραφέως σε μια πολύ δύσκολη στιγμή και αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για να ανοίξει νέους ορίζοντες. Στάθηκε αφορμή για να γράψει το βιβλίο της “ Το Δώρο” την πρώτη αυτοβιογραφία σκύλου και τώρα επανέρχεται με το δεύτερο βιβλίο της, τη Μεγάλη Επιστροφή.
Η Κατερίνα Παπαποστόλου, από πολύ νωρίς είχε ένα μεγάλο όραμα, να αλλάξει τον κόσμο και να δημιουργήσει ένα νέο σχολείο, ανοιχτό στην κοινωνία, με ενσυναίσθηση για τα ζώα και σεβασμό απέναντι στα υπέροχα αυτά πλάσματα. Από το 2008 μέχρι σήμερα εργάζεται ως δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Πλατάνου Πρασινάδας του νομού Ημαθίας, όπου διδάσκει σ’ ένα ιδανικό περιβάλλον και εφαρμόζοντας νέους τρόπους διδασκαλίας. Η Κατερίνα Παπαποστόλου και οι Ζω.Ε.Σ. επισκέπτονται σχολεία σε όλη την Ελλάδα και προωθούν τη φιλοζωία με σύγχρονα εκπαιδευτικά προγράμματα. Αξίζει να έχουν τα παιδιά αυτή την ξεχωριστή εμπειρία.
Το ELNIPLEX έχει τη χαρά να φιλοξενεί την Κατερίνα Παπαποστόλου.
Συνέντευξη στην Δώρα Πουρή.
Κατερίνα Παπαποστόλου, αν σου ζητούσα να μας συστηθείς με ένα δικό σου τρόπο, να μας μιλήσεις για όσα αγαπάς, το πάθος σου για τα ζώα αλλά και πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο…
Αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά, επίμονη, υπομονετική και ειρηνικά επαναστατική. Από μικρή ήθελα να γίνω ζωγράφος, ποιήτρια, δικηγόρος, δημοσιογράφος, γλύπτρια, δασκάλα πιάνου και μπαλέτου και σχεδιάστρια μόδας!
Και το πιο μεγάλο παιδικό μου όνειρο ένα σπίτι σε ένα λιβάδι με τεράστιους κήπους και παραμυθένια σπίτια για κάθε είδους ζώο. Με ρωτούν συχνά τι χτυπά μέσα μου πιο πολύ και αγγίζει κάθε ευαίσθητη χορδή μου. Η εκπαιδευτικός; Η εκπαιδεύτρια σκύλων; Η ιδρύτρια της ομάδας Ζω.Ε.Σ.; Η συγγραφέας;
Και δεν ξέρω αλήθεια να απαντήσω, γιατί νιώθω να ισορροπούν όλα τους μέσα μου τόσο αρμονικά που νιώθω συχνά μεγάλη συγκίνηση που έχω καταφέρει να πετύχω πολλά από τα παιδικά μου όνειρα ήδη. Από μικρή ήθελα να μιλώ στους ανθρώπους για τα ζώα. Και ήθελα να μιλώ στα ζώα στη γλώσσα τους, καθώς μεγάλωσα με σκύλο από 3 ετών. Νιώθω πως έκανα βήμα βήμα αυτό το όνειρό μου πραγματικότητα. Σταδιακά και σταθερά. Και είμαι περήφανη που μιλούν για μένα πρώτα οι πράξεις μου, μετά οι άνθρωποι που πορεύτηκαν μαζί μου και στο τέλος, αν χρειαστεί, εγώ.
Αγαπώ τη θάλασσα, γιατί την έζησα ως Δασκάλα σε απομακρυσμένα νησιά, μα αγαπώ ταυτόχρονα τόσο πολύ και το βουνό, μάλλον λόγω της καταγωγής της μαμάς μου από ένα εκπληκτικό Ζαγοροχώρι. Τα επισκέπτομαι και τα νιώθω πατρίδα, καθώς πατρίδα είναι όσοι και όσα αγαπάς. Για όσους αγαπώ με πάθος θα έφτανα αλήθεια στην άκρη του κόσμου! Δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω για τα ζώα λέγεται πάθος.
“Είμαι υπέρμαχος της αρμονικής συμβίωσης ανθρώπων και ζώων…”
Πολύ συχνά αναζητώ τη λέξη που χαρακτηρίζει την αγάπη μου για αυτά και δεν τη βρίσκω. Μπαίνω στη θέση τους, τα συμπονώ και κομματιάζομαι κάθε φορά που τα βλέπω ή μαθαίνω ότι υποφέρουν. Πληγωμένη από τις βάναυσες κακοποιήσεις τους, δεν αντέχω πια βίντεο κακοποίησης και θυμώνω τόσο πολύ με όλους εκείνους που δεν σταματούν να προωθούν τη βία. Κανένας δολοφόνος τους ποτέ δεν ευαισθητοποιήθηκε, ώστε να αλλάξει πορεία. Ποτέ δεν υπήρξα ακραία να υποστηρίζω το γνωστό «να αφανιστεί το ανθρώπινο είδος, να επιβιώσουν τα ζώα», γιατί είμαι υπέρμαχος της αρμονικής συμβίωσης ανθρώπων και ζώων και θεωρώ πως ο ένας έχει τεράστια ανάγκη τον άλλον. Για αυτό άλλωστε δεν τα εξημερώσαμε; Για να ζουν κοντά μας ως ισότιμα μέλη της οικογένειάς μας όμως και όχι ως υπόδουλοί μας.
Η λέξη «ελεύθερος χρόνος» δεν υπάρχει για μένα δυστυχώς ή ευτυχώς εδώ και λίγα χρόνια. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν μου φτάνει συχνά το 24ωρο! Όμως κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια τις καθημερινές που δεν ταξιδεύω για το καινούριο μου βιβλίο και, όταν δεν έχω ενημέρωση με τις Ζω.Ε.Σ., να μένω όσο μπορώ περισσότερο σπίτι για να βλέπω τους σκύλους μου. Όμως για την οικογένειά μου και τους ελάχιστους φίλους καρδιάς μου έχω πάντα μα πάντα ελεύθερο χρόνο! Η προσπάθειά μου να αλλάξω τον κόσμο απαιτεί θυσίες και είναι κάτι που το έχω κατανοήσει και αποδεχτεί πλήρως! Όπως και οι άνθρωποι της ζωής μου.
Τα καλοκαίρια πάντως που ίσως έχω ελεύθερο χρόνο, καταπιάνομαι και πάλι με το διάβασμα και τη συγγραφή! Η αλήθεια είναι πως από παιδί σπαταλώ αμέτρητες ώρες στο διάβασμα σε θεματολογίες που με ενδιαφέρουν. Μπορώ να βυθιστώ για ώρες σε ένα βιβλίο που μου αρέσει και χρόνια τώρα αφορά σίγουρα τα ζώα, την ειδική αγωγή, την παιδοψυχολογία μα και τη σχολική ψυχολογία.
Η ιστορία της Διώνης έγινε γνωστή μέσα από το βιβλίο σου «Το Δώρο», όμως υπάρχουν πολλές ιστορίες που δεν έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας. Εσύ πώς διαχειρίζεσαι το θέμα και ποια ήταν η κινητήριος δύναμη για να γράψεις αυτό το βιβλίο;
Η ιστορία της Διώνης είναι τόσο ίδια με χιλιάδες άλλες που συμβαίνουν καθημερινά και άλλοτε φτάνουν στα αυτιά μας και άλλοτε όχι. Η βιαιότητα με την οποία κάποιος κάποτε τη μαχαίρωσε και την πυροβόλησε και η τεράστια λίμνη αίματος μέσα στην οποία τη βρήκα θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην ψυχή μου. Το ίδιο όμως χαραγμένη θα μείνει και η αδιαφορία των περαστικών και των συναδέλφων μου που έπιναν τότε τον καφέ τους δίπλα σε ένα ζώο που αργοπέθαινε και δεν γύριζαν να του χαρίσουν ούτε βλέμμα. Μου πήρε χρόνια να διαχειριστώ τον τεράστιο θυμό για τους δολοφόνους της Διώνης, αλλά και κάθε σκύλου που έχει τύχει να βρεθεί στον δρόμο μου και είχα την τιμή να αναστήσω. Τον Πόθο μου, τον πέταξαν σε μια σακούλα σκουπιδιών κουτάβι, ενώ ο Άξελ μου έχει μια τόσο τραγική ιστορία και εκείνος που δεν θέλω καν να θυμάμαι. Και κυρίως δεν θέλω να θυμάμαι εκείνη τη νύχτα που τον διέσωσα και διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας, εκείνος απελπισμένος για τη ζωή του και εγώ με μια αληθινή τρέλα να του χαρίσω όλα όσα στερήθηκε. Παραμένει και σήμερα ένα τόσο ευαίσθητο και εύθραυστο πλάσμα, το οποίο απαιτεί πολύ ιδιαίτερους χειρισμούς αλλά και την κατανόηση πως στις αγκαλιές των παιδιών νιώθει απόλυτα ευτυχισμένος και πρόθυμος να τους χαρίσει όλη του την αγάπη.
«Το Δώρο» είναι η φωνή κάθε ακηδεμόνευτου πλάσματος
Σε γενικές γραμμές πάντως θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου να είσαι «μπλεγμένος» στα φιλοζωικά πράγματα και να μη σε οδηγεί ο θυμός και η εκδικητική συμπεριφορά. Επίσης ένα τεράστιο λάθος που έχω παρατηρήσει ότι κάνουν όσοι μπαίνουν μέσα στα σχολεία είναι ότι αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως μελλοντικούς δολοφόνους. Μέγα λάθος! Όταν μπαίνεις σε μια σχολική τάξη για να μιλήσεις για όλα αυτά τα παρατημένα πλάσματα, οφείλεις να είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου πως δεν υπάρχει περίπτωση κανένα παιδί από όσα εκείνη τη στιγμή εκπαιδεύεις να κακοποιήσει στη ζωή του ζώο.
Κινητήριος δύναμη για να γραφεί το Δώρο ήταν αρχικά το πρώτο μου σοκ της επαφής μου με ένα ζώο τόσο κακοποιημένο σωματικά και ψυχικά. Τα τραύματα της ψυχής της Διώνης είναι το Δώρο και όχι τόσο τα σωματικά από τα οποία πολλά ζώα είναι τυχερά και αναρρώνουν. Οι κραυγές της τις νύχτες της πρώτης κοινής μας πορείας με οδήγησαν στο να γράψω αρχικά για τα συναισθήματά μου και στη συνέχεια αυτά να μείνουν στην άκρη, καθώς ένιωσα «ποιος ο λόγος ακόμη ένας φιλόζωος να μιλήσει για όσα βιώνει στην προσπάθειά του να θεραπεύσει ένα ζώο;», και να γίνουν η φωνή της Διώνης. «Το Δώρο» είναι η φωνή κάθε ακηδεμόνευτου πλάσματος που ήρθε η ώρα να μιλήσει για όσα βίωσε στα χέρια ανίκανων κηδεμόνων που είτε το κακοποίησαν ενεργητικά είτε παθητικά είτε το πέταξαν στον δρόμο ως περιττό, επιζήμιο και ανεπιθύμητο πλάσμα…
Το Δώρο» είναι η πρώτη αυτοβιογραφία σκύλου, ενός πολύ διάσημου όμως πια σκύλου, της Διώνης. Εσύ έζησες μαζί της την ανάρρωση της και την επάνοδο της… ένα χαρισματικό σκυλί που αποδείχτηκε πολύτιμος συνεργάτης όπως συνηθίζεις να την αποκαλείς. Μίλησε μας για την καθημερινότητα της Διώνης, γιατί εκτός από πρωταγωνίστρια του βιβλίου σου εκπαιδεύτηκε να είναι με παιδιά.
Θα μπορούσα αλήθεια να γράψω τόμους με τίτλο «Οι μέρες μου με τη Διώνη, οι πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου»! Βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως έχω βρει έναν τρόπο να επικοινωνώ διαδικτυακά με όλους όσοι μας αγαπούν πολύ την καθημερινότητά μας. Αυτά τα περιβόητα συννεφάκια στις φωτογραφίες της που όλοι οι φίλοι με «πιέζουν» μια μέρα να εκδώσω! Ίσως γίνει και αυτό!
“Αν δεν υπήρχε η Διώνη στη ζωή μου,
δεν ξέρω αν θα ήμουν εδώ σήμερα ισορροπημένη ψυχικά…”
Η Διώνη είναι ένα χαρισματικό πλάσμα που σκορπά παντού αγάπη. Έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, είναι πολύ ευαίσθητη μα ταυτόχρονα τόσο δυναμική με ένα βλέμμα που δεν χωρά αναβολές. Ομολογώ πως όλοι μας στο σπίτι πηγαίνουμε με τους ρυθμούς της! Το ανησυχητικό είναι βέβαια ότι μας αρέσει!!!
Η Διώνη μου έχει μάθει να μην αναβάλλω τίποτα για το επόμενο λεπτό, όταν μπορώ να το κάνω τώρα. Μπορεί να φανεί υπερβολικό μα πραγματικά, αν δεν υπήρχε η Διώνη στη ζωή μου, δεν ξέρω αν θα ήμουν εδώ σήμερα ισορροπημένη ψυχικά, αν μπορούσα να ιδρύσω τις Ζω.Ε.Σ., να ενωθώ με τόσους ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα και να συναντήσω τόσες χιλιάδες παιδιά.
Τη συνάντησα σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου και κυριολεκτικά με ξύπνησε από έναν θλιβερό ψυχικό λήθαργο που είχα πέσει για μήνες μετά τον θάνατο της πολυαγαπημένης μου μαμάς.
Η αλήθεια είναι ότι την αντιμετωπίζω σαν παιδί μου όπως και τους άλλους δύο μου σκύλους και είμαι υπερπροστατευτική όσο δεν πάει με ένα μόνιμο άγχος μη τυχόν και πάθουν κάτι. Αυτό βέβαια κάνω με κάθε σκύλο που διασώζω, γιατί νιώθω ότι του χαρίζω εκείνη τη δεύτερη ευκαιρία που τόσο άδικα και βάναυσα του στέρησαν άλλοι. Είναι τόσο συγκινητικό αλήθεια να βλέπεις πως είναι να ζει και να μεγαλώνει κάποιος χάρη σε σένα!
Ακολούθησε ένα τετράδιο δραστηριοτήτων για παιδιά «Το Δώρο της Διώνης» που σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία και το οποίο συνοδεύει δράσεις στα σχολεία. Πως ανταποκρίθηκαν τα παιδιά αλλά και οι εκπαιδευτικοί σ’ αυτό το βήμα;
Το Δώρο της Διώνης είναι ένα ελάχιστο δείγμα της δουλειάς που κάνω μέσα στο σχολείο 19 χρόνια τώρα. Γεννήθηκε από την ανάγκη μου τόσο να έχουν τα παιδιά κάτι πιο ολοκληρωμένο στο σπίτι και στον ελεύθερό τους χρόνο να ασχολούνται με αυτό και παράλληλα να εκπαιδεύονται φιλοζωικά όσο και να έχει ο Δάσκαλος ένα έτοιμο εκπαιδευτικό εργαλείο για την τάξη, αλλά και ο γονιός στο σπίτι. Δεν μπορώ να πω πως οι εκπαιδευτικοί το αγκάλιασαν ιδιαίτερα, όσο οι γονείς, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν με εντυπωσιάζει. Ο κλάδος μας είναι λίγο δύσκολος στις καινοτομίες στην εκπαίδευση και θα προτιμήσει το μεγαλύτερο ποσοστό του να περιοριστεί μονάχα στη σχολική ύλη από το να ξεκινήσει εκπαιδευτικά προγράμματα μέσα στην τάξη που σίγουρα απαιτούν μεγάλη προετοιμασία και χρόνο. Όμως ανάμεσα τους υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις εκπαιδευτικών που το δούλεψαν όλη τη χρονιά και συνεχίζουν να το δουλεύουν με θεαματικά αποτελέσματα στη φιλοζωική εκπαίδευση των παιδιών. Είναι μια πρώτη προσπάθεια του να μαθαίνουν για παράδειγμα τα παιδιά ορθογραφία διαβάζοντας όμως φιλοζωικά κείμενα! Θα ακολουθήσουν και άλλες! Τα παιδιά ενθουσιάζονται σε κάθε εργαστήριο που συμμετέχουν με το Δώρο της Διώνης. Ντύνονται ζώα του Δάσους των Ευχών και ξεκινούν τη Μεγάλη Πορεία προς τη Νίκη.
Το τρίτο βιβλίο σου κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες κι έχει τίτλο «Η Μεγάλη Επιστροφή- Το Βασίλειο των Ακηδεμόνευτων Ζώων». Μέσα από τις σελίδες του μας ταξιδεύει στον Μεσαίωνα και ξεπηδούν εικόνες, χρώματα, μουσικές. Ένα βιβλίο τόμος… θα έλεγα και ύμνος στα ζώα που είναι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Ποια εσωτερική δύναμη σε οδήγησε στη συγγραφή του; Ποιους φόβους ξόρκισες και πώς οραματίζεσαι το Βασίλειο των Ακηδεμόνευτων Ζώων;
Αυτό το «παιδί» η αλήθεια είναι πως το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε μέσα μου. Και γεννήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με το Δώρο! Όταν έγραψα την τελευταία μου λέξη στο Δώρο, τότε δεν σου κρύβω πως βιαζόμουν να μπούμε όλοι μαζί στο παλάτι! Όμως ήξερα πως πρώτα έπρεπε να μάθουν όλοι την ιστορία της Διώνης και εγώ παράλληλα να ετοιμάζω τη Μεγάλη Επιστροφή μας. 60 άνθρωποι είναι όλοι μα όλοι εκείνοι που στήριξαν την Επιστροφή μας στο Παλάτι των Ονείρων για την ίδρυση του Βασιλείου των Ακηδεμόνευτων Ζώων. Και τους είμαι ευγνώμων πραγματικά τόσο πολύ στον καθένα τους ξεχωριστά.
Στη Λιάνα Δενεζάκη που έντυσε με χρώματα την επιστροφή μας, στην Πάττυ Παπαδήμου που έγραψε με τόσο εύστοχο τρόπο την εικονοιστορία μας, τον Κώστα Παρίσση, την Ερωφίλη, την Άννη Θεοχάρη, τη Μαρία Τσίλι, τον Γιώργο Χατζή, τον Γιώργο Καζαντζή, τον Φίλιππο Μοδινό, αλλά και όλους τους τραγουδιστές και μουσικούς των δέκα εκπληκτικών τραγουδιών που μας συνοδεύουν στη Μεγάλη Πορεία, την Κατερίνα Ταρουνά που για ακόμη μια φορά μου χάρισε αυτό το τόσο ιδιαίτερο εξώφυλλο και την Κατερίνα Στριάκα που φωτογράφισε τη Διώνη αποτυπώνοντας την τεράστια δύναμή της.
Και φυσικά περισσότερο από όλους τον εκδοτικό μου οίκο Welldone και τον εκδότη μου Βασίλη Γουλιέλμο που δίχως την τόσο σημαντική του στήριξη το μεγαλύτερο μέρος όλων των μεγάλων ονείρων μου τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν θα έπαιρναν σάρκα και οστά, ώστε να μιλάμε σήμερα για τη Μεγάλη μας Επιστροφή. Χρόνια τώρα μιλώ για το Νέο Σχολείο και ήταν αυτό κυρίως που με ώθησε να γράψω αυτό το βιβλίο.
“Όταν υπάρχει αυτή η αγάπη να μας ενώνει,
τίποτα δεν είναι ικανό να μας χωρίσει…”
Ήθελα να χαρίσω στους αναγνώστες ένα βιβλίο, τόμο αγάπης και σεβασμού στα ζώα και στο περιβάλλον, γιατί η αλήθεια είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ακόμη και παθολογική αγάπη στα ζώα, αλλά καταστρέφουν ακόμη και άθελά τους το περιβάλλον, δηλαδή διαλύουν το σπίτι των ζώων! Οπότε αυτά τα δύο πορεύονται παράλληλα. Αγαπάς τα ζώα, σέβεσαι το περιβάλλον! Είναι ένα βιβλίο πληροφοριών και γνώσης που μπορείς να μάθεις μέσα από αυτό πραγματικά χιλιάδες πράγματα. Ένα μεσαιωνικό παραμύθι από τη μια πλευρά του που πραγματικά μπαίνεις στα σκοτεινά παλάτια του Μεσαίωνα και ένα τόσο χαρούμενο παιδικό μουσικό εικονοβιβλίο από την άλλη για παιδιά ηλικίας ακόμη και 3 ετών!
Ο μοναδικός φόβος που ξορκίζω κάθε φορά που γράφω κάτι είναι να κατανοήσουν οι φιλόζωοι πως, όταν υπάρχει αυτή η αγάπη να μας ενώνει, τίποτα δεν είναι ικανό να μας χωρίσει. Και να αγοράσουν αυτό το βιβλίο όχι τόσο για τους ίδιους, αν δεν θέλουν, αλλά για να το δωρίσουν στους δύσπιστούς τους φίλους! Πόσο θα άλλαζε έτσι ο κόσμος αναρωτιέμαι!
Ξέρεις, οι φιλοζωικές διαμάχες στη χώρα βρίσκονται χρόνια τώρα σε έξαρση και αυτό είναι κάτι που έχει απομακρύνει πολύ κόσμο από τη φιλοζωία. Μοναδικός αντίκτυπος τα ζώα. Όταν κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να υιοθετήσει ή να φιλοξενήσει ένα πλάσμα του δρόμου, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το βοηθήσει. Όταν όμως συναντά όλους αυτούς τους φιλοζωικούς καβγάδες, τότε σίγουρα απομακρύνεται από όλα αυτά.
Το Βασίλειο των Ακηδεμόνευτων Ζώων για μένα είναι ένα βασίλειο ειρήνης και αγάπης όπου ζώα και άνθρωποι, άνθρωποι και ζώα συνυπάρχουν αρμονικά. Όπου το Νέο Σχολείο θα διδάσκει πως, όταν αγαπάς τα ζώα αγαπάς και τους ανθρώπους και πως αυτά τα δύο δεν έρχονται σε κόντρα πια. Έχω κουραστεί να απαντώ σε σχόλια τύπου «εδώ πεθαίνουν άνθρωποι και εσείς κοιτάτε τα ζώα». Αυτό μας έχει πάει πίσω τόσο πολύ πια…
ΖΩ.Ε.Σ. Τέσσερα μόλις αρχικά, που αφορούν Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων, Ιδρυμάτων και Οργανισμών, αλλά αυτή η ΑΜΚΕ είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Θέλεις να μας μιλήσεις για τη δημιουργία, τις δράσεις του και τι έχει καταφέρει μέχρι σήμερα;
Όταν μιλώ για τις Ζω.Ε.Σ. πάντα μα πάντα θα συγκινούμαι πολύ. Ακόμη αδυνατώ να πιστέψω πως εγώ με τη Διώνη καταφέραμε να ενώσουμε ήδη τόσους πολλούς ανθρώπους σε τόσα μέρη της Ελλάδας και να ακούγεται παντού η φωνή μας τόσο εδώ όσο και στην Κύπρο. Μιλώ για την αγάπη μέσα στα σχολεία από το 2000, από την πρώτη μέρα δηλαδή που ξεκίνησα να εργάζομαι ως Δασκάλα και έχω αναγκαστεί να προσπεράσω χιλιάδες εμπόδια. Αρχικά με θεωρούσαν ως μια ακόμη γραφική φιλόζωη που θέλει τάχα να αλλάξει τον κόσμο. Υποκινούμενη από μια ουτοπία! Όμως εγώ από την αρχή πίστευα τόσο πολύ στη δύναμη των φιλοζωικών ενημερώσεων μέσα και έξω από τα σχολεία ως τη μοναδική λύση ριζικής αλλαγής της ελληνικής νοοτροπίας απέναντι στα ζώα. Οι Ζω.Ε.Σ. δρουν τόσο μέσα όσο και έξω από τα σχολεία.
“Δεν σταματώ να εκπαιδεύομαι…”
Σε μια εποχή όπου οι φιλοζωικές ενημερώσεις μέσα στα σχολεία έχουν γίνει «της μόδας» και ο κάθε ανίκανος κυριολεκτικά εισέρχεται μέσα στα σχολεία για να μιλήσει για φιλοζωία, όλοι εμείς, όπως και ελάχιστοι σαφέστατα άλλοι που πραγματικά μπαίνουν στα σχολεία έχοντας απόλυτη επιστημονική γνώση για αυτό, προσπαθούμε με όλα μας τα μέσα να διαμορφώσουμε ισορροπημένους φιλοζωικά πολίτες. Η εμπειρία από την άλλη, έννοια υπερεκτιμημένη πραγματικά στη χώρα, δεν σε κάνει ικανό για να μπαίνεις στα σχολεία. Εδώ χρειάζεται απόλυτη επιστημονική γνώση τόσο πάνω στα ζώα όσο και πάνω στα παιδιά. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς γίνεται να μπαίνεις μέσα στα σχολεία να μιλάς για αγάπη, γιατί αυτό και μόνο είναι κυρίως τα ζώα, όταν δεν έχεις καμιά μα καμία γνώση για την ψυχολογία των παιδιών.
Όταν ξεκίνησα την πορεία μου μέσα στα σχολεία, δεν ένιωσα στιγμή πως το πτυχίο μου από το ΑΠΘ ως Δασκάλα ήταν αρκετό. Ενώ στη συνέχεια πάλι δεν ένιωσα απόλυτη σιγουριά με το πτυχίο μου ως εκπαιδεύτρια σκύλων. Δεν σταματώ να εκπαιδεύομαι και είμαι πια σίγουρη πως 300.000 άνθρωποι που έχουν μέχρι σήμερα εκπαιδευτεί από μένα, δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ μα ποτέ στη ζωή τους να πειράξουν ζώο.
Τα εκπαιδευτικά σου προγράμματα είναι εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας και έχουν εφαρμοστεί σε χιλιάδες σχολεία. Μίλησε μας για αυτή την εμπειρία και αν συνάντησες δυσκολίες στην εφαρμογή τους.
Είμαι τόσο χαρούμενη που το ΥΠΕΠΘ είναι δίπλα μου και στηρίζει όλες μας τις δράσεις. Ξέρεις, όταν πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα του Υπουργείου, ήθελα τα προγράμματά μου να εγκριθούν, γιατί το άξιζαν. Δεν ζήτησα όπως και δεν έχω ζητήσει ποτέ χάρη από κανέναν!
Ό,τι έχω κερδίσει σήμερα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, συνεχόμενης μόρφωσης και ασταμάτητης εκπαίδευσης στα νέα δεδομένα. Δεν μπορείς να εκπαιδεύεις σήμερα τα παιδιά με πρακτικές που ανήκουν στο παρελθόν. Δυσκολίες συναντώ κάθε μέρα από τους κολλημένους στο παρελθόν Διευθυντές σχολείων, από συναδέλφους που δεν επιθυμούν να κάνουν τίποτα άλλο πέρα από τη σχολική ύλη, από «εκπαιδευτές» σκύλων που ασκούν βία στα ζώα και επιμένουν να μπαίνουν μέσα στα σχολεία να διδάσκουν για τη συμβίωσή μας με τα ζώα, από «φιλόζωους» που μπαίνουν στα σχολεία με πρακτικές τύπου «υιοθετήστε λες και δεν υπάρχει αύριο»!
“Συνεχίζω ακάθεκτη προς τη ριζική αναδιάρθρωση του σημερινού εκπαιδευτικού φιλοζωικού κατεστημένου”
Είμαι τόσο μακριά αλήθεια από όλα αυτά. Και είμαι τόσο περήφανη για αυτό. Και είμαι τυχερή που ανάμεσα στους παραπάνω έχω συναντήσει εξαιρετικούς και σπουδαίους ανθρώπους που πορεύονται στο πλάι μου και όλοι μαζί αλλάζουμε τον κόσμο. Δεν θα μπορούσα να κάνω πολλά από όσα έχω κάνει τα τελευταία δύο χρόνια, αν δεν είχα τον Γιώργο Μπαρούτα, τον εξαιρετικό Διευθυντή μου στο σχολείο που διδάσκω που έχει σεβαστεί τόσο πολύ το όραμά μου.
Διδάσκω σε μια τάξη που είναι βαμμένη μωβ και γεμάτη στους τοίχους από φωτογραφίες των σκύλων μου με παιδιά και αυτό είναι καθαρά δική του έμπνευση και δημιουργία! Οι τρεις σκύλοι μου εγκεκριμένοι από το ΥΠΕΠΘ και η Διώνη πιστοποιημένη και από το IFZ ως σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης είναι τρία πλάσματα που υπήρξαν κάποτε στην κόλαση του δρόμου και σήμερα αποτελούν την αιτία να μην τα παρατώ, όσα εμπόδια και αν μου βάζουν άλλοι…
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Πως μπορούν οι εκπαιδευτικοί να ενημερωθούν για τις δράσεις σας και να φέρουν σε επαφή τα παιδιά με τους αγαπημένους σκύλους σου;
Η αλήθεια είναι πως είμαι συνεχώς με νέα σχέδια! Τα οποία φυσικά και κάνω τα πάντα για να τα υλοποιήσω. Ίσως γιατί ποτέ μου δεν βάζω μεγαλεπήβολους στόχους αλλά κάνω κάθε φορά μικρά βήματα! Ξέρω κάθε φορά που βρίσκομαι και πού θέλω να φτάσω. Όπως και ξέρω με ποιον τρόπο θα φτάσω. Διαδρομές αλλάζω για να περάσω τα εμπόδια που βάζουν συνήθως άνθρωποι. Δεν δίνω καμιά σημασία στις πέτρες που μου ρίχνουν στην πλάτη μου και συνεχίζω ακάθεκτη προς τη ριζική αναδιάρθρωση του σημερινού εκπαιδευτικού φιλοζωικού κατεστημένου, καθώς οραματίζομαι ένα Νέο Σχολείο γεμάτο χρώματα, αγάπη, φαντασία, μουσική και ειρήνη.
Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να μένουν ενήμεροι για τις δράσεις μας από τη σελίδα μας στο facebook Ζω.Ε.Σ. που ενημερώνεται συνεχώς αλλά και μέσα από το site μας www.zwes.gr. Είναι σαφές πως μονάχα όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να προχωρήσουμε ολοένα και πιο μπροστά. Και οι εκπαιδευτικοί που δεν αγαπούν τα ζώα, γιατί πίστεψε με υπάρχουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί με μηδενική φιλοζωική ευαισθησία, θα πρέπει επιτέλους να σεβαστούν τα θέλω και τις επιθυμίες των μαθητών που σχεδόν όλα από μωρά αγαπούν και σέβονται τόσο πολύ τα ζώα, καθώς τα αναγνωρίζουν ως τους καλύτερους τους φίλους που δεν θα τους προδώσουν ποτέ.
Θεωρώ πως μέσω της επαφής με τα ζώα τα παιδιά μαθαίνουν τις έννοιες της αληθινής φιλίας και της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, του σεβασμού και της άδολης αγάπης. Τα ζώα είναι η πιο αγνή φύση και η πιο αθώα πλευρά του εαυτού μας!
“Η Μεγάλη Επιστροφή είναι ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο χρώματα…”
Έχεις μια ομάδα από συνεργάτες που στηρίζουν το βιβλίο και η ιστορία έχει μετατραπεί σε ολόκληρη μουσικοχορευτική παράσταση. Μπορείς να μας διηγηθείς πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Έχω μια ομάδα από συνεργάτες που είναι όλοι τους τόσο σπουδαίοι άνθρωποι και το μαγικό είναι πως συνεχώς προστίθενται ολοένα και περισσότεροι εξίσου σπουδαίοι άνθρωποι και όλοι πια μαζί μπαίνουμε στο Παλάτι των Ονείρων και τα σαρώνουμε όλα. Η Άννα Βασιλειάδη, που εκτός πολλών άλλων είναι μια πολύ σπουδαία δασκάλα ζωγραφικής έχει αναλάβει στην Αθήνα όλα τα εικαστικά εργαστήρια της Μεγάλης Επιστροφής, ενώ η πολυτάλαντη Αλεξάνδρα Κασιούμη, μια πολύ σημαντική ηθοποιός και εμψυχώτρια έχει αναλάβει τις δραματοποιήσεις και όχι μόνο της Μεγάλης Επιστροφής στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και θα ταξιδεύουμε φυσικά σε όλη την Ελλάδα, όπου μας καλέσουν και έχουμε τη δυνατότητα να πάμε.
Η Μεγάλη Επιστροφή είναι ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο χρώματα πίσω στον χρόνο που ενώνει δύο εποχές και έχει τεράστιες δυνατότητες και προοπτικές. Είναι ένα βιβλίο που ήρθε για να μείνει και να χαράξει μια νέα εποχή! Όσοι με ρωτούν πώς έγινε και βρεθήκαμε όλοι εμείς μαζί, πάντα απαντώ πως αυτό συνέβη χάρη στη Διώνη. Αυτός ο σκύλος μου έχει φέρει πραγματικά τόσα καλά στη ζωή μου που δεν ξέρω πόσες ζωές θα χρειαστώ για να της το ξεπληρώσω! Με πήρε από το χέρι και με πήγε ένα ταξίδι σε μια εποχή που εγώ αλήθεια χρόνια αγαπώ μα φοβάμαι για έναν περίεργο λόγο να προσεγγίσω. Και τώρα πια μαζί της βαδίζω ατάραχη και αγέρωχη μαζί με όλους αυτούς τους σημαντικούς πια της ζωής μας ανθρώπους σε σκοτεινούς δρόμους όπου εμείς όλοι μαζί γεμίζουμε χαρούμενες ιαχές και μουσικές.
Ο κόσμος αλλάζει με γιορτές και όχι με τη μιζέρια που πολλοί θέλουν να εμφυτεύσουν σε σχέση με τα ζώα! Και εμείς όλοι είμαστε μέρος αυτής της αλλαγής, γιατί είμαστε οι ίδιοι η αλλαγή. Όποιος κρατήσει στα χέρια του τη Μεγάλη Επιστροφή και ακούσει τα δέκα καταπληκτικά τραγούδια που είναι τιμή μου να μου τα έχουν χαρίσει τόσο απλόχερα όλοι αυτοί οι σπουδαίοι τραγουδοποιοί και συνθέτες, θα καταλάβει αμέσως τι εννοώ!
Ποιο δικό σου όνειρο μένει να πραγματοποιηθεί και τι σημαίνει τελικά να κοιτάς μέσα από τα μάτια ενός ακηδεμόνευτου σκύλου;
Το μοναδικό μου όνειρο θα είναι πάντα ένας κόσμος όπου θα έχει ακουστεί κάθε ανθρώπινη φωνή ως υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, ώστε να σιγήσει κάθε ακηδεμόνευτη κραυγή. Προσδοκώ σε έναν κόσμο όπου η αγάπη και η ειρήνη είναι οι μόνοι μας δρόμοι. Όπου οι άνθρωποι θα έχουν αποδεχτεί τα ζώα ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας τους και όχι ως μέσα εκμετάλλευσης για τη ματαιοδοξία τους και την κοιλιοδουλία τους.
Εν έτη 2019 είναι ανεπίτρεπτο και ηθικά απαράδεκτο να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που φορούν γούνες και χρησιμοποιούν καλλυντικά για τα οποία πέθαναν μαρτυρικά πλάσματα που είχαν κάθε δικαίωμα να ζήσουν. Θρηνώ για όλα αυτά τα πλάσματα λες και είναι κομμάτια δικά μου και κάνω μεγάλη προσπάθεια να κατευνάσω κάθε φορά τον θυμό για όλα όσα βλέπω και ακούω, γιατί ποτέ δεν υπήρξα εκείνη που θα κουνήσει επιδεικτικά το δάχτυλο σε κανέναν. Εγώ ζω με έναν τρόπο ζωής που όσοι θέλουν να τον ακολουθήσουν τους περιμένω με απέραντη αγάπη. Όσοι δεν θέλουν, μπορούν να απομακρυνθούν χωρίς όμως να βάζουν εμπόδια σε αυτό το όραμα, όπως δεν βάζω και εγώ ποτέ εμπόδια στη δική τους ζωή.
“Αυτή είναι η ζωή ενός αδέσποτου πλάσματος. Σκέτη κόλαση.
Εμείς όμως θα την αλλάξουμε”
Οι άνθρωποι δεν βλέπουν ποτέ μέσα από τα μάτια ενός ακηδεμόνευτου σκύλου και για αυτό και αδιαφορούν απέναντι σε όλα αυτά τα πλάσματα που υποφέρουν δίπλα τους. Έχω συγκλονιστεί με την αδιαφορία τους και την απάθειά τους και όχι τόσο με την ανυπαρξία αγάπης για τα ζώα. Άλλωστε κανέναν δεν υποχρεώνουμε να αγαπήσει τα ζώα. Να τα σεβαστεί όμως ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, ναι! Ο φυσικός χώρος των ζώων είναι τα βήματά τους ανάμεσα μας και όχι η επανένταξή τους πάνω στα βουνά και στις ερημιές όπου είναι σίγουρο πως δεν θα καταφέρουν να βρουν εύκολα φαγητό και νερό. Άρα οι Δήμοι Δήμιοι τα καταδικάζουν σε βέβαιο θάνατο, απλώς δεν τραβούν εκείνοι τη σκανδάλη…
Το Δώρο, το πρώτο μου βιβλίο είναι ένα σκληρό ταξίδι στη ζωή ενός ακηδεμόνευτου σκύλου από το οποίο όμως βγαίνεις τόσο καλύτερος άνθρωπος με μια αληθινή ενσυναίσθηση και όχι εκείνη που έχει γίνει πια τόσο της μόδας! Τα ζώα και οι άνθρωποι είμαστε ένα. Και οι σκύλοι κάθε πρωί που περπατούν στους δρόμους πηγαίνουν ακριβώς εκεί που πηγαίνουν βιαστικοί και οι άνθρωποι. Στη δουλειά τους! Στην ανεύρεση δηλαδή τροφής, ευχαρίστησης, ξεκούρασης και αγάπης.
Αναρωτιέμαι αλήθεια θα μπορούσαμε όλοι εμείς να ζήσουμε έστω μια μέρα ως περιττοί, βρώμικοι, ανεπιθύμητοι και επιζήμιοι για άλλους; Αυτή είναι η ζωή ενός αδέσποτου πλάσματος. Σκέτη κόλαση. Εμείς όμως θα την αλλάξουμε.
