Δεκαετία 80′. Ήμασταν παιδιά. Είχαμε τα δικά μας παιχνίδια, τις δικές μας συνήθειες. Παίζαμε στους δρόμους. Μετράγαμε τα παγωτά. Μετράγαμε τα μπάνια∙ πρωί απόγευμα έπιανε διπλό. Οι παιδικές χαρές δεν ήταν στρωμένες με προστατευτικό καουτσούκ. Είχαν χαλίκια. Και ήταν ασυντήρητες. Τα γόνατά μας τα είχαμε σημαδέψει, “κορίτσια πράμα“, έλεγε η γιαγιά. Κανάλια είχαμε δύο κρατικά, στα τέλη του 80′ και στις αρχές του 90′ εκπολιτιστήκαμε με μια ντουζίνα ιδιωτικά. Πίναμε νερό από το λάστιχο. Περπατάγαμε ξυπόλυτοι τα καλοκαίρια. Οι γονείς μας έψαχναν σε ένα βιβλίο με χάρτες και συντεταγμένες την οδό του σπιτιού της θείας.
Τα χρόνια πέρασαν. Τίποτε σχεδόν από αυτά δεν κάνουν τα παιδιά σήμερα. Μα κάνουν σίγουρα κάτι που κάναμε κι εμείς: μαζεύουν τα δικά τους αυτοκόλλητα, κάνουν τις δικές τους συλλογές. Αγοράζουν, ανταλλάσσουν, συλλέγουν, χαρίζουν τα διπλά, κολλάνε σε άλμπουμ, παίζουν. Ο άντρας μου μού έλεγε ότι εκτός από τα αυτοκόλλητα και τις κάρτες για το μουντιάλ ποδοσφαίρου που μάζευε, παίζανε ένα σωρό παιχνίδια, όπως το περίφημο “φάτσο άφατσο” όπου, λέει, πετούσαν το αυτοκόλλητο (κάρτα) και έλεγαν αν θα πέσει κάτω με την όψη (φάτσο) ή με την πίσω πλευρά (άφατσο).
Τότε ήταν αυτοκράτειρα η Panini. Μόνο αυτήν ξέραμε, αγόρια και κορίτσια. Εμείς, τα κορίτσια της γειτονιάς, μαζεύαμε Candy Candy (έκανε θραύση τότε η ιστορία της στην ελληνική τηλεόραση), κάτι άλλες πριγκιποπούλες, εγώ μάζευα και κάτι σετ αλληλογραφίας με πολύ ροζ και ονειροπόληση. 
Στην πορεία των ετών είδαμε τα παιδιά, καθώς εμείς μεγαλώναμε, να συνεχίζουν αυτήν την παράδοση, κάνοντας τις δικές τους συλλογές. Τα τελευταία χρόνια μεγάλη μόδα έχουν γίνει οι κάρτες Lego Ninjago, ενός μεγάλου πρότζεκτ που ξεκίνησε από το γκρουπ της Lego το 2011 με ήρωες μια ομάδα έξι ninja, με επικεφαλής τον Άρχοντα Γκάρμαντον και τους Κόουλ, Τζέι, Κάι, Ζέιν, Σενσέι Γου να τον πλαισιώνουν.
Καθένας από αυτούς διαθέτει ειδικές δυνάμεις, ενώ όλοι οι ninja εκπαιδεύονται στη φανταστική πολεμική τέχνη του Spinjitzu από τον σοφό δάσκαλό τους, Master Wu, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να πολεμούν ενάντια στις δυνάμεις του κακού. Μέσα από αυτό το πρότζεκτ, που απευθύνεται σε αγόρια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, αναπτύχθηκαν πολλά ακόμα προϊόντα όπως βιντεοπαιχνίδια, βιβλία, μέχρι και θεματικά πάρκα στο εξωτερικό.
Έχοντας συμπληρώσει πλέον δέκα χρόνια σε υψηλά επίπεδα δημοτικότητας, ρώτησα αγόρια μικρής ηλικίας, μαθητές και γιους φίλων μου, τι τους αρέσει περισσότερο στα Lego Ninjago και γιατί τα προτιμούν. Άλλωστε, ως γυναίκα και μητέρα με τρεις κόρες, δε θα αγόραζα Lego Ninjago η ίδια, αλλά έμμεσα για ανίψια, φίλους κτλ.
Όχι, δεν τα προτιμούν όλα τα αγόρια, αλλά είναι πολλά. Όλα μα όλα μου είπαν για τους ήρωες και την ταύτιση που νιώθουν όλα τα παιδιά με αυτούς τους πολεμιστές υπερ-ήρωες που έχουν κάποιες μαγικές δυνάμεις και πολεμούν το κακό, ενώ κάποια μίλησαν για τη δράση και την σύγκρουση με την πλευρά του κακού. Αυτό πάντα ήταν θελκτικό. Η μάχη του καλού με το κακό, η διαχρονική αυτή μάχη που ειδικά στα αγόρια “μιλάει” σε όλες τις γλώσσες και εποχές.
Καθώς τα μελετούσα με την ψυχραιμία της μη εμπλεκόμενης, κατέληξα στο ότι ο φουτουριστικός χαρακτήρας των ηρώων και του πρότζεκτ συνολικά καθώς και οι επιρροές από τον πολιτισμό της Ασίας (κυρίως ανατολικής, Ιαπωνία κτλ) και τους Νίντζα τους κάνουν πολύ ελκυστικούς στα παιδιά. Το πράγμα βέβαια δεν είναι ένα απλό φαντασιακό πρότζεκτ που το τρέχουν το εμπορικό τμήμα της Lego. Οι νίντζα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Στην Ιαπωνική φιλοσοφία, που είναι σταυροδρόμι πολλών ανατολικών φιλοσοφιών και θρησκειών, οι νίντζα ήταν μια σέκτα εκπαιδευμένων πολεμιστών/κατασκόπων που χάνεται στα βάθη των αιώνων και των μυστικών δρόμων. Κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς γεννήθηκαν κάπου τον 15ο αιώνα. Υπάρχουν υποθέσεις για γέννησή τους στην Κίνα και κατόπιν υιοθέτησης της τέχνης τους από τους Ιάπωνες.
Όποια κι αν είναι η αφετηρία τους, οι νίντζα έχουν εμπνεύσει πολλούς δημιουργούς, κορυφαίες ταινίες, παιχνίδια και εμπορικά πρότζεκτ, ένα από τα οποία είναι και τα Lego Ninjago που αυτά τα χρόνια έχουν κερδίσει τις μικρές ηλικίες. Οι δημιουργοί τους, κατά τη διαδικασία ανάπτυξης του πρότζεκτ, μελέτησαν ώρες και μέρες το θέμα “νίντζα” που δεν ήταν καινούριο στα Lego (1978, 1988, 2000), επισκέφθηκαν μέχρι και το μουσείο των νίντζα (Iga Ninja) στην Ιαπωνία, έκαναν μελέτες, παρατήρησαν πώς αντιδρούν τα παιδιά σε κάτι τέτοιο. Το μυστικό τους, ισχυρίζονται, είναι ότι πάντρεψαν την παράδοση των Νίντζα με τη λάμψη της νέας εποχής και τη διαχρονική μάχη του καλού με το κακό. Και αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Η λάμψη του καινούριου με την αύρα του αυθεντικού, του παραδοσιακού.
Υπάρχουν, έμαθα, διάφορα πακέτα για να αρχίσεις ή για να συνεχίσεις τη συλλογή σου, όπως το Starters Pack με το άλμπουμ, κάρτες, συλλεκτικές κάρτες και άλλα καλούδια, το Blister Pack, το Multi Pack, το Ultra Pack και άλλα. Τώρα μάλιστα (Απρίλιος 2021) κυκλοφορεί και ένα LEGO® NINJAGO® μεταλλικό Box. Αυτόν τον μήνα ολοκληρώνεται η δεύτερη σειρά LEGO® NINJAGO® με την κυκλοφορία νέων, μεταλλικών κουτιών που θα είναι διαθέσιμα σε αλυσίδες και καταστήματα παιχνιδιών.
Η μάνα μου δεν καταλάβαινε γιατί μάζευα αυτοκόλλητα. Ίσως κι εγώ σήμερα να μην καταλάβαινα γιατί τα παιδιά μαζεύουν αυτοκόλλητα που δεν αφορούν εμάς, αν δεν είχα προηγουμενώς μαζέψει εγώ, ως παιδί, τα δικά μου. Κάθε γενιά έχει τα δικά της είδωλα, τις δικές της προτιμήσεις. Δεν πίνουν πια από το λάστιχο, ούτε σημαδεύουν εύκολα τα γόνατά τους. Αλλά έχουν τα δικά τους αυτοκόλλητα…
