Η πέτρα, η αγορά, ο πόλεμος, η θάλασσα, ο δρόμος έχουν φωνή. Μπορούμε να τους φανταστούμε σε θέση αφηγητή ακόμα κι αν δεν το είχαμε σκεφτεί ποτέ πριν. Το φως όμως; Μπορεί να αφηγηθεί ιστορίες το φως; «Άμα στήσεις αυτί ακόμα και σήμερα ακούγεται η φωνή του. Τα μεσημέρια του καλοκαιριού, ιδίως, θα πρέπει να ‘ναι κουφός κανείς για να μην τ’ ακούσει» γράφει εύστοχα η συγγραφέας.
Η πρώτη ιστορία του βιβλίου, φέρει τον τίτλο Φως και θεοί. Οι θεοί το έχουν μέσα τους ανακατωμένο το φως με το σκοτάδι, άλλωστε το ένα δίχως το άλλο δεν μπορεί να υπάρξει. Ειδικά ο θεός Απόλλωνας που όλα τα αντίθετα μπορεί να καμαρώνει πως τα έχει. Το φως και το σκοτάδι, τη ζωή και το θάνατο, το καλό και το κακό… Την ιστορία του λοιπόν αφηγείται το φως, πριν καλά-καλά γεννηθεί. Τότε που η μάνα του Λητώ, κυνηγημένη από την Ήρα, δεν έβρισκε τόπο να σταθεί να γεννήσει τα παιδιά του Διά. Ως τον έρωτά του με την όμορφη Δάφνη εξαιτίας του βέλους από σκέτο φως που του έριξε στην καρδιά του ο Ερμής.
Φως και σκοτάδι λέγεται η δεύτερη ιστορία που αφηγείται το φως. Νυκτομαχία διαβάζουμε στην αρχή της ιστορίας που αφορά στην άλωση της Τροίας. Κι αν νομίζετε ότι αυτή είναι μια χιλιοειπωμένη ιστορία και δεν υπάρχει τίποτα νέο να ειπωθεί, γελιέστε. Με τον τρόπο που την αφηγείται το φως δεν θα την έχετε ξανακούσει! Γιατί θα σας πει για τις μάχες που τα παλιά χρόνια γίνονταν μόνο μέρα, αλλά εκείνη η μάχη που έκρινε το αποτέλεσμα στην Τροία άρχισε νύχτα. Τα αίτια και τις αφορμές εκείνου του πολέμου τις ξέρουμε. Αφορμή στάθηκε η ωραία Ελένη αλλά πραγματική αιτία ήταν το χρυσάφι της Τροίας. Δέκα χρόνια είχαν περάσει από την αρχή του πολέμου κι όμως οι Αχαιοί δεν είχαν καταφέρει να νικήσουν. Ώσπου μια ιδέα φώτισε το μυαλό του Οδυσσέα. “Αφού δεν μπορούμε να πάρουμε την πόλη στα ίσια, θα την πάρουμε στα λοξά. Με τέχνασμα, με δόλο. Με ψέμα. Με απάτη” Ένας ήρωας- μάστορας, ο Επειός υλοποίησε την ιδέα του Οδυσσέα. Μπήκαν μέσα στο κούφιο άλογο οι ήρωες και έμειναν εκεί στο σκοτάδι κρατώντας την ανάσα τους. Ώσπου οι Τρώες «τυφλώθηκαν» κι έβαλαν το Ξύλινο Άλογο μέσα στα τείχη τους. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Ένα κακό φως από φωτιές που κατάκαψαν τα πάντα έζωσε την πόλη, που έζησε ανείπωτο πόνο, χαμό και σκοτωμό. Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο Οδυσσέας βασανίστηκε και παιδεύτηκε ώσπου να γυρίσει στην Ιθάκη, επειδή τάχα τύφλωσε το γιο του Ποσειδώνα, η αλήθεια είναι ότι βασανίστηκε γι αυτή τη μάχη τη νυχτερινή που σκέφτηκε κι οργάνωσε και τη φώτισαν οι αστραπές του πόνου και του τρόμου.
Η Τρίτη ιστορία με αφηγητή το φως είναι η ιστορία του Θαλή του Μιλήσιου, ενός ανθρώπου με αχόρταγη περιέργεια. Το φως θα σας πει για την αγωνία της μάνας και του πατέρα του που μεγάλωναν ένα παιδί που δεν έμοιαζε με τα άλλα. Ένα παιδί που είχε βάλει σκοπό της ζωής του να μετρήσει τα άστρα, να ζυγίσει τον ήλιο, που είχε προβλέψει με ακρίβεια την έκλειψη… Κι αν περιμένετε να τελειώσει η ιστορία με αυτό που ήδη ξέρετε, ότι δηλαδή ο Θαλής είναι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, είστε γελασμένοι γιατί τότε την ιστορία δεν θα την έλεγε το φως. Θα μάθετε κι άλλες λεπτομέρειες για το πρώτο μονοπώλιο στην Ιστορία! Γιατί είπαμε, είναι φως ο αφηγητής και φωτίζει πτυχές που άλλοι δε βλέπουν.
Η τελευταία ιστορία του βιβλίου είναι πολύ ιδιαίτερη, καθώς είναι από εκείνες που παίζονται. Αφορά στους Πέρσες του Αισχύλου, μια παράσταση που θα κάνει τους Αθηναίους θεατές να κλάψουν με τον πόνο των εχθρών, αντί να καμαρώσουν για τη νίκη.
Άλλα δεν θα σας πούμε για αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο. Είπαμε ήδη πάρα πολλά. Ότι μας μάγεψε θα το καταλάβατε. Μας γοήτευσε πριν καν το διαβάσουμε, λόγω της επιλογής του αφηγητή. Μας γοήτευσε επειδή έχει αυτή ακριβώς την οπτική γωνία και φωτίζει γνωστά γεγονότα από μια άλλη πλευρά. Φωτίζει εκείνη ακριβώς την αθέατη λεπτομέρεια που δεν είχες προσέξει ποτέ πριν στα βαρετά σχολικά βιβλία. Δεν ξέρουμε πόσο αβίαστα γράφτηκε αυτό το βιβλίο η αν την παίδεψε λίγο παραπάνω τη Μαρία Αγγελίδου το φως σαν αφηγητής. Όπως και να έχει… «χαλάλι του!» μας είπε.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ιστορίες που τις είπε το φως |
| Συγγραφέας: | Μαρία Αγγελίδου |
| Εικονογράφηση: | Ίρις Σαμαρτζή |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, 2014 |
| Σελίδες: | 77 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-566-537-1 |
