Η ιστορία του Genji (源氏物語, Genji monogatari, The Tale of Genji) για πολλούς ιστορικούς και λογοτέχνες θεωρείται ως το πρώτο σύγχρονο μυθιστόρημα και το πρώτο ψυχολογικό μυθιστόρημα στον κόσμο. Είναι ένα κλασικό έργο ιαπωνικής λογοτεχνίας που γράφτηκε πριν από περίπου χίλια χρόνια, στις αρχές του 11ου αιώνα από την κυρία των τιμών της αυτοκρατορικής αυλής Μουρασάκι Σικίμπου, για έναν άνδρα, τον Γκέντζι.
Το έργο εξιστορεί τη ζωή του Χικάρου Γκέντζι (του Φωτισμένου Γκέντζι), γιου ενός αρχαίου Ιάπωνα αυτοκράτορα, του Κιριτσούμπο, και της αγαπημένης του παλλακίδας, της αρχόντισσας Κιριτσούμπο. Ο Γκέντζι υποβαθμίστηκε από τον αυτοκράτορα από την γραμμή διαδοχής του, σε απλό πολίτη δίνοντας του το όνομα Μιναμότο. Ως Μιναμότο πια ο Γκέντζι, προσπαθεί να σταδιοδρομήσει ως αξιωματικός. Ουσιαστικά όλη η ιστορία αφορά στην ζωή του Γκέντζι αλλά και όλη τη ζωή και τις σχέσεις της αριστοκρατικής κοινωνίας της εποχής Heian.
Ο χαρακτήρας του Γκέντζι, λέγεται ότι βασίζεται σε αξιωματούχο της εποχής κατά την οποία η Μουρασάκι βρισκόταν στην αυτοκρατορική αυλή. Άλλοι προσθέτουν πως ο χαρακτήρας της Μουρασάκι νο Ούε, την οποία ο Γκέντζι παντρεύεται, βασίζεται στην ίδια την συγγραφέα Μουρασάκι Σικίμπου.
Το αρχικό χειρόγραφο, το οποίο δεν υπάρχει πια, ήταν κατασκευασμένο σε “concertina” (κάτι σαν οριγκάμι σε σχήμα ακορντεόν) και ήταν γραμμένο στην αρχαϊκή γλώσσα Kana (ιαπωνικό φωνητικό αλφάβητο) την οποία χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο οι άνδρες. Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν την Onna-de που σημαίνει γυναικείο χέρι. Η Murasaki γράφει σε χαρακτήρες Kana αλλά της δίνει ένα ποιητικό και παράλληλα σύγχρονο στυλ, ένα εγχείρημα που καθιστά το έργο της πολύ δύσκολο στην ανάγνωση και την κατανόησή του. Αποτελείται από 54 κεφάλαια και έχει750.000 λέξεις. Από τις αρχές όμως του 12ου αιώνα υπήρχαν πολυάριθμες εικονογραφημένες εκδοχές του έργου, σε μορφή κυλίνδρων. Το Μουσείο Τέχνης Tokugawa στη Ναγκόγια έχει τρεις από τους κυλίνδρους του 12ου αιώνα και ένας ακόμη βρίσκεται στο Μουσείο Gotoh στο Τόκιο. Οι κύλινδροι αποτελούν Εθνικό Θησαυρό της Ιαπωνίας.
Μόλις στις αρχές του 20ού αιώνα η Ιστορία του Γκέντζι μεταφράστηκε στη σύγχρονη ιαπωνική γλώσσα από την ποιήτρια Ακίκο Γιοσάνο, η οποία πίστευε πως η Μουρασάκι έγραψε μόνο έως το 33ο κεφάλαιο, και πως τα κεφάλαια 35-54 γράφηκαν από την κόρη της Νταΐνι νο Σάνμι.
Το έργο της Σικίμπου έχει πολλά στοιχεία που εντοπίζουμε σε ένα σύγχρονο μυθιστόρημα. Έχει ένα κεντρικό χαρακτήρα αλλά και πλήθος δευτερευόντων με ενεργό ρόλο. H συγγραφέας έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο τετρακοσίων χαρακτήρων γύρω από τον Γκέντζι, έναν κόσμο που ζει και μεγαλώνει μαζί του, και χωρίς να χάνεται η εσωτερική συνοχή του έργου της. Παράλληλα καταφέρνει να ακολουθήσουν οι αναγνώστες τις ζωές των ηρώων χωρίς να τους δώσει κανένα όνομα, καθώς οι χαρακτήρες μνημονεύονται από μια πράξη, το ρόλο τους στην αυλή, μια ιδιότητα (π.χ. Εξοχότητα) ή τη σχέση τους με άλλους χαρακτήρες (π.χ. Heir Apparent). Αυτή η έλλειψη ονομάτων προέρχεται από τους κανόνες της αυλής την περίοδο της Heian, εποχής που θεωρούσαν απαράδεκτο να αναφέρουν ελεύθερα το όνομα ενός προσώπου.
Οι μελετητές διαφωνούν για το αν Η Ιστορία του Γκέντζι γράφτηκε εξ ολοκλήρου από την Μουρασάκι Σικίμπου. Οι περισσότεροι πάντως αποδέχονται ότι η ιστορία είχε πάρει την σημερινή μορφή της το 1021, όταν η συγγραφέας του Σαρασίνα Νίκι έγραψε στο ημερολόγιο της πόσο χαρούμενη ήταν επειδή είχε αποκτήσει ένα ολοκληρωμένο αντίτυπο της Ιστορίας του Γκέντζι.
Με πληροφορίες από Wikipedia, BBC
