Αν έτυχες ποτέ στο Πάνω Κουφονήσι, εκείνη την μικρή σπορά γης κάτω από την Νάξό που κάποτε έφτανες μόνο με τον ηρωικά μαχόμενο Σκοπελίτη, τότε στα σίγουρα θα αντάμωσες κάποιον από τους λιγοστούς ντόπιους ή τους εκατοντάδες συνεπείς επισκέπτες του νησιού που θα σου έδειξε την ξαπλωμένη γυναίκα ή την γυναίκα που κοιμάται όπως την λένε οι άλλοι μισοί, απέναντι.
Η πέτρινη γυναίκα που κοιμόταν ανάσκελα ήταν η Κέρος. Με μαλλιά ριγμένα πίσω και στήθη σμιλευτά, σε εγκλώβιζε για ώρα και θα πεις ψέματα αν δεν έμεινες να κοιτάζεις τις καμπύλες αυτού του παραδομένου σε λαγνεία ή κούραση σώματος. Πότε από την Ιταλίδα, πότε από το Πορί, πότε απ’ το παράκτιο μικρομπαράκι του χωριού, έπιασα τον παραθεριστή επί πετανετίας εαυτό μου να παρατηρεί την γυναίκα που σπάραζε πάνω από τη θάλασσα. Ακόμα και τα λεπτότερα χαρακτηριστικά, όπως η μύτη της, κρατούσε το βλέμμα σου πάνω της.
Η Κέρος. Παλιά τόπος γεμάτος αγγεία, εργαλεία και πήλινες κούκλες. Κι ως εκ τούτου τόπος επιδρομής αρχαιοκαπήλων που έβρισκαν σαν ρώγες πάνω σε τσαμπιά σταφύλια τα αρχαία. Η Κέρος. Τόπος που χτίστηκε με χιλιάδες ναξιώτικες πέτρες κάποτε και δεν έμεινε αιώνες μετά παρά ένας βοσκός με τα ζωντανά του.
Σε εκείνον τον σεπτό κατακερματισμό μικρών κομματιών στεριάς, στις Μικρές Κυκλάδες του Αιγαίου και του Ελύτη μας ταξιδεύει, χωρίς τον κυμαθραύστη Σκοπελίτη για πρώτη ίσως φορά, το τελευταίο βιβλίο της Εύης Γεροκώστα και η σειρά Μικρές ιστορίες για τον κόσμο του Καλειδοσκοπίου.
Εκεί όπου το μικρό Μοσχούδι παίρνει μια πήλινη κούκλα από τον αδερφό της, από απέναντι της την έφερε, και τη κρατά σαν φυλαχτό στα χέρια της. Το αγόρι με το μεγάλο τετράδιο της είπε ότι είναι πολύ παλιά αυτή η κούκλα κι ότι αυτοί που βλέπει απέναντι, στο νησί, να σκάβουν, να ψάχνουν και να σημειώνουν ολημερίς είναι αρχαιολόγοι και ψάχνουν να βρουν κι άλλες τέτοιες κούκλες, ακόμα και σπασμένες, να τις σώσουν και να τις πάνε κάπου για όλους τους ανθρώπους του κόσμου.
Η κούκλα που κρατά το Μοσχούδι είναι η πιο πολύτιμη απ’ όλες. Γιατί είναι η μόνη που δεν είναι σπασμένη. Κι αυτή είναι η ιστορία τωνη Μικρών Κυκλάδων, των μικρών παιδιών και των μεγάλων ιστοριών που κρύβονται κάτω απ’ τα κύματά τους.
Ένας θρίαμβος συναισθημάτων, εικόνων και λέξεων Η Γυναίκα που Κοιμάται. Η Ε. Γεροκώστα κατορθώνει να σου μεταφέρει με κρυστάλλινη και ποιητική αφήγηση την καθαρή ενέργεια που νιώθεις σαν βρίσκεσαι σε εκείνα τα κομμάτια γης των Κυκλάδων, τραβώντας τον πιο διάσημο μύθο από την φαρέτρα της περιοχής και προικίζοντάς τον με την πρόσφατη αρχαιολογική πραγματικότητα. Παράλληλα, συμμετέχεις σε μια οργανωμένη πομπή εικόνων, νοσταλγίας και ρεαλιστικής αποτύπωσης του τόπου και των ανθρώπων του, των οποίων προ-ηγούνται δυο παιδιά και όσα αυτά μεταφέρουν ως θετικό φορτίο, ήδη από το βλέμμα τους.
Κι από δίπλα, είναι κι εκείνα τα αφαιρετικά στίγματα στις διαβαθμίσεις του μπλε και των γεννημάτων του, της Μάριας Μπαχά, που τυλίγουν μορφές και (ξε)τυλίγουν την ατμόσφαιρα που φτιάχνουν πλάι τους οι λέξεις.
Ένα θαυμάσιο βιβλίο, από μια σειρά που εκπλήσσει.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η γυναίκα που κοιμάται |
| Σειρά: | Μικρές ιστορίες για τον κόσμο |
| Συγγραφέας: | Εύη Γεροκώστα |
| Εικονογράφηση: | Μάρια Μπαχά |
| Καλλιτεχνική επιμέλεια: | Εριφύλη Αράπογλου |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, Ιανουάριος 2018 |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 15 Χ 22 |
| ISBN: |
978-960-471-150-5
|
