Η Αλκυόνη θα μπορούσε να μην είναι το σύμβολο του χειμώνα, του Ιανουαρίου με τα δύο πρόσωπα, της ανάπαυλας του σκληρού χειμώνα (που φέτος δε μοιάζει και τόσο σκληρός ακόμα). Θα μπορούσε η Αλκυόνη και ο Κύηκας, αν οι Έλληνες είχαν λίγο γούστο παραπάνω και αν ο θρίαμβος του καθολικού Βαλεντίνου παγκοσμίως (μπράβο του και καμάρι του) να είναι είναι το σύμβολο της γιορτής του έρωτα. Η Αλκυόνη κι ο Κύηκας αγαπήθηκαν τόσο πολύ, πλησίασαν τέτοια επίπεδα ευτυχίας και έρωτα, που τιμωρήθηκαν γι' αυτό. Ο Δίας, ο τιμωρός της "ασέβειας", τους έστειλε στο βασίλειο των πουλιών. Κι επειδή ο έρωτας δεν ηττήθηκε οριστικά, έφτιαξε αυτές τις όμορφες μέρες στην καρδιά του χειμώνα, να τις λέμε Αλκυονίδες, να θυμόμαστε την Αλκυόνη.
Μετά από πολλά μηνύματα στο elniplex, σκέφτηκα να δώσω τις διαστάσεις της δικής μου κατασκευής αν και μπορεί ο καθένας να τις διαφοροποιήσει κατά το δοκούν.
Το διπλό πρόσωπο της Αλκυόνης, της βασίλισσας και του πουλιού, εντυπωσιάζει τα παιδιά κατά την αφήγηση του μύθου και ασφαλώς μπορεί να γίνει και μεμονωμένα ως κατασκευή για τα παιδιά. Ένα απλό βραχώδες τοπίο γύρω από τη θάλασσα, με τσαλακωμένο χαρτί του μέτρου, μπορεί να φιλοξενήσει τις Αλκυόνες μας που γεννούν τα αβγά τους και απολαμβάνουν τις λίγες μέρες καλοκαιρίας.
Η δημιουργία της κούκλας γίνεται ρίχνοντας ένα ύφασμα για φόρεμα πάνω σε ένα ξύλο (ακόμα και ένα καλαμάκι από σουβλάκι θα μπορούσε να κρατήσει την ελαφριά αυτή κούκλα) που λειτουργεί ως βάση για να κρατάμε και να κινούμε την κούκλα μας.
