Ο Μπαρμπαρόσα αφηγείται. Δεν είναι ο διάσημος πειρατής. Είναι ένας σκυλάκος που βρέθηκε σε ένα βαρέλι με ασβέστη από έναν άντρα και με τα παρακάλια της μικρής κόρης του φιλοξενείται στο σπίτι της οικογένειάς τους. Ήταν κάπως άτακτος όμως, καθότι μικρός και αμάθητος σε κανόνες και πειθαρχίες κι έτσι…
“Ανοίγει η πόρτα δίπλα μου. Με καλεί να βγω. Κάνω τον ψόφιο κοριό. Κοιμάμαι. Χρρ… Αγριεύει. Με σπρώχνει. Πονάω. Σκούζω. Με κλωτσά. Κλαίω. Με σέρνει σε ένα έρημο παρκάκι. Γκαζώνει και φεύγει. Κοιτάζω με τα υγρά μου μάτια το αυτοκίνητο να φεύγει. Τρέχω πίσω του σαν τρελός. Τρέχω, τρέχω. Είμαι ο Μπαρμπαρόσα. Ο πειρατής σας. Αφεντικό. Εσύ μου έσωσες τη ζωή. Δε μπορεί. Δε μπορεί. Θα γυρίσεις πίσω να με πάρεις. Δεν μπορεί…Δεν μπορεί… Δεν μπορεί… Αλλά μπορεί.”
Τώρα πια ακούει και μιλάει τη γλώσσα όλων των αδικημένων και καταπιεσμένων ζώων. Περιπλανιέται στους δρόμους. Αρχίζει να γνωρίζει άλλα καταπιεσμένα ζώα. Ένα σοφό ψάρι (τον Μπαρμπούνη) που τον ψάρεψαν με δυναμίτη (ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, αναγνώστη μου), μια… γούνα λεοπάρδαλης σε ένα γουναράδικο (ΤΙ ΤΗ ΘΕΣ ΤΗ ΓΟΥΝΑ, αναγνώστη μου;), τη Λεό, έναν παπαγάλο, ένα καναρίνι και μια σιαμέζα γάτα (τα τρία τελευταία δραπετεύουν κυριολεκτικά από ένα pet shop όπου περνούσαν ζωή και… κότα τάχα μου). Κι ύστερα έναν πελαργό. Κι αργότερα ένα δελφίνι σε κάποιο δελφινάριο. Και πιο μετά έναν γάιδαρο, έναν κόκορα, έναν κούνελο κι ένα λιοντάρι.
Όλα έχουν βασανιστεί. Ή έχουν καταπατηθεί τα δικαιώματά τους. Ή έχουν κρατηθεί σε συνθήκες που παραβιάζουν κάθε έννοια της ύπαρξής τους. Ζώα συντροφιάς, ζώα οικόσιτα, ζώα σε ζωολογικούς κήπους και θεάματα, ζώα που οι άνθρωποι κυνηγούν αλόγιστα, ζώα που δεν απολαμβάνουν καμία φροντίδα.
Φτιάχνουν όλα μαζί έναν κινούμενο πύργο που όλο και μεγαλώνει καθώς προστίθενται τα νέα ζώα στην παρέα τους. “Θέμιδος μέλαθρον” γράφει το κτίριο απέξω. Εκεί κατευθύνονται. Είναι ο ναός της δικαιοσύνης των ανθρώπων. “Θα βρούμε δικηγόρο δικό μας που να μιλάει ξένες γλώσσες. Και κυρίως τη γλώσσα των ανθρώπων. Έναν δικηγόρο με μουστάκια και ουρά. Και λάπτοπ και κινητό. Να πάμε στον δικηγορικό σύλλογο…”, πρότεινε ευφυώς το κουνέλι. Μα δε ξέρουν να διαβάζουν, δε ξέρουν τη γλώσσα των ανθρώπων. Έτσι, ο δρόμος όμως προς την ελευθερία περνάει -από που αλλού- από το σχολείο. Κι ας θέλουν όλα τα ζώα να επιστρέψουν στο φυσικό τους χώρο κι ο Μπαρμπαρόσα στη Λεμονάνθη του, την κόρη του άντρα που τον παράτησε. Προέχει η… δικηγορία! Το ανατρεπτικό τέλος θα δείξει πόσο σημαντική είναι η αγάπη και η φροντίδα ενός ζώου.
Μια χαριτωμένη ιστορία μέσα στην σκληρότητα του θέματός της. Πολύ χιούμορ τυλιγμένο μέσα στη δυστυχία. Εύρυθμη η αφήγηση του σκύλου Μπαρμπαρόσα, έξυπνη, κοφτή, γρήγορη. Πλησιάζει έτσι το λαχάνιασμα και τη ζωή του μικρού μας φίλου, την αγωνία του. Το βιβλίο έχει στοιχεία διαδραστικότητας καθώς κάποιες φορές ζητά τη “συνδρομή” των μικρών αναγνωστών για να προχωρήσει.
Στις τελευταίες 20 σελίδες της έκδοσης υπάρχει ένα πλούσιο παράρτημα με ασκήσεις, παιχνίδια, γλωσσάρι , τους ισχύοντες νόμους για την προστασία όλων των ζώων καθώς και άλλες παραμέτρους της ζωής τους, ιστορικά στοιχεία (ήξερες ότι…) και πολλά άλλα. Έτσι, το βιβλίο καθίσταται ένας πλήρης οδηγός για κάθε παιδί που θέλει να ακουμπήσει με πραγματική υπευθυνότητα και όχι με επιδερμική ευαισθησία στο θέμα της καταπίεσης και κακοποίησης των ζώων.
Η επιμέλεια της σειράς ανήκει στην συγγραφέα και βιβλιοκριτικό Μαρίζα Ντεκάστρο.
Ωραία έκδοση από την Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη που μέσα από αυτήν την ξεχωριστή σειρά παιδικών και νεανικών βιβλίων θέτει τα παιδιά στο επίκεντρο της κοινωνίας με στόχο να τα καταστήσει υπεύθυνους πολίτες της αυριανής κοινωνίας.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ζητείται δικηγόρος με μουστάκια και ουρά |
| Σειρά: | Μικρά βήματα – ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ |
| Συγγραφέας: | Ελένη Σβορώνου |
| Εικονογράφηση: | Mark Weinstein |
| Εκδόσεις: | Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη, 2015 |
