Γράφει η Ρίτα Λαμπρέλλη
Είναι όμορφη, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ήρθε. Ήρθε τον περασμένο Νοέμβρη στην τάξη μου και ένιωσα να ανατέλλει ξαφνικά ο ήλιος και να φυσάει λιγάκι ελπίδα.
Έχει γλυκιά φωνή, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ήξερε. Ήξερε πώς να διαχειριστεί τη χαμηλή ανοχή στη ματαίωση, τις δυσκολίες στην άρθρωση, την παρορμητικότητα, την υπερκινητικότητα. Ήξερε να ψιθυρίζει και να γητεύει, να γαληνεύει, να ημερεύει και να κάνει επανεκκίνηση στις πιο δύσκολες στιγμές, στις πιο δύσκολες ημέρες. Ήξερε πώς να μου μάθει κι εμένα. Να συμπληρώσω τα κενά μου. Ποια κενά. Τα βάραθρα, να λες.
Ζωγραφίζει υπέροχα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ήθελε. Ήθελε να έχει μια ματιά και για τα υπόλοιπα παιδιά και όχι μόνο για το «δικό» της. Ήθελε να βοηθήσει και σε πράγματα που δεν εμπίπτουν στην περιγραφή της θέσης της. Ήθελε να είναι εκεί για όλες και όλους μας. Ήθελε να μου πει τη γνώμη της, τις ιδέες της και να με βοηθήσει και στα πρακτικά ζητήματα. Ε, το εκμεταλλεύτηκα λιγουλάκι, ελπίζω να μην έχασα το μέτρο.
Τη λένε Βίκυ και είναι η Ειδική Νηπιαγωγός της Παράλληλης Στήριξης. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Θα μπορούσε να τη λένε Ντιάνα και να είναι η Ειδική Νηπιαγωγός του Τμήματος Ένταξης, να τη λένε Τόνια και να είναι Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό.
Σημασία έχει ότι ήρθε, ήξερε, ήθελε και τελικά μπορούσε να βάζει το κατάλληλο τακ σε όλα τα τικ μου και η τάξη μου τελικά να δουλεύει ρολόι.
Για όλες και όλους τις συναδέλφους της ειδικής αγωγής ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια βαθιά υπόκλιση για όλα προσφέρετε στα παιδιά και σ’ εμάς. Η ζωή στην τάξη μαζί σας έχει άλλο ενδιαφέρον, άλλες δυνατότητες, άλλες ευκαιρίες. Είναι πιο χαρούμενη, πιο ολοκληρωμένη. Για μικρούς και μεγάλους.
Ε, κι επειδή τελικά έχει σημασία και τα υπόλοιπα είναι τερτίπια της γραφής, ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Βίκυ. Γιατί μαζί με όλα τα άλλα, με άντεξε κιόλας….
Ρίτα Λαμπρέλλη
M.Ed. Εφαρμοσμένη Παιδαγωγική
Ph.D. Διοίκηση στην Εκπαίδευση
