Η συγγραφέας Λίλη Λαμπρέλλη γράφει για το “Αύγουστος είναι…“, το αφιέρωμα του ELNIPLEX στον μήνα που αδειάζει τις πόλεις και γεμίζει τις αναγνώσεις και τις στιγμές.
Αύγουστος είναι…
Αύγουστος είναι βουτιές ξένοιαστων ανθρώπων σε ονειρεμένες παραλίες όπου παιδιά με καπελάκια και αντηλιακή κρέμα στη μύτη και στους ώμους παίζουν με κουβαδάκια γεμάτα άμμο και μπαινοβγαίνουν με γέλια και φωνούλες στο νερό.
Μικρά-μεγάλα ταχύπλοα και περήφανα ιστιοφόρα πηγαινοέρχονται μέρα και νύχτα, σχίζοντας στα δυο τα σκουρογάλανα νερά που με κρυφούς αναστεναγμούς βγάζουν λευκό αίμα, ενώ κάνουν τον κόσμο να ονειρεύεται.
Αύγουστος είναι βόλτες σε δροσερά μονοπάτια δασωμένων βουνών, με τα πόδια ή με ποδήλατα, κάτω από δέντρα γεμάτα τζιτζίκια – και αν ξυπνήσεις χάραμα, παντού μυρωδιές καλοκαιριού και μελωδικά πουλιά.
Τα βράδια, παγωμένες μπύρες με καλή παρέα και επιλεγμένη μουσική σε μικρά στέκια στην πλαγιά του βουνού ή τσίπουρα στην παραλία του κάμπινγκ, με ταβάνι τον σκοτεινό ουρανό με τα αινιγματικά αστέρια που κρύβουν το παρελθόν μας.
Αύγουστος είναι και αφόρητη ζέστη μέσα σε μικρά αποπνικτικά κουτιά, με μόνο κλιματισμό το ρεύμα ανάμεσα στο παράθυρο της κουζίνας που μυρίζει τσιγαρισμένο κρεμμύδι απ’ τον ακάλυπτο και στο παράθυρο του τυφλού μπάνιου που αποπνέει μια οικεία παλιά μούχλα. «Το πιστεύεις πως μετράω και τα κόκκινα λεφτουδάκια για το ψωμί; Αυτό που με καίει είναι που δεν έχω λεφτά για το νοίκι του Ιουλίου. Της είπα να κάνει υπομονή ως τον Σεπτέμβρη που γυρνάνε πίσω οι άνθρωποι στα σπίτια που καθαρίζω. Τώρα ένα σπίτι έχω μόνο, το δικό σου. Τι να κάνεις κι εσύ, θα με βαρεθείς. Όχι, δεν θέλω να μου δώσεις. Μπορεί καμιά φορά να φωνάζει αλλά είναι πονετικιά, θα περιμένει ως το Σεπτέμβρη. Τι να πουν κι αυτοί που καίγονται τα σπίτια τους! Κάθε Αύγουστο κι αθρώποι καίγονται και δάση και χωριά ολόκληρα!»
Ύστερα, σαν να ξεθύμανε, ψιθύρισε: «Κάθε τέτοιο καιρό, μαυρίζει ο ουρανός απ’ τις φωτιές. Κι αυτοί που κυβερνάνε, αφού το ξέρουνε πως θα γίνει, γιατί δεν κάνουνε κάτι να μη γίνει; Καταπίνουμε κάρβουνο μες στη ζέστη. Ας μπει ο Σεπτέμβρης, Θε μου, να τελειώνουμε μ’ αυτή την κόλαση.»
