Σχολείο, τάξη, μαθηματικά και ευτυχώς παράθυρα! Ένα άνοιγμα στη ζωή. Στη φύση και στον κόσμο που νιώθουμε, αγγίζουμε, ακούμε, μετράμε και.. υπολογίζουμε.
Ο Αχιλλέας πηγαίνει σχολείο. Όταν τα μαθηματικά αρχίζουν ο πίνακας της τάξης γεμίζει με αριθμούς και σύμβολα -όταν έξω από το παράθυρο όλος ο κόσμος είναι γεμάτος με αυτά στις πραγματικές τους διαστάσεις- και ο Αχιλλέας μπερδεύεται και… αφαιρείται με το δικό του τρόπο, στρέφοντας το κεφάλι του στα παράθυρα! Εκεί απ’ όπου μπαίνει το φως, οι ήχοι, οι άνθρωποι, η ζωή. Τότε αρχίζει το δικό του ταξίδι «αφαίρεσης» με τα μαθητικά.
Η σύνδεση της πραγματικότητας με τις τόσο στενά οριοθετημένες «διδακτικές» μεθόδους της τάξης και την παιδική δημιουργικότητα και φαντασία γίνεται τόσο αβίαστα και απόλυτα φυσικά στο κείμενο του Θοδωρή Παπαϊωάννου. Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο και ο μικρός ήρωας αποκαλύπτοντας τις σκέψεις του, καλεί τον καθένα μας -μικρό και μεγάλο- να ταυτιστεί μαζί του. Και αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι δεδομένο. Ποιος δεν θυμάται τον εαυτό του να βαριέται και να αφαιρείται την ώρα αυτή των ατέρμονων, ασύνδετων με την αληθινή ζωή, διδακτικών παραδόσεων; Να κάνει σκιτσάκια στα βιβλία του; Να στέλνει ραβασάκια στους φίλους του; Να κοιτάει το ρολόι μετρώντας τα λεπτά για να χτυπήσει το κουδούνι και να τελειώσει το «μαρτύριο» μιας βαρετής παράδοσης; Ή απλά να αφαιρείται σε ένα δικό του κόσμο ταξιδεύοντας με το μυαλό του αλλού; Η μόνη πηγή φωτός και ζωής είναι έξω από αυτό το πλαίσιο, στο παράθυρο, απ’ όπου παίρνει ανάσες και αρχίζει τους δικούς του μαθηματικούς συλλογισμούς. Μετράει, πολλαπλασιάζει, αφαιρεί, διαιρεί, ομαδοποιεί, ταξινομεί, συγκρίνει, υπολογίζει…. με τα χελιδόνια που κάθονται στα σύρματα, τα σχήματα που παίρνουν τα σύννεφα στον ουρανό, τα μεγέθη των σκύλων που γαβγίζουν, το χρόνο που κρατάει η φωνή του μανάβη όταν φωνάζει «ελάτεεε», τα κουλούρια που μπορεί να αγοράσει.
Η Μυρτώ Δεληβοριά ζωγραφίζει με έντονα, ζωηρά χρώματα αλλά και καθαρές γραμμές, σκιαγραφώντας, ψυχογραφώντας και εντείνοντας το κείμενο του Θοδωρή Παπαϊωάννου που ζωντανεύει όμορφα με τις εικόνες της. Ο Αχιλλέας ξεχωρίζει. Όχι μόνο γιατί κοιτάει αλλού, όταν όλοι οι συμμαθητές του παρακολουθούν, αλλά και από το σγουρό, πορτοκαλί, ανέμελο, μαλλί του, από την αίσθηση που σου μεταφέρει για την προσωπικότητά του ότι δεν είναι και τόσο «τακτοποιημένος», αλλά και ότι είναι και λίγο ονειροπόλος.
Η αφηρημάδα ως μια άκρως δημιουργική και εποικοδομητική διέξοδος, που οδηγεί εως και σε συλλογισμούς μαθηματικούς.
Η αφηρημάδα, που βοηθάει το μικρό Αχιλλέα να δραπετεύσει και μάλιστα σε έναν κόσμο γεμάτο μαθηματικά, ζωή και φαντασία.
Έξυπνο, ελκυστικό, ευχάριστο, αληθινό, ιδανικό για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας.
Από τις εκδόσεις Πατάκη και τη σειρά «Χωρίς σωσίβιο».
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Αφαιρέθηκα |
| Σειρά: | Χωρίς σωσίβιο, επίπεδο 3, Δελφινάκια |
| Συγγραφέας: | Θοδωρής Παπαϊωάννου |
| Εικονογράφηση: | Μυρτώ Δεληβοριά |
| Δραστηριότητες: | Βασιλική Νίκα |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Μάιος 2018 |
| Διόρθωση: | Θανάσης Κοκολόγος |
| DTP: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 14 X 20 |
| ISBN: | 978-960-16-7464-3 |
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.