Όποιος έχει επισκεφτεί το νησί δεν γίνεται να μη μαγευτεί από την απαράμιλλη ομορφιά του. Μοιάζει σαν πεταλούδα στο Αιγαίο και ανήκει στα Δωδεκάνησα αλλά μοιάζει με χώρα των Κυκλάδων. Η Χώρα η Αστροπαλιά έχει κάστρο ονομαστό με υπέροχη θέα στο Αιγαίο και σοκάκια με κατάλευκα σπίτια και ανεμόμυλους να στέκουν κόντρα στους αέρηδες του νησιού, που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου χτισμένο με σκούρα πέτρα . Λέγεται ότι χτίστηκε από την οικογένεια Κουιρίνι τον 13ο αι. και ανήκει στον τύπο οχυρωμένου οικισμού με σκοπό να προστατευτούν οι κάτοικοι από τους πειρατές που λεηλατούσαν το νησί.
Μια ιστορία για μια κοπέλα με πλανεύτρα ομορφιά μα και με άδολη καλοσύνη στην καρδιά. Αδύνατη με σώμα που έμοιαζε με μίσχο σταχυού, με μακριά μαλλιά στο χρώμα της άμμου, δυο χείλη κόκκινα σαν κεράσια και μάτια γαλανά σαν τρικυμισμένη θάλασσα. Αιθέρια παρουσία ντυμένη με μακρύ λευκό φόρεμα που στις πτυχές του φύλαγε αμέτρητα παραμύθια, περίτεχνα κεντημένο από μέλισσες, με κουρσάρους, πειρατές και γοργόνες. Το βάδισμά της μαρτυρούσε πως τα πόδια της βυθίζονταν μέσα σ ‘ ένα ζευγάρι φαρδιά καταγάλανα παπούτσια. Στο κεφάλι της φορούσε στεφάνι με κατάλευκα άνθη και τα μάτια της ήταν πάντα λυπημένα.
Όλοι έλεγαν πως τραγουδούσε τα πιο μελωδικά τραγούδια και στο φόρεμα της φύλαγε αμέτρητα παραμύθια με κουρσάρους, πειρατές, γοργόνες και θεές.
Όμως τρανός βασιλιάς τη φυλάκισε μέσα στα τείχη του κάστρου, γιατί τόλμησε να αρνηθεί να τον ακολουθήσει σε μέρη μακρινά και ξεστόμισε λόγια φοβερά για την τύχη της κοπέλας.
“ Όποιος τα μάτια της αντικρίσει, στης θάλασσας τους το βυθό θα τον ρουφήξουν και θα χαθεί για πάντα. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας! Έτσι έχουν χαθεί τόσα και τόσα παλικάρια…
Μόνον εγώ ο παντοδύναμος Βασιλιάς έχω γλιτώσει!”
Με αυτά τα λόγια καταδίκασε την κόρη να ζει έρημη και μοναχή στο κάστρο και κανένας δεν πλησίαζε. Οι ναυτικοί άλλαζαν ρότα σαν πλησίαζαν το νησί. Ώσπου ένα βράδυ πήρε τη μεγάλη απόφαση να κατηφορίσει στα μικρά δρομάκια του νησιού και όταν σιγουρεύτηκε ότι δεν την είχε δει ανθρώπου μάτι, άρχισε το τραγούδι. Μόνο ένα αγόρι την είχε δει κρυφά και κάθε αυγή άκουγε τα τραγούδια της και το δειλινό τα παραμύθια της…
Η συγγραφέας Φωτεινή Κωνσταντοπούλου καταφέρνει να μας ταξιδέψει με τον ποιητικό της λόγο στα σοκάκια του νησιού, τους ανεμόμυλους, τις εκκλησιές και τα ξωκλήσια, τα απόκρημνα ακρογιάλια. Εκεί όπου η ποίηση συναντά την προφορική παράδοση , δημιουργεί αναπαραστατικές εικόνες και ζωντανεύει μνήμες από το παρελθόν, τότε που ο άνδρας εμφανιζόταν σαν κατακτητής και η γυναίκα να μην μπορεί να απαρνηθεί τη μοίρα που της όρισε η κοινωνία. Όμως τούτη η ιστορία κάνει την ανατροπή και το κορίτσι καταφέρνει να δραπετεύσει και να επιλέξει την ελευθερία… Το τραγούδι λυτρώνει και κατευνάζει τον πόνο, και πλέκει με το παραμύθι τ’ όνειρο του κοριτσιού για ελευθερία.
Ένα παραμύθι που κρύβει μέσα του θρύλους και τραγούδια για το όμορφο νησί, με λόγο που ρέει και μας παρασύρει σε ένα ταξίδι στο όνειρο. Μια ιστορία αγάπης που φυλακίζει και καταδικάζει την ομορφιά σε αιώνια μοναξιά, μέσα στα τείχη ενός κάστρου. Ο πόνος της κόρης βρίσκει παρηγοριά στο τραγούδι και λυτρώνεται όταν καταφέρνει να απελευθερωθεί η ίδια από τα δεσμά της.
Η εικονογράφηση της Μαριάννας Φραγκούλη απογειώνει το κείμενο με δυνατές εικόνες και αντανακλά συναισθήματα. Δίνει έμφαση σε λεπτομέρειες και συμβολισμούς όπως το σχήμα της πεταλούδας, που είναι το σχήμα του νησιού, με την καρδιά της όμορφης κόρης, το κλειδί του κάστρου που κλειδώνει και φυλακίζει την αγάπη, το φόρεμα που φύλαγε αμέτρητα παραμύθια στις πτυχές του, το στεφάνι με άνθη στερεωμένο σφιχτά στο κεφάλι.
Μια ιστορία να την αφηγηθείς, να ανακαλύψεις τα κρυμμένα νοήματα, που αναδεικνύει την ομορφιά του ποιητικού λόγου και συνταιριάζει την προφορική παράδοση με τη σύγχρονη λογοτεχνία.
Το κάστρο της Αστυπαλιάς έχει κλειδί κλειδώνει όπως λέει και ένα παραδοσιακό τραγούδι «Τούρνα», έχει κορίτσια όμορφα μα δεν τα φανερώνει. Ακούστε το τραγούδι εδώ
[vc_custom_heading text=”THE BOOK SECRET” font_container=”tag:h2|font_size:33|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
“Αφορμή και ιδέα της συγγραφής του Όταν για πρώτη φορά περπάτησα τα στενά της πανέμορφης χώρας της Αστυπάλαιας ένιωσα ότι αυτός ο τόπος δεν πατά μονάχα στη Γη. Έχει μία ή περισσότερες διαστάσεις που εκτείνει την ύπαρξή του. Άπιαστη σαν όλα τα ωραία, που λέει και ο στίχος. Παρολ’ αυτά μέσα μου, καθώς ο καιρός περνούσε η μορφή της καταστάλαζε, έπαιρνε σάρκα και οστά και όσο την πλησίαζα και αυτή ερχόταν προς το μέρος μου, συνάντησε τη βαθιά μου επιθυμία να συγγράψω ένα βιβλίο, το οποίο έχοντας και το στοιχείο του σύγχρονου να μοιάζει με παλιό. Αυτή είναι άλλωστε η σύστασή της. Προχωρά στον χρόνο κρατώντας όλα τα στοιχεία που τη συνέθεσαν ανά τους αιώνες. Και είναι αντιληπτά αν την κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια. Αυτή είναι η δική μου Αστυπάλαια.”
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Αστυπάλαια με λένε |
| Συγγραφέας: | Φωτεινή Κωνσταντοπούλου |
| Εικονογράφηση: | Μαριάννα Φραγκούλη |
| Επιμέλεια: | Μαρία Ντότσικα |
| Εκδόσεις: | Ελληνοεκδοτική, Μάιος 2018 |
| Γραφ. επιμέλεια: Dtp Ελληνοεκδοτικής |
Λαέρτης Βίλα |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 30 |
| ISBN: | 978-960-563-209-0 |
