Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα (2008)
Μιχάλης Ανδρονίκου
Τραγούδια με ανθρώπινες ιστορίες και ήρωες ζώα (αλιγατορίνα, κροταλίας, μαϊμού, λιοντάρι κτλ). Στο τέλος όλα μαζί φωνάζουν:«Δυο πόρτες έχει η…ζωή, ανοίξτε μια και βγείτε, γιατί μπουκάρουν οι τρελοί και τρέξτε να σωθείτε». Χιούμορ, φαντασία, εικόνες και ωραίες ερμηνείες!
Η Μάγια η κουκουβάγια
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Νίκος Αϊβαλής
Ερμηνεία: Μαρία Φωτίου
Η Μάγια η κουκουβάγια
η φίλη των ναυτικών
σπούδασε στα καρνάγια
των αλιευτικών.
Τους άκουγε από τα πλάγια
ψηλά των καταρτιών
να λένε για ναυάγια
και για το παρελθόν.
Η μάγια η κουκουβάγια
η φίλη των ναυτικών.
Κι όταν το πλοίο βαθιά ανοιχτεί
κάθεται στωική
πάνω στο δέντρο σ’ ένα κλαδί
ώσπου να ‘ρθει η αυγή.
Η Μάγια η κουκουβάγια
η φίλη των ναυτικών
μέσα από μια χαβάγια
ή ένα ακορντεόν…
που παίζουνε τα βράδια
στις πλώρες καραβιών
μαθαίνει στα σκοτάδια
τον πόνο των ψυχών.
Κι όταν το πλοίο βαθιά ανοιχτεί
κάθεται στωική
πάνω στο δέντρο σ’ ένα κλαδί
ώσπου να ‘ρθει η αυγή.
*
Ο κροταλίας ο Ηλίας
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Νίκος Αϊβαλής
Ερμηνεία: Σίσσυ Κασσσάνδρα, Γιολάντα Αθανασοπούλου (Σοπράνο), Γιάννης Λεκόπουλος (φωνητικά)
Ο κροταλίας ο Ηλίας
χορευτής ήταν κοιλίας
σε ένα λίκνισμα του πάνω
είπε «αν δε φύγω θα πεθάνω».
Μια μέρα σχόλης και αργίας
σε κρίση ματαιοδοξίας
«αυτό ήταν» λέει «εγώ την κάνω
αντί φλογέρα εγώ θέλω πιάνο».
Άνοιξε κρυφά το καπάκι από το καλάθι
κι έτσι ξαφνικά ξεκινήσανε τα λάθη.
Αν δεν είχε ανοίξει το καπάκι απ’ το καλάθι
ίσως τελικά να μην πλήρωνε τα πάθη.
Στην ερημιά της Αραβίας
σε μια στιγμή κακοτυχίας
και όπως έτρεχε στην άμμο
πατήθηκε από μια σοπράνο.
«Θύμα δικό μου κροταλίας
ένεκεν της παχυσαρκίας
τον θέλω στη σκηνή επάνω
γόβες της Κάρμεν θα τον κάνω».
Άνοιξε κρυφά το καπάκι από το καλάθι
κι έτσι ξαφνικά ξεκινήσανε τα λάθη.
Αν δεν είχε ανοίξει το καπάκι απ’ το καλάθι
ίσως τελικά να μην πλήρωνε τα πάθη.
Βρέθηκε έτσι ο Ηλίας
στην όπερα της Μασσαλίας
να παίζει στη σκηνή επάνω
όμως δεν άκουγε το πιάνο.
Νόημα αυτής της ιστορίας
δίδαγμα της ολιγαρκίας
«να ευχαριστιέμαι ό,τι κάνω,
να μη ζητάω παραπάνω».
Άνοιξε κρυφά το καπάκι από το καλάθι
κι έτσι ξαφνικά ξεκινήσανε τα λάθη.
Αν δεν είχε ανοίξει το καπάκι απ’ το καλάθι
ίσως τελικά να μην πλήρωνε τα πάθη.
*
Ο Ρούλης ο ελέφαντας
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Βασίλης Γκίκας
Ερμηνεία: Γιάννης Λεκόπουλος, Σίσσυ Κασσάνδρα (Σάρα)
Γεια σας παιδιά είμαι ο Ρούλης
ένας ελέφαντας χοντρούλης
κι αγάπησα μια κοκαλιάρα
καμηλοπάρδαλη,τη Σάρα
Μου ‘λεγε κάνε δίαιτα
να φύγουνε τα περιττά
κι αφού ήταν σοβαρός ο λόγος
μ’ ανέλαβε διαιτολόγος.
Μαζί του η Σάρα συμφωνεί
κι οι δυο μου λεν με μια φωνή:
«Πρέπει να πέσουνε τα πάχη»
κι εγώ βογκάω μ’ άδειο στομάχι.
Αχ, Σάρα μου, βασανίζομαι
για σένανε υποσιτίζομαι
κι απ’ την ακόρεστη την πείνα μου
όλο μασάω τη λαμαρίνα μου
κι όλο ζαλίζομαι.
Πρώτη βδομάδα όλα καλά
κι άρχισα κι έχανα κιλά
μα εκεί στη δεύτερη βδομάδα
μ’ έπιασε μια φρικτή ζαλάδα.
Κι είπα να στυλωθώ λιγάκι
κι όπως παράγγελνα σουβλάκι
τους είδα αγκαλιά, τι φρίκη
τον τάιζε πίτες με τζατζίκι.
Η Σάρα όπου φύγει…φύγει
μα δεν την πήρα στο κυνήγι
κι αφού δεν είχα πλέον λόγο
έφαγα το διαιτολόγο.
*
Η μαϊμού η Σουλτάνα
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Νίκος Αϊβαλής
Ερμηνεία: Γιάννης Λεκόπουλος
Τη φέραν απ’ την Αφρική μικρή
κλεισμένη σ’ ένα ξύλινο κουτί
κι είχε δυο έξυπνα ματάκια πλάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα.
Τη δώσαν σ’ ένα σπίτι εκεί,
γιατί (γιατί) ένα διαμέρισμα στην Αττική
δεν είχε κήπο, ούτε αλάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα.
Ήταν υπερκινητική
δε σταματούσε μια στιγμή
ούτε αν της έδινες μπανάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα
Μια μέρα, θα ‘ταν Κυριακή πρωί
την πόρτα βρήκε ανοιχτή
κι έτσι την έκανε κοπάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα.
Πεθύμησε την Αφρική
και την παλιά της τη ζωή
να τρέχει πάλι στη Σαβάνα
η μαϊμού η Σουλτάνα.
*
Ο κόρακας ο Αλέκος
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Νίκος Αϊβαλής
Ερμηνεία: Γιάννης Λεκόπουλος
Ο κόρακας ο Αλέκος
για άλλο ένα έτος
ήρθε στα ποστάλια μας.
Εθύμωσε ο Αλέκος
μας έκραξε και φέτος
για τα μαύρα χάλια μας.
Είδε με απελπισία
τη μεγάλη αδικία
και την υστεροβουλία
μέσα στα κεφάλια μας.
Πρόσεξε και το γινάτι
πως δεν έχει μείνει κάτι
για το χρήμα με μανία
τρέχουνε τα σάλια μας
Και είπε: Άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
Τι είπε; Άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
Ο κόρακας ο Αλέκος
εξέφυγε και φέτος
από την παγίδα μας.
Ο μαύρος ο Αλέκος
πιο μαύρη είδε φέτος
τη μικρή πατρίδα μας.
Κοίταξε με αγωνία
την ατέλειωτη κακία
τόση αδιαφορία
και τα παρακάλια μας.
Για ένα σπίτι σαν παλάτι
καίμε δάση από ελάτη
καταστρέφουμε με βία
και τα ακρογιάλια μας.
Και είπε: Άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
Τι είπε; Άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
Στο βωμό για ευτυχία
όλα γίνονται θυσία
πίνουμε την αμαρτία
σκέτη στα μπουκάλια μας
Θέλει να ρωτήσει κάτι
που τελειώνει η απάτη
κι η φρικτή υποκρισία
τα κακά τα χάλια μας.
Και είπε: Άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
Τι είπε; Άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
*
Ο Άρης ο λιοντάρης
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Νίκος Αϊβαλής
Ερμηνεία: Γιάννης Λεκόπουλος
Τρώει πολύ, τον λένε Άρη
είναι βαρύς ,δεν έχει χάρη
μα όταν τις νύχτες το φεγγάρι
ανεβαίνει σ’ ένα βράχο φιγουράρει.
Είναι το πρώτο παλικάρι
κι απόφαση όλοι το ‘χουν πάρει
πώς ο ξανθός που τον κοιτούν μαγεμένοι
αρχηγός ειν’ το λιοντάρι.
Κάτω απ’ τη χαίτη του τη μακριά
κρύβει μια ευαίσθητη καλή καρδιά
όμως τα δόντια του τα μυτερά
τρομάζουν γέρους και παιδιά.
Στην έρημο του Καλαχάρι
όπως κοιμόταν στο χορτάρι
στον ύπνο του είδε ένα ψάρι,
σημαίνει πως λαχτάρα θα πάρει.
Ξύπνησε μ’ ένα χαλινάρι
ήταν δεμένος σε κοντάρι
κάποιος σχεδίαζε τον έρμο τον Άρη
σ’ ένα τσίρκο να πάρει.
Κάτω απ’ τη χαίτη του τη μακριά
κρύβει μια ευαίσθητη καλή καρδιά
όμως τα δόντια του τα μυτερά
τρομάζουν γέρους και παιδιά.
Στο Μεξικό μ’ ένα φουλάρι
κι ένα κολιέ από κεχριμπάρι
τα πλήθη έχει συνεπάρει
στο τσίρκο και με ύφος ποζάρει.
Όλοι μιλάνε για τον Άρη
έγινε σταρ, τρώει χαβιάρι
δίνει αυτόγραφα, υπογράφει
πως είναι αρχηγός με καμάρι.
Κάτω απ’ τη χαίτη του τη μακριά
κρύβει μια ευαίσθητη καλή καρδιά
όμως τα δόντια του τα μυτερά
τρομάζουν γέρους και παιδιά.
*
Ο βάτραχος ο Φαίδωνας
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Βασίλης Γκίκας
Ερμηνεία: Σίσσυ Κασσάνδρα
Ο βάτραχος ο Φαίδωνας
ο τελευταίος της γειτονιάς μου
ζήτησε να βγούμε
κι όλοι με λέγανε τρελή
κι αν μου ζητήσει και φιλί
και πώς θ’ αγκαλιαστούμε.
Βάλε γυαλιά, φόρα καπέλο
κι ίσως αρχίσω να σε θέλω
και ρούφα λίγο την κοιλίτσα
για να σε πάρω αγκαλίτσα
κι αφού μου λες πως μ’ αγαπάς
μπορεί και να ‘σαι ο πρίγκιπας.
Ο βάτραχος ο Φαίδωνας
είναι ο άντρας της χρονιάς
με βάζει στην καρδιά του
με την βραχνή του τη φωνή
μου τραγουδάει κάθε πρωί
και μ’ έχει για θεά του
Βάζεις γυαλιά, φοράς καπέλο
κι εγώ όλο πιο πολύ σε θέλω
έχεις την πιο γλυκιά κοιλίτσα
κι όλο σε παίρνω αγκαλίτσα
κι αφού στ’ αλήθεια μ’ αγαπάς
είσαι για μένα ο πρίγκιπας.
*
Η αλιγατορίνα
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Βασίλης Γκίκας
Ερμηνεία: Σίσσυ Κασσάνδρα
Βαρέθηκα στους βάλτους θεριά και κροκοδείλους
θ’ αρχίσω περιπάτους να βρω καινούριους φίλους.
Ο Ντάνι στο κλαρίνο κι εγώ να του χορεύω
τα ρέστα μου να δίνω δολάρια να μαζεύω.
Κι αν είμαι μία άσημη φτωχή αλιγατορίνα
θα γίνω τώρα διάσημη μια πρίμα μπαλαρίνα.
Σε μπαρ και καφ(ε)ωδεία στη Νέα Ορλεάνη
θα γράψουμε ιστορία και τώρα ποιος μας πιάνει.
Βαρέθηκα στους βάλτους η μια να τρώει την άλλη
με μουσικούς φευγάτους κάνω ζωή μεγάλη.
Κι αν είμαι μία άσημη φτωχή αλιγατορίνα
θα γίνω τώρα διάσημη μια πρίμα μπαλαρίνα.
*
Το χταπόδι
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
Στίχοι: Νατάσα Κακογιαννάκη
Ερμηνεία: Σίσσυ Κασσάνδρα
Ένα χταπόδι πολύ στιλάτο
φοράει φράκο μαύρο μεσάτο
για πρωινό αβγό μελάτο
το τρώει πάντα σε φίνο πιάτο.
Έχει ένα ύφος πολύ μοιραίο
και ένα ψεύτικο Άλφα Ρομέο
θαλάμι πλούσιο, φαρδύ, ωραίο
σε έναν ύφαλο μες το Αιγαίο.
Έχει καπέλο και κινητό
και ας μην πιάνει στο βυθό
Ένα χταπόδι πολύ μοδάτο
που τρώει σούσι, μα ζει στον πάτο
και περηφάνια είναι γεμάτο
θα ‘ναι και νόστιμο πολύ κρασάτο.
*
Αγέλη
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου Στίχοι: Βασίλης Γκίκας
Ερμηνεία: Σίσσυ Κασσάνδρα, Γιάννης Λεκόπουλος, Μιχάλης Ανδρονίκου
Τα ζώα αποφασίσανε στους δρόμους να κατέβουν
οι θάλασσες βρομίσανε και οι πηγές στερεύουν
θα φτιάξουν κόμμα φοβερό και θα το λεν ”Αγέλη”
εμένα θα έχουν αρχηγό κι όλα τα ζώα μέλη
Και ήρθαν τα θηράματα, μπεκάτσες και τρυγόνια
κι όλα τα κατοικίδια και γέμισε η Ομόνοια
μαζί χελώνες και λαγοί απ’ τα καμένα δάση
μαζί μας κι οι ηθοποιοί ο Σκούπι Ντού κι η Λάση.
Θηρία από την Αφρική, πρόσφυγες μπαμπουίνοι
κι απ’ τη λιωμένη ανταρτική ήρθαν κι οι πιγκουίνοι
μπροστά πηγαίνουνε οι νέοι κι ας ειν’ παιδιά του νέφους
σκορπιοί με λάθος DNA γιγαντιαίου μεγέθους
Αρχίζει η διαδήλωση και αν δε φανεί ο Αλέξης
να βγει να κάνει δήλωση, βαριές θ’ ακούσει λέξεις
Κι άμα έρθει η αστυνομία να πετάξει δακρυγόνα
έχω πάθει ανοσία από τα εντομοκτόνα.
«Είμαι εγώ ο Βοναπάρτης, τυφλοπόντικας αντάρτης
τα θεμέλια ροκανίζω, χράτσα χρούτσα και γρυλίζω».
Κι άμα τρως μεταλλαγμένα, θα σαλτάρεις σαν κι εμένα
Πουλιά βουτάνε στο κενό αφήνιασαν οι ψύλλοι
μαύρο σηκώσανε πανό «Μαζί μας και οι σκύλοι».
Κότες φωνάζουν «σύνταξη λόγω πολυτεκνίας»
κι οι αγελάδες οι τρελές «επίδομα ανεργίας».
Το σκέφτονται μικροαστοί, το συζητάν’ οι εργάτες
και ποιος να το ‘χε φανταστεί μαζί μας και οι γάτες.
Αγρίεψαν τα πράγματα, νοικοκυρές με κότσια
έστησαν οδοφράγματα με αδειανά καρότσια.
Με είπαν «περιθώριο» οι δημοσιογράφοι
ξεπέρασαν το όριο «Κρατήσου Βοναπάρτη!
Εμείς δεν θα κυλήσουμε ως το επίπεδό τους
βρε, αν τους κουτσουλίσουμε ουαί κι αλίμονο τους».
Δυο πόρτες έχει η ζωή ανοίξτε μια και βγείτε
γιατί μπουκάρουν οι τρελοί και τρέξτε να σωθείτε!
