Πολεμόχαρη φυλή των εκπαιδευτικών, εκπαιδευτών, μαστιγωτών, γονέων και άλλων θηριοδαμαστών ελληνοπαίδων και μεταναστευσάντων, καλησπέρα σας. Σήμερα θα ασχοληθώ με τον αξιότιμο σύντροφο Μαγκουφούλι, τον πρόεδρο της φιλτάτης χώρας της Τανζανίας ο οποίος προ ημερών υπερασπίστηκε με πάθος τον επιθεωρητή Άλμπερτ Τσαλαμίλα (κατά δικές μου πληροφορίες το όνομά του προφέρεται Τσαντίλα) ο οποίος έδειρε με ραβδί (ραβδοσκόπηση έκανε ο φίλος) περισσότερους από 12 σπουδαστές. Ο πρόεδρος Μαγκουφούλι, λοιπόν, προέτρεψε γονείς και δασκάλους να κάνουν το ίδιο ώστε να οικοδομήσουν έναν πειθαρχημένο έθνος. «Συγχαίρω τον περιφερειακό επιθεωρητή για τον ξυλοδαρμό των σπουδαστών. Του είπα ότι δεν τους χτύπησε αρκετά δυνατά… Πρέπει να χρησιμοποιούμε το ραβδί στα παιδιά, στα σχολεία και στα σπίτια μας. Πρέπει να χτίσουμε ένα πειθαρχημένο έθνος», δήλωσε ο Τανζανός πρόεδρος, ο επονομαζόμενος και «Μπουλντόζα» λόγω της επιμονής του στην πειθαρχία, υποστήριξε ότι οι σπουδαστές άξιζαν αυτήν την τιμωρία επειδή έβαλαν φωτιά στους κοιτώνες τους. Και καταλήγει το ρεπορτάζ -προσέξτε- ότι “η σωματική τιμωρία επιτρέπεται στα σχολεία της Τανζανίας, αλλά μόνο από τον διευθυντή ή τον δάσκαλο που έχει οριστεί για αυτό”.
Και τώρα, παιδιά, όλοι μετ’ ομού ας βοήσωμεν:
Παιδιά, τον θέλω τώρα για προϊστάμενο στο νηπιαγωγείο μου! Τον θέλω τρελά, κάνω και ταξίδι στην Ντοντόμα (πρωτεύουσα Τανζανίας) για να τον πείσω. Έχω φτιάξει και λόγο προς τους πολίτες της αδερφής πόλης: “Αγαπητοί Ντοντομαίοι… λετ φορ ας πρεσιντεντ Μαγκουφούλι, ντον’τ πλέι γουιθ ας κρυφτούλι!”
Τι γιατί, αδερφές μου; Που έχω γίνει σαν σουβλί να κυνηγάω τον Γιαννάκη να μπει από το διάλειμμα στην τάξη κι εκείνος να μου λέει “λίγο ακόμαααα” λες και είναι με την γιαγιά του στις κούνιες της γειτονιάς. Που δεν προλαβαίνω να τελειώσω φράση πέντε λέξεων, έχει πεταχτεί ο Χάρης και με έχει διακόψει μια φορά για τουαλέτα και άλλη μία για απορία, η οποία μπορεί να είναι από το “τι έχουν στα πόδια τους τα βατράχια και πηδάνε έτσι” μέχρι που βρήκαν τα ξύλα οι Έλληνες και έφτιαξαν τον γαίδούρειο ίππο”. Αμ τα καπάκια των μαρκαδόρων! Που βρίσκονται από κολλημένα μέσα στις πλαστελίνες μέχρι μέσα στο μπολ με το δεκατιανό, αλλά ποτέ πάνω στους μαρκαδόρους!
Δεν μπήκες, Γιαννάκη μέσα στην τάξη με το που χτύπησε το κουδούνι; Τώρα θα ξέρεις! ΜΑΓΚΟΥΦΟΥΛΙ! Με διέκοψες για 223η φορά σήμερα, Χαρούλη; Πες αλεύρι! Ο ΜΑΓΚΟΥΦΟΥΛΙ σε γυρεύει. Άμα δεν μαζεύετε τα τουβλάκια στο οικοδομικό υλικό; Έρχεται ο Μπουλντόζας!!! Όσο για τους μαρκαδόρους; Θα σας βάζει να βρίσκεται τα καπάκια αλλά θα σας καπακώνει στη φάπα.
Ναι, αδερφές μου. Θέλω Μαγκουφούλι! Εγώ δηλαδή που με έδερνε ο πατέρας μου τις ζυγές μέρες κι η γιαγιά μου τις μονές τι έπαθα; Έπαθα κάτι; Δόξα τω θεώ και σπούδασα και αποφοίτησα με άριστα και διορίστηκα και άντρα βρήκα που τον έδερναν κι εκείνον και οικογένεια έκανα και τα ζάναξ μου τα παίρνω και το ξύλο μου το ρίχνω στα δικά μου παιδιά. Τι όχι; Εγώ δεν είμαι σαν τον Γούντι Άλεν που είπε “O πατέρας μου μ’ έχει δείρει μόνο μια φορά. Άρχισε το Σεπτέμβριο του 1945 και τέλειωσε το Mάρτιο του 1956”. Εγώ, Γούντι μου, τις έτρωγα μέρα παρά μέρα.
Αν πάλι δεν γίνεται να φέρω από την Ντοντόμα τον Μαγκουφούλι μου, τότε θα κάνουμε αυτό που είπε η προεδράρα ότι γίνεται στην Τανζανία: θα ορίσουμε κι εμείς έναν σε κάθε υπεύθυνο σε κάθε σχολείο που θα τις βρέχει τα παιδιά. Θα ονομάζεται “υπεύθυνος μαστιγώματος” ή “ραβδοσκόπησης” ή “υπεύθυνος επιχείρησης βρεγμένη σανίδα” ή πιο κομψά “υπεύθυνος πειθαρχίας”, θα κυκλοφορεί με μία ωραία ζωγραφισμένη βέργα και όπου δεν πίπτουν έργα, θα πίπτει βέργα. Λοιπόν, προσυπογράφω και περιμένω προεδρικό διάταγμα άμεσα για να έχουμε έναν Μαγκουφούλι με βέργα για τις δύσκολες ώρες.
Προσέξατε όμως ε; Ένας μόνο μπορεί να δέρνει τα παιδιά, όχι όλοι. Αυτός, αδερφές μου, για να ορίζεται και μόνον αυτός, πρέπει να έχει ειδικές γνώσεις ξύλου, μην παρακολουθεί και σεμινάρια να λέτε. Κι άμα υποφέρουμε και αυτός έχει πάρει καμιά αναρρωτική… άστα βράστα Μαγκουφούλι μου.
***
