15.00
Τίτλος: Έχασα τη μύτη μου και ψάχνω να τη βρω
Συγγραφέας: Άννη Θεοχάρη
Εικονογράφηση: Άννη Θεοχάρη
Σειρά: Παιδική Βιβλιοθήκη
Εκδόσεις: Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2015
ISBN: 978-960-14-2980-9
Αγόρασέ το
Έχασα τη μύτη μου και ψάχνω να τη βρω. Ένα κλόουν φτερνίζεται και χάνει τη μύτη του! Αρχίζει να τη ψάχνει. Δεν είναι στη ντουλάπα. Δεν είναι στις τσέπες, ούτε στα παπούτσια του. Πού ακούστηκε κλόουν χωρίς μύτη! Συμφορά! "Σταμάτα τις κλάψες και σκέψου τι θα κάνεις", τον παροτρύνει μια παράξενη φωνή. Αρχίζει να ψάχνει παντού πια. Στο καρουζέλ, στο δωμάτιο του τρόμου, στους ακροβάτες, στους μαγικούς καθρέφτες. Όλοι , γνωρίζοντας τι πλακατζής είναι ο κλόουν, αποφεύγουν να του δώσουν λύση, καμιά φάρσα από τις πιο καλές του θα είναι, σκέφτονται.
Μα ο κλόουν είναι απογοητευμένος. Και τότε η παράξενη φωνή τον οδηγεί να ψάξει στο μοναδικό μέρος που δεν έψαξε: στη σκηνή! Κι εκεί… όχι μόνο θα βρει τη μύτη του αλλά θα λάβει χώρα και το πιο τέλειο, το πιο ξεκαρδιστικό νούμερό του. Γιατί το να χάσεις τη μύτη σου στη ζωή ίσως είναι ένας δρόμος που δεν περπάτησες και αξίζει τώρα να το κάνεις…
Η Άννη Θεοχάρη φτιάχνει μια ιστορία πραγματική έκπληξη. Μια ιστορία που διαβάζεται σε δύο επίπεδα, αυτό το πρώτο της ανάγνωσης και της έμπροσθεν ιστορίας ενός κλόουν που περίλυπος χάνει τη μύτη του και την αναζητεί. Και στο δεύτερο, το φιλοσοφικό και συμβολικό όπου η απώλεια, το εμπόδιο, το "να πάρει τώρα, τι θα κάνω;" παίρνει διαστάσεις μαγικές και σε οδηγεί σε έναν νέο δρόμο που φοβόσουν να περπατήσεις αλλά δεν ήξερες ότι εκεί βρισκόταν η λύση του καινούριου, της ανανέωσης. Γιατί για να ανακαλύψεις το νέο, πρέπει να χάσεις τη μύτη σου, να μην τη βλέπεις καν. Κι αυτό είναι το μόνο που πρέπει να κάνεις τελικά στη ζωή σου: να χάσεις τη μύτη σου. Μήπως και όταν τη ξαναβρείς, έχεις ανακαλύψει ακόμα περισσότερα από μια… απλή… μύτη!
Βραχύ κείμενο, απολαυστική ιστορία, εξαιρετική πάσα για θεατρικό παιχνίδι, για κατασκευές, για μια συζήτηση για τα εμπόδια της ζωής και την αισιοδοξία. Για τη μάχη που πρέπει να δίνεις πάντα δίχως να σταυρώνεις τα χέρια. "Ε, άντε, ξεκίνα! Τι περιμένεις να σου πει, "εδώ είναι"! του λέει η παράξενη φωνή που ίσως είναι ο εσωτερικός του εαυτός, ίσως ένας απομηχανής βοηθός σαν κι εκείνον των αρχαίων τραγωδών, ίσως είναι η σοφή εκδοχή του εαυτού μας.
Διαβάζοντάς το σου έρχεται στο μυαλό το περίφημο "αλάτι χοντρό, αλάτι ψιλό" και πως θα το παραλλάξεις προσαρμόζοντάς το στο κείμενο. Ίσως και να μπορείς, παίζοντας είτε το γνωστό, παραδοσιακό παιχνίδι είτε κάποιο πιο… καινούριο, δικό σου.
"Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό
έχασα τη μύτη μου
και πάω να τη βρω.
χωρίς αυτήν δε βγαίνω
τους φίλους μου να δω"
Παχνίδι 2
Φτιάξτε κόκκινες μύτες από μπαλόνια ή από χαρτόνι. Δέστε τες απαλά πάνω σε ένα λαστιχάκι και περάστε το στο κεφάλι σας. Ξεκινήστε να φτερνίζεστε. Εκτός του ότι θα πέσει γέλιο και των γονέων, θα δούμε και ποιος πραγματικά θέλει πολύ να χάσει τη μύτη του.
Παιχνίδι 3
Ψάχνω το λιοντάρι (παραλλαγή του αγαπημένου παιχνιδιού).
Κρύβουμε μια κόκκινη μύτη μέσα στην τάξη. Μπαίνουμε σε τρένο και τραγουδάμε τα μαγικά λόγια, ταξιδεύοντας:
"Ψάχνω για μια μύτη
ψάχνω για μια μύτη
που είναι κρυμμένη
που είναι κρυμμένη
καθόλου δεν τη βρίσκω"
Ο εμψυχωτής ρωτάει τα παιδιά:
Και ξαφνικά μπροστά μου… τι;
Τα παιδιά κάνουν υποθέσεις…Μπορούμε να κρατήσουμε κάποια από τις υποθέσεις ή να έχουμε μια σκληρή δομή στο παιχνίδι μας ώστε να τους ξαφνιάζει. Τα εμπόδιά που θα κληθούμε να συναντήσουμε μπορεί να είναι ένα ποτάμι (το περνάμε με γέφυρα), ψηλά χορτάρια (τα ανοίγουμε και περνάμε ανάμεσα), ένα ψηλό βουνό (το σκαρφαλώνουμε) μία σπηλιά (μπαίνουμε μέσα).
Έτσι λοιπόν…
"Και ξαφνικά μπροστά μου… τι;
Ένα ποτάμι!!
Δε μπορώ από πάαανω
δε μπορώ από κάαατω
ούτε δεξιάαα
ούτε αριστέραααα
Τι θα κάνω;"
Μα ναι! Θα το περάσω με γέφυρα. Περνάμε πάνω από τη γέφυρα (δυο καρεκλάκια αρκούν) και συνεχίζουμε το ταξίδι μας για τα επόμενα εμπόδια μέσα στην τάξη μέχρι να βρούμε που πραγματικά κρύβεται η μύτη. Το παιδί που θα βρει τη μύτη ή α καταφέρει να τη φορέσει πρώτος μπαίνει πρώτος στο τρένο του επόμενου παιχνιδιού ή γίνεται ο κλόουν για κάποιο άλλο παιχνίδι μας ή τέλος πάντων αποφασίζουμε ποια θα είναι η αμοιβή του!
Έχασα τη μύτη μου και ψάχνω να τη βρω! Αξίζει τον κόπο πραγματικά. Και προτείνεται!
Η Άννη Θεοχάρη μεγάλωσε στο Λουτράκι και ζει στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος δραματικής σχολής και ασχολείται με τα παιδιά κάνοντας θεατρικό παιχνίδι, δραματοποιήσεις και αφηγήσεις παραμυθιών. Μικρή ακόμα, κάπου στη χώρα των Ξυσμένων Μολυβιών, έμαθε να γράφει και να ζωγραφίζει. Πρόχειρα ίσως στην αρχή, καλύτερα όσο περνούσε ο καιρός.
Πέρασε καιρός από τότε. Δε σταµάτησε να ταξιδεύει και να επισκέπτεται όλες τις παράξενες και µυστικές χώρες. Αγαπηµένος της προορισµός το Παραµυθοµέρος! Εκεί έµαθε να παίζει θέατρο και να αφηγείται ιστορίες. Έχει µια µεγάλη βαλίτσα και εκεί φυλάει όλες τις γνώσεις και τις εµπειρίες που συγκεντρώνει από τα ταξίδια της. Η βαλίτσα αυτή είναι µαγική και δε γεµίζει ποτέ, έτσι έχει πάντα χώρο για κάτι καινούριο. Την κουβαλάει συνέχεια µαζί της και σε κάθε ευκαιρία την ανοίγει και µοιράζεται το περιεχόµενό της µε µικρούς και µεγάλους. Όταν µεγαλώσει, θα ήθελε να γίνει γιαγιά και να διηγείται στα εγγόνια της τις δικές της ιστορίες.
Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.
Της αρέσει να συλλέγει γνώμες και απόψεις μικρών και "μεγάλων" παιδιών. Αν θέλετε να βοηθήσετε την Άννη να μεγαλώσει τη συλλογή της, στείλτε της e-mail στο fannie.th@gmail.com.
Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν όλα τα βιβλία της, ήτοι:
"Που πάει ένα μπαλόνι όταν φεύγει από το χέρι σου" (2009)
"Ένας ξεχωριστός φίλος" (2010)
"Το σιτάρι" (2012)
"Μέλση, η βασίλισσα του κεριού και του μελιού" (2014)
"Για πάντα Χριστούγεννα" (2015)
"Έχασα τη μύτη μου και ψάχνω να τη βρω" (2015)
