Είναι αυτοδίδακτη και αιχμηρή. Είναι διάφανη και εύθραυστη. Είναι διαφορετική και διεισδυτική. Με το πρώτο της βιβλίο ταρακούνησε για τα καλά το χώρο του παιδικού βιβλίου που έστρεψε το βλέμμα του σε ένα διαστημικό σκάφανδρο, στις ακουαρέλες και τα ήρεμα χρώματά της. Το υπέροχο picture book Ο Μπαμπάς μου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φουρφούρι και σαγηνεύει σε κάθε σελίδα με τη μοναδική σχέση ενός κοριτσιού με τον ευμεγέθη μπαμπά της. Και είμαι σίγουρος ότι θα μας απασχολήσει με την ποιότητα των επόμενων βιβλίων της εξίσου και ακόμα περισσότερο.
Η
είναι στο #ELNIPLEX. Και μιλάει με τέτοια ειλικρίνεια και ψυχαναλυτικό βάθος που σπάνια συναντάς σε #συνέντευξη/#interview. Στον Απόστολο Πάππο.
SOOSH, ευχαριστώ για την τιμή.
Γεια σας και ευχαριστώ για την συνέντευξη. Ας δούμε αν μπορώ να απαντήσω στις ερωτήσεις σας…
Αλήθεια, πώς ήταν η ζωή σας πριν γίνεται επίσημα εικονογράφος;
Σπάνια αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου ως εικονογράφο, ειδικά ως επαγγελματία. Από τότε που το βιβλίο “Ο μπαμπάς μου” έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό, η ζωή μου επηρεάστηκε με μικρές αλλαγές. Δέχομαι περισσότερη αλληλογραφία, για παράδειγμα. Επίσης, έπρεπε να μάθω κάποια καινούργια πράγματα που αφορούσαν στον εαυτό μου, καθώς και με ποιους τρόπους μπορώ να τα βγάλω πέρα με τον κόσμο. Τα υπόλοιπα ωστόσο παρέμειναν ίδια.
Ήσασταν καλή μαθήτρια; Βαριόσασταν;
Ήμουν μέτρια μαθήτρια. Οι καθηγητές των γλωσσών, της λογοτεχνίας, των καλών τεχνών και της γυμναστικής ήταν ευχαριστημένοι από εμένα, σε αντίθεση με τους καθηγητές των μαθηματικών, της φυσικής και της χημείας οι οποίοι πήραν μεγάλη χαρά όταν αποφοίτησα.
Δεν θυμάμαι να έχω αισθανθεί βαρεμάρα στο σχολείο ή οπουδήποτε αλλού. Στην πραγματικότητα, δεν νομίζω ότι έχω βιώσει κάποιο συναίσθημα όπως η πλήξη, καθώς αυτό που ένιωθα διαρκώς μέσα μου ήταν μια ατελείωτη πηγή χαράς.
Λέγατε ιστορίες στους φίλους σας; Μήπως ζωγράφιζατε… στους τοίχους;
Αυτό έκανα και εξακολουθώ να κάνω. Αν έπρεπε να επιλέξω έναν χαρακτηρισμό για εμένα θα έλεγα ότι νιώθω πιο κοντά στο να αυτοαποκαλουμαι αφηγήτρια παρά εικονογράφος. Λατρεύω να ακούω ιστορίες (και, ευτυχώς, βρέθηκα ανάμεσα σε σπουδαίους αφηγητές, γυναίκες και άνδρες, μέσα στην οικογένειά μου) και να διηγούμαι κιόλας.
Πότε και πώς αποφασίζετε να ακολουθήσετε το επάγγελμα που αγαπούσατε;
Δεν χρειάστηκε να πάρω κάποια απόφαση. Άκουσα μια φωνή μέσα μου και απλά την ακολούθησα. Ήταν πάντα κομμάτι του εαυτού μου και με προσδιόριζε. Η μόνη διαφορά είναι αυτή τη φορά πως πολλοί άνθρωποι αποφάσισαν ότι ενδιαφέρονται για αυτό που κάνω και θέλησαν να το κάνουν γνωστό σε ακόμη περισσότερους.
Το Instagram πώς βοήθησε;
Το Instagram έπαιξε κι αυτό το ρόλο του, καθώς ξεκίνησε ως μια πολύ ωραία εφαρμογή στην οποια άνθρωποι μοιράζονται ό,τι έχουν να πουν, να δείξουν, να μεταδώσουν σε άλλους ανθρώπους και έτσι με βοήθησε να γίνει γνωστό σε περισσότερους ανθρώπους ό,τι έκανα.
Αλήθεια… Γιατί skafandre (το όνομα του λογαριασμού της στο instragram);
Είναι vskafandre όπου “v” σημαίνει “μέσα” και “skafandr” σημαίνει κράνος το οποίο άνδρες και γυναίκες φορούν όταν πηγαίνουν στο διάστημα. Βλέπετε, δεν ήμουν ποτέ κοινός άνθρωπος, αισθάνομαι κουραστική, δύσκολη στο να να αλληλεπιδράσω με τους συνανθρώπους μου κάθε στιγμή. Πιστεύω ότι σήμερα οι άνθρωποι με τα δικά μου χαρακτηριστικά αποκαλούνται διπολικοί ή υπερευαίσθητοι ή με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Ανεξάρτητα από όλες αυτές τις ετικέτες, χρειάζομαι προστασία σε αυτόν τον κόσμο επειδή αισθάνομαι ότι το δέρμα μου είναι πολύ λεπτό και απορροφώ υπερβολικά για να αντέχω να τα διαχειρίζομαι.
Γι ‘αυτό και φορώ φανταστικό σκάφανδρο (διαστημικό κράνος) για να προστατεύσω τον εαυτό μου και ταυτόχρονα να μπορώ να παρατηρώ. Μέσα από ιστορίες και σχέδια επικοινωνώ.
Έτσι δημιουργήθηκε το βιβλίο “Ο μπαμπάς μου”, όπου ένα μικρό κορίτσι αφηγείται την τρυφερή σχέση του με τον πατέρα του.
Έτσι λοιπόν δημιουργείτε το βιβλίο “Ο μπαμπάς μου“, όπου ένα μικρό κορίτσι αφηγείται την ιδιαίτερη σχέση της με τον πατέρα της. Γιατί επιλέγετε έναν πατέρα και όχι μια μητέρα όπως ας πούμε είσαι εσείς με τον γιο σας; Πιστεύετε ότι η σχέση του παιδιού με τον πατέρα του είναι πιο απρόβλεπτη από ό,τι με την μητέρα του;
Κάθε έργο είναι προσωπικό. Κάθε έργο είναι προορισμένο να θεραπεύσει τις δικές μου εσωτερικές πληγές. Ό,τι κάνω είναι πάντα μια προσπάθεια να λύσω παλιά θέματα και να βρω τον τρόπο να αντιμετωπίσω τη πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Δεν σκέφτηκα μια μητέρα επειδή ήμουν ευτυχής να είμαι μητέρα και να έχω μητέρα. Δεν έχω βαθιά ερωτηματικά σε αυτό. Όμως εκείνη την περίοδο που σχεδίαζα το βιβλίο δούλευα με τα παλιά μου πικρά συναισθήματα για τις σχέσεις μου με τον πατέρα μου. Σχέσεις οι οποίες ήταν τόσο εγκάρδιες και βαθιές όσο ο πατέρας μου μπορούσε να μου δώσει, δεδομένης της δικής του εμπειρίας ως παιδί, αλλά ωστόσο όχι τόσο βαθιές ή αρκετά εγκάρδιες για μένα ως παιδί.
Και αυτή η δουλειά, εξίσου εσωτερική με το βιβλίο, με βοήθησε να κλάψω και να απελευθερωθώ. Πιστεύω ότι οι σχέσεις μητέρας και πατέρα είναι εξίσου σημαντικές για μια νεαρή ψυχή. Και πράγματι, δεν νομίζω ότι ο ένας από αυτούς είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικός. Υπάρχουν πολλά βιβλία αφιερωμένα στη σχέση μητέρας και κόρης και στη σχέση μητέρας και γιου. Το δικό μου ήταν σαν αυτά με τη διαφορά ότι επικεντρώνεται στη σχέση πατέρα και κόρης.
Για το μέγεθος και την εμφάνιση του πατέρα έχετε γράψει στο επιλογικό σημείωμά σας στο βιβλίο. Αλλά οι αρετές του φανερώνονται μέσα από την εικονογράφηση και το κείμενο. Αλήθεια ποιες είναι οι αρετές ενός καλού μπαμπά;
Αγάπη άνευ όρων. Η μόνη αρετή που έχει σημασία. Και αυτή ακριβώς η αρετή είναι η πιο δύσκολη να αναπτυχθεί καθώς, επίσης, είναι και η πηγή των υπόλοιπων μεγάλων εκφράσεών της, όπως η καλοσύνη, η αγάπη, η προστασία, η κατανόηση…
Πώς δουλεύετε; Γιατί επιλέξατε αυτό το είδος χαρτιού, αυτά τα μολύβια; Μιλήστε μας λίγο για τις εικονογραφικές σας επιλογές…
Οι τρόποι μου είναι χαοτικοί και όσο το δυνατόν πιο αποδιοργανωτικοι. Επιλέγω τον τύπο του χαρτιού με την αφή. Αν η αίσθηση του είναι ωραία κάτω από τα δάκτυλά μου, θα το χρησιμοποιήσω. Μου αρέσουν τα μαλακά μολύβια, αλλά μερικές φορές προτιμώ σκληρά, όλα εξαρτώνται από την αίσθηση που προσπαθώ να δημιουργήσω.
Μου αρέσουν οι ακουαρέλες γιατί μπορώ να ελέγξω το χρώμα μόνο σε κάποιο βαθμό. Η συνέχεια και ό,τι τελικά προκύπτει δεν είναι αποτέλεσμα του δικού μου ελέγχου αλλά του νερού, σαν εκείνο να αποφασίζει που πάει, τι θα επιλέξει να αποτυπώσει, πάντα σε συνάρτηση με την υφή και τη χρωστική του χαρτιού. Δεν ξοδεύω πολύ χρόνο στην αγορά των προμηθειών μου πριν καθίσω για να ζωγραφίσω. Δουλεύω διαισθητικά όπως ακριβώς κάνω και με την επιλογή του χαρτιού, των χρωμάτων, των μολυβιών.
Έχετε εντοπίσει ποιοι καλλιτέχνες ή ρεύματα έχουν επηρεάσει τη δουλειά σας;
Δεν μπορώ να πω ποιοι καλλιτέχνες με έχουν επηρεάσει. Ξέρω με βεβαιότητα ποιους καλλιτέχνες λατρεύω: Tove, Jansson, Arkhip Kuindzhi, Tasha Tudor, Jessie Willcox Smith, Beatrix Potter, John Bauer, Inge Löök και άλλους.
Από πού αντλείτε έμπνευση; Διάβασα από τον γιο σας και τους αγαπημένους σας. Από πού αλλού;
Από τους ανθρώπους. Θεωρώ πρόκληση την επικοινωνία με ξεχωριστούς ανθρώπους, αλλά αισθάνομαι πολλή αγάπη και συμπόνια για την ανθρωπότητα. Μπορώ να αισθανθώ τι αισθάνονται οι άνθρωποι, τη χαρά τους αλλά πιο συχνά τη θλίψη τους. Τα συναισθήματα αποτυπώνονται στην καρδιά μου και εξωτερικεύονται σαν ιστορίες ή σαν εικόνες.
Τα περισσότερα από τα σχέδιά σας εστιάζουν στις δύο ανθρώπινες φιγούρες, τον πατέρα και την κόρη. Τους έχετε απαλλάξει από περιττές λεπτομέρειες, αν και οι φιγούρες σας είναι δουλεμένες στην λεπτομέρεια. Θα ήθελα το σχόλιό σας…
Όταν κάθομαι να σχεδιάσω, δεν έχω κάποιο προκαταρκτικό σχέδιο, δεν το σκέφτομαι πολύ και δεν κάνω σκίτσα (καλά, μόνο όταν γνωρίζω ήδη την ιστορία και απλά πρέπει να καταλάβω τα μεγέθη των φιγούρων). Δεν ξέρω ποτέ πώς θα μοιάζει η τελική εικονογράφηση, δεν την έχω καν στο μυαλό μου, καθώς προχωράω μου αποκαλύπτεται. Η διαδικασία είναι αυτή που με οδηγεί στο τελικό αποτέλεσμα και όχι το αντίστροφο.
Όταν ζωγραφίζω, φαίνεται να ψάχνω για μια ισορροπία μεταξύ του μεγέθους των λεπτομερειών και της απλότητας της τελικής εικόνας γενικά. Κάτι τέτοιο.
Θα συνεχιστούν οι ιστορίες του μπαμπά και της κόρης του;
Δεν ξέρω. Εάν αυτό το ζευγάρι με επισκεφθεί πάλι, ίσως. Προς το παρόν, άλλες ιστορίες ζητούν να τις διηγηθώ και να τις ζωγραφίσω. Συνεπώς είμαι στις δικές τους υπηρεσίες αυτή τη στιγμή.
Θα επισκεφθείτε κάποια στιγμή την Ελλάδα;
Η οικογένεια μου κι εγώ μοιάζουμε με νομάδες. Έχω επισκεφθεί μία φορά την Ελλάδα στο παρελθόν και μου άρεσε πολύ, αλλά ο σύζυγός και ο γιος μου δεν έχουν επισκεφτεί τη χώρα σας ακόμα, έτσι υπάρχει μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνουμε ένα ταξίδι στην Ελλάδα σύντομα.
Σας ευχαριστώ πολύ. Ήταν σπουδαίο για εμάς να “συναντηθούμε” με την καλλιτέχνη ενός τόσο σπουδαίου βιβλίου.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας για το έργο μου και για τις εύστοχές σας ερωτήσεις.
