Ιώσεις, αρρώστιες και λοιπές δυνάμεις επέλασαν νικηφόρα για μια ακόμη χρονιά. Τάξεις μισοάδειες, παιδιά με εφόδια τον φωνακλά βήχα, την μυξούλα σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, που δεν την προλαβαίνει το χαρτί, αλλά τι το έχουμε το μανίκι άλλωστε; Χαρτομάντηλα να καταναλώνονται πιο γρήγορα και από τα πατατάκια. Απολυμαντικά τόσα, που κοντεύουμε να λουστούμε με αυτά. Κι αν μιλάμε για ανακύκλωση, τα μικρόβια το έχουν κάνει στάση ζωής! Πόσα έχεις εσύ; Θες να ανταλλάξουμε; Α να, αψουυυ! Πάρε και μερικά από τα δικά μου, να γίνουν πιο πολλά. 
Αρρώστησες κι εσύ; Μα αφού είσαι εκπαιδευτικός. Πως γίνεται να μην σε πλησιάζουν, αγκαλιάζουν, σκύβουν πάνω σου, βήχουν μπροστά στο πρόσωπό σου, φτερνίζονται σαν να μην υπάρχει αύριο; Αφού είσαι ο δικός τους άνθρωπος. Πιστεύουν ότι είσαι σχεδόν… άτρωτος και άτρωτη. Μπορείς πάντα βέβαια, το πρωί να πηγαίνεις τυλιγμένος/η σε έναν απλό, καθημερινό, πλαστικό, αερόσακο, για να μην περάσει τίποτε από μικρόβιο. Υπερβολές; Ναι, μάλλον, όταν έχεις να κάνεις με παιδιά. Θέλουν να έρθουν σχολείο, θέλουν να παίξουν, να τρέξουν και να περάσουν καλά με τους φίλους τους. Κι εμείς φυσικά να επαναλαμβάνουμε, να προτρέπουμε, με ασταμάτητο ρυθμό, τις φράσεις, «σκούπισε την μυτούλα σου παιδί μου», «παιδιά, να βήχουμε στον αγκώνα μας!». Για χιλιοστή ογδοηκοστή πέμπτη φορά το λεπτό, να λέμε «πλύνετε τα χέρια σας αφού, ανά, κατά, διά, μετά, αφότου, πριν μπείτε στην τάξη». Όσες φορές και να το πεις, το μικρόβιο εκτοξεύεται, ταξιδεύει, δυναμώνει και ανακυκλώνεται! Τα χέρια τους αγκαλιάζουν, παίζουν, χαϊδεύουν, ακουμπούν.
Αγαπητοί γονείς, τα μικρόβια ήρθαν για να μείνουν και όσο πάνε δυναμώνουν. Μην είμαστε υπερβολικοί , αλλά ούτε και αδιάφοροι. Από το «έχει λίγο πυρετό, αλλά μπορεί να έρθει σχολείο», μέχρι το «δεν θα έρθει, για καμιά εβδομάδα, γιατί έχει ένα βηχαλάκι» απέχει αρκετά. Εμείς δεν είμαστε άτρωτοι όμως, ούτε και τα άλλα παιδιά. Προφυλαχθείτε και προφυλάξτε μας. «Δεν υπάρχει κακός καιρός, υπάρχει κακό ντύσιμο», λένε σε άλλα κράτη, με κλίμα πολύ χειρότερο από το δικό μας. Δεν φταίει ο καιρός μόνο. Μη νομίζετε ότι τα τρία απανωτά πουλόβερ, θα τα προστατεύσουν. Η υπερβολή δεν βοηθάει σε τίποτε. Η προσεκτική καθαριότητα όμως, ναι, μπορεί. Η καθημερινή, επισταμένη υγιεινή, ναι, μπορεί να βοηθήσει.
Υπομονή λοιπόν, που θα πάει, θα περάσει το τρίμηνο των ιώσεων. Υπομονή μέχρι τον Μάρτη περίπου. Και μετά; Ποιος μας πιάνει! Οι τάξεις θα γεμίσουν, τα παιδιά θα τρέχουν υγιή και χαρούμενα στα λιβάδια… στα σχολεία. Γονείς θα πηγαίνουν κανονικά στις δουλειές τους, τα αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη και άλλα «αντί» θα μας ξεχάσουν, για λίγο. Κι εμείς θα συνεχίσουμε να αγκαλιάζουμε, παίζουμε, μαθαίνουμε. Μέχρι τότε υπομονή… και πλύσιμο τα χεράκια. Α! Και τα χεράκια ποτέ στο πρόσωπο!
