Πέρασαν και μισά του Νοέμβρη. Νομίζω ότι είναι καιρός να μιλήσουμε. Έχουμε παρατηρήσει, καταγράψει, ξαναπαρατηρήσει, γράψει και σβήσει πολλά περιστατικά. Για το παιδάκι σου, αγαπητέ γονιέ, μιλάω. Αυτό το ζωηρό, ατίθασο, φασαριόζικο, ενοχλητικό παιδί στην τάξη. Δεν μας αρέσουν οι χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες, το ξέρω και έχεις δίκιο. Αλλά πες μου αν κι εσύ ως ενήλικας, δεν τα έχεις αυθόρμητα χρησιμοποιήσει, ακόμη και για το ίδιο σου παιδί;
Εμείς πάλι όχι τόσο αυθόρμητα, όχι δεν θα το πούμε εύκολα και αβίαστα, γιατί οι περισσότεροι ξέρουμε, μαθαίνουμε, εκπαιδευόμαστε στα δεδομένα. Στα δεδομένα που λένε ότι αυτό που φαίνεται κρύβει πίσω και μέσα του πολύ μεγάλη ιστορία.
Πάμε λοιπόν στο παιδάκι σου. Τώρα που είμαστε έτοιμοι, πρέπει να μιλήσουμε. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην εκπαιδευτική καθημερινότητα. Δυσκολεύεται, εκεί που οι άλλοι προχωρούν. Και δεν είναι απαραίτητο να το συγκρίνουμε, είναι κάτι που νιώθει το ίδιο το παιδί. Και σίγουρα δεν λέμε να γράφει και να διαβάζει, υπάρχει καιρός γι’ αυτά, αλλά κυρίως να μάθει να συμμετέχει, να περιμένει, να ακούει, να μιλήσει. Αν δεν τα μπορεί αυτά, η ευκολότερη λύση στον κόσμο είναι να χτυπάει, να δαγκώνει, να θυμώνει, να βρίζει, να φτύνει. Και αυτό δεν μας αρέσει αλλά ούτε στο ίδιο το παιδί αρέσει. Κάτι συμβαίνει μέσα του και αντιδρά έτσι. Εκπέμπει σήμα SOS! Όταν είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε μαζί σου, αγαπητέ γονιέ, έχουμε καταγράψει γεγονότα και καταστάσεις, όχι μόνο μια φορά, γιατί πρέπει να τα θυμόμαστε και να μπορούμε να σου τα πούμε ακριβώς όπως είναι και όχι στο περίπου.
Είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε μαζί σου γιατί πρέπει. Εσύ είσαι έτοιμος να ακούσεις γιατί πρέπει; Αγαπάμε το ίδιο πλάσμα, μόνο που εμείς μπορούμε να το δούμε λίγο αποστασιοποιημένα και με επαγγελματικά εργαλεία, ενώ για εσένα δεν είναι εύκολο. Πολλές οι δικαιολογίες και περισσότερες οι ενοχές. Νιώθεις υπεύθυνος/η για μια «αποτυχία» . Μα δεν είναι αποτυχία. Είναι δυσκολία και όλοι μας έχουμε μπόλικες από αυτές. 
Άκουσέ μας, γιατί μάλλον θα σου πούμε αυτά που μέσα σου ξέρεις ή υποπτεύεσαι. Θα μιλήσουμε με ευγένεια, με τεκμηριωμένο επιστημονικό λόγο, με επιχειρήματα, με αγάπη. Βάλε μπροστά την λογική και άσε την επίθεση για να αμυνθείς. Άκουσε γιατί έτσι θα κερδίσουμε χρόνο, που είναι πολύτιμος για το παιδί. Κι αν αμφισβητείς εμένα, ξέρω ότι θα απευθυνθείς σε ειδικούς και πολύ σωστά θα κάνεις. Είναι σίγουρο ότι 9 φορές στις 10 τα ίδια θα σου πουν. Κι αν κάνω λάθος, μπορούμε να το συζητήσουμε αλλά δεν επιτρέπεται να το αφήσουμε. Για την μια φορά που θα κάνω λάθος, δεν πρέπει να το λησμονήσουμε.
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Να αρχίσουμε να οργανώνουμε μαζί, την άμυνα σε αυτά που το πληγώνουν, το καθυστερούν, του στερούν γνώση, χαρά και φίλους. Να του δείξουμε τρόπους, να του μάθουμε ίσως μικρά κόλπα. Πρώιμη παρέμβαση λέγεται αυτό. Αν ακούσεις και δουλέψουμε μαζί, θα περικυκλώσουμε τον «δράκο» του και ίσως να τον νικήσουμε κιόλας. Αν είμαστε σύμμαχοι κι όχι αντίπαλοι θα μας νιώθει κοντά του, στο πλευρό του, στους αγώνες που δίνει. Πρέπει λοιπόν να με ακούσεις, γιατί τελικά αγαπάμε το ίδιο πλάσμα.
