Γεννήθηκε στο Γιορκσάιρ και έχει καταγωγή από το νησιωτικό Μπαρμπάντος στις βόρειες ακτές της λατινικής Αμερικής και την Αγγλία, διπλή καταγωγή για την οποία νιώθει περήφανη. Η αγάπη της για το βιβλίο την οδήγησε στο πτυχίο της στην Αγγλική Λογοτεχνία, στο μεταπτυχιακό της στην Παιδική Λογοτεχνία και, μετά από την αρχική διστακτικότητα, σε μια καριέρα στις εκδόσεις.
Κι όταν κάποτε τόλμησε, έκανε ντεμπούτο με ένα όμορφο βιβλίο, το οποίο είχαμε την τύχη να δούμε και στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Υπάρχει ένας τίγρης στο τρένο ο τίτλος του και στο σημάδι του ο κοινός χρόνος γονιών και παιδιών και η φαντασία που καλπάζει όταν οι ενήλικες χανόμαστε στα κινητά μας.
Το 2025 περιμένουμε το δεύτερο βιβλίο της, The Silver Shadow, από τον Walker Books.
#diavazoume /#diavazoume mazi τη συγγραφέα Mariesa Dulak σε #Συνέντευξη στο #ELNIPLEX.
Γεννηθήκατε στο Γιορκσάιρ και έχετε καταγωγή από το Μπαρμπάντος και την Αγγλία. Πώς σας επηρέασαν οι ρίζες σας σε αυτό που είστε σήμερα;
Είμαι περήφανη για τη διπλή μου κληρονομιά και σίγουρα νιώθω ότι είμαι μισή Bajan (από τα Μπαρμπάντος) και μισή Yorkshire. Είχα την τύχη να επισκεφτώ τα Μπαρμπάντος μερικές φορές∙ είναι ένα υπέροχο νησί με τους πιο φιλικούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι του Γιορκσάιρ είναι γνωστοί για το ότι είναι ζεστοί και μιλούν με ειλικρίνεια. Νομίζω ότι ο τρόπος που τα ζώα μαζεύονται γύρω από το μικρό αγόρι στο Υπάρχει ένας τίγρης στο τρένο (There’s a Tiger on the Train) μοιάζει με κάτι που μπορεί να κάνουν οι άνθρωποι του Γιορκσάιρ και υποψιάζομαι ότι υπάρχει τσάι του Γιορκσάιρ στο δοχείο του ιπποπόταμου!
Έχετε ένα μεταπτυχιακό στην Παιδική Λογοτεχνία και έχετε εργαστεί στις εκδόσεις βιβλίων. Πότε αποφασίσατε να φτιάξετε τα δικά σας βιβλία;
Οι εκδόσεις είναι μια τόσο συναρπαστική και δημιουργική βιομηχανία και είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω καμπάνιες μάρκετινγκ για μερικούς εμπνευσμένους συγγραφείς και επωνυμίες (το Εεε, σκύλε των Kes Gray & Jim Field ήταν ένα από τα αγαπημένα μου). Αλλά παρόλο που μου άρεσε η δουλειά μου, εξακολουθούσα να έχω πάθος για το πώς δημιουργούνται τα ίδια τα βιβλία και γι’ αυτό αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στην Παιδική Λογοτεχνία. Το MA ήταν σκληρό (το συνδύασα μάλιστα με δουλειά πλήρους απασχόλησης) αλλά τόσο ικανοποιητικό και νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή άρχισα να γράφω τις δικές μου ιστορίες. Όμως εκείνες τις μέρες δεν πίστευα ότι οι συγγραφείς ήταν άνθρωποι σαν εμένα ή προέρχονταν από ένα υπόβαθρο σαν το δικό μου, οπότε δεν μοιράστηκα τα γραπτά μου με κανέναν παρά πολλά χρόνια αργότερα.
Λοιπόν, τι είναι το phubbing;
Το Phubbing είναι η συνήθεια να σνομπάρεις ένα σωματικά παρόν άτομο υπέρ ενός κινητού τηλεφώνου. Το θέμα της ιστορίας εμπνεύστηκε από τη δική μου εμπειρία να εργάζομαι με πλήρες ωράριο με μια νεαρή οικογένεια και να δυσκολεύομαι να βρω τη σωστή ισορροπία. Αλλά δεν ξεκίνησα να γράψω μια ιστορία για το phubbing. Πρώτα μου ήρθε ο ρυθμός του τρένου και το μικρό αγόρι, μετά τα ζώα επιβάτες και μόνο τότε μου ήρθε η ιδέα του κινητού και η υπόλοιπη ιστορία μπήκε στη θέση της.
Πώς ήρθε στη ζωή μας; Έχουμε δικαιολογία; Το έχετε περάσει. Τι μπορούμε να κάνουμε για να μη χάνουμε στιγμές με τα παιδιά μας, με τους άλλους ανθρώπους;
Έχω πολλή συμπάθεια για τον μπαμπά στην ιστορία μου. Θέλει να περνά χρόνο με τον γιο του, απλώς αποσπάται από τις πιέσεις της σύγχρονης ζωής και νομίζω ότι πολλοί γονείς είναι έτσι. Το Υπάρχει ένας τίγρης στο τρένο μιλά για τον χρόνο που αφιερώνουμε για να συνδεθούμε με αυτούς που αγαπάμε. Ελπίζω τα παιδιά που διαβάζουν το βιβλίο να ενωθούν με τις ρίμες και τους ρυθμούς, να διασκεδάσουν κάνοντας μερικά ζώα φίλους και να απολαύσουν τη βόλτα!
Και ελπίζω ότι θα υπενθυμιστεί στους μεγάλους του περιβάλλοντός τους, να σηκώσουν το βλέμμα από τα τηλέφωνά τους για να δουν τι μπορεί να τους λείπει στον υπέροχο κόσμο της φαντασίας του παιδιού τους. Αλλά εύχομαι οι γονείς να μην αισθάνονται ένοχοι, δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Ξέρω ότι οι περισσότεροι γονείς, όπως και εγώ, απλώς προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν!
Το κείμενο του Υπάρχει ένας τίγρης στο τρένο κέρδισε το Βραβείο Συγγραφής Faber (FAB Prize) το 2020 για συγγραφείς (που συγγράφουν ιστορίες με χαρακτήρες που εκπροσωπούν μικρότερες, διαφορετικές ομάδες). Πιστεύετε ότι μια διάκριση ενθαρρύνει έναν δημιουργό να συνεχίσει; Υπάρχουν πολύ αξιόλογοι δημιουργοί που δεν κέρδισαν ποτέ κάποιο βραβείο…
Η κατάκτηση του βραβείου FAB άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμουν για το γράψιμό μου. Μια τέτοια αναγνώριση μου έδωσε την αυτοπεποίθηση να βγω από τη ζώνη άνεσής μου και να πάρω το γράψιμό μου πιο σοβαρά. Είμαι τόσο ευγνώμων στον εκδοτικό οίκο Faber και το βραβείο FAB και νιώθω πολύ τυχερή που το κείμενό μου τράβηξε τα βλέμματα στο πάνελ των βραβείων.
Η Faber έκανε επίσης ό,τι μπορούσε για να υποστηρίξει εμένα και το βιβλίο μου από τη στιγμή που κυκλοφόρησε. Το βραβείο FAB δεν είναι απλώς ένα πλαίσιο διαφορετικότητας που θέλει να σημειώσει ο εκδότης∙ είναι σαν να θέλει να με υποστηρίξει και να με χτίσει ως συγγραφέα, και αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Πόσο σημαντικό είναι να έχουμε καλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία για να κατευθύνουν τα παιδιά; Γίνεται να διαβάζουμε όλοι συνεχώς κριτικές βιβλίων και να είμαστε πάντα ενήμεροι για όλα όσα κυκλοφορούν;
Νομίζω ότι το καλύτερο πράγμα στα βιβλιοπωλεία (εκτός από τα βιβλία φυσικά) είναι οι βιβλιοπώλες. Έχω δουλέψει και έχω επισκεφτεί μερικά υπέροχα βιβλιοπωλεία και είναι όλα γεμάτα από ανθρώπους που είναι γεμάτοι γνώση και πάθος με αυτό που κάνουν.
Η γνώση για το βιβλίο και ο ενθουσιασμός είναι ιδιαίτερα σημαντικά για έναν βιβλιοπώλη παιδικών βιβλίων, γιατί το να βρεις το κατάλληλο βιβλίο για το σωστό παιδί τη σωστή στιγμή μπορεί να το μετατρέψει σε αναγνώστη για μια ζωή. Ως βιβλιοθηκάριος για παιδιά πιστεύω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαγεία από αυτό!
Πόσο σημαντικό είναι να συνεργάζεται μια συγγραφέας στο ξεκίνημα της καριέρας με την με εικονογράφους σαν την Rebecca Cobb;
Ως πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερός που ο Faber προσπάθησε να με ταιριάξει με τη Rebecca (σημ.: η εικονογράφος Rebecca Cobb) και που της άρεσε το κείμενό μου αρκετά ώστε να κάνει χώρο στο ταραχώδες πρόγραμμά της για να δουλέψει το βιβλίο.
Οι εικονογραφήσεις της Rebecca είναι πολύ πιο πάνω από ό,τι μπορούσα να φανταστώ. Όταν έγραψα την ιστορία, σκέφτηκα ότι ίσως ο πραγματικός κόσμος θα μπορούσε να είναι ασπρόμαυρος στη μία πλευρά της σελίδας και ο φανταστικός κόσμος στη σελίδα που τον βλέπει με χρώμα (λίγο σαν το Time to Get Out of the Bath, Shirley του John Burningham). Αλλά όταν ο Faber μου έδειξε τα δείγματα εικονογραφήσεων της Rebecca, ήξερα ότι το όλο θέμα έπρεπε να είναι με ζωηρά χρώματα. Και μετά, όταν η Rebecca έφτιαχνε τις διατάξεις της, σχεδίασε τις σελίδες έτσι ώστε καθώς το βιβλίο προχωράει, ο πραγματικός κόσμος του μπαμπά αρχίζει να καταλαμβάνει όλο και λιγότερο χώρο και ο φανταστικός κόσμος του μικρού αγοριού να καταλαμβάνει περισσότερο μέχρι που τελικά ο δικός του κόσμος παίρνει το πάνω χέρι. Νομίζω ότι λεπτομέρειες όπως αυτή βοηθούν να γίνει το βιβλίο πιο καθηλωτικό. Έχω μάθει τόσα πολλά δουλεύοντας με μία τόσο έμπειρη εικονογράφο.
Αγαπώ τα τρένα. Το There’s a Tiger on the Train είναι μια ιστορία με ομοιοκαταληξία που γλιστρά πάνω στις ράγες, με τον ρυθμό ενός τρένου. Τι κάναμε στα τρένα πριν τα κινητά τηλέφωνα;
Αγαπώ κι εγώ τα τρένα! Οι πρώτες αναμνήσεις μου από το τρένο, περιλαμβάνουν να κοιτάζω έξω από το παράθυρο για να ζωγραφίσω ό,τι μπορούσα να δω, παλιομοδίτικα παζλ με μολύβι και χαρτί (όπως θωρηκτά), παιχνίδια με κάρτες, σνακ σε στυλ πικνίκ και φυσικά πάρα ΠΟΛΛΑ εικονογραφημένα βιβλία!
Mariesa Dulak
Υπάρχει ένα τίγρης στο τρένο
Εκδόσεις Παπαδόπουλος
—–
#diavazoume/#diavazoume_mazi
