Τη γνωρίσαμε στην Ελλάδα με έναν Κατακλυσμό. Αλλά εκεί που μας κατέκλυσε για τα καλά είναι με το Χάθηκα, ένα συναρπαστικό βιβλίο αναζήτησης του εαυτού, της αλήθειας, της φιλίας και της εστίας.
Είναι Ισπανίδα. Ήξερε από μικρή ότι θα γινόταν εικονογράφος. Κι ας μην ήξερε πώς τους λένε αυτούς που φτιάχνουν τις εικόνες των βιβλίων. Σπούδασε πολύ. Το έψαξε πολύ. Ταρακούνησε γνώσεις και σύμπαντα του εικονογραφημένου βιβλίου. Εδώ και χρόνια είναι το επάγγελμά της. Και πλέον έχει αρχίσει και να γράφει τις ιστορίες που εικονογραφεί. Μαντέψτε: το έκανε εξίσου καλά!
Έχει πάθος και αγάπη γι’ αυτό που κάνει. Και ταπεινότητα. Θα κάνει μεγάλη καριέρα. Το Χάθηκα είναι απλά η επιβεβαίωση ότι πάει ψηλά.
Απολαύστε το! Και απολαύστε την!
#diavazoume /#diavazoume mazi τη φοβερή Mariajo Ilustrajo σε #Συνέντευξη στο #ELNIPLEX.
Arte 10, Bath Spa University, Anglia Ruskin University. Από τη Μαδρίτη στο Λονδίνο. Η εικονογράφηση προοριζόταν για εσάς ή αμφιταλαντευόσασταν μεταξύ άλλων επιλογών;
Ήταν πάντα η μόνη επιλογή! Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω καλλιτέχνης. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, συνήθιζα να λέω: «Θέλω να γίνω ζωγράφος». Υποθέτω, λοιπόν, ότι εκείνη την εποχή δεν ήμουν σίγουρη τι είναι εικονογράφος, αλλά υπήρχε κάτι ξεκάθαρο για μένα: Ήθελα να ζωγραφίζω και να σχεδιάζω! Νομίζω ότι ανακάλυψα την ύπαρξη των εικονογράφων σε ένα ταξίδι στο γυμνάσιο όπου επισκεφτήκαμε το Arte 10, το καλλιτεχνικό σχολείο όπου αργότερα θα σπούδαζα εικονογράφηση. Δίδαξαν παραδοσιακές διαδικασίες εκτύπωσης, φωτογραφία, γραφιστική και εικονογράφηση. Έτσι, στην περιήγηση γύρω από το σχολείο είδα ξεκάθαρα τι ήθελα να γίνω. Απλά ερωτεύτηκα και δούλεψα πολύ σκληρά για να περάσω τις εισαγωγικές εξετάσεις. Μετά από λίγα μόλις χρόνια εργασίας ως ελεύθερη επαγγελματίας εικονογράφος, γράφτηκα ξανά στην ίδια σχολή, αυτή τη φορά για να σπουδάσω Γραφική Επικοινωνία (σημ.: Graphic Communication- επικοινωνία μέσω οπτικού σχεδιασμού με χρήση ψηφιακών και έντυπων μέσων). Αυτή η απόφαση προέκυψε επειδή μου αρέσει να μαθαίνω νέα πράγματα και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην εικονογράφηση ανέπτυξα μεγάλη περιέργεια για τη σχεδίαση και σκέφτηκα ότι αυτό θα συμπλήρωνε την πρακτική μου ως εικονογράφος. Μετά το πρώτο έτος σπουδών, είχα την ευκαιρία να μετακομίσω στο Μπαθ και να τελειώσω εκεί τις σπουδές μου. Το Master μου στην Εικονογράφηση Παιδικού Βιβλίου στο Anglia Ruskin University είναι αρκετά πρόσφατο. Από τότε που τελείωσα τις σπουδές μου ως εικονογράφος, το όνειρό μου ήταν να γίνω εικονογράφος παιδικών βιβλίων και ένιωσα ότι με τα χρόνια ως ελεύθερη επαγγελματίας έμαθα πώς να εικονογραφώ, έγινα πιο επαγγελματίας και ήθελα να βρω τη φωνή μου ως καλλιτέχνης, οπότε νομίζω ότι εγγράφηκε την τέλεια στιγμή. Με πολλά χρόνια εργασίας ως εικονογράφος και σχεδιαστής, τα Master ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για μένα να εξερευνήσω νέους τρόπους εργασίας και να ωθήσω την καριέρα μου προς τη σωστή κατεύθυνση.
Το βιβλίο σας “Χάθηκα” (Lost) κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Μικρή Σελήνη σε μετάφραση Μαριάννας Ψυχάλου. Νιώσαμε ότι πρόκειται για ένα πολύ ώριμο και πολυεπίπεδο βιβλίο. Σας αρέσει να δημιουργείτε ιστορίες που είναι δομημένες γύρω από διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης και κατανόησης;
Συχνά δυσκολεύομαι να αποκαλώ τον εαυτό μου συγγραφέα καθώς αισθάνομαι ότι είμαι ακόμα πολύ νέα σε αυτό και νιώθω πιο άνετα να αποκαλώ τον εαυτό μου εικονογράφο καθώς το κάνω εδώ και αρκετό καιρό. Υποθέτω ότι ο τρόπος που γράφω είναι να συνδυάζω εικόνες ή σκέψεις που έχω στο κεφάλι μου. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη που οι άνθρωποι το βρίσκουν και στα δύο βιβλία μου, το Flooded (Κατακλυσμός) και το Lost (Χάθηκα). Πριν σπουδάσω το μεταπτυχιακό μου στην εικονογράφηση παιδικών βιβλίων, δεν είχα ποτέ προσπαθήσει να γράψω ως τότε. Το “Χάθηκα” είναι το πρώτο βιβλίο που έγραψα ποτέ και ο “Κατακλυσμός“ το δεύτερο (αν και δημοσιεύτηκαν με την αντίθετη σειρά), οπότε υποθέτω ότι είμαι πραγματικά περήφανη που κατάφερα να το πετύχω αυτό. Μου αρέσει πολύ που μπορείς να βρεις διαφορετικές ερμηνείες σε μια ιστορία ή να τις διαβάζεις σε διαφορετικά επίπεδα, ώστε και οι γονείς και τα παιδιά να απολαμβάνουν την ιστορία!
Υπήρχε κάποιος λόγος που σας ενέπνευσε αυτή την ιστορία; Κάποια δική σας εμπειρία;
Ναι! Το Χάθηκα είναι αρκετά προσωπική έμπνευση. Υπάρχουν πολλά από αυτή την αρκούδα μέσα μου. Ζω στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 2013 και νομίζω ότι έχω αισθανθεί αρκετά χαμένη μερικές φορές, ειδικά στην αρχή, στο πανεπιστήμιο. Τα αγγλικά μου δεν ήταν τόσο καλά εκείνη την εποχή και το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν πολύ διαφορετικό από ό,τι στην Ισπανία, οπότε νόμιζα ότι έχανα μαθήματα ή κάτι τέτοιο και κάθε φορά που ρωτούσα, οι συνάδελφοί μου δεν βοηθούσαν καθόλου, ωστόσο πάντα υπήρχε κάποιος, κάπου πρόθυμος να βοηθήσει!
Πώς είναι να είσαι «Ένας Άγγλος στη Νέα Υόρκη», μια πολική αρκούδα σε μια μεγάλη πόλη ή μια Ισπανίδα στο Λονδίνο;
Νομίζω ότι είμαι αρκετά προσαρμόσιμη ως άνθρωπος και πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια και οι νέες περιπέτειες, οπότε γενικά είναι καλό! Αλλά υπάρχουν πάντα δύσκολα πράγματα, όπως το να είσαι μακριά από την οικογένεια και τους φίλους. Πάντα δυσκολευόμουν λίγο να γνωρίσω νέους ανθρώπους και να συνδεθώ μαζί τους σε βαθύτερο επίπεδο, αλλά μετά από κάποια χρόνια που ζω εδώ, έχω κάνει πολλούς καλούς φίλους και, προς το παρόν, η Αγγλία είναι το σπίτι μου.
Έχετε χαθεί ποτέ; Έχετε χάσει τον εαυτό σας, τον προσανατολισμό σας, τον προορισμό σας; Αν σας συνέβη, πώς βρήκατε τον δρόμο της επιστροφής;
Δεν θυμάμαι να αισθάνθηκα εντελώς χαμένη. Γενικά πιστεύω ότι έχω καλό προσανατολισμό, αλλά υποθέτω αν θα χανόμουν…θα ρωτούσα! Ή…θα χρησιμοποιούσα χάρτες Google!
Θα ήθελα να μου πείτε πώς δουλεύετε στην εικονογράφηση. Εν προκειμένω, στο «Χάθηκα». Σχεδιάσατε πρώτα με το χέρι και μετά επεξεργαστήκατε ψηφιακά; Ποια ήταν η διαδικασία;
Είμαι αρκετά παραδοσιακή από αυτή την άποψη. Σχεδιάζω πάντα με ένα σκούρο μπλε μολύβι και όλα τα έργα τέχνης είναι επίσης στο χέρι, μελάνι, ακρυλικό, ακουαρέλα κτλ. Εξαρτάται από το έργο! Έχω ένα iPad και το χρησιμοποίησα για μερικές εμπορικές περιπτώσεις, ωστόσο όταν πρόκειται για βιβλία και εικονογραφήσεις χρησιμοποιώ πάντα παραδοσιακά υλικά. Μου αρέσει να σχεδιάζω σε ένα sketchpad και μου αρέσει η αίσθηση του μολυβιού πάνω σ’ αυτό. Υπάρχει κάτι πραγματικά άβολο στο σχέδιο σε iPad και πιστεύω ότι είναι δύσκολο να επιτρέψουμε αυτά τα λάθη που συμβαίνουν στο χαρτί, τα οποία συχνά είναι αυτά που δίνουν μαγεία στην εικόνα.
Μέσα από το «Lost» σχολιάζετε με διάφορους τρόπους τον σύγχρονο τρόπο ζωής: αποξένωση, υπερβολική χρήση κινητών τηλεφώνων/τεχνολογίας, καταναλωτισμός. Είναι όλα αυτά μια παράλληλη αφήγηση;
Είναι! Συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου σε αυτή την κριτική! Τα τηλέφωνα είναι πραγματικά εθιστικά και το βρίσκω πολύ λυπηρό όταν πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο και δεν βλέπεις ανθρώπους να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους αλλά να κοιτάζουν τα τηλέφωνά τους, για να δώσω ένα παράδειγμα.
Θα υπάρχει πάντα κάποιος που θα σου λέει «έχω ένα σχέδιο» ή πρέπει να είσαι λίγο τυχερή;
Χμμ…δεν ξέρω! Νομίζω ότι υπάρχει πάντα κάποιος να βοηθήσει αν αισθάνεσαι «χαμένος». Επίσης, δεν είμαι σίγουρος αν πιστεύω στην τύχη, περισσότερο από ό,τι εσύ ο ίδιος δημιουργείς τη δική σου τύχη.
Θα ερχόσασταν στην Ελλάδα αν ήσασταν… χαμένη; Νιώθετε ότι μοιράζεστε κοινά πολιτιστικά στοιχεία με τη χώρα μας;
Χαχα! Σίγουρα! Ελπίζω να έρθω χωρίς να χαθώ! Η Ελλάδα είναι στη λίστα μου με τα μέρη για επίσκεψη και ελπίζω να είμαι εκεί τον Σεπτέμβριο του 2024. Δυστυχώς δεν την έχω επισκεφτεί ακόμα, αλλά φαντάζομαι ότι υπάρχουν περισσότερα κοινά πράγματα μεταξύ Ελλάδας-Ισπανίας από ό,τι έχει το Ηνωμένο Βασίλειο με την Ισπανία.
Ποια τραγούδια και μουσική ακούγατε όταν κάνατε το Χάθηκα; Ή ακόμα, ποια θα ταίριαζαν με το βιβλίο σας;
Ω, αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση! Όλα τα είδη μουσικής ανάλογα με το στάδιο του βιβλίου (ή το πώς νιώθω τη συγκεκριμένη μέρα). Στην αρχή, όταν αναπτύσσω την ιστορία, δεν μπορώ να ακούσω τίποτα που αποσπά την προσοχή μου, καθώς πρέπει να συγκεντρωθώ σωστά, άρα ταιριάζουν κάποιες ακουστικές διασκευές. Αλλά όταν βρίσκομαι στη σκηνή όπου «ξέρω» τι κάνω ή όταν τρέχω το πρότζεκτ, μπορώ να ακούσω τα πάντα! Κάτι πραγματικά αναζωογονητικό που ανάλογα με την ημέρα μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μερικές φορές πολύ παλιά μουσική που μου θυμίζει μια καλή στιγμή στη ζωή μου και αρκετά συχνά όταν δουλεύω πάνω στο έργο τέχνης βλέπω ταινίες ή σειρές. Καθώς είμαι αρκετά ανυπόμονη ως άνθρωπος, αν εργάζομαι σε ένα μέσο που χρειάζεται στέγνωμα, όπως μελάνι ή ακουαρέλες, το να παρακολουθώ κάτι μου επιτρέπει να επιβραδύνω τον ρυθμό μου και με βοηθά να μην συνεχίσω να δουλεύω και να χαλάσω την εικόνα!
Mariajo Ilustrajo
Χάθηκα
Εκδόσεις Μικρή Σελήνη
