Το τηλέφωνο χτυπάει τρεις φορές.
-Ποιος είναι; ρωτάει ο κύριος Ρηγόπουλος.
-Εγώ, απαντάει ο Πέτρος.
-Και ποιος είσαι εσύ;
-Βρες το αν μπορείς!
Ο κύριος Ρηγόπουλος μένει για λίγο σκεφτικός. Έπειτα, αρχίζει τις υποθέσεις.
“Είσαι ένα ελεφαντάκι”
“Είσαι ένας πολυλογάς παπαγάλος”
“Είσαι ένας τεμπελάκος τζίτζικας…”
“Είσαι ένας τρομερός μάγος…”
Ακολουθούν τόσες κι άλλες τόσες υποθέσεις από τον κύριο Ρηγόπουλο. Ο Πέτρος αρνείται σχεδόν πάντα τις υποθέσεις του πατέρα του. Το παιχνίδι τελειώνει. Ώρα για… ύπνο.
Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μάκη Τσίτα “Βρες ποιος είμαι“, των εκδόσεων Πατάκη. Κάλλιστα όμως θα μπορούσε να είναι μια τρυφερή στιγμή μιας πραγματικής οικογένειας. Ας μην ξεχνάμε ότι όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν το αυτονόητο, τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ο πατέρας στην ανάπτυξη του παιδιού, γνωστική και κοινωνική. O ρόλος του πατέρα δεν περιορίζεται στη φυσική παρουσία του. Ο πατέρας εμπλέκεται πλέον ουσιαστικά στην ανατροφή των παιδιών και “δουλεύει” καθημερινά τη σχέση του μαζί τους.
Ο ποιοτικός, λοιπόν, χρόνος που αφιερώνει ο πατέρας στα παιδιά του είναι ανεκτίμητης αξίας! Ένας περίπατος, μια ποδηλατάδα, το διάβασμα ενός βιβλίου, ένα επιτραπέζιο είναι μερικές μόνο ιδέες για ποιοτική αξιοποίηση του χρόνου! Κι αν όλα αυτά τα έχετε βαρεθεί παίξτε το παιχνίδι του κυρίου Ρηγόπουλου, δηλαδή το Βρες ποιος είμαι! Με γλαφυρές περιγραφές για εκείνους που τις αγαπούν ή με κινήσεις και ήχους για τους πιο εκφραστικούς, το παιχνίδι έχει ως μόνο στόχο την επικοινωνία και τη επαφή γονιού-παιδιού. Ας μην ξεχνάμε πως “ο,τι γινόμαστε βασίζεται σε αυτά που οι πατεράδες μας μάς δίδαξαν σε περίεργες στιγμές, όταν δεν προσπαθούσαν να μας διδάξουν κάτι. Είμαστε φτιαγμένοι απο μικρά θραύσματα σοφίας” (Umberto Eco).
Και μπορεί να είναι κλισέ αλλά είναι και αληθινό. Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που σε λίγο στη θέση του μικρού μας παιδιού, θα αντικρίσουμε έναν ενήλικα. Κι είναι κρίμα να μην έχουμε αφιερώσει λίγο χρόνο για να ανακαλύψουμε ποιος/ποια πραγματικά είναι.
Δεν νομίζετε;
