“Η Αθίνα λέει ότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού μόνη στο δωμάτιό της με το τηλέφωνό της. “Καλύτερα να τη βγάζω με το τηλέφωνό μου στο δωμάτιό μου και να βλέπω Netflix, παρά να περνάω την ώρα μου με την οικογένειά μου. Αυτό κάνω σχεδόν όλο το καλοκαίρι. Τη βγάζω στο τηλέφωνό μοτ περισσότερο απ’ όσο βρίσκομαι με πραγματικούς ανθρώπους”. Έτσι κάνει η γενιά της, λέει. “Δεν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε πώς είναι η ζωή χωρίς iPad ή iPhone. Νομίζω ότι γουστάρουμε τα τηλέφωνά μας περισσότερο απ’ ό,τι γουστάρουμε τους πραγματικούς ανθρώπους”.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο της iGen. Μήπως σας θυμίζει κάποιον στο σπίτι σας ή σε κάποιο φιλικό σας σπίτι; Όλη μέρα κινητό, netflix, ξάπλα μπροστά σε τουλάχιστον μία συσκευή και αδιαφορία για οποιαδήποτε άλλη μορφή κοινωνικής έκφρασης;
Εντάξει, η έκδοση το έθεσε πολύ πιασάρικα. Το “Γιατί τα σημερινά παιδιά είναι λιγότερο επαναστάτες, περισσότερο ανεκτικά, λιγότερο ευτυχισμένα και εντελώς απροετοίμαστα για την ενήλικη ζωή (και τι σημαίνει αυτό για εμάς τους υπόλοιπους)”, είναι πράγματι ένα θαυμάσιο management. Ωστόσο, η καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο Jean M. Twenge το ψάχνει πολύ το φαινόμενο.
Η iGen απαρτίζεται από παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 1995, χρονιά που άρχισε να εμπορευματοποιείται το ίντερνετ. Τα μεγαλύτερα μέλη της γενιάς είδα στα 12 τους, το 2007 να κυκλοφορεί το πρώτο iPhone. Κι όμως αυτό το i μπροστά από το Gen δεν υποδηλώνει την τεχνολογική εξάρτηση της γενιάς αυτής αλλά την ατομικιστική διάστασή της: individualism (ατομικισμός, όπως το απέδωσε η Δρ Twenge, πιθανότατα η πρώτη που χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο.
Τα παιδιά αυτά ονειρεύονται καριέρα ως infuencer στο instagram, έχουν φτιάξει σελίδα προτού καν πάνε στο γυμνάσιο, μην πω και στο δημοτικό σε πολλές περιπτώσεις, κάνουν unboxing συσκευασίες, φτιάχνουν βίντεο, ονειρεύονται δόξες και δολάρια να τρέχουν και όταν τους κλείνεις το WiFi είναι σα να τους τινάζει ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι η γενιά που δεν μπορεί να ζήσει περισσότερες από λίγες ώρες δίχως πρόσβαση στο Διαδίκτυο.
Η Δρ. Twenge σκιαγραφεί πολύ περιγραφικά αυτό που όλοι οι υπόλοιποι βλέπουμε αποσπασματικά τριγύρω μας. Ως εκπαιδευτικός προνηπίων και νηπίων, πρώτη φορά βλέπω μετά από 16 χρόνια στις τάξεις τόσα πολλά παιδιά που αδυνατούν να κρατήσουν μια ξυλομπογιά ή έναν μαρκαδόρο αλλά παίζουν στα δάχτυλα οποιαδήποτε συσκευή έχει οθόνη αφής. Αυτά τα παιδιά αποτελούν μια άλλη γενιά από τη δική μας, μια γενιά όπου οι δεξιότητες έχουν μετατοπιστεί ριζικά. Αν εμείς έπρεπε στα 25 μας να μάθουμε να δουλεύουμε υπολογιστή, να πληκτρολογούμε, να μιλάμε σε τηλέφωνα χωρίς καλώδια και άλλες τέτοιες καινοτομίες, η γενιά αυτή θα γεννηθεί μέσα σε αυτές τις τεχνολογικές δυνατότητες και θα δυσκολεύεται να κατακτήσει όσα εμείς θεωρήσαμε μέχρι πριν πολύ λίγο καιρό αυτονόητα. Να κόψεις με ψαλίδι πάνω σε μια γραμμή, να κρατήσεις σωστά ένα μολύβι.
Η iGen ενηλικιώνεται αρκετά πιο αργά, περνά άπειρο χρόνο μέσα στο διαδίκτυο και άλλα μέσα (social), αποστρέφεται τον έντυπο λόγο ενώ για να διαβάσει κάποιο βιβλίο πρέπει αυτό να έχει διάδραση, βίντεο, ερωτηματολόγια και άλλες προεκτάσεις που διασπούν την ανία του διαβάσματος. Το ακόμα πιο οξύμωρο είναι ότι μιλούν μεταξύ τους μέσα μηνυμάτων στο instagram ή αλλού, συναντιούνται σπάνια, εκφράζουν την επιθυμία να βρεθούν, αλλά μόλις αυτό συμβεί, κάθονται δίπλα δίπλα και μιλούν με τα κινητά τους σε κάποιους άλλους λέγοντας παρόμοια πράγματα, ότι ίσως κάποια στιγμή κανονίσουν να βρεθούν και να…τα πουν από κοντά.
Ωστόσο, η Δρ Twenge καταλήγει και σε συμπεράσματα, δεν εκθέτει απλά μια κατάσταση. Ένα από αυτά, από τα πιο εντυπωσιακά, είναι το εξής: “Όλες οι δραστηριότητες οθόνης συνδέονται με λιγότερη ευτυχία, ενώ όλες οι δραστηριότητες εκτός οθόνης συνδέονται με περισσότερη ευτυχία”. Κι αυτό δεν είναι μια κουβέντα που πετιέται ελαφρά τη καρδία αλλά βασίζεται σε έρευνες και μελέτες των οποίων τα στοιχεία παρατίθενται εντός του βιβλίου.
Πρόκειται για ένα από τα αρτιότερα κοινωνιολογικά βιβλία της τελευταίας δεκαετίας αφού ιχνηλατεί με λεπτομέρεια και επιστημονικότητα την ανερχόμενη και σύντομα κυρίαρχη γενιά της κοινωνίας μας. Βιβλίο με ευρύτητα πνεύματος, με συνδυασμό πολλαπλών επιστημονικών πεδίων αλλά δίχως να γίνεται βαρετό ή ενοχλητικό κατά την ανάγνωση. Το αντίθετο θα έλεγα. Θα το βρείτε απολαυστικό και κάθε τρεις και λίγο θα κουνάτε το κεφάλι μουρμουρίζοντας “για δες, γι’ αυτό συμβαίνει αυτό”.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | iGen-Η γενιά του ίντερνετ |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | IGen: Why Today’s Super-Connected Kids Are GrowingUp Less Rebellious, More Tolerant, Less Happy-and completely Unprepared for Adulthood |
| Συγγραφέας: | Jean M. Twenge |
| Μετάφραση: | Νίκος Ρούσσος |
| Εκδόσεις: | Κλειδάριθμος, Μάρτιος 2019 |
| Επιμέλεια: | Τατιάνα Γαλάτουλα |
| Διόρθωση: | Μιχάλης Μικέδης |
| Σελίδες: | 592 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: |
978-960-461-927-6
|
