Στις 11 Σεπτεμβρίου καλωσορίσαμε τους μαθητές στο νηπιαγωγείο με μια επιστολή. Θυμηθείτε την πατώντας εδώ. Λεγόταν “Καλωσορίζοντας μαγικά ένα παιδί στο νηπιαγωγείο“. Τη διάβασαν αρκετές χιλιάδες διαφορετικές συσκευές, την κοινοποίησαν πολλοί από αυτούς και την έπραξαν στο σχολείο τους αρκετοί δημιουργώντας ένα όμορφο προηγούμενο.
Προσωπικά, δεν λυπάμαι όταν τελειώνει μια χρονιά. Έχω τη χαρά της ολοκλήρωσης ενός κύκλου. Ούτε θεωρώ ότι στο νηπιαγωγείο τα παιδιά μαθαίνουν τα πάντα ενώ στα δημοτικά καταρρέουν όλα. Νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές που θα εμπλακούν σε μια εκπαιδευτική διαδικασία.
Επίσης, δε θεωρώ ότι μια ειλικρινής έκφραση συναισθημάτων προς ένα παιδί είναι υπερβολική κίνηση. Όπως είναι όμορφο να το καλωσορίζεις κάπως ξεχωριστά, ίσως ακόμα πιο όμορφο είναι να το ξεπροβοδίζεις στους νέους μεγάλους δρόμους που ανοίγονται μπροστά του. Είμαστε μια αρχή γι’ αυτά, όχι το παν.
Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα, το ίδιο μαγικά και ίσως λίγο πιο συγκινημένοι, να αποχαιρετίσουμε εκείνα τα παιδιά που καλωσορίσαμε. Το γράμμα μας απευθύνεται στα νήπια αλλά με μικρές τροποποιήσεις μπορεί να απευθυνθεί και στα προνήπια μας που θα ξανάρθουν σε λίγες εβδομάδες στο νηπιαγωγείο. Επίσης, με ανάλογες τροποποιήσεις μπορεί να υιοθετηθεί και από τους δασκάλους ανεξαρτήτως τάξης. Το δικό μας γράμμα λέγεται “278 μέρες μετά” και είναι το εξής:
Αγαπημένε/η μου μαθητή/μαθήτρια,
πέρασαν 278 μέρες από εκείνη την Πέμπτη, στις 11 Σεπτεμβρίου, που έκανες τα πρώτα σου μάλλον διστακτικά βήματα στην αυλή και στις αίθουσες του νηπιαγωγείου μας κοιτώντας τα πάντα σαν αγχωμένος εξερευνητής. Πρέπει να σου πω, όμως, ότι είχα την ίδια αγωνία με σένα. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Δεν ήξερα πως θα είναι. Αλλά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να κάνω ο,τι καλύτερο μπορώ για να είναι 278 υπέροχες μέρες.
Δεν τα κατάφερα πάντα. Υπήρξαν και μέρες που τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα ήθελα και κυρίως όπως τα ήθελες εσύ. Μέρες που όσα σχεδίασα στο χαρτί, πήγαν περίπατο στην πράξη. Αλλά προσπάθησα πάρα πολύ να είναι αρκετές οι μέρες που θα έρθεις με χαμόγελο, να περιμένεις να δεις τους φίλους σου κι όσα θα κάνουμε μαζί. Προσπάθησα πολύ να πιστέψεις ότι στο νηπιαγωγείο μας θα μάθεις πολλά που θα σε κάνουν να γίνεις καλύτερος/καλύτερη, που θα σε κάνουν να αντιμετωπίσεις καλύτερα τον κόσμο μας που δεν αγχώνει μόνο εσένα, αλλά κι εμάς και τους γονείς σου και όλους.
Θέλω να πιστεύω πως έμαθες αρκετά εδώ, πως αυτές τις 278 μέρες άλλαξες και νιώθεις λίγο πιο όμορφο τον κόσμο. Πως δεν έμαθες μόνο να κόβεις με το ψαλίδι ή να κολλάς πράγματα, να λες τον καιρό ή να φτιάχνεις κάποιες κατασκευές. Αυτά έχουν πραγματικά λίγη σημασία.
Έμαθες να περιμένεις τη σειρά σου για να μιλήσεις, να συνεργάζεσαι, να λύνεις διαφορές και προβλήματα, να αναγνωρίζεις το καλό και το ταιριαστό σε σένα από το «κακό» και το αταίριαστο, να προσπαθείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου πάντα και ποτέ τους άλλους, να απαγγέλεις ποίηση, να παίζεις θέατρο, να τραγουδάς, να ακούς και να λες υπέροχες ιστορίες, να μοιράζεσαι, να φαντάζεσαι, να γελάς και να μιλάς, να κινείσαι και να αφηγείσαι. Πολύ σημαντικά όλα αυτά.
Τίποτα όμως δεν είναι σημαντικότερο από το γεγονός ότι έμαθες να αγαπάς και να σε αγαπούν περισσότεροι άνθρωποι, ότι πρόσφερες και σου πρόσφεραν ο,τι είχε ο καθένας, ότι προσπάθησες να δείξεις κομμάτια του υπέροχου εαυτού σου μέσα στη μικρή, δίκαιη κοινωνία που προσπαθήσαμε να είναι η τάξη μας.
Τώρα είσαι 278 μέρες μεγαλύτερος/μεγαλύτερη. Τώρα είσαι έτοιμος και έτοιμη να ανοίξεις τα όμορφα φτερά σου σε ένα καινούριο σχολείο. Δε ξέρω αν θα σε αγαπήσει τόσο πολύ όσο το νηπιαγωγείο μας, ξέρω όμως στα σίγουρα κάτι: ότι εσύ θα τα καταφέρεις κι εκεί να δείξεις σε όλους πόσο ξεχωριστός/ξεχωριστή είσαι.
Να θυμάσαι ότι η πόρτα του νηπιαγωγείου θα ξεκλειδώνει μαγικά κάθε φορά που θα περνάς απέξω και το ίδιο μαγικά θα σου ψιθυρίζει «είσαι ευπρόσδεκτος/ευπρόσδεκτη πάντα εδώ»
Αυτό το γράμμα κάποιοι από εσάς θα το διαβάσουν μόνοι τους τώρα, κάποιοι άλλοι θα μπορέσουν να το διαβάσουν σε μερικούς μήνες και κάποιοι ανυπόμονοι θα τραβάνε το μανίκι κάποιου μεγαλύτερου να τους το διαβάσει. Αλλά το περιεχόμενο δε θα αλλάξει: θα σε θυμάμαι πάντα.
Υποσχέσου μου μόνο ότι μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου θα φας αρκετά παγωτά, θα κάνεις κάμποσα μπάνια (οι γονείς σου θα προσπαθήσουν πιστεύω γι’ αυτά) αλλά κυρίως (γι’ αυτό δε χρειάζεται να προσπαθήσει κανείς άλλος εκτός από σένα) ότι θα παίξεις πολύ και θα απολαύσεις το υπέροχο καλοκαίρι
Με αγάπη που 278 μέρες μετά είναι μεγαλύτερη
Ο/Η νηπιαγωγός σου
ΥΓ: Μη ρωτάτε. Αντιγράψτε, τροποποιήστε στη δική σας ψυχή, εκτυπώστε, διαδώστε την αγάπη σε έναν φάκελο. Μια ιδέα είναι το παραπάνω γράμμα. Μακάρι να μπορούσαμε να γράψουμε 25 διαφορετικά για 25 διαφορετικά παιδιά.
για το ELNIPLEX
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση τμήματος ή όλου του άρθρου σε άλλους ιστότοπους
χωρίς την αναγραφή ολογράφως της πηγής της με ΕΝΕΡΓΟ link
σύμφωνα με τους όρους χρήσης του site.
