Ωραίες ήταν οι ανακοινώσεις σήμερα για την επιστροφή στο σχολείο. Αλλά ρε παιδιά… να… ποτέ μα ποτέ δεν υπάρχει μία ανακοίνωση που να έχει λάβει υπόψη της τα νηπιαγωγεία. Θρανία, λέει, με ένα και μισό μέτρο απόσταση.
Παρατήρηση πρώτη: η τάξη μας δεν είναι το κλειστό του ΟΑΚΑ ούτε το πάρκο του Σταύρος Νιάρχος. Συνήθως είναι 40-50 τετραγωνικά ενώ πολλές τάξεις είναι 25-30 τετραγωνικά και ελάχιστες ξεπερνούν τα 50-55 τετραγωνικά.
Παρατήρηση δεύτερη για όσους δεν το γνωρίζουν: έκπληξηηηη! Στα νηπιαγωγεία δεν έχουμε θρανία!!! Έχουμε τραπέζια πλάτους όσο δύο θρανία (περίπου 1,20 Χ 0,60) που φιλοξενούν περίπου 6-8 παιδιά, αναλόγως του αριθμού των φοιτούντων μαθητών, του μεγέθους της τάξης και της διάταξης που έχουν επιλέξει εκπαιδευτικοί και παιδιά. Ως εκ τούτου, μια μέση τάξη 25 παιδιών ελληνικού νηπιαγωγείου έχει σίγουρα 4 τραπέζια στα οποία κάθονται οι 25 αυτοί μαθητές.
Πώς θα καθίσουμε λοιπόν, παιδιά, για να τηρηθεί ο κανόνας του 1,5 μέτρου απόστασης; Μέχρι τώρα ένα τραπέζι στο νηπιαγωγείο χωρούσα μάξιμουμ 8 μαθητές και ήταν έτσι:
Ή έστω έτσι (κοβόταν η μία κεφαλή)
Πολλές/πολλοί νηπιαγωγοί επέλεγαν να ενώνουν τραπέζια για να κερδίζουν χώρο, οπότε η διάταξη γινόταν κάπως έτσι:
Ή αν θέλουμε να συμπεριλάβουμε όλα τα τραπέζια:
Τώρα όμως πρέπει να αραιώσουμε τις καρέκλες για να διαφυλάξουμε αυτό το 1,5 μέτρο. Δηλαδή να κάνουμε αυτό:
ή αυτό:
Για να καταλάβετε τι συνέβη το παραθέτουμε συνολικά ως εξής (με Χ οι θέσεις που υπήρχαν και αφαιρέθηκαν):
Ωραία, θα έλεγε κανείς. Από 13 θέσεις ανά δύο τραπέζια (26 στο σύνολο), εξασφαλίσαμε 7 θέσεις με απόσταση (14 στο σύνολο)… Ουπς… Απόσταση 1,5 μέτρου; Ξέρετε κάτι; Αυτό δεν είναι ενάμιση μέτρο. Είναι κάπου 60-80 πόντοι. Αν θέλουμε να πλησιάσουμε κάπως το 1,5 μέτρο, τότε πρέπει να γίνει το εξής:
Ωραία! Εξασφαλίσαμε και το 1,5 μέτροοο (δεν είναι 1,5 αλλά ας πούμε ότι το εξασφαλίσαμε). Αλλά πάλι έχουμε πρόβλημα. Βλέπεις, τα θρανία, λέει, πρέπει να έχουν όλα τον ίδιο προσανατολισμό για να αποφεύγεται η εύκολη μεταφορά σταγονιδίων από βήχα, φτέρνισμα κτλ. Οπότε, έχουμε και λέμε: κόβουμε τους τέσσερις που κάθονται αντίκρυ, δηλαδή:
Οπότε, φτάνουμε, παιδιά, στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι για να τηρηθούν οι προδιαγραφές απόστασης και προσανατολισμού θρανίου στο νηπιαγωγείο πρέπει να κάθονται 3 σε κάθε δυάδα τραπεζιών. Άρα με τα υπάρχοντα 4 τραπέζια που συνήθως έχουμε για να βολέψουμε τα 25 παιδιά, θα βολέψουμε μετά βίας και με καλή θέληση 6 μαθητές (4 αν πάμε… με την μεζούρα). Επομένως για τους 12 μαθητές που θα είναι το μισό τμήμα που θα προσέρχεται, θέλουμε 8 τραπέζια. Και σας ρωτώ εγώ τώρα… πού θα βρω οκτώ τραπέζια; Και αν τα βρω… πού θα τα βάλω; Στη σκεπή να κάνουμε τους κεραμιδόγατους;
Η λύση παιδιά είναι μία. Βρείτε μια σκιά στην αυλή. Βάλτε τραπέζια. Και εξασφαλίσατε και τον αερισμό και τον χώρο.
Καλή επανέναρξη! Μετακομίσεις ο Μήτσος! Τα είπα και νίπτω τας χείρας μου. Πολύ σχολαστικά…!
