Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 9+ (target 10-14) – Λογοτεχνία για παιδιά
Μια µαγευτική ιστορία φιλίας και αγάπης που σε καλεί να την απολαύσεις µονορούφι. Μια ιστορία συναρπαστική… Γοητευτική και συνάµα γεµάτη σοφία.
Kirkus Reviews
Η Γουντς πληµµυρίζει την περιγραφή της µε εικόνες γλαφυρές – ντικενσιανή ατµόσφαιρα, ένα δάσος παραµυθένιο… Η συγκινητική οµαδικότητα των παιδιών και η δύναµη ψυχής του Ότο κερδίζουν τον αναγνώστη.
Publishers Weekly
Ο Όττο φτάνει με την μητέρα του στην παγωμένη πόλη του Χόντελντορφ, για να βρει δουλειά η μητέρα του, δουλειά της οποίας ήταν να φτιάχνει πανωφόρια. “Στο Χόντελντορφ γίνεται όλο και πιο κρύο εδώ και πενήντα χρόνια. Κάνει κρύο τον χειμώνα, κάνει κρύο την άνοιξη, ακόμα και το καλοκαίρι κάνει κρύο. Ούτε που θυμάμαι την τελευταία ζεστή μέρα, και του χρόνου γίνομαι εξήντα χρονών”, τους είπε ο σταθμάρχης που τους παρότρυνε μάλιστα να φύγουν από εκεί που ήρθαν.
Δεν φεύγουν. Αλλά λίγο μετά, η μητέρα του Όττο εξαφανίζεται. “Κοίταξε το κρεβάτι της μητέρας του. Ήταν ανέγγιχτο. Η φωτιά είχε σβήσει σχεδόν. Κάτι συνέβαινε. Ποτέ δεν τον είχε αφήσει η μητέρα του μόνο για τόσο πολύ. Έπρεπε να βγει έξω να τη βρει”.
Στο Χόντελντορφ υπάρχει το εργοστάσιο παραγωγής βερνικιού της κυρίας Φέμπερ, στο οποίο δουλεύουν τα Χαμίνια, παιδιά ορφανά, που ζουν στις στέγες. “Ήταν ένα χαμίνι. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να κοιμάται στις στέγες των σπιτιών και να φροντίζει μόνη της τον εαυτό της”. Τα χαμίνια, σε αντίθεση με τους κλέφτες κλέβουν μόνο τα απαραίτητα για να ζήσουν, δεν αφήνουν ίχνη πίσω τους, μπορούν να έχουν μόνο ένα πανωφόρι, επιλέγουν μόνα το όνομά τους και βοηθιούνται μεταξύ τους στα προβλήματα. Ο Όττο γνωρίζεται με τα Χαμίνια, παίρνει τη θέση ενός κοριτσιού στο εργοστάσιο και ζει μαζί τους. Μαθαίνει να γεμίζει με βερνίκι τα βάζα, αναζητά τρόπο εντοπισμού της μητέρας του ωστόσο αφού δεν μπόρεσε να βρει τη βοήθεια που θα ήθελε, δηλώνει ότι θέλει να φύγει από το εργοστάσιο.
“Δεν είσαι και πολύ έξυπνος, έτσι; Αφού λοιπόν φαίνεται πως δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει, θα σου εξηγήσω εγώ. Η μητέρα σου είτε είναι νεκρή είτε σε έχει παρατήσει. Όπως και να ‘χει, δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω και δε θέλει να τη βρεις. Είσαι ακόμη μικρός και δεν έχεις κανέναν άλλο στον κόσμο να σε φροντίζει και να σε φυλάει. Γι’ αυτό θα μείνεις εδώ, στο εργοστάσιό μου, και θα δουλεύεις για εμένα“, του είπε η κυρία Φέρμπερ.
Μα για να βγει έξω, πρέπει να βρει κάποιον να τον αντικαταστήσει, όπως έγινε με τη δική του περίπτωση. Και δυνατότητα να βγει έξω και να δοκιμάσει να βρει αντικαταστάτη έχει μόνο μία φορά τον χρόνο! Σιγά μην περιμένει! Με τη βοήθεια κάποιων Χαμινιών, ο Όττο δραπετεύει. Και τότε εμφανίζεται το Δάσος των Χαµένων Πραγµάτων.
“…Την προειδοποίησα να μην πάει. Της είπα πως το δάσος γύρω από το Χόντελντορφ είναι επικίνδυνο: Συμβαίνουν πράγματα εκεί μέσα, πράγματα που δεν μπορούν να συμβούν πουθενά αλλού. Εκείνη όμως δε με άκουσε”.
“Τι είδους πράγματα;” ρώτησε ο Όττο.
“Υπάρχουν πλάσματα σε εκείνο το δάσος που δε ζουν πουθενά αλλού. Πλάσματα που μοιάζουν με εσένα κι εμένα, μα δεν είναι καθόλου σαν εμάς. Μπερδεύουν το μυαλό σου και σε κάνουν να κάνεις πράγματα που δε θέλεις να κάνεις. Πλάσματα σα λύκοι, που είναι τόσο έξυπνα όσο οι άνθρωποι, μουσική που σε αναγκάζει να την ακολουθείς όπου κι αν σε οδηγεί”.
Μάγισσες, παράξενα δέντρα, λύκοι, μαγικοί αυλοί, γίγαντες. Αλλά ο Όττο θα πάει. Όλα ή τίποτα…
Το 2013 εκδόθηκαν Τα παιδιά στις στέγες, της Κάθριν Ράντελ (μετ.: Αργυρώ Πιπίνη), τα συγκλονιστικά αυτά χαμίνια που μάγεψαν με τον λυρισμό και την ατμόσφαιρά τους. Ίσως αντλεί από εκεί η Ματίλντα Γουντς την πρώτη ύλη της για να βάλει σε λειτουργία τη δική της μαγική ιστορία. Σε ένα βαθμό μάλιστα το καταφέρνει, καθώς προσπερνά με την καλή γραφή της την τόσο άμεση σύνδεση με εκείνο το βιβλίο.
Η δική της ιστορία διαπνέεται από πολλή φαντασία και πολλά γεγονότα, γεγονός που κάνει μεστή την αφήγηση. Το πρώτο μισό ήταν πιο αργό, έμεινε πολύ στα Χαμίνια και τις διάφορες περιπτώσεις τους, ενώ υπάρχουν μια-δυο επαναλήψεις στον χαμινοκώδικα και σε κάποια άλλα περιστατικά που δεν χρειάζονταν. Το δεύτερο μισό, μοιάζει σαν ασυγκράτητο ποτάμι. Αν γινόταν ταινία, θα κρατούσες την ανάσα σου από την ταχύτητα (ειδικά αν είσαι παιδί). Ένταση, αγωνία, δράση και μια υποβλητική ατμόσφαιρα, από την διαφυγή από το εργοστάσιο και μετά και κυρίως μέσα στο δάσος, η οποία σε κυριεύει και σε οδηγεί να τρέχεις προς το τέλος.
Φιλία, μοναξιά, αλληλεγγύη, καταπίεση, παραβίαση δικαιωμάτων παιδιών, παιδική εργασία, πορεία ωρίμανσης/ενηλικίωσης κάτω από το πέπλο του συνεχούς χειμώνα και ενός παράξενου δάσους.
Για αναγνώστες από 10 ετών.
Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Με μια ματιά
- Η ιστορία της Ματίλντα Γουντς διαπνέεται από πολλή φαντασία και πολλά γεγονότα, γεγονός που κάνει μεστή την αφήγηση. Το πρώτο μισό ήταν πιο αργό, έμεινε πολύ στα Χαμίνια και τις διάφορες περιπτώσεις τους, ενώ υπάρχουν μια-δυο επαναλήψεις στον χαμινοκώδικα και σε κάποια άλλα περιστατικά που δεν χρειάζονταν. Το δεύτερο μισό, μοιάζει σαν ασυγκράτητο ποτάμι. Αν γινόταν ταινία, θα κρατούσες την ανάσα σου από την ταχύτητα (ειδικά αν είσαι παιδί). Ένταση, αγωνία, δράση και μια υποβλητική ατμόσφαιρα, από την διαφυγή από το εργοστάσιο και μετά και κυρίως μέσα στο δάσος, η οποία σε κυριεύει και σε οδηγεί να τρέχεις προς το τέλος.
Το Soundtrack του βιβλίου
Catch Me if You Can-John Williams
Catch Me if You Can-John Williams
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο- Μ. Χατζιδάκις-Τ. Καρακατσάνης
Για τη μητέρα- Γιώργος Χατζηπιερής
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ότο το μικρό χαμίνι: Στο δάσος των χαμένων πραγμάτων |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Otto Tattercoat and the Forest of Lost Things |
| Συγγραφέας: | Ματίλντα Γουντς |
| Εικονογράφος: | Κάθριν Ονέστα |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Ιούνιος 2021 |
| Μετάφραση: | Ειρήνη Παϊδούση |
| Διορθώσεις: | Μάγδα Τικοπούλου |
| Προσαρμογή εξωφ.: | Γιώργος Παναρετάκης |
| Σελίδες: | 280 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-03-2606-2 |
