More
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_405x150
    patakis_tallek_405x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 405x150
    ΑρχικήELNIPLEX+ΑρθρογραφίαΌταν τα παιδιά γράφουν για τον σχολικό εκφοβισμό: "Μακάρι να μπορούσα να...

    Όταν τα παιδιά γράφουν για τον σχολικό εκφοβισμό: “Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω αυτό!”

    Ο μαθητής/-τρια Χ.Α. της Ε’ τάξης του 1ου 12θέσιου Δημοτικού Σχολείου Ραφήνας έγραψε το παρακάτω κείμενο, με αφορμή μια φωτογραφία που τους έδωσε η δασκάλα τους, κυρία Μαρία. Πόσο σπουδαία μπορούν να γράψουν τα παιδιά! Διαβάστε:

    Πηγή φωτό: illustratedladies.tumblr.com

    Σήμερα είναι Δευτέρα και ως γνωστό έχουμε σχολείο. Όπως κάθε μέρα, όμως, δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Γενικά δεν μου αρέσει να πηγαίνω σχολείο, γιατί υπάρχουν κάποια παιδιά που με πειράζουν. Είμαι και τόσο … μα τόσο ντροπαλός που δεν έχω καταφέρει να κάνω φίλους …! Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω αυτό, … αλλά μου είναι πολύ δύσκολο …!

    Τώρα που σας μιλώ είναι ώρα διαλείμματος και κάθομαι στο παγκάκι μόνος μου. Νάτοι … βλέπω να έρχεται ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτρης που αυτό σημαίνει ταπείνωση. Έρχονται για να με κοροϊδέψουν, απλά επειδή μπορούν …

    Μετά από έξι ώρες σχολώ. Γυρίζω σπίτι, τρώω, διαβάζω, πηγαίνω φροντιστήριο και πλέον έχω διαβάσει αρκετά ώστε να πάω για ύπνο. Τα όνειρά μου, συνήθως, είναι περίεργα. Όπως και το χθεσινό. Ήμουν, λέει, στο σχολείο και με πλησίασαν τα Γνωστά Αγόρια. Αλλά αυτή τη φορά δεν με πείραξαν! Αντιθέτως, με πήραν και παίξαμε. Μετά από λίγο είδα ένα κορίτσι να κάθεται μόνο του στο παγκάκι. Πόσο περίεργο! Όπως, συνήθως, συμβαίνει με εμένα, άρχισαν να την ενοχλούν δύο παιδιά. Και τότε συνέβη! Πήρα όλο το θάρρος που δεν είχα ποτέ στη ζωή μου και τους ψέλλισα, τους μίλησα, τους κραύγασα και ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ, ΕΦΥΓΑΝ. Το κορίτσι, που δεν έμαθα τ’ όνομά του, μου είπε “Ευχαριστώ, τα λέμε”.

    Ξημέρωσε Τρίτη. Η ώρα είναι 7:30. Πρέπει να πάω στο σχολείο. Φτάνω. Είναι η πρώτη ώρα και έχουμε μαθηματικά. Η κυρία μας ανακοινώνει πως μία καινούρια μαθήτρια θα έρθει στην τάξη μας. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει. Συστήνεται. Τη λένε Θεοδώρα και κάθεται δίπλα μου, επειδή είναι η μόνη κενή θέση. Μου θύμισε το κορίτσι στο όνειρο. Είχε τα ίδια ροδαλά μάγουλα και φορούσε την ίδια ζακέτα. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και να μιλάμε, γίναμε κολλητοί. Με τη βοήθειά της έμαθα να μην είμαι πλέον ντροπαλός. Ακόμη και στον Κωνσταντίνο και στον Δημήτρη αντιμίλησα και δεν με έχουν ενοχλήσει από τότε.

    Όλα κυλάνε, πλέον, υπέροχα. Ξυπνάω χαρούμενος κάθε πρωί. Το νόημα είναι να μη φοβάσαι να κάνεις φίλους και να είσαι ο εαυτός σου. Οι αληθινοί φίλοι πάντα θα μένουν δίπλα σου να σε βοηθάνε να ξεπερνάς όλα τα εμπόδια.

    Χ.Α. Ε’ τάξη

    Πηγή: 1ο Δημοτικό Σχολείο Ραφήνας

    Μαίρη Μπιρμπίλη
    Μαίρη Μπιρμπίλη
    Νηπιαγωγός Γενικής και Ειδικής Αγωγής. Υπεύθυνη βιβλίου. Γράφει στο elniplex όποτε έχει κάτι καλό να πει. mpirmpili.maria@gmail.com
    RELATED ARTICLES

    Most Popular