O μικρός Εμμανουήλ ζει με τους γονείς του σ’ ένα σπίτι ψηλά στο βουνό, που όταν χιονίζει ο δρόμος κλείνει και νοιώθει μεγάλη μοναξιά. Οι γονείς του τον αγαπούν και του αγοράζουν πολλά δώρα για να μη νοιώθει μόνος. Αλλά τι να τα κάνει τα παιχνίδια χωρίς μια συντροφιά;
Είναι Χριστούγεννα κι ο Εμμανουήλ αισθάνεται μοναξιά. Το μόνο που σκέφτεται είναι οι φίλοι του που θα έχουν μαζευτεί στο σπίτι του Πέτρου, ο οποίος κάνει πάρτι. Έχει βαρεθεί τα παιχνίδια του που ξεχειλίζουν από τις ντουλάπες και περιμένει με ανυπομονησία το δώρο που θα του φέρει ο Άγιος Βασίλης. Προσπαθεί να μείνει ξύπνιος κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς όμως κάθε φορά τον παίρνει ο ύπνος. Άθελα του όμως ακούει τους γονείς του να συζητούν για το δώρο της Πρωτοχρονιάς και καταλαβαίνει ότι όλα όσα πίστευε για τον Άι Βασίλη είναι ψέμματα. Είναι τόσο απογοητευμένος: ώστε του έλεγαν ψέματα! Βγαίνει μια βόλτα στον κήπο και τότε εμφανίζεται μπροστά του ένας γέρος, αδύνατος, με μακριά γενειάδα και φτωχικά ντυμένος Εκείνος θα του αποκαλύψει την αλήθεια για τον Άγιο Βασίλειο από την Καισαρεία και το πραγματικό δώρο που δίνει σε όσους ακολουθούν το παράδειγμά του και μοιράζουν απλόχερα αγάπη. Το πολύτιμο δώρο είναι τα λευκά χρυσάνθεμα που ο μικρός Εμμανουήλ θέλει να κερδίσει οπωσδήποτε. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο, θα πάρει καιρό ο μικρός Εμμανουήλ να ωριμάσει, να μεγαλώσει και να καταλάβει το πραγματικό νόημα της αγάπης. Θα καταφέρει να κερδίσει τα λευκά χρυσάνθεμα;
Μια διαφορετική ιστορία για τον Άγιο Βασίλη με πολλούς συμβολισμούς, για παιδιά που αναζητούν την αλήθεια. Η αγωνία των παιδιών για την ύπαρξη του Άι Βασίλη και εκείνη των γονιών καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν αν πρέπει να τους το πούνε ή όχι αποτέλεσαν αφορμή για να ειπωθούν αλήθειες για τον Άγιο Βασίλειο και να αναζητήσουμε το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.
Η εικονογράφηση έχει γίνει από τον Χρήστο Δήμα ο οποίος έχει εικονογραφήσει περίπου 90 βιβλία λογοτεχνίας και το βιβλίο της γλώσσας της Γ’ Δημοτικού «Τα απίθανα μολύβια». Οι ζωγραφιές που εναλλάσσονται έγχρωμες και ασπρόμαυρες, αποπνέουν γαλήνη και ζεστασιά. Μια υπέροχη ιστορία να τη διηγηθείς στα παιδιά που δίνει με εύστοχο τρόπο, χωρίς να χαθεί η μαγεία των Χριστουγέννων, την ερμηνεία για την ύπαρξη του Αγίου Βασίλη και το πνεύμα της αγάπης που τον ακολουθεί.
“Η ιδέα για να το γράψω προέκυψε από τον πολύ γνωστό γερμανικό μύθο «Ο μικρός Χριστός». Λόγω του ότι πολλά παιδιά ανακαλύπτουν και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο ότι ο Άι Βασίλης με τα κόκκινα ρούχα και την άσπρη γενειάδα δεν υπάρχει, ήθελα να γράψω κάτι γι’ αυτό. Για το τι γίνεται μετά. Για την πίστη στο θαύμα…”, μας εξομολογείται ο Βασίλης Κουτσιαρής στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Τα χρυσάνθεμα είναι τα πιο δημοφιλή λουλούδια του Φθινοπώρου. Στην Ελλάδα το συναντάμε με το όνομα Αγιοδημητριάτικο και Οκτωβρίνι καθώς βρίσκεται σε πλήρη άνθηση τις ημέρες της γιορτής του Αγίου Δημητρίου. Την ονομασία του την πήρε γύρω στο 1753 από τον γνωστό βοτανολόγο Λιναίο, ο οποίος την εμπνεύστηκε από τις ελληνικές λέξεις χρυσός (το αρχικό χρώμα των λουλουδιών) και άνθος που σημαίνει λουλούδι.
Υπάρχει λοιπόν ένας γερμανικός μύθος που αναφέρεται στα Χρυσάνθεμα και τις ημέρες των Χριστουγέννων. Μπορούμε να τη διηγηθούμε στα παιδιά πριν ξεκινήσουμε να διαβάζουμε το παραμύθι του Βασίλη Κουτσιαρή «Χρυσάνθεμα στο χιόνι» που αποτέλεσε και την θεωρητική αφετηρία του βιβλίου.
Μια Παραμονή Χριστουγέννων μια γερμανική αγροτική οικογένεια καθόταν γύρω από το τραπέζι, τρώγοντας ένα φτωχικό γεύμα όταν ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος σαν θρήνος. Όταν άνοιξαν την πόρτα, αντίκρισαν έναν ζητιάνο παγωμένο από το κρύο εκείνης της νύχτας. Το βράδυ το κρύο στον Μέλανα Δρυμό ήταν τσουχτερό και κανείς δεν τριγυρνούσε έξω γιατί σίγουρα θα ξεπάγιαζε.
Αμέσως δίχως να χάσουν χρόνο έβαλαν τον ζητιάνο μέσα στο σπίτι, τον τύλιξαν με κουβέρτες για να ζεσταθεί, του έδωσαν να φάει από το λιγοστό τους φαγητό και τον φρόντισαν σαν δικό τους άνθρωπο. Ο ζητιάνος ένιωσε τόση ζεστασιά από την τόση καλοσύνη και ξαφνικά οι κουβέρτες έπεσαν και αποκαλύφθηκε η αληθινή όψη του ζητιάνου.
Τώρα μπροστά στα μάτια τους δεν έβλεπαν ένα ζητιάνο αλλά τη γαλήνια όψη ενός ανθρώπου που λάμπει από χαρά, ντυμένος με λευκό μανδύα και φωτοστέφανο στο κεφάλι του. Αφού τους ευχαρίστησε για το καλό που έκαναν και τους είπε ποιος είναι και έφυγε.
Σαν ξημέρωσε η επόμενη μέρα και άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού, στο ίδιο σημείο που βρήκαν τον ζητιάνο, υπήρχαν δύο λευκά χρυσάνθεμα. Ο ζητιάνος δεν ήταν άλλος από το Χριστό που εμφανίστηκε στην φτωχή οικογένεια και τα χρυσάνθεμα ήταν το σύμβολο της ευημερίας και της καλοτυχίας. Σήμερα λοιπόν, στη Γερμανία, οι άνθρωποι φέρνουν χρυσάνθεμα στα σπίτια τους την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ως σύμβολο καλής τύχης για τη νέα χρονιά.
Μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Βαν Γκονγκ, ο Ρενουάρ, ο Κλίμτ, Ιακωβίδης, ο Μονέ, έχουν αποτυπώσει σε καμβά τα όμορφα χρυσάνθεμα και αναζητούμε με τα παιδιά τα λευκά χρυσάνθεμα του γερμανικού μύθου μέσα στους πίνακες.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Χρυσάνθεμα στο χιόνι |
| Συγγραφέας: | Βασίλης Κουτσιαρής |
| Εικονογράφηση: | Χρήστος Δήμος |
| Υπεύθυνη σειράς: | Χαρά Μπιρμπίλη-Παπαδημητρίου |
| Εκδόσεις: | Άγκυρα |
| Σελίδες: | 30 |
