Τα σκηνικά και τα κοστούμια (σε άλλη ανάρτηση αυτά) είναι η μισή μας παράσταση (το άλλο μισό είναι το κείμενο και η μουσική μας καθότι οι ηθοποιοί σε αυτές τις ηλικίες είναι πάντα…αψεγάδιαστοι). Έτσι λοιπόν, δίχως περισσότερες εισαγωγές και θεωρίες (μπορώ να σας γράψω πολλές από δαύτες και άλλη τόση βιβλιογραφία): Α. Κάποιος γονιός έχει ταλέντο στη ζωγραφική. Τον αξιοποιούμε προς όφελος του σχολείου. Β. Με τις/τους συναδέλφους φτιάχνουμε σκηνικά που θα μείνουν στο σχολείο. Πώς όμως;
ΣΚΗΝΙΚΑ 2D (δύο διαστάσεων)
Πρέπει να ομολογήσω ότι ως αριστερόχειρας έχω ατάλαντο χέρι. Προσπάθησα όμως να θυμηθώ τους τραγικούς μου βαθμούς στη γεωμετρία (καθότι και τριτοδεσμίτης) και κατάφερα να σκεφτώ κάποτε με τη συνάδελφο Νίκη τις ξέγνοιαστες μέρες των Καμινίων και του 4ου Πειραιά το εξής. Βρίσκω ένα κάστρο που μου αρέσει πολύ στο google. π.χ. αυτό:
Θεωρώ ότι τα πιο βολικά σκηνικά δημιουργούνται πάνω σε…πανί…Πάνω σε ύφασμα. Γιατί; Γιατί ζωγραφίζονται εύκολα. Γιατί διπλώνονται και αποθηκεύονται πάρα πολύ εύκολα. Γιατί δεν πιάνουν πουθενά χώρο. Γιατί δε φθείρονται.Ένα 5μετρο περίπου πανί επί 2,5 περίπου μέτρα ύψος είναι ο…πίνακας μας για να ζωγραφίσουμε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε, όσο άσχετοι κι αν είμαστε με τη ζωγραφική, είναι να μεταφέρουμε το παραπάνω κάστρο στην κλίμακα του πανιού μας. Αν λοιπόν το πανί μας είναι 5Χ2,5 μέτρα, τότε πρέπει το κάστρο να έχει μήκος περίπου 4,5 μέτρα, αφήνοντας 25 πόντους από κάθε πλευρά, αριστερά και δεξιά. Προτού ξεκινήσουμε την καταπληκτική σχεδίασή μας πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι θα σβήσουμε αρκετές φορές (ναι με γόμα) οπότε έχουμε κατά νου τα εξής μήκη, πλάτη, ύψη:
Άρα το κάστρο μας πιθανότατα θα είναι περίπου σε αυτά τα μέτρα:
Το μολύβι μας δίνει τη δυνατότητα να διορθώσουμε τα λάθη μας. Ακόμα κι αν οι παραπάνω αριθμοί (μέτρα) δε μας ικανοποιούν στο μάτι (ούτως ή άλλως κατ’ εκτίμηση είναι), μπορούμε εύκολα και σε πολύ σύντομο χρόνο να διορθώσουμε την ατέλεια.
Όταν σιγουρευτούμε για το σχέδιό μας, ξεκινάμε με τέμπερες, πρώτα τα περιγράμματα και κατόπιν τα γεμίσματα. Πάρτε δυο τριών ειδών πινέλα, άλλο για τις περιμετρικές γραμμές, άλλο για τις γωνίες, άλλο για τις μεγάλες επιφάνειες (ένα ρολάκι δεν είναι κακή ιδέα).
Αποφασίστε τα χρώματα που σας ταιριάζουν. Το αποτέλεσμα θα είναι κάπως έτσι…
Μπορείτε τέλος να προσθέσετε αστεράκια, φεγγάρι, νυχτερίδες ή ό,τι άλλο περιλαμβάνει το θέμα σας ή ταιριάζει στο σκηνικό σας. Το καλύτερο πάντως είναι αυτά τα μέρη (άστρα, φεγγάρι κτλ) να είναι αποσπώμενα ώστε το κάστρο να είναι ποικίλων…χρήσεων κι όχι απαραίτητα ένα κάστρο μάγων κτλ.
ΣΚΗΝΙΚΑ 3D
Κάναμε κάποτε με τη συνάδελφο Νίκη γιορτή για την ελληνική επανάσταση. Το κείμενό μας απαιτούσε ένα κάστρο. Αλλά ήταν ένα κάστρο πολεμικό. Πώς όμως να το κάνουμε πιο πειστικό, να βάλουμε τα παιδιά μέσα σ’ αυτό;
Κοιτάξαμε το χώρο γύρω μας; Τι μπορούσε να μας δώσει όγκο; Δεν είχαμε πολλές λύσεις παρά τις εξής:
-τα μεγάλα χρωματιστά τούβλα (οικοδομικό υλικό) με τα οποία χτίσαμε όλον τον κεντρικό σκελετό του κάστρου και τα κολλούσαμε μεταξύ τους με χαρτοταινίες (κάμποσες βόλτες).
-Κούτες και κουτιά. Δε χρειάζονται μόνο στις μετακομίσεις. Οι κούτες συσκευασιών από τα σούπερ μάρκετ και τα κουτιά παπουτσιών χτίζουν υπέροχα ό,τι θέλετε. Δίνουν όγκο στη μορφή που θέλουμε να στήσουμε.
-Για πλαινούς πύργους του κάστρου χρησιμοποιήσαμε τις δύο ισομεγεθείς ντουλάπες.
Όλα αυτά (κεντρικό σκελετό, ντουλάπες) τα ντύσαμε με το θαυματουργό και “άγιο” χαρτί του μέτρου (καφέ-μπεζ απόχρωσης) και το ψεκάσαμε με τα υπέροχα σπρέι των γράφιτι που όλοι γνωρίζετε. Δημιουργήθηκαν έτσι μερικές υπέροχες σκιάσεις. Με ασημί τέμπερα μετά δημιουργήσαμε τις πτυχώσεις και τις αρμώσεις των πετρών και το κάστρο ήταν με λίγο κόπο και ελάχιστα ευρώ έτοιμο. Το μείον του; Ότι πρέπει μετά να καταστραφεί. Μπροστά στο αποτέλεσμα όμως χαλάλι του…
Να μια…μερική ιδέα που δεν αντικατοπτρίζει πάντως πλήρως το συνολικό αποτέλεσμα.
Με το χαρτί του μέτρου, κατάλληλα τσαλακωμένο μπορούμε να φτιάξουμε σχεδόν τα πάντα: δέντρα, σπίτια, τρισδιάστατα δωμάτια σπιτιών (με την προϋπόθεση ότι δε θα δεχθούν σεισμό από τα χέρια των παιδιών), έπιπλα (που δε θα δεχτούν βάρος), σύμβολα, απεικονίσεις, σκηνικά ολόκληρα.
ΣΚΗΝΙΚΑ…ΝΟΕΡΑ
Σκηνικά υπάρχουν αλλά δεν τα βλέπουμε ακριβώς! Για την ακρίβεια μέσα από τακτικούς αυτοσχεδιασμούς πριν από την προγραμματισμένη μέρα της παράστασης/επίσημης δραματοποίησης, τα παιδιά κινούνται στο χώρο δημιουργώντας ταυτόχρονα με την εξέλιξη του έργου και το κάθε φορά σκηνικό τους. Για παράδειγμα…Καθώς ο αφηγητής λέει…αυτά που λέει κάποιο ή κάποια άλλα παιδιά κάνουν κινήσεις παντομίμας που φανερώνουν στο κοινό ότι ήταν νύχτα, ότι είχε φεγγάρι (μπορούν να το κρατούν στο χέρι και να το περιφέρουν στην σκηνή), ότι φυσούσε δυνατός αέρας (κάνουν τα δέντρα ή τρέχουν πέρα δώθε κάνοντας τον άνεμο ή κρατούν δυο τρία δέντρα που έχουμε φτιάξει τα οποία κουνούν πέρα δώθε). Όλη αυτή η τεχνική δίνει μια πολύ δυναμική αίσθηση του σκηνικού και ζωντανεύει πολύ το παραμύθι μπροστά στο κοινό ενώ παράλληλα βασίζεται πολύ στον αυτοσχεδιασμό (διάθεση της στιγμής) αλλά και την αξιοποίηση του απρόοπτου.
