Ο Αντρέας, μαθητής δημοτικού, ζει με τους γονείς του. Ο μπαμπάς άνεργος, μένει σπίτι και βοηθά στις δουλειές. Καίει το φαγητό παρακολουώντας τις απαντήσεις των εταιριών στις οποίες απευθύνεται για δουλειά, μαστορεύει εξίσου χάλια, αλλά δεν σταματά να το παλεύει. Η μαμά γκρινιάζει που δε μπορούν να πάνε στο Λονδίνο λόγω των οικονομικών τους.
Συγκαταβατικός είναι ο Αντρέας, βολεύεται και με λίγες διακοπές στο χωριό του κολλητού του, του Άγγελου, που μετακόμισε από την Αθήνα στο χωριό όταν οι γονείς του έχασαν τη δουλειά τους. Ούτε εκεί μπορούν να πάνε. Έχει χαθεί η μπάλα στο σπίτι του Αντρέα. Αλλά η μπάλα χάθηκε και στο γηπεδάκι μπάσκετ της γειτονιάς, δυο τετράγωνα από το σπίτι του Αντρέα. Εκεί όπου μαι Τετάρτη πήγε με τους συμμαθητές του και η παρέα αρκετά μεγαλύτερων παιδιών που έπαιζε μπάσκετ στην μία μπασκέτα προσπάθησε να τους διώξει από το γήπεδο και κατόπιν τους προκάλεσε σε αγώνα με έπαθλο την αποκλειστική χρήση του γηπέδου της γειτονιάς. Ο λεκτικός εκφοβισμός του μεγαλύτερου έφηβου προς τον μικρότερο είχε μόλις ανατείλει.
Ο Κίμωνας, ο Νίκος, ο Δημήτρης, ο Γιάννης, ο Κώστας κι ο Αντρέας αποκτούν προπονητή. Όχι όποιον κι όποιον. Τον πατέρα του Αντρέα που από την κατσαρόλα, τα e-mail και τις μαστοριές, βάζει αθλητικά και αρχίζει να προπονεί την ομάδα των μικρών. Σα να μην έφτανε που δεν τους γέμιζε και πολύ το μάτι, ήρθαν και οι δυο ξαδέρφες του Αντρέα, η Σόφη και η Φώφη, αποφασισμένες να συνδράμουν στην προσπάθεια της νίκης. Και έπεισαν τον Αντρέα και τους φίλους του όταν σε ένα φιλικό τους κατατρόπωσαν παραδειγματικά.
Η ημέρα του αγώνα έφτασε. Αλλά ο αγώνας κράτησε μόλις πέντε λεπτά. Γιατι κάποιοι αγώνες δεν πρέπει να τελειώνουν ποτέ. Κι ίσως και να μην αρχίζουν.
Το ενδιαφέρον, ρεαλιστικό και με χιούμορ βιβλίο της Ελένης Γεωργοστάθη περπατά τους γνώριμους δρόμους της ανεργίας του πατέρα του σπιτιού, του εκφοβισμού (μπούλινγκ), της σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας. Εκείνο όμως που το διαφοροποεί είναι η “άλλη οπτική”. Τα κορίτσια παίζουν μπάσκετ. Κι όχι απλά παίζουν αλλά ξεχωρίζουν κιόλας. Κι όχι απλά ξεχωρίζουν αλλά μπορούν να νικούν τα αγόρια. Πάει το πρώτο στερεότυπο, τεμαχίστηκε παραδειγματικά.
Στο μπούλινγκ το μυστικό είναι ένα: μίλα! Μίλα σε κάποιον που εμπιστεύεσαι και μπορεί να σε βοηθήσει. Ο Αντρέας και οι φίλοι του δεν το έκαναν. Αλλά η ανατροπή θα έρθει -κι αυτό δεν είναι συγγραφικός υπαινιγμός αλλά δήλωση/στάση ζωής μιας αδιάφορης κοινωνίας- από τους γονείς του “θύτη” που συνήθως τρέχουν να συνδράμουν τον κανακάρη τους να ξεμπλέξει από τα μπλεγμένα του.
Αυτή η προσεγμένη επιλογή της συγγραφέα μαζί με το καλογραμμένο κείμενο και την ευχάριστη, φροντισμένη γλώσσα δημιουργούν ένα μέσης έκτασης παιδικό μυθιστόρημα που θα διαβαστεί με ενδιαφέρον από τα παιδιά 8-12 ετών, όπου θεωρώ ότι βρίσκεται το αναγνωστικό target group του.
Πετυχημένα και μεστά τα ασπρόμαυρα κόμικ σκίτσα της Λέλας Στρούτση.
Από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Χάθηκε η μπάλα |
| Σειρά: | Λωτός 9-11 ετών |
| Συγγραφέας: | Ελένη Γεωργοστάθη |
| Εικονογράφηση: | Λέλα Στρούτση |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Βίκυ Αυδή |
| Εκδόσεις: | Ψυχογιός, Απρίλιος 2017 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Άννα Μαράντη |
| Σελιδοποίηση: | Βάσω Βύρρα |
| Σελίδες: | 104 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-01-1875-9 |
