Στη Σκόπελο η πρόσβαση των παιδιών στο θέατρο δεν είναι αυτονόητη. Σε κάθε νησί, σε κάθε τόπο που βρίσκεται μακριά από τις μεγάλες πόλεις οι ευκαιρίες λιγοστεύουν. Κι όταν άνθρωποι με όραμα και θέληση περνούν το κατώφλι της διστακτικότητας και τολμούν, τότε μια αχτίδα φωτός προστίθεται στον τόπο.
Φτου και Βγαίνω, είναι ο τίτλος της θεατρικής ομάδας εφήβων που τον τελευταίο καιρό βάζει το στίγμα της στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού.
Η εκπαιδευτικός Αργυρώ Τζαχρήστα που εμπνεύστηκε αυτή την αχτίδα φωτός, μιλάει στο ELNIPLEX για την όμορφη προσπάθεια που έχει ξεκινήσει στο νησί της Σκοπέλου.
“Δημιούργησα τη θεατρική μας ομάδα γιατί δυστυχώς στο νησί δεν υπάρχουν πολλά ερεθίσματα σχετικά με το θέατρο, υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν δει ποτέ τους μια θεατρική παράσταση. Έτσι, προσπάθησα κατά τη διάρκεια της καραντίνας να εκπαιδευτώ σχετικά για να μπορέσω να κάνω κάτι γι’ αυτό. Αρχικά, το πλάνο ήταν να γίνει ομάδα ενηλίκων που θα παίζουμε για τα παιδιά δωρεάν γιατί και στο σχολείο ακόμα που καλούμε θιάσους, αν δεν μαζευτούν τα απαιτούμενα χρήματα και από τα 3 σχολεία του νησιού, δεν ξεκινάει κάποιος να έρθει εδώ, πολλά τα έξοδα”.
Στη συνέχεια όμως, με πιο ώριμη σκέψη, άλλαξε ο προσανατολισμός. “Έπειτα άλλαξα γνώμη και σκέφτηκα ότι θα ήταν ωφέλιμο να κάνω θεατρικό εργαστήρι όπου θα έρθουν τα παιδιά σε επαφή εκτενέστερα με το θέατρο, θα μπορούμε να διαβάζουμε κείμενα, να γράφουμε, να κάνουμε θεατρικές ασκήσεις για να λυθούν και τέλος να παίξουν κιόλας, αν και δεν είναι αυτός ο τελικός μου σκοπός. Μας ζητήθηκε να στήσουμε μια παράσταση για τις τοπικές εκδηλώσεις και διάλεξα τους “Kουρδισμένους” γιατί θεωρώ σπουδαίο το μήνυμά του για τα παιδιά, ειδικά στις ηλικίες που είναι η ομάδα μου, έφηβοι. Όλα πήγαν καλά εκτός από κάποια τεχνικά θέματα με τον ήχο. Το σημαντικό είναι ότι τα παιδιά μου έχουν αποφασίσει να αντισταθούν στο κούρδισμα. Έχουμε συζητήσει πολύ πάνω στο θέμα”.
Η Αργυρώ Τζαχρήστα δεν βλέπει απλώς το θετικό πρόσημο που μπαίνει στη Σκόπελο, αλλά και το παράδειγμα που μπορεί να δώσει σε άλλους που ίσως διστάζουν. “Ίσως η ιστορία της ομάδας μας εμπνεύσει κι άλλους να βοηθήσουν παιδιά σε δυσπρόσιτες περιοχές να έρθουν σε επαφή με τις τέχνες, γιατί δυστυχώς είμαστε μόνοι μας και ό,τι κάνουμε, το κάνουμε μόνοι μας. Δεν υπάρχει στήριξη στα νησιά και γενικότερα σε μικρά μέρη. Αν και πλέον δεν υπάρχει στήριξη γενικά σε ο,τι σχετίζεται με τις τέχνες, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.”
