Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πόλη που όλοι ξέρετε θαρρώ, ένα βραδάκι,την ώρα που οι τηλεοράσεις έπαιζαν μια κωμική σειρά, τα καταστήματα έκλειναν, οι δρόμοι άδειαζαν κι όλογυρα απλωνόταν μια γλυκειά ησυχία…κατέφτασε έναν φοβερός και τρομερός δράκος. Ήταν ψηλός σαν δυο καμπαναριά. Είχε τεράστιες πατούσες και δόντια κοφτερά και μάλιστα στην πλάτη του είχε τεράστια φτερά! Η ανάσα του πετούσε φλόγες! Οι κάτοικοι της πόλης πανικολβλήθηκαν κι έτρεξαν να κρυφτούν στα σπίτια τους, ενώ ο δράκος στάθηκε στη μέση της πλατείας, άγριος κι απειλητικός κι είπε με τη βροντερή του φωνή:
Δράκος είμαι που πεινάει,
τρώει και δε σταματάει,
Μόνο τ’ όνομά μου αν βρείτε,
θα με ξεφορτωθείτε.
Τότε άρχισαν τα φιλέματα και τα μαντέματα. Οι άντρες έφτιαξαν σάντουιτς για να χορτάσουν το δράκο ενώ παράλληλα φώναζαν όλοι τα ονόματά τους δυνατά. Αλλά τον δράκο δεν τον έλεγαν ούτε Κώστα, ούτε Γιάννη, ούτε Μάρκο, ούτε Φώτη, ούτε καν Παρασκευά. Αφήστε που και τα σάντουιτς τα έκανε μια χαψιά και ζητούσε κι άλλα φαγητά. Ήρθαν τότε οι νοικοκυρές με όλων των λογιών τις σούπες και τις πίτες και φώναξαν όσα χαιδευτικά ονόματα γνώριζαν. Είπαν τον δράκο Γιαννάκη, Βασιλάκη, Μάκη, Λάκη, Σάκη, Τάκη… Ο δράκος καταβρόχθισε όλα τα φαγητά και ξαναφώναξε γελώντας ότιγια να τον ξεφορτωθούν πρέπει να βρουν το όνομά του.
Τότε εμφανίστηκαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες και κερνώντας τον δράκο κρέμες, γιαουρτάκια και γλυκά του κουταλιού του έιπαν ονόματα αρχαία ελληνικά: Αγαμέμνων, Ζήνων, Δημοσθένης, Θαλής, Φειδίας, Ευρυσθένης… Ο δράκος σαν να ησύχασε για λίγο αλλά πρωτού να ξημερώσει είχε πάλι ολόκληρη την πόλη αναστατώσει.
Τότε εμφανίστηκαν τα παιδιά. Πέταξαν στον δράκο ζαχαρωτά , γλυφειτζούρια, καραμέλες και τσουρεκάκια κι έπειτα φώναξαν ονόματα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα παραμύθια. όμως τον δράκο δεν τον έλεγαν ούτε Πήτερ Παν, ούτε Πινόκιο, ούτε Ρομ πέν ή Αλαντίν. Και παρόλο που κατάφεραν να γλυκάνουν το δράκο, δεν κατάφεραν να το διώξουν. Κι αυτός με τη βροντερή φωνή του είπε:
Μόνο αν στα μάτια με κοιτάξετε
και σωστά με ονομάσετε,
από μπροστά σας θα με χάσετε.
Μα το όνομα του δράκου ήταν αδύνατο να βρεθεί. Ακόμα και οι ταξιδιώτες που περνούσαν από την πόλη φώναζαν όσα ονόματα γνώριζαν από τις χώρες τους αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ώσπου εμφανίστηκε ένα μικρό μυρμηγκάκι που έμελλε να λύσει με ευκολία τον γρίφο και να εξαφανίσει τον τεράστιο απειλητικό δράκο.
Όπως ίσως καταλάβατε πρόκειται για μια όμορφη ιστορία που αναφέρεται στο φόβο. Η παιδαγωγός και συγγραφέας Κατερίνα Αρμενιάκου προσεγγίζει με έναν έξυπνο και πρωτότυπο τρόπο το θέμα. Το κείμενο έχει ρυθμό και ομοιοκαταληξίες και ρέει ευχάριστα χωρίς περιττά στοιχεία ή ηθικοδιδακτισμούς. Έχει ενδιαφέροντα διακειμενικά και διαπολιτιστικά στοιχεία τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε δραστηριότητες με τα παιδιά στο σχολείο ή -και γιατί όχι- στο σπίτι. Και φυσικά δίνει αφορμή να μιλήσουμε για τους φόβους μας. Η εικονογράφηση της Γεωργίας Στύλου είναι ενδιαφέρουσα. Εικόνες με προοπτική, εναλλαγές στην οπτική γωνία κι εκφραστικότητα στα πρόσωπα είναι μερικά από τα στοιχεία που παρατηρήσαμε. Το βιβλίο περιλαμβάνει QR code με την αφήγηση της ιστορίας από τη συγγραφέα.
Είναι γνωστό πως αγαπάμε τις Μικρές Καληνύχτες γιατί έχουν να μας αφηγηθούν σύντομες ιστορίες αλλά με ενδιαφέρουσα θεματολογία και φαντασία!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το όνομα του δράκου |
| Σειρά: | Μικρές καληνύχτες |
| Συγγραφέας: | Κωνσταντίνα Αρμενιάκου |
| Εικονογράφηση: | Γεωργία Στύλου |
| Διαβάστε | Απόσπασμα |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, 2017 |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-03-0840-2 |
