Είναι το πείραμα της δημοκρατίας και της δικτατορίας. Είναι το πείραμα της ζωής. Είναι το πιο εύκολο που μπορείς να κάνεις…
Κλήθηκε δια της τύχης να το υλοποιήσει ο Δημήτρης.
-Δημήτρη τι είναι αυτό; , τον ρώτησα, ρητορικά ασφαλώς.
-Ένα μολύβι, μου απάντησε. Ήταν μια πολύ εύκολη ερώτηση.
“Σπάσ’ το του είπα”.
Με κοίταξε προς στιγμήν. “Σπάσ’ το”, του ξαναζήτησα.
Ο Δημήτρης πραγματικά με σχετική ευκολία έσπασε το μολύβι σε δύο σχεδόν ίσια κομμάτια.
-Τώρα πόσα κομμάτια έχουμε;
-Δύο, απάντησε απλά και σωστά.
-Ωραία. Ένωσέ τα τώρα, το ένα δίπλα στο άλλο και σπάστα πάλι αν μπορείς.
Ο Δημήτρης επιχείρησε να σπάσει τα δύο κομμάτια μολυβιού μαζί και με λίγη προσπάθεια τα κατάφερε.
-Μπράβο Δημήτρη. Είσαι πολύ δυνατός. Πόσα κομμάτια μολύβι έχουμε τώρα;
-Τέσσερα, μου είπε και πάλι εύκολα.
-Ωραία. Ένωσέ τα τώρα και τα τέσσερα και σπάστα αν μπορείς μαζί.
Ο Δημήτρης έβαλε όλη του τη δύναμη. Κοκκίνισε ελαφρώς. Δε μπόρεσε να τα σπάσει.
Με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν “και τώρα τι κάνουμε”.
“Και τώρα τι καταλάβατε;”, τους ρώτησα.
Σκέφτηκαν λίγα δευτερόλεπτα.
-Όταν ήταν ένα και μεγάλο το έσπασα εύκολα, μου είπε ο Δημήτρης.
-Όταν ήταν δύο;
-Τα έσπασα πάλι, μου είπε
-Το ίδιο εύκολα;
-Όχι. Αλλά τα έσπασα, μου είπε.
-Όταν έγιναν τέσσερα, τα έσπασες;
-Όχι, μου απάντησε.
-Έτσι γίνεται και με εσάς λοιπόν”, άρχισε να τους λέει ο σοφός και ξερόλας δάσκαλος…”Όταν είστε μόνοι σας, εύκολα μπορεί κάποιος να σας νικήσει. Ειδικά αν είναι λίγο πιο δυνατός. Όταν όμως ενώνεστε και γίνεστε όλο και περισσότεροι, τότε κάποια στιγμή, όσο δυνατός κι αν είναι ο άλλος, τον κερδίζετε. Γιατί είστε πολλοί. Γιατί είστε όλοι μαζί. Γιατί είστε…
“Δυνατοί”, πετάχτηκαν ένας δυο από κάτω…
Λοιπόν…; Κοστίζει όσο 1-2 φτηνά μολύβια, κάπου μισό ευρώ δηλαδή. Θα το επιχειρήσετε;
