Η προσπάθεια του ανθρώποι να εξηγήσει διάφορα φυσικά φαινόμενα μέσα από μύθους είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Αιτιολογικοί μύθοι υπάρχουν πολλοί και χάνονται στα βάθη των αιώνων. Είναι “ντυμένοι” με το μαγικό μανδύα των παραμυθιών αλλά και “δεμένοι” άρρηκτα” με τον τόπο της ιστορίας τους.
Όσοι έχουν επισκεφτεί τον Πόρο θα έχουν προσέξει κοντά στο λιμάνι των Μεγάρων, ένα από τα πετροκάραβα της Ελλάδας. Μιλάμε για μια συστάδα βράχων που ο σχηματισμός τους μοιάζει με καράβι και κατάφερε να ταξιδέψει τη λαϊκή φαντασία.
Μες του Αιγαίου, λοιπόν, τα νερά υπάρχει ένα μοναχικό και άγριο ερημονήσι. Το Πετροκάραβο. Δεν ήταν πάντοτε νησί. Στα πολύ παλιά χρόνια ήταν μια μεγάλη και γρήγορη μπρατσέρα. Και για καπετάνισσα είχε μια όμορφη, περήφανη και ατρόμητη νεράιδα. Και κάποτε, επειδή παρασύρθηκε από την περηφάνια της, θέλησε να παραβγεί με το φεγγάρι και να γίνει αφέντρα όχι μόνο της θάλασσας αλλά και του ουρανού.
Μια νύχτα, αφού ετοίμασε το καράβι της, προκάλεσε το φεγγάρι να παραβγούνε. Τρεις μέρες και τρεις νύχτες πάλευε αδιάκοπα. Τα πανιά του καραβιού της άρχισαν να σκίζονται κι ο αγώνας φάνηκε πως ήταν χαμένος. Εκείνη, κυριευμένη από το θυμό και τη ντροπή της, άρχισε να βρίζει και να καταριέται την μάνα της. Τότε σηκώθηκε μεγάλη θαλασσοταραχή κι ένας κεραυνός πέτρωσε το καράβι μαζί με την καπετάνισσα.
Λένε μάλιστα, πως αν πλησιάσει κανείς την τρύπα που είναι στην μέση του βράχου, ακούει φωνές, σαν μοιρολόγια. Προέρχονται από την άλλοτε κάμαρα της νεράιδας.Και πολλά καράβια, αν τύχει και περάσουν από κει τη νύχτα, βρίσκουν μπροστά τους θαλασσοταραχη και βλέπουν ένα κόκκινο φωτάκι να σαλεύει σαν σινιάλο από τον άλλο κόσμο.. Μερικοί μάλιστα αλαφροΐσκιωτοι ισχυρίζονται ότι βλέπουν και μια γυναίκα ντυμένη στα άσπρα να τους γνέφει.
Αυτή είναι η ιστορία του Πετροκάραβου, όπως έχει σωθεί από τη λαική μας παράδοση αλλά και όπως τη διαβάζουμε στο βιβλίο της Αγγελικής Δαρλάση η οποία έχει σεβαστεί το υλικό και το έχει μεταφέρει σχεδόν αυτούσιο. Η διαφορά είναι ότι στο βιβλίο αυτό χρησιμοποιείται ο παραδοσιακός δεκαπεντασύλλαβος ανομοιοκατάληκτος στίχος. Η συγγραφέας αφηγείται εκ νέου την ιστορία χωρίς να την αλλοιώνει. Δεν μπαίνει στον πειρασμό να προσθέσει δικά της στοιχεία. Ανασύρει όμως στοιχεία της προφορικής παράδοσης και των δημοτικών τραγουδιών και συνδέοντάς τα αρμονικά, αναδιαμορφώνει και ξανα-ζωντανεύει την ιστορία. Στο κείμενο ο αναγνώστης ανακαλύπτει στοιχεία όπως η συμβολική χρήση του αριθμού τρία, η κυκλική πορεία της ιστορίας αλλά και η προοικονομία του χαμού της νεράιδας. Παράλληλα η Αγγελική Δαρλάση με τον ποιητικό της λόγο βάζει την προσωπική της σφραγίδα στην ιστορία κι έτσι το παρελθόν βρίσκει έναν γόνιμο τρόπο να συνδεθεί με το παρόν σε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
Το εγχείρημα δε θα ήταν το ίδιο αν δεν συνέβαλε με τις εξαιρετικές εικόνες της η Θέντα Μιμηλάκη. Λυρισμός και παράδοση βρίσκουν έναν κοινό τόπο σε εικόνες γεμάτες κίνηση, ήχους κι αλμύρα! Δεν μπρέσαμε παρά να θαυμάσουμε τις λεπτομέρειες από υφαντά σε αναμενώμενα και μη σημεία της εικονογράφησης και τις αμέτρητες αποχρώσεις της θάλασσας και του ουρανού!
Το βιβλίο μας δίνει, εξάλλου, μια θαυμάσια αφορμή να αναζητήσουμε τα περίπου δέκα πετροκάραβα της Ελλάδας στις Σπέτσες, την Κέρκυρα αλλά και αλλού και να ανακαλύψουμε τις ιστορίες τους.
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται QR code με την αφήγηση της ιστορίας από τη συγγραφέα και μια μικρή γεύση μπορείτε να πάρετε πατώντας εδώ. Στη ίδια σειρά κυκλοφορεί και το βιβλίο Οι Μοίρες με συγγραφέα την Αγγελική Δαρλάση και εικονογράφηση της Σάντρας Ελευθερίου.
Αν είναι αλήθεια τώρα αυτό,ή αν είναι παραμύθι
δεν ξέρω να σου πω εγώ με σιγουριά μεγάλη
αφού στο Πετροκάραβο δεν έχω πάει ποτέ μου.
Άλλοι σ’ εμένα τα ‘πανε κι έτσι κι εγώ σ’ τα λέω
Αλλά είναι που, καρδούλα μου, παραμυθένια λόγια
στάζουνε μέλι στην καρδιά κι όμορφα εξηγούνε.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το Πετροκάραβο |
| Σειρά: | Ιστορίες Νεοελληνικής Μυθολογίας |
| Συγγραφέας: | Αγγελική Δαρλάση |
| Εικονογράφηση: | Θέντα Μιμηλάκη |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, 2017 |
| Σελίδες: | 36 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 22 |
| ISBN: | 978-618-03-0886-0 |
