Ο Μάνος, ο οχτάχρονος ήρωας της ιστορίας, έχει ένα ουφάκι τον Τρούφα. Αρχικά είχε μεγάλο πρόβλημα με τα ουφάκια γιατί είχε πολλά. Βλέπετε ο Μάνος ήταν τελειομανής και αγχώδης. Είχε άγχος αν θα θυµηθεί το µάθηµα όταν η δασκάλα τον σηκώσει στον πίνακα, αν οι γονείς του θα µείνουν αγαπηµένοι ή θα χωρίσουν, αν η οµάδα του θα χάσει στον τελικό…– κι όταν έπεφτε να κοιµηθεί, δεν τον έπιανε ύπνος, ήταν όλο «Ουφ!» και «Ουφ!». Ευτυχώς ο Μάνος έχει μαμά μάγισσα! Κάθε φορά που εμφανιζόταν ένα ουφάκι η μαμά του μαμά του έπαιρνε είδηση και το εξόντωνε αμέσως! Κι ας είναι αόρατο όπως όλα τα ουφάκια. Γιατί όποιος αγαπάει πολύ, μπορεί και διώχνει τα ουφάκια, η αγάπη του μοιάζει σαν ένα μεγάλο κύμα ανυπόφορης ζέστης που τα πυρπολεί.
Ένα βράδυ που οι γονείς του Μάνου έλειπαν, εκείνος συνάντησε ένα ουφάκι. Ο Τρούφας, έτσι ονόμασε το ουφάκι ο Μάνος, του εξήγησε ότι τα ουφάκια είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος. Στον προϊστορικό κόσμο, η δουλειά τους ήταν να προκαλούν χρήσιμο άγχος στους ανθρώπους ώστε να μεριμνούν για την προστασία και την ασφάλειά τους.
Όταν οι άνθρωποι οργανώθηκαν σε κοινωνίες τα ουφάκια χωρίστηκαν σε καλά –που συνέχισαν το καθήκον τους- και σε τσιτόνια τα οποία προκαλούσαν αδικαιολόγητα άγχη στους ανθρώπους. Σταδιακά εμφανίστηκε και μια Τρίτη κατηγορία, τα γιολίδια. Τα γιολίδια προσπαθούσαν να πείσουν τους ανθρώπους να μην ανησυχούν για τίποτα και να αφήσουν τα πάντα στην τύχη τους. Ο πόλεμος μεταξύ τους κρατάει ακόμα. Αν επικρατήσουν τα τσιτόνια η ανθρωπότητα θα τρελαθεί από το έντονο στρες. Αν πάλι επικρατήσουν τα γιολίδια οι άνθρωποι θα πάψουν να νοιάζονται για τη ζωή τους. Ο Μάνος καλείται να πάρει μια σημαντική απόφαση, αν θα βοηθήσει ή όχι το ουφάκι να επιζήσει…
«Το ουφάκι» του Αύγουστου Κορτώ (κατά κόσμον Πέτρου Χατζόπουλου) είναι μια απολαυστική ιστορία γραμμένη με χιούμορ κι αμεσότητα! Η πρωτοπρόσωπη γραφή κερδίζει τον αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες, όπως άλλωστε και η πρωτοτυπία του θέματος. Η δε ταύτιση με τον ήρωα είναι αναπόφευκτη. Η αξιοποίηση του παππού Μανώλη, ο οποίος είναι ψυχίατρος, στη διασαφήνιση των εννοιών σχετικά με το άγχος είναι ευρηματική όπως άλλωστε και η πάλη ανάμεσα στα τσιτόνια και τα γιολίδια. Το τέλος της ιστορίας είναι τρυφερό κι αισιόδοξο. Ο ήρωας μαθαίνει να διαχειρίζεται το άγχος του αλλά και το φυσιολογικό άγχος απενοχοποιείται. Η εικονογράφηση του βιβλίου, η οποία έχει ιδιαίτερο και χιουμοριστικό ύφος, ανήκει στην Πέρσα Ζαχαρία
Αν κι εσείς μια μέρα δείτε ξαφνικά να ξεπροβάλλει από κάπου ένα πράσινο πλασματάκι σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ με χέρια και πόδια, μην τρομάξετε. «Να δίνετε και να παίρνετε αγάπη. Όσο περισσότερη αγάπη μπορείτε- κι οι παράλογοι φόβοι, τα ασήμαντα άγχη, θα φεύγουν τρεχάλα απ την καρδιά σας κι απ’ τις καρδιές όσων ζεσταίνετε με την αγάπη σας.»
Στα προτεινόμενα! Άκρως καλογραμμένο κι απολαυστικό από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα!
Βραχεία λίστα Κύκλου ελληνικού παιδικού βιβλίου 2018.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το ουφάκι |
| Συγγραφέας: | Αύγουστος Κορτώ |
| Εικονογράφηση: | Πέρσα Ζαχαρία |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Οκτώβριος 2017 |
| Διόρθωση: | Θανάσης Κοκολόγος |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 17 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-7293-9 |
[vc_btn title=”Κερδίστε ένα βιβλίο” style=”flat” color=”primary” i_icon_fontawesome=”fa fa-address-card” add_icon=”true” link=”url:http%3A%2F%2Fwww.elniplex.com%2Fsummetoxi-sto-diagonismo%2F|||”]
