-Βασίλης, Βασίλης. Ποιος είναι ο Βασίλης! -Δεν ξέρω για ποιον μου μιλάς.
-Ο Βασίλης ο Βασίλης, θα σε βοηθήσει, θα είναι κοντά σου. Συνεργάτης ο Βασίλης, όμως ο Δημήτρης! Το Δεκέμβρη θα έρθει ο Δημήτρης και θα είστε πολύ καλά. Θα είστε μαζί, όμως…
Η γυναίκα σταμάτησε, πήρε στα χέρια της το αποξηραμένο γαρύφαλλο και το άναψε, αμέσως ένα μικρό σύννεφο καπνού σηκώθηκε και κάλυψε το πρόσωπό της, ενώ η μυρωδιά του έφτασε και στις δυο. Στο μικρό σκοτεινό δωμάτιο για δευτερόλεπτα επικράτησε απόλυτη ηρεμία με μόνα σημάδια ζωής τις ανάσες των δύο και το τρεμοπαίξιμο των βλεφάρων της Ελένης που φανέρωνε την αγωνία της για τη συνέχεια των όσων θα άκουγε. Η ευτραφής γυναίκα με τα σκούρα γυαλιά στα μάτια αφού ρούφηξε αρκετή ποσότητα από το καμένο γαρύφαλλο ανήσυχα κουνήθηκε πάνω στην σιδερένια καρέκλα ενώ για λίγο το κορμί της τραντάχτηκε. Οι κοφτές και γρήγορες ανάσες ήταν ένα επιπλέον σημάδι της ταραχής της, ευτυχώς όμως σύντομα βρήκε τη δύναμη του λόγου και συνέχισε. Οι λέξεις και οι προτάσεις για μια ακόμη φορά σκόρπιες με το νόημα τους να προβληματίζει την συνομιλήτριά της.
–Στο νησί, Ελένη, στο νησί, η γη… το νερό… τα πανιά, πανιά και υφάσματα ανακατεμένα με αλμύρα. Τα πανιά, τα πανιά, Ελένη…
-Για ποια πανιά και ποιο νησί μου μιλάς!
– Ο άνδρας, αυτός μετά θα ξανάρθει, ο άντρας, ο ψηλός με το καπέλο, ο Στρατηγός της θάλασσας, αλλά εσύ θα είσαι δυνατή και εκεί στο νησί, η φωνή της Έφης προσωρινά έσβησε ενώ το κεφάλι της έγειρε στο πλάι.
Στο άκουσμα του άλλου, η Ελένη κιτρίνισε, και ένιωσε τρέμουλο στο σαγόνι της και σφίξιμο στην καρδιά που επέμενε για δευτερόλεπτα μέχρι που η σιωπή έσπασε και πάλι από τη μικρή φωτίτσα και την έντονη, γλυκιά μυρωδιά του γαρίφαλου. Γλυκιά μέθη κυρίευσε την Ελένη, που την ανάγκασε να χαλαρώσει και αδύναμη με τα μέλη ανίκανα να αντιδράσουν περίμενε να μάθει μέσα από τις ακατανόητες προτάσεις της Έφης για το μέλλον. Ποιο μέλλον!
–Το παιδί, το παιδί από την Πάδοβα. Το παιδί, το ατύχημα, ο Άσσος, σου λέει, Ελένη να μην πας. Η Ελένη, δεν πρέπει να πάει στο νησί, στη γη, τα πανιά…
Η ένταση της φωνής και η αλλόκοτη χροιά για μια ακόμη φορά πανικοβάλλουν την Ελένη. Πετάγεται από την καρέκλα και δίχως να είναι σίγουρη αν η γυναίκα απέναντι της είναι σε θέση να την ακούσει την ρωτά.
-Για ποιο παιδί από την Πάδοβα! Δεν καταλαβαίνω είναι ακατανόητα όσα μου λες αυτήν τη φορά…
Δεν προλαβαίνει, όμως, να ολοκληρώσει μόνο γίνεται μάρτυρας της κρίσης που παθαίνει μπροστά της η Έφη. Το κορμί της τραντάζεται, παραμορφώνεται, ιδρώνει και εκεί που η Ελένη περίμενε να εκραγεί, συρρικνώνεται, ξεφουσκώνει και κάθιδρο ηρεμεί. Η Έφη σβήνει όπως το γαριφαλάκι. Μαζί της και τα πανιά μαραζώνουν και το νησί, αυτό το νησί μένει πίσω άφαντο σαν από την ομίχλη κρυμμένο.
Έλενα Αρτζανίδου
Σημείωση: Ανασκαφές στη θέση Μάντρα, στο ακατοίκητο νησί Δεσποτικό, δυτικά της Αντιπάρου. Η συστηματική έρευνα στη θέση Μάντρα Δεσποτικού ξεκίνησε το 1997 από τον αρχαιολόγο Γ. Κουράγιο και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Έως σήμερα έχει έρθει στο φως ένα εκτεταμένο αρχαϊκό ιερό, του οποίου η κατεξοχήν λατρευόµενη θεότητα κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο ήταν ο Απόλλωνας, ενώ στην κλασική περίοδο λατρευόταν και η θεά Εστία µε το επίθετο «Ισθµία». Έχουν ανασκαφεί μέχρι σήμερα 13 κτίρια. Το κέντρο της λατρείας ήταν ένα προστατευμένο με περίβολο τέμενος, στο οποίο δέσποζε ο μαρμάρινος πρόστυλος ναός και δίπλα σε αυτόν το τελετουργικό εστιατόριο και άλλα δυο μαρμάρινα οικοδομήματα λατρευτικού χαρακτήρα.
