Θα μπορούσε να το τραγουδά ένας μπαμπάς στην κόρη του ή μια μητέρα στο γιο της. Ή τέλος πάντων ο οποιοσδήποτε σε κάποιον που αγαπά.
Είναι αυτές οι δυο ωραίες φωνές. Τα γράμματα όπως τα λέγαμε παλιά. Οι φθόγγοι όπως μάθαμε αργότερα. Το Ν και το Α. Που μαζί κάνουν το ΝΑ, εκείνο το υπέροχο που είναι λίγο απ’ όλα: και τελικός σύνδεσμος και μόριο και δεικτικό και απαραίτητο μέρος απαρέμφατου. Κι όταν του αντιστρέψεις τα “γράμματα” γίνεται υπόθεση, γίνεται ΑΝ. Και πάμε από τα δεδομένα στα ζητούμενα και τις υποθέσεις.
Να
Στίχοι: Άλκηστις Χαλικιά
Μουσική: Μέλπω Χαλκουτσάκη
Ερμηνεία: Λάκης Παπαδόπουλος
(από το cd: “Τραγουδάκια γάλακτος”)
Σ`ανασκευάζω, μοναξιά
μ`ένα Νι και μ`ένα Α
που βρεθήκανε τυχαία μια βραδιά.
Κι όπως κάθισαν κοντά
είπε το`να στ`άλλο
“Να πώς γεννιούνται της μοίρας τα γραφτά”.
Το μελαχρινό το Νι
σκύβει, δίνει ένα φιλί
στην ολόλευκη του Άλφα τη γραμμή.
Κι αγκαλιάστηκαν σφιχτά
κι είπανε για πάντα
“Να αγαπιόμαστε, να δίνουμε φιλιά.
Να λιαζόμαστε μαζί
ύστερα από βροχή
καθισμένοι σε ουράνια γραμμή.
Να γελάμε δυνατά
να φοράμε τη χαρά
να φωνάζουμε στον κόσμο Να!”
“Κι αν με δεις”, λέει το Α
“σε ανάποδη σειρά
να σου λέω κατά λάθος Αν,
αν ραγίσει το γυαλί
αν αλλάξει η γραφή
αν σπάσει η ουράνια γραμμή…
Τότε να με πάρεις αγκαλιά
και να γράφεις καθαρά
Να η αγάπη μας, μωρό μου, να”.
Ας πάρουμε λοιπόν απλές καρτέλες με το Ν και το Α. Πολλές καρτέλες. Ας τις βάλουμε όλες σε ένα κουτί ή σε ένα σακούλι. Κάθε παιδί θα τραβάει δύο καρτέλες. Αν του προκύψει Α και Ν, πρέπει να μυηθεί στις υποθέσεις.
Αν δεν κοιτάζω μπροστά μου, ίσως χτυπήσω.
Αν προκαλώ πόνο στους άλλους, θα μου προκαλέσουν κι αυτοί.
Ο,τι πρέπει για εμπέδωση κανόνων μου μοιάζει αυτό το υπέροχο “ΑΝ”, ειδικά τώρα που βρισκόμαστε στην αρχή της χρονιάς και οι κανόνες ταλαιπωρούνται απίστευτα από το μεγάλο εγώ του καθενός μας.
Αν τραβήξει Ν και Α, πρέπει να εκφράσει επιθυμίες και συναισθήματα. Τι θέλει, τι νιώθει.
Να παίζουμε
Να ζωγραφίσουμε
Να κάνουμε τούμπες πάνω στα στρώματα
Να βγούμε μεγάλο διάλειμμα.
Ωραία είναι τα συναισθήματα. Κι όταν ασκούμαστε να τα εκφράζουμε, όλα γίνονται ακόμα καλύτερα.
Αν τραβήξει δύο Α, θα αρχίσει να φωνάζει κάνοντας ένα συνεχόμενο Αααααα που θα το χρονομετρήσουμε και θα το χειροκροτήσουμε αν είναι πολύ μεγάλο. Γιατί το Ααααααα είναι και πόνος και έκπληξη και θαυμασμός και πολλά άλλα πράγματα. Ναι! Οι φθόγγοι έχουν πολλά πρόσωπα!
Και αν τραβήξει δύο Ν, ας τ’ αφήσει μες στο σάκο στη στιγμή γιατί το μυαλό του θα κουδουνίζει λέγοντας συνέχεια Ννννννν.
