Ο βασιλιάς Ήλιος βγήκε το πρωί όπως πάντα. “Καλημέρα”, είπε χαρούμενος στη Χελώνα. “Πού την είδες την καλημέρα, Ήλιε μου; Δε βλέπεις τι τραβάω;” και του αράδιασε ένα κάρο μουρμούρες και γκρίνιες για τα απίστευτα βάσανα της ζωής της που ήταν ότι κουράστηκε να σέρνει το καύκαλό της κι ότι ήθελε πόδια σαν του λαγού να τρέχει.
“Καλημέρα”, είπε λίγο μετά ο Ήλιος στο Σκιουράκι. Τα ίδια κι εκεί. Γκρίνια και μουρμούρα. Γιατί οι τρίχες της ουράς του πετάνε και του χαλάνε την ομορφιά του. Κι ύστερα ήρθαν κι άλλες καλημέρες του Ήλιου: στο Λαγό, στο Αηδόνι, στο Σκαντζόχοιρο. Παντού τα ίδια. Μια ασπίδα μουρτζούφλικη απέκρουε κάθε χαμόγελο. Ο Λαγός γκρίνιαζε για τα μόλις εκατό καρότα του κήπου του, το Αηδόνι για το θλιμμένο τραγούδι του, ο Σκαντζόχοιρος που δεν έχει αρχηγέψει ακόμα στο δάσος.
“Αν δε βλέπετε τη χαρά, ψάξτε γύρω σας και θα τη βρείτε”, τους είπε ο Ήλιος.
Άγρια καταιγίδα ξέσπασε κι όλα ρήμαξαν μέσα σε λίγη ώρα. Σώματα, φωλιές, κήποι, φωνές, τροφές. Και οι 5 γκρινιάρηδες, στη ζόρικη κατάσταση προσπάθησαν να βρουν τη χαρά. Μα που κρύβεται η χαρά; Κι η απάντηση είναι: παντού.
“Η ζωή είναι μια πάλη μεταξύ ηδονής και οδύνης”, μου είχε πει κάποτε ένας αγαπητός γιατρός. Που σημαίνει μια εναλλαγή “καλών” και “όχι καλών” στιγμών. Και καθώς έχουμε την τάση ως άνθρωποι να λησμονούμε και να θεωρούμε αυτονόητα τα πάντα, η ζωή, αυτό το μέγιστο δώρο που, σχεδόν τυχαία, μας δόθηκε, και σε μια στιγμή, έτσι απλά, φεύγει και εμείς γινόμαστε απόντες, μας μοιάζει κι αυτή αυτονόητη. Και χάνουμε τη χαρά, την απλή, την καθημερινή. Αυτή που βρίσκεται στις λεπτομέρεις τελικά, όπως να σου πέσει ένα κουκούτσι στο κεφάλι κι εσύ να το κλωτσήσεις για να σκοράρεις.
Κανένα μάθημα ζωής δεν είναι σημαντικότερο για τα παιδιά, τα δικά μας στο σπίτι ή εκείνα του σχολείου μας, από αυτό: να τους ασκήσουμε να βρίσκουν σε όλα τα πράγματα, κάτι θετικό, κάτι όμορφο, κάτι που να το ξεζουμίσουν και να βρουν τι να κερδίσουν σαν άνθρωποι από αυτό. Γιατί αυτό είναι απλά μια επιλογή. Και οι επιλογές μαθαίνονται.
Μια όμορφη, καλοφτιαγμένη, τρυφερή ιστορία από τη Μαριλένα Καββαδά που εγκαινιάζει με τον καλύτερο τρόπο τη συνεργασία της με τις εκδόσεις Διάπλους. Ένα γλυκύ μάθημα ζωής, για να θυμόμαστε πως η χαρά της ζωής βρίσκεται στον τρόπο που βλέπουμε εμείς τα πράγματα κι όχι στα ίδια τα πράγματα που μάλλον στέκονται με τον ίδιο τρόπο απέναντι μας, χωρίς άποψη.
Ατμοσφαιρική σε ορισμένα σημεία, ρεαλιστική σε άλλα η εικονογράφηση της Λήδας Βαρβαρούση. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι καρτουνίστικες μορφές των ζώων και οι αποχρώσεις που επιλέχθηκαν.
Η έκδοση συνοδεύεται από ένα cd με αφήγηση του παραμυθιού από τους Μαριλένα Καββαδά, Σπύρο Καββαδά, Αναστασία Κατσιμάνη, Φαίδρα Κορεξενίδη, Ορέστη Κορεξενίδη, Ελένη Παναγοπούλου-Καββαδά.
Στο τραγούδι ο Παντελής Θαλασσινός και ο Γιώργος Μπαγιώκης. Η μουσική του Νίκου Γ. Παπαδογιώργου.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το κρυφτό της χαράς |
| Τραγούδι: | Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Μπαγιώκης |
| Συγγραφέας: | Μαριλένα Καββαδά |
| Εικονογράφηση: | Λήδα Βαρβαρούση |
| Εκδόσεις: | Διάπλους, 2014 |
| Μουσική: | Νίκος Παπαδογιώργος |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 30 |
| ISBN: | 978-960-6873-44-7 |
