Δυνατός άνεμος φύσηξε από την έρημο Σαχάρα και σήκωσε ψηλά μια τεράστια αγκαλιά νερό από τον μεγάλο ποταμό Νείλο. Πάνω της η αγκαλιά νερού σήκωσε νούφαρα, μα και ένα κροκοδειλάκι, καθώς κολυμπούσε αμέριμνο. Ψηλά πολύ ψηλά, μακριά πολύ μακριά έφτασε αυτό το ποταμίσιο κύμα που σήκωσε ο άνεμος Σιμούν. Κι από την όμορφη Αίγυπτο έφτασε να προσγειωθεί στην Αθήνα.
Εξαφανίστηκε από τα μέρη του το γλυκό κροκοδειλάκι κι άρχισαν να το αναζητούν στην παλιά του πατρίδα. Στην παλιά γιατί στη νέα τους φάνηκε θηρίο και τη σύλληψή του σκέφτηκαν αμέσως. Ο Γιώργος κι η Μαρία, όμως, τα διδυμάκια, δεν το άφησαν να εκπέσει σε κάποια φυλακή για κροκόδειλους. Το περιτύλιξαν και το φυγάδευσαν στην πίσω αυλή του σχολείου τους. Παράξενο! Κανένα παιδί δεν φοβήθηκε το κροκοδειλάκι, το υποδέχτηκαν σα να το περίμεναν.
Και τότε άρχισε το κροκοδειλάκι να ονειρεύεται: “Αχ και να γινόμουν αληθινό λιβάδι”! Τα παιδιά θα το βοηθήσουν να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Αλλά για κάποιον που λείπει από τόπο που αγαπάει τα πράγματα ποτέ δεν τελειώνουν σε ένα όνειρο.
Με μαστοριά και ομορφιά, με ρυθμό και λυρισμό, μια υπέροχη ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από ακριβές λέξεις κι εικόνες σαν αγκαλιές νερού και χρωμάτων. Δυο μοναδικοί δημιουργοί φτιάχνουν για ακόμα μία φορά ένα βιβλίο που καθηλώνει με την αλήθεια και τις αλληγορίες του.
Ο νόστος, το νόστιμον ήμαρ του Ομήρου, όσο κι αν στη νέα γη που πήγες υπήρξαν μεγάλες αγκαλιές που έδωσαν πνοή στα όνειρά σου. Δύο αστέρια αναβοσβήνουν πάνω από τον λογοτεχνικό Σιμούν του Χρήστου Μπουλώτη: η δίψα της επιστροφής του -εκουσίως ή ακουσίως- μετανάστη (ακουσίως και ατυχώς στην περίπτωση του μικρού κροκόδειλου αφού ένας αέρας σαν αναταραχή φουσκώνει το ποτάμι και τον διώχνει μακριά) και η υποδοχή των παιδιών όπου κυριαρχεί η αποδοχή και η αλληλεγγύη και απουσιάζει η βαρβαρότητα που βομβαρδίζει την ενήλικη πραγματικότητά (μας). Αυτά τα δυο μαγικά αστέρια του Χ. Μπουλώτη, μαζί με τη γνώριμη τέχνη να εξελισσει τις ιστορίες του με τρόπο που δεν σου επιτρέπει να μην τις αγαπήσεις, μας χαρίζουν το σπουδαίο αυτό βιβλίο. Και όταν αναλαμβάνει να το εικονογραφήσει ο εικαστικός άνεμος της Φωτεινής Στεφανίδη, τότε το βλέμμα σου ενεργοποιείται εξίσου με τις υπόλοιπες αισθήσεις.
Υπέροχο βιβλίο. Να το προσφέρετε σαν ανάγνωσμα στα παιδιά.
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.
Διακρίσεις
[vc_custom_heading text=”The Book Secret” font_container=”tag:h2|font_size:33|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
Ναι, υπάρχει ένα μυστικό που έχει αρχίσει φοβάμαι να διαρρέει από μόνο του: Ό,τι και να γράψει ο Χρήστος, βρίσκει ένα τρόπο και γίνεται αληθινό και ζει μέσα στη ζωή μας. Και το αγοράκι-άγαλμα κρύωσε, κι ο σκύλος Δαλματίας πέταξε και η κυρία Μίνα μαζί με τη Λελέ κέντησαν αληθινά αστέρια, και οι γατούληδες όλοι μάς κοίταξαν στα μάτια. Μαζί τους ζωντάνεψε ο σκύλος-άνθρωπος Ουίσκι, η αυλή του ποιητή και το πεύκο της ζωγράφου στα δυο βήματα, ο Κάδμος με τη μεταξένια σκάλα του στο φεγγάρι της Θήβας, ο γαϊδαράκος με φουσκωμένη την κοιλιά, η Λεύκα και τ’ άλογο στο πιο τρελό τους όνειρο, τα πουλιά στο καπέλο της ρακοσυλλέκτριας Ρίνας, κι άλλα, όλα, τι να σας λέω. Τώρα πια με τον κροκόδειλο, το ζήσαμε μέρα τη μέρα, και μάλιστα με επισκεπτήρια αφημένα.
Κι άλλο ένα μυστικό. Λέμε στο τέλος της χρονιάς, επάνω στις γιορτές, να παρουσιάσουμε αυτή μας τη διαδρομή σε μια επιλεκτική αναδρομική έκθεση στην Αθήνα.
[vc_custom_heading text=”Αποσπάσματα από το βιβλίο” font_container=”tag:h2|font_size:33|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
«Φύσηξε πάλι από την έρημο Σαχάρα ο δυνατός άνεμος Σιμούν τρομάζοντας τις καμήλες, τους καμηλιέρηδες και τα παιδιά που έπαιζαν στην όαση με τις πανύψηλες χουρμαδιές. Μα τούτη τη φορά, καθώς περνούσε ο άνεμος Σιμούν απ’ το πλατύ ποτάμι που το λένε Νείλο, σήκωσε, με ένα βαθύ φλουπ, τεράστια μια αγκαλιά νερό, που είχε μέσα της νούφαρα κι ένα κροκοδειλάκι που κολυμπούσε ανέμελο, τρισευτυχισμένο».
Τη σήκωσε ψηλά στον ουρανό εκείνη την αγκαλιά νερό, τόσο ψηλά που το καημένο το κροκοδειλάκι με μάτια έντρομα έβλεπε τώρα τους ανθρώπους στη γη να είναι μια σταλιά σαν τους κόκκους της άμμου. Και το χειρότερο ήταν πως η αγκαλιά νερό, αντί να ξαναπέσει κάτω στο πλατύ ποτάμι που το λένε Νείλο, άρχισε να ταξιδεύει κατά τον Βορρά, προς τη μεριά δηλαδή της Μεγάλης Θάλασσας. (…)
(…) «Έτσι, το μικρό κροκοδειλάκι από ψηλά έπεσε καταμεσής σε μια μεγάλη στρογγυλή πλατεία τίγκα σε αυτοκίνητα κι ανθρώπους. Πριν καλά καλά χαρεί που επιτέλους ξαναπάτησε στη γη, φώλιασε στην καρδιά του πάλι φόβος. Φοβήθηκε πολύ το κροκοδειλάκι. Τρόμαξαν όμως και οι άνθρωποι της μεγάλης στρογγυλής πλατείας με το που το είδαν.
– Τι λες, Μαρία, το σώζουμε;
– Οπωσδήποτε, Γιώργο!»
– Το φοβόμαστε το καημένο το κροκοδειλάκι;
– Όχι, καθόλου δεν το φοβόμαστε εμείς το καημένο το κροκοδειλάκι.»
(…) «- Αχ και να γινόμουν αληθινό λιβάδι!, αναστέναξε μια μέρα το κροκοδειλάκι. Ο Γιώργος και η Μαρία το κοίταξαν απορημένοι για τούτη την παράξενη επιθυμία του.
– Το λες αλήθεια, κροκοδειλάκι;»
(…)
«Κι ήταν πολύ ευτυχισμένο, γιατί, όπως έλεγε συχνά κι ο μπαμπάς του Γιώργου και της Μαρίας, οι επιθυμίες είναι σαν τα όνειρα, βγαίνουν αληθινές άμα τις πιστεύεις πολύ και προσπαθείς και επιμένεις».
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το κροκοδειλάκι που έγινε λιβάδι |
| Συγγραφέας: | Χρήστος Μπουλώτης |
| Εικονογράφηση: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Σχεδιασμός έκδοσης: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, Μάιος 2018 |
| Διορθώσεις: | Δημήτρης Παπακώστας |
| Επεξεργασία εικόνων: | Παναγιώτης Βουβέλλης |
| Σελιδοποίηση: | Εριφύλη Αράπογλου- ενARTE |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 19,5 x 27,4 |
| ISBN: | 978-960-471-157-4 |
