Σε όσους νιώθουν εγκλωβισμένοι.
Γιατί υπάρχει διέξοδος.
Πάντα υπάρχει.
Η δεκατετράχρονη Άννα με τη μητέρα της συνεχώς τρέχουν. Τρέχουν να ξεφύγουν να εξαφανιστούν, να γίνουν αόρατες. Τρέχουν για να γίνουν ευτυχισμένες. Να πάψουν να κλαίνε. Να πάψουν να φοβούνται.
Η Άννα ξέρει πια ότι ο πατέρας της δεν θα αλλάξει ποτέ. Η μητέρα της έχει ελπίδες, παρόλο που τα περιστατικά επαναλαμβάνονται. Ο θυμός, οι φωνές, το ξύλο. Ειδικά το ξύλο. Πάντα υπάρχει μια μικρή, μια ασήμαντη αφορμή για να χάσει τον έλεγχο. Κι εκείνη πάντα σπεύδει να τον δικαιολογήσει. Είναι η γυναίκα του και είναι σίγουρη ότι την αγαπάει. Η Άννα όμως έχει μεγαλώσει και καταλαβαίνει πλέον ότι το ξύλο δεν είναι αγάπη.
Η μαμά της Άννας αποφασίζει να φύγει μόνο όταν αυτός αρχίζει να χτυπάει και την κόρη του. Μάνα και κόρη καταφεύγουν στη γιαγιά. Όμως η γιαγιά δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν τις θέλει. Έτσι όταν εκείνος εμφανίζεται μετανιωμένος χύνοντας πικρά δάκρυα, η Άννα και η μητέρα της επιστρέφουν στο σπίτι τους. Η επόμενη κρίση του πατέρα δεν αργεί να έρθει και είναι πιο άγρια από τις προηγούμενες. Η Σοφία, η μητέρα της Άννας, καταλήγει στο νοσοκομείο. Την πηγαίνει εκείνος πλέκοντας μια ολόκληρη ψευδή ιστορία για ένα δήθεν ατύχημα κατά τη διάρκεια πεζοπορίας. Η Άννα ξέρει πως πρέπει να κάνουν κάτι πριν να είναι πολύ αργά και για τις δυο.
Η Άντρη Αντωνίου έγραψε ένα πολύ δυνατό βιβλίο για ένα εξαιρετικά δύσκολο θέμα, την ενδοοικογενειακή βία. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση είναι συγκλονιστική. Κάθε περιστατικό που περιγράφεται είναι τόσο ρεαλιστικό που ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί με την έφηβη κοπέλα η οποία ζει έναν καθημερινό εφιάλτη. Είναι έξαλλου, εμφανές ότι η συγγραφέας έχει μελετήσει πολύ καλά το θέμα το οποίο διαπραγματεύεται. Παρόλο που η εστίαση είναι στα γεγονότα όπως τα βιώνει το νεαρό κορίτσι, σταδιακά δίνονται στοιχεία για τους χαρακτήρες και τον κοινωνικό περίγυρο που συνθέτουν μια ολοκληρωμένη εικόνα. Ο πατέρας ήταν και ο ίδιος θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Συνεπώς επαναλαμβάνει ό,τι έχει βιώσει και ο ίδιος από τον δικό του πατέρα. Η Σοφία, η μητέρα της Άννας στερείται μιας υποστηρικτικής οικογένειας. Έτσι ζουν έναν ατέρμονο κύκλο εντάσεων και κακοποίησης μετά από σύντομες περιόδους ηρεμίας και συμφιλίωσης. Θύματα παγιδευμένα σε καταστάσεις βίας λόγω του φόβου, του αδύναμου χαρακτήρα, της ντροπής, της ανασφάλειας.
Μα υπάρχουν και οι φίλοι. Η Νεφέλη, η καλύτερη φίλη της Άννας και ο πατέρας της που έχει καταλάβει τι συμβαίνει και φροντίζει να ενημερώσει διακριτικά την Άννα δίνοντάς της ένα φυλλάδιο για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Βίας στην Οικογένεια. Και η Άννα βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει. Η Άντρη Αντωνίου αν και νέα συγγραφέας, έχει γράψει μια καλογραμμένη, δυνατή ιστορία ! Αξίζει να αναζητήσετε και να διαβάσετε το βιβλίο. Είναι εξαιρετικό!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το καλοκαίρι που μεγάλωσα |
| Διακρίσεις | Κρατικό Βραβείο Κύπρου Λογοτεχνίας για Μεγάλα Παιδιά και Εφήβους 2017, Μικρή Λίστα Αναγνώστη 2018 |
| Συγγραφέας: | Άντρη Αντωνίου |
| Σειρά : | Big Bang books |
| Εκδόσεις: | Εκδόσεις Κέδρος, 2017 |
| Σελίδες: | 120 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,6 |
| ISBN: | 978-960-04-4742-2 |
