Λεωφορεία έχετε και έχουμε δει πολλά. Λεωφορείο όμως, σαν του Κυρίου Στέφανου δεν έχουμε σίγουρα ξαναδεί. Δεν είναι το κατακίτρινο χρώμα του που το κάνει διαφορετικό. Ούτε καν οι μεγάλες άσπρες μαργαρίτες που το κάνουν να μοιάζει με ολάνθιστο κήπο με ρόδες. Αυτό που το κάνει διαφορετικό εκτός από τον ιδιαίτερο οδηγό του, είναι ότι μπορεί να σε ταξιδέψει σε μέρη που αγαπάς και νοσταλγείς. Ούτε που το φανταζόταν ο κύρ Στέφανος όταν αγόρασε τούτο το λεωφορείο ότι ήταν τόσο ξεχωριστό, ένα από τα δυο, τρία ολόκληρου του κόσμου. Το ανακάλυψε σαν μπήκε πρώτη φορά να πάει στην εξοχή και ξαφνικά έβλεπε μπροστά στα μάτια του τη Σμύρνη! Κι ο κύριος Στέφανος, με το ψάθινο καπέλο, το λουλούδι στο πέτο και την ευγενική ψυχή ήθελε να τη μοιραστεί αυτή τη μαγική ιδιότητα που είχε το λεωφορείο του. Κάθε Σάββατο λοιπόν, με τη συγκατάθεση των γονιών τους, επιβιβάζονταν στο λεωφορείο του παιδιά της γειτονιάς. “Ήταν ο Βόιτσεκ από την Πολωνία, η Σαμίρα από το Ιράκ, ο Τάμερ από Αίγυπτο, ο Εμπέρε από τη Νιγηρία, ο Αλτίν από την Αλβανία” Ανάμεσά τους κι ο κοκκινομάλλης Γιάννης με τις φακίδες από το Σουφλί της Θράκης. Κι όσο κι αν δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, το λεωφορείο του κυρίου Στέφανου μπορούσε να ταξιδεύει ταυτόχρονα σε έξι κι εφτά χώρες! Και τι δεν έβλεπαν τα μάτια των παιδιών, αγαπημένα πρόσωπα, σπίτια πατρικά, πόλεις άγνωστες και μακρινές για τα μάτια των άλλων αλλά αγαπημένες πατρίδες για τα ίδια. Δεν μπορούσαν βέβαια να κατέβουν οι μικροί επιβάτες του λεωφορείου, αλλά και μόνο με τα μάτια χόρταινε η ψυχή. Τότε άρχισε να ανοίγει τις πόρτες του λεωφορείου ο κύριος Στέφανος για να μπαίνουν μέσα και μυρωδιές και έντομα… και τότε το λεωφορείο άρχισε να γεμίζει γράμματα και καλάθια και δώρα από τις μακρινές πατρίδες.Τα σκίτσα της Φωτεινής Στεφανίδη όμορφα σαν παιδικά, σε προσκαλούν να τα γεμίσεις χρώματα και σε εμπνέουν μαζί με το κείμενο να δημιουργήσεις τα δικά σου κίτρινα λεωφορεία με τα παιδιά.
Το βιβλίο συμπεριλαμβάνεται στις βραχείες λίστες των Κρατικών Βραβείων στην κατηγορία παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου. Ο εκδοτικός οίκος το προορίζει για αναγνώστες ηλικίας 8+. Εγώ που μετράω πολλούς παραπάνω από 8 Απρίληδες, απόλαυσα κάθε μια από τις πενήντα σελίδες του. Δεν είναι είναι ότι προσεγγίζει το σημαντικό θέμα της διαφορετικότητας, αλλά ο τρόπος που το κάνει. Απλά, τρυφερά, νοσταλγικά αλλά δίχως μελοδραματισμούς. Κι αν θωρείτε πολλές τις σελίδες του βιβλίου για να διαβαστούν στην τάξη σας, διαβάστε το εσείς. Σίγουρα θα σας εμπνεύσει να μιλήσετε με έναν άλλον τρόπο για τους λαούς και τις πατρίδες τους. Εμείς το τολμήσαμε και το διαβάσαμε…σε δόσεις. Κι έπειτα σε ομάδες τα παιδιά άρχισαν να δημιουργούν. Άλλοι άρπαξαν τα πινέλα και ζωγράφισαν το κίτρινο λεωφορείο, άλλοι δούλεψαν στη γωνιά του υπολογιστή και κάποιοι μεταμόρφωσαν χάρτινες αυγοθήκες σε λεωφορεία για την πατρίδα. Κι από τότε τις ανοίγουμε και τις γεμίζουμε με φωτογραφίες και μικροαντικείμενα από τις ιδιαίτερες πατρίδες μας, αλλά και τις ιδιαίτερες στιγμές μας!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: |
Το κίτρινο λεωφορείο για την πατρίδα
|
| Συγγραφέας: | Χρήστος Μπουλώτης |
| Εικονογράφηση: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Εκδόσεις: | Πατάκης 2012 |
| Σελίδες: | 56 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-4238-3 |
