Τις ιστορίες που ταξίδεψαν από χείλη σε χείλη, πρέπει να τις λες όπως σου αρέσει και αναλόγως του ακροατηρίου σου. Οπότε προσαρμόστε τη όπως νομίζετε. Αλλά εγώ θα την πω έτσι:
Όταν ο Δίας αποφάσισε να πλάσει τον άνθρωπο, του έδωσε λίγα χρόνια ζωής, κάπου 45 θαρρώ. Μα σαν το πιο έξυπνο ον που ζούσε στο σύμπαν, όταν έφτασε ο χειμώνας, σκέφτηκε να φτιάξει ένα σπίτι για να ξεχειμωνιάσει, να προστατευτεί. Ήταν το πιο έξυπνο πράγμα που έκανε ο άνθρωπος στα πρώτα βήματά του. Και αποδείχθηκε ιδιαιτέρως αποδοτικό για να μην πω…επιχείρηση κανονική!
Ήρθε κρύο πολύ και χιόνι περισσότερο. Ο βοριάς φυσούσε δαιμονισμένος και η ζωή γινόταν ανυπόφορη για όλες σχεδόν τις υπάρξεις. Πρώτο το άλογο δεν άντεξε τη χειμωνιά και κατέφυγε στον άνθρωπο ζητώντας του να το βάλει σπίτι του για να γλιτώσει από το κρύο. Ο άνθρωπος όμως, τίποτε δεν έκανε δίχως αντάλλαγμα.
-Θα σε αφήσω μόνο αν μου δώσεις μερικά χρόνια από εκείνα που σου έγραψε ο Δίας να ζήσεις, του είπε. Και η συμφωνία έκλεισε καθώς το άλογο μάλλον δεν είχε επιλογή.
Λίγες μέρες μετά το άλογο, ήρθε το βόδι που ο χειμώνας ταλαιπωρούσε εξίσου. Ζήτησε κι αυτό καταφύγιο στο σπίτι του ανθρώπου. Και πάλι όμως αυτός ζήτησε τα ίδια ανταλλάγματα.
-Δώσε μου ένα κομμάτι από τα χρόνια που σου έγραψε ο Δίας να ζήσεις. Αλλιώς δε σε αφήνω να μπεις.
Η συμφωνία έκλεισε ξανά και λίγο μετά ήταν η σειρά του σκύλου που τουρτούριζε και αγκομαχούσε στα χιόνια να ζήσει τον ίδιο διάλογο και να δεχτεί κι αυτός με τη σειρά του το “νοίκι” που του ζήτησε ο άνθρωπος.
Από τότε…όσο οι άνθρωποι βρίσκονται στην ηλικία που τους όρισε ο Δίας, είναι καλόκαρδοι, δίκαιοι και ευγενικοί. Όταν φτάσουν στα χρόνια που πήραν από το άλογο, γίνονται αλαζόνες και μεγαλομανείς. Όταν φτάσουν στα χρόνια του βοδιού, ζητούν την εξουσία και το δίκιο τους να ‘ναι πάντα στην κορυφή. Όταν φτάσουν στα χρόνια του σκύλου, γίνονται γκρινιάρηδες και τσακώνονται με το παραμικρό.
Κι όλα αυτά γιατί ο άνθρωπος δε ζει τα χρόνια όπως του όρισε ο Δίας αλλά όπως τα “αγόρασε” από εκείνους που του τα πούλησαν σε ώρα ανάγκης…
Πίνακας: Man and his dog του Antonio Rotta (1828-1903)
