Ο Κόμπι Γιαμάντα μας είχε ταρακουνήσει συγκλονιστικά δυο χρόνια πριν με το “Τι μπορείς να κάνεις με μία ιδέα“. Ένα βιβλίο βαθιά φιλοσοφικό, χωρίς ηλικιακό target group, που απογείωνε την έννοια της ιδέας, της γέννησης, αποδοχής και εξέλιξης των ιδεών μας και δάγκωνε με τρόπο συγκλονιστικό τα αισθήματα κατωτερότητας που ζουν στο κεφάλι ενός παιδιού (ή και μεγαλύτερου ανθρώπου) που τσαλαπατά ή λησμονεί τις ιδέες του εξαιτίας των αποδοκιμασιών των άλλων.
Φέτος (2017) επανέρχεται με το σίκουελ εκείνου του θαυμάσιου βιβλίου. Και το κάνει το ίδιο εντυπωσιακά και μεστά. “Τι μπορείς να κάνεις με ένα πρόβλημα”, είναι ο τίτλος του νέου του βιβλίου και εδώ πλέον, ακολουθώντας την ίδια λογική αφήγησης και ροής της ιστορίας, παίζει ακόμα πιο δυνατά με τα προβλήματα. Όπου…
“Δε ξέρω πώς ακριβώς συνέβη,
αλλά μια μέρα είχα ένα πρόβλημα.
Δεν το ήθελα. Δεν το προκάλεσα.
Σε μου άρεσε καθόλου να έχω
ένα πρόβλημα, αλλά αυτό ήταν εκεί.”
Το πρόβλημα είναι σαν ένα γκριζωπό ανεμοστροβιλάκι που κρέμεται πάνω από το κεφάλι του παιδιού. Τον βασανίζει η μορφή του, η ύπαρξή του, η φύση του, οι διαθέσεις του. Προσπαθεί να το διώξει μακριά. Το αγριοκοιτάζει. Το απωθεί. Το αγνοεί. Του κρύβεται. Του μεταμφιέζεται. Δε φεύγουν έτσι τα προβλήματα. Ίσα ίσα, μεγαλώνουν. Και σε απειλούν. Να σε πνίξουν. Να σου πάρουν όλα όσα έχεις. Κι όλο και μεγαλώνουν. Ώσπου…
Αποφασίζεις να το αντιμετωπίσεις. Να δεις τι κρύβεται μέσα σου και πίσω από αυτό. Θα μπορέσεις;
Απίθανο και αυτό το βιβλίο. Απίθανο σε φιλοσοφικό βάθος, σε δυνατότητες δραματοποίησης, παιχνιδιού, συζήτησης, αναζήτησης λύσεων. Απίθανο στο πως χτίζει και εξελίσσει μέσα από λίγες μόνο γραμμές την ωριμότητα και τη νοητική δύναμη των παιδιών.
Τα δοκίμασα όλα ετούτα που γράφω. Ένα παιδί ήταν ο ήρωας, ένα άλλο το πρόβλημα, ένα τρίτο η ευκαιρία που έκρυβε το πρόβλημα. Το παιδί-πρόβλημα ακολουθούσε με τρομερή συνέπεια το παιδί-ήρωα που ο,τι κι αν έκανε έβλεπε μπροστά του το παιδί-πρόβλημα.
Τα υπόλοιπα παιδιά κλωτσούσαν το πρόβλημα, το έσπρωχναν, του κρύβονταν. Έβαλαν κι άλλες κινήσεις απώθησης, δικές τους. Τίποτα. Το παιδί-πρόβλημα ήταν πολύ ανθεκτικό.
Οι συζητήσεις που προέκυψαν για το τι κάνουμε όταν έχουμε ένα πρόβλημα, πώς το αντιμετωπίζουμε και πώς βρίσκουμε τη δύναμη να φανούμε γενναίοι ήταν πραγματικά παραπάνω από συγκινητικές. Οι απόψεις, οι προτάσεις τους, οι σκέψεις τους.
Αυτό το βιβλίο είναι ένα ξάστερο διαμάντι αφετηρία για τόσα πολλά. Για τα προβλήματα, μικρά και μεγάλα, που μας πνίγουν, που μας ακολουθούν παντού, που μεγαλώνουν όσο κλείνουμε τα μάτια στην ύπαρξή τους. Για τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας να τα αντιμετωπίσουμε. Για τις διαστάσεις που τους δίνουμε και εκείνες που οφείλουμε να τους δώσουμε.
Η εικονογράφος Μάε Μπέσομ γοητεύει και πάλι με τα μολύβια, τα σκίτσα και τη συνολική της προσέγγισ. Καταφέρνει και αυτή και ο Γιαμάντα να κάνουν ένα βιβλίο ελκυστικό, κατανοητό και απολαυστικό ταυτόχρονα για παιδιά και μεγαλύτερους αναγνώστες, χωρίς να αποδυναμώνουν στιγμή τίποτα από τη δυναμική των εικόνων και του λόγου τους.
Ένα κορυφαίο βιβλίο. Από τις εκδόσεις Λιβάνη. Συνίσταται μετά όσων εγγυήσεων θέλετε.
Διακρίσεις
Η Κακία και η… Καλία μάχονται. Και ο Χρήστος δείχνει θάρρος (Χρήστος, νήπιο)
Η ευκαιρία που έκρυβε το πρόβλημα ήταν ένα χαρούμενο κορίτσι. Ήταν αυτή επειδή έλυσε το πρόβλημα και είδε την ευκαιρία (Σοφία, νήπιο)
Η ευκαιρία είναι σαν ένα χρωματιστό μπαλόνι (Μαρία, νήπιο).
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Τι μπορείς να κάνεις με ένα πρόβλημα |
| Συγγραφέας: | Κόμπι Γιαμάντα |
| Εικονογράφηση: | Μάε Μπέσομ |
| Εκδόσεις: | Α. Α. Λιβάνη, Οκτώβριος 2017 |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 23 Χ 28 |
| ISBN: | 978-960-14-3131-4 |
