“Γεια σας και πάλι! Ελπίζω να με θυμάστε. Είμαι η Ιωάννα. Μαζί παρακολουήσαμε τις περιπέτειες του προϊστορικού ζωγράφου και του αγαπημένου του μαχαιρόδοντα. Ο Γκρουντ ήταν για μένα η πιο σημαντική μου ανακάλυψη, και για ένα διάστημα βάλθηκα να ψάχνω σε όλη την Ελλάδα για περισσότερα στοιχεία, να δω τι απέγινε, πού πήγε, πώς έζησε.”
Με αυτές ακριβώς τις λέξεις ξεκινάει το βιβλίο και έτσι ακριβώς επανασυστήνεται η νεαρή παλαιοντολόγος Ιωάννα σε όσους πιθανόν δεν τη θυμούνται.
Μια παρέα παλαιοντολόγων, λοιπόν, την επισκέφθηκε και της πρότεινε να έρθει μαζί τους στις ιζηματογενείς κοιλάδες της Μοντάνα των Ηνωμένων Πολιτειών ως μέλος της ομάδας τους, μιας ξεχωριστής ομάδας επιστημόνων-ντετέκτιβ του προϊστορικού κόσμου που έχει ως σκοπό να μελετήσει τη συμπεριφορά των δεινοσαύρων.
Παρά τις αρχικές της ενστάσεις, η Ιωάννα βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την πρόταση και βρέθηκε στο αεροπλάνο για την Αμερική. Εκεί, θα αρχίσει ένα πραγματικά παράξενο ταξίδι. Αρχικά ξεναγεί ως ομιλήτρια τους παρευρισκόμενους σε ένα συνέδριο σε μια φωτογραφία όπου εικονίζεται ένας ανζού, γνωστός και ως “κοτόπουλο της κόλασης” και ένας παχυκεφαλόσαυρος. Το ταξίδι στο χώρο και το χρόνο μόλις ξεκινά. Αυτή της η ομιλία ξετυλίγει μια ξεχωριστή ιστορία.
Βρισκόμαστε στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, κάπου 70 εκατομμύρια χρόνια πριν, λίγο προτού ο τεράστιος μετεωρίτης προσγειωθεί -με όχι φιλικές διαθέσεις- στον Κόλπο του Μεξικού διαταρράσοντας για πάντα τις κλιματολογικές συνθήκες του πλανήτη. Ο Τζου, ένας δεινοσαυράκος της οικογένειας των οβιραπτοσαυρίων που μοιάζουν με πτηνά, βγαίνει από το κιτρινωπό αβγό του, κάπου στη Μοντάνα (Βόρεια Αμερική). Ανήκει στο είδος ανζού γουάιλι, είναι λαίμαργος και τρώει ασταμάτητα, είναι παμφάγος και αρκετά… μοναχικός.
Καθοριστικά, τραυματικά γεγονότα της παιδικής του ηλικίας τον στρέφουν εκδικητικά εναντίον των αβγών όλων των τυραννόσαυρων, τα οποία αναζητεί με πάθος παρά τις μεγάλες περιόδους πείνας. Η απόφασή του είναι ξεκάθαρη. Οι φωλιές των τυρρανόσαυρων δεινοπαθούν από τον Τζου. Μα αυτή του η απόφαση μάλλον θα χαρίσει περισσότερα κίνητρα αντεκδίκησης στους τυρρανόσαυρους παρά θα λύσει το πρόβλημα.
Η συνάντησή του Τζου με τον Κεφάλα, έναν παχυκεφαλόσαυρο, θα αποτελέσει την απαρχή της αλλαγής του Τζου. Αλλαγής; Εντάξει, δεν αλλάζουν έτσι εύκολα τα πράγματα. Η φιλία μεταξύ τους δε θα έρθει αμέσως. Για την ακρίβεια δε θα έρθει σχεδόν ποτέ. Η επιτυχία της θα δοκιμαστεί με πάμπολλους τρόπους, σε έναν κόσμο γεμάτο δεινοσαύρους όπου η φιλία δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε και επιθυμητή τις περισσότερες φορές. Οι περιπέτειες που θα περάσουν οι δυο τους σε έναν κόσμο όπου η επιβίωση ήταν διαρκές ζητούμενο και διόλου αυτονόητη, θα είναι πολλές και πραγματικά απειλητικές για τα δύο μοναχικά πλάσματα. Και πέρα από τις “απλές” δοκιμασίες, θα περάσουν τα μεγάλα ζόρια υπό τη σκιά της τεράστιας, εκδικητικής τυρρανοσαυρίνας, της Γκρέι. Το τέλος, θα βρει τον Τζου να συνειδητοποιεί ότι ο Κεφάλας δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό του. Αυτό δεν είναι που λέμε “φίλος”. Άργησε μα το κατάλαβε. Έστω. Σκληρός αυτός ο κόσμος ο παλιός.
Έγραψα πριν κάμποσους μήνες για το πρώτο “προϊστορικό” βιβλίο του συγγραφέα: “Ο Πάνος Τσερόλας με γλαφυρή αφήγηση, εύρυθμη, κοφτή, συναρπαστική, όσο κι ο κόσμος που περιγράφει. Με ένα ωραίο πηγαινέλα στην Ιωάννα του σήμερα και τον Γκρουντ του μακρινού τότε. Η Λέλα Στρούτση εικονογραφεί τοιχογραφώντας υπέροχα από κάποια σπηλιά τις δικές της εικόνες για τον Γκρουντ, το τερατάκι του, τον κόσμο τους. Με χρώματα και τεχνικές που συνδυάζουν το σήμερα με το χέρι του προϊστορικού ανθρώπου.”
Οι δυο τους σε αυτό το δεύτερο βιβλίο κάνουν ακριβώς αυτό, με τον ίδιο ή και λίγο καλύτερο τρόπο. Γιατί πάντα ένα δεύτερο βιβλίο σε μια σειρά έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις. Και ο Τζου τις ικανοποιεί. Διαβάζεις ευχάριστα, ζεις έναν παλιό κόσμο από μέσα, μαθαίνεις με αυτόν τον πλάγιο τρόπο της λογοτεχνίας ένα σωρό πράγματα που υπό Κ.Σ. δε θα μάθαινες παρά σε κάποιο ντοκιμαντέρ του National Geographic και κυρίως περνάς καλά με όλο αυτό τον γαλαξία τεράτων και πλασμάτων που σηκώνονται μπροστά σου και που κάποτε διαφέντευαν εδώ και εκεί. Η αφηγηματική απλότητα της ιστορίας είναι από τα μεγαλύτερα plus και αυτού του βιβλίου.
Ο ίδιος ο συγγραφέας έγραψε για το βιβλίο του: “Επειδή τα είχα δει και διαβάσει όλα (από το «Η Γη πριν αρχίσει ο χρόνος» περίπου 200 φορές μέχρι το «Τέλος των Τεράτων» της Κίρα Σίνου, από την ξεχνάω-το-όνομά-της σειρά με τους εξανθρωπισμένους δεινόσαυρους σαν sitcom μέχρι μια βλακεία με δεινόσαυρους που έφεραν όπλα και ότι άλλο υπήρχε) ήθελα να τα ανακατέψω λίγο: Να βρούμε ένα καινούριο είδος για πρωταγωνιστή -τσεκ. Να αφήσουμε το μετεωρίτη για λίγο αργότερα – τσεκ. Να φέρουμε πάλι την Ιωάννα του «Προϊστορικού Ζωγράφου» για να συνδέσει την ανακατασκευή του παρελθόντος με την παλαιοντολογική επιστήμη -τσεκ.”
Η επιστημονική ακρίβεια όσων αναφέρονται εντός του βιβλίου οφείλεται σε μεγάλο βαμό στον Λέκτορα του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών Γιώργο Ηλιόπουλο.
Στο τέλος θα βρείτε ένα μικρό παράρτημα με χρήσιμες πληροφορίες για τους δεινοσαύρους αλλά και επίλυση αποριών όπως “γιατί η Ιωάννα δεν έψαξε για δεινοσαύρους στην Ελλάδα αλλά ταξίδεψε στην Μοντάνα των Η.Π.Α.;”
Από τις εκδόσεις Κέδρος. Ακολουθήστε την προϊστορία. Αξίζει τον κόπο.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Τζου, ο δεινόσαυρος Ανζού (και ένας κεφάλας) |
| Συγγραφέας: | Πάνος Τσερόλας |
| Εικονογράφηση: | Λέλα Στρούτση |
| Εκδόσεις: | Κέδρος, 2015 |
| Σελίδες: | 152 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,6 |
| ISBN: | 978-960-04-4666-1 |
