Ένα μαγικό τραγούδι. Μια χορωδία που δεν παπαγαλίζει και δεν κάνει ο,τι λένε οι αρχηγοί τους. Από την ταινία “Η χορωδία του Χαρίτωνα” (2007) του Γρηγόρη Καραντινάκη με τον Γιώργο Χωραφά και τη Μαρία Ναυπλιώτου στους κεντρικούς ρόλους.
Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Χωραφάς, Μαρία Ναυπλιώτου, Ακύλας Καραζήσης, Δημήτρης Πιατάς, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Χρήστος Στέργιογλου, Υβόννη Μαλτέζου, Βασίλης Κολοβός
*
Τα παπαγαλάκια
Μουσική-Στίχοι: Νίκος Πλατύραχος
Σχολική χορωδία Solist: Κώστας Ζαφείρης Κλεοπάτρα Καλιγέρη, Νεφέλη Τζανετή, Τζέσικα Μανιάτη, Πένυ Φλατσούτση, Μυρτώ Ψωμαδάκη, Μαρία Γιακουμακάτου, Θεοδώρα Χαλκιά, Κατερίνα Χαλκιά, Χριστίνα Παναγοπούλου, Αμάντα Πιλισσα, Μαλβίνα Κοκοράκη, Ειρήνα Καπετάνα, Ειρήνη Καφαντόγια
Τα παπαγαλάκια στην αυλή
παπαπαγαλίζουν κάθε αυγή.
Κάνουν ότι λένε οι αρχηγοί τους
τρώνε κι όλο το φαΐ τους
κι όταν σουρουπώνει κρυφακούνε
τους γειτόνους τι θα πούνε.
Κι ένας παπαγάλος πιο χοντρός
που ’ν ο των αρχηγών ο αρχηγός
κάθε μέρα βάζει τα καλά του
βγάζει βόλτα την κυρά του
κι όλες κι όλοι τον επροσκυνάνε
και στα μάτια τον κοιτάνε.
Μια παπαγαλίνα στην αυλή
παπαγαλίζει μοναχή της
Τον καλό της πήγαν μακρυά της
κι όλο ζητάει τη μαμά της.
Θεέ μου βόηθα μας παντοτινά
να μην έχουμε αρχηγούς ξανά
να περνάει η ώρα μας σαν πρώτα
να περνάμε ελεύθερα την πόρτα
να μας δώσουν πίσω τα φτερά μας
το μπαμπά και τη μαμά μας.
Ακούστε
Τη μουσική επένδυση από τη Χρυσάνθη Δενδρή Τα παπαγαλάκια (ορχηστρικό)
Δείτε
Το οπτικοποιημένο βίντεο της Πόλυς Τογαντζή
Και δραματοποιήστε
Η δραματοποίηση προέρχεται από το teaching therapy και τη δασκάλα Χρίστινα Κανάρια (δείτε όλο το άρθρο εδώ)
ΡΟΛΟΙ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
Αρχηγός: σακάκι και παντελόνι σκούρου χρώματος, γραβάτα ή παπιγιόν, ανδρικό καπέλο (χειμερινό)
Γυναίκα του αρχηγού: είναι πιο ψηλή από τον άντρα της και έχει φόρεμα κάτω από το γόνατο σε χρώμα καφέ ή γκρι, τσάντα γυναικεία, κολιέ με χάντρες
Λοχίας: χακί ή μαύρο καπέλο, μαύρο παντελόνι, μαύρη μπλούζα από πάνω και από κάτω χρωματιστή
Παπαγάλος: χρωματιστή μπλούζα και παντελόνι
Παπαγαλίνα: χρωματιστό φόρεμα
Παπαγαλάκια: μαύρο παντελόνι, μαύρη μπλούζα από πάνω και από κάτω χρωματιστή
Αρχικά, ορίζουμε ποιοι μαθητές θα αναλάβουν τους πρώτους πέντε ρόλους. Οι υπόλοιποι θα είναι τα παπαγαλάκια.
ΣΚΗΝΙΚΟ
Θρόνος: στο βάθος της σκηνής και κεντρικά τοποθετούμε πέντε πλαστικές καρέκλες τη μία επάνω στην άλλη και από πάνω βάζουμε ένα ριχτάρι ή σεντόνι σκούρου χρώματος
Κάδρο διπλής όψης: πίσω και πάνω από τον θρόνο βάζουμε ένα κάδρο, στη μία του πλευρά υπάρχει το ασπρόμαυρο πορτρέτο ενός δικτάτορα και στην άλλη μια παιδική ζωγραφιά με χαρούμενα χρώματα
Λουλούδι: χρειαζόμαστε ένα απλό λουλούδι (π.χ. γαρύφαλλο), από χαρτόνι ή αληθινό
Κάγκελα φυλακής: στο όριο της σκηνής και κατά μήκος βάζουμε μακριές λωρίδες από μαύρο γκοφρέ χαρτί ή μαύρες κορδέλες, τις οποίες κρεμάμε από ψηλά
ΣΕΝΑΡΙΟ
Στα αριστερά της σκηνής βρίσκονται τα παπαγαλάκια και ο λοχίας. Τα παπαγαλάκια στέκονται διαγώνια στη σκηνή σε σχηματισμό ανά τετράδες ή πεντάδες. Ο λοχίας έχει γυρισμένη την πλάτη του στο κοινό και κοιτάει προς τα παπαγαλάκια. Όλοι είναι όρθιοι και ακίνητοι. Η μελωδία ξεκινάει…
Τα παπαγαλάκια στην αυλή
Ο λοχίας δίνει σιωπηρό παράγγελμα για να σταθούν τα παπαγαλάκια σε στάση ανάπαυσης. Τα παπαγαλάκια εκτελώντας την εντολή, στέκονται σε στάση ανάπαυσης.
παπαπαγαλίζουν κάθε αυγή.
Ο λοχίας δίνει σιωπηρό παράγγελμα για να σταθούν τα παπαγαλάκια σε στάση προσοχής. Τα παπαγαλάκια εκτελώντας την εντολή, στέκονται σε στάση προσοχής.
Κάνουν ό,τι λένε οι αρχηγοί τους
Ο λοχίας ξαφνικά νιώθει μια φαγούρα στο αφτί και αρχίζει να το ξύνει νευρικά. Τα παπαγαλάκια νομίζοντας ότι η κίνηση αυτή αποτελεί ένα ακόμα παράγγελμα, την αντιγράφουν πιστά.
τρώνε κι όλο το φαΐ τους
Τα παπαγαλάκια κάνουν την κίνηση της νοηματικής γλώσσας για να δείξουν ότι τρώνε. Στη συνέχεια, γέρνουν ελαφρώς τον κορμό τους προς τα πίσω και με τα δυο τους χέρια χαϊδεύουν την κοιλιά τους ευχαριστημένα από το φαγητό.
κι όταν σουρουπώνει κρυφακούνε
τους γειτόνους τι θα πούνε.
Τα παπαγαλάκια κάνοντας αναστροφή, κολλάνε στον τοίχο που βρίσκεται από πίσω τους. Κάνουν μια γροθιά το αριστερό τους χέρι και το βάζουν ανάμεσα στον τοίχο και το αφτί τους. Δε χρειάζεται όλα τα παπαγαλάκια να ακουμπήσουν στον τοίχο. Η τελευταία σειρά μόνο ακουμπάει στον τοίχο και οι υπόλοιποι ακουμπούν πίσω τους, το ίδιο κάνει και ο λοχίας. Όταν ακουστεί η τελευταία λέξη των στίχων (“πούνε”), τα παπαγαλάκια και ο λοχίας επανέρχονται στην αρχική τους θέση.
Κι ένας παπαγάλος πιο χοντρός
που ‘ν των αρχηγών ο αρχηγός
κάθε μέρα βάζει τα καλά του
βγάζει βόλτα την κυρά του
κι όλοι κι όλες τον επροσυνάνε
και στα μάτια τον κοιτάνε.
Ο αρχηγός και η γυναίκα του ανεβαίνουν στη σκηνή. Ο αρχηγός κρατάει τη γυναίκα του αγκαζέ, επειδή είναι πιο κοντός από την ίδια. Περπατούν αργά και καμαρωτά προς τον θρόνο. Το ύφος τους είναι αυστηρό και περιφρονητικό. Όταν πλησιάζουν τα παπαγαλάκια, αυτά αρχίζουν να κάνουν υποκλίσεις σκύβοντας τον κορμό τους μπροστά, το ίδιο και ο λοχίας. Φτάνουν στον θρόνο και η γυναίκα του αρχηγού του φτιάχνει το σακάκι και τη γραβάτα. Ο αρχηγός επιχειρεί να ανέβει στον ψηλό θρόνο, όμως δυσκολεύεται. Η γυναίκα του πάει να τον βοηθήσει. Αυτός όμως ενοχλείται επειδή νιώθει ντροπή και της σπρώχνει ελαφρώς τα χέρια. Τελικά, κάθεται στον θρόνο του και η γυναίκα του στέκεται στα αριστερά του, βάζοντας το δεξί της χέρι στον αριστερό του ώμο.
Ενδιάμεση μελωδία
Ο παπαγάλος και η παπαγαλίνα ανεβαίνουν στη σκηνή. Κάνουν βόλτα πιασμένοι χέρι χέρι και κοιτάζοντας στα μάτια ο ένας τον άλλο. Χωρίς όμως να το καταλάβουν πλησιάζουν τον αρχηγό. Ο παπαγάλος κάνει μια χορευτική στροφή την παπαγαλίνα και της χαρίζει το λουλούδι που έκρυβε στην τσέπη του. Η παπαγαλίνα το παίρνει και το μυρίζει. Όλη αυτήν την ώρα ο αρχηγός κοιτάζει τους ερωτευμένους με γουρλωμένο βλέμμα, μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του.
Μια παπαγαλίνα στην αυλή
παπαγαλίζει μοναχή της.
Ο αρχηγός κοιτάζει με νόημα τον λοχία, με μια έντονη κίνηση τεντώνει το χέρι του και δείχνει με το δάχτυλό του τον παπαγάλο, προστάζοντάς τον να επέμβει άμεσα.
Τον καλό της πήγαν μακριά της
κι όλο ζητάει τη μαμά της.
Τρία από τα παπαγαλάκια σπεύδουν να συλλάβουν τον παπαγάλο, συνοδεία του λοχία. Η παπαγαλίνα προσπαθεί να μην αφήσει από το χέρι της τον παπαγάλο, αλλά δεν τα καταφέρνει. Με μια έκφραση πόνου στο πρόσωπο, βάζει τα χέρια της στο κεφάλι και το κουνάει αριστερά δεξιά, ώσπου γονατίζει και αρχίζει να κλαίει. Τα παπαγαλάκια παίρνουν μαζί τους τον παπαγάλο, κρατώντας τον αγκαζέ και από τα δύο χέρια. Τον οδηγούν δίπλα στον τοίχο, πίσω ακριβώς από εκεί που στέκονταν προηγουμένως. Αμέσως τα παπαγαλάκια και ο λοχίας επιστρέφουν στις αρχικές τους θέσεις.
Ενδιάμεση μελωδία
Τα παπαγαλάκια βλέπουν τον πόνο που προκάλεσαν στην παπαγαλίνα και μετανιώνουν για την πράξη τους.
Θεέ μου, βόηθα μας παντοτινά
να μην έχουμε αρχηγούς ξανά,
να περνάει η ώρα μας σαν πρώτα,
να περνάμε ελεύθερα την πόρτα,
να μας δώσουν πίσω τα φτερά μας,
τον μπαμπά και τη μαμά μας.
Τα παπαγαλάκια ελευθερώνουν τον παπαγάλο, ο οποίος τρέχει στην παπαγαλίνα. Οι δύο ερωτευμένοι αγκαλιάζονται γεμάτοι χαρά και αρχίζουν να χορεύουν πιασμένοι χέρι χέρι. Κάποια παπαγαλάκια αρχίζουν να σπρώχνουν τον παπαγάλο και τη γυναίκα του, μέχρι να τους απομακρύνουν τελικά από τη σκηνή. Κάποια άλλα γυρνάνε ανάποδα το κάδρο με τον δικτάτορα, έτσι ώστε να φαίνεται πλέον η χαρούμενη παιδική ζωγραφιά. Μερικά παπαγαλάκια τραβούν και ξεκρεμούν τις μαύρες λωρίδες από γκοφρέ και τις ρίχνουν κάτω από τη σκηνή. Όλα τα παπαγαλάκια και ο λοχίας βγάζουν τις μαύρες τους μπλούζες, για να φανούν οι χρωματιστές που φορούν από κάτω και χορεύουν χαρούμενα. Ένας δάσκαλος και μια δασκάλα ανεβαίνουν στη σκηνή χέρι χέρι και στέκονται στο κέντρο (οι ρόλοι αυτοί μπορούν να δοθούν σε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι από μεγαλύτερη τάξη). Τα παπαγαλάκια, ο λοχίας,ο παπαγάλος και η παπαγαλίνα πηγαίνουν γύρω τους, τους αγκαλιάζουν, κλείνουν τα μάτια τους και γέρνουν δίπλα τους.
Με το που τελειώσει το τραγούδι παρατάσσονται επί σκηνής όλα τα παιδιά πιασμένα χέρι χέρι και οι δύο δάσκαλοι (ή οι δύο μεγαλύτεροι μαθητές) στέκονται από πίσω τους. Τα παιδιά επαναλαμβάνουν όλα μαζί την τελευταία φράση που ακούγεται στο τέλος του τραγουδιού, δηλαδή “Το όνειρο είναι δικό μας και θα βγούμε από αυτό όποτε εμείς το θελήσουμε”.
