Ξέρετε αυτά τα χρωματιστά μπαστουνάκια (πολλοί θα πείτε πως μοιάζουν με κιμωλία… αλλά δεν είναι). Αυτά που με βλέπουν τα παιδιά να χρησιμοποιώ ,να ζωγραφίζω τους τοίχους των τάξεων , που τους κινούν την περιέργεια και μονίμως τους λέω …Μην τα πειράζετε. Τόσο καιρό περίμεναν παιδιά και ξηροπαστέλ να γνωριστούν …..να λοιπόν που ήρθε η ώρα.
Ένα υλικό άγνωστο στους περισσότερους, δύσκολο, που δημιουργεί ακαταστασία και λερωμένα χέρια, που αφήνει μια περίεργη χρωματιστή σκόνη. Ένα υλικό που το χρησιμοποιείς σαν μολύβι, για να δώσεις ένταση στα περιγράμματα. Ξαπλωμένο, για να γεμίσεις μεγάλες επιφάνειες. αλλά κυρίως ένα υλικό που το δουλεύεις με τα δάχτυλα και τις παλάμες. Που απλώνεις αυτήν τη μαγική του σκόνη και χαϊδεύεις το χαρτί για να εμφανιστεί η δική σου ιστορία, γεμάτη χρώματα και αντιθέσεις. Ένα υλικό που χρησιμοποίησαν οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι, όπως ο Εντγκάρ Ντεγκά, ένας από τους καλύτερους παστελίστες όλως των εποχών, ο οποίος ανακάλυψε την μαγεία και όλες τις εκφραστικές του δυνατότητες.
O Ντεγκά γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Ιουλίου 1834. Στα 21 του, μετά από ολιγόχρονες σπουδές νομικής, μπαίνει στη Σχολή Καλών Τεχνών και παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Λουί Λαμότ, παλαιό μαθητή του Ενγκρ. Ένα χρόνο μετά γνωρίζει τον ίδιο τον Ενγκρ και την επόμενη χρονιά, πηγαίνει στην Ιταλία να μελετήσει ζωγράφους της Αναγέννησης. Το 1859 επιστρέφει στο Παρίσι κι ανοίγει ατελιέ. Τρία χρόνια μετά γνωρίζει τον Εντουάρ Μανέ, κι επηρεασμένος εντάσσεται στον Ιμπρεσσιονισμό. Σύντομα όμως ακολουθεί ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό δρόμο και ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό το ρεαλιστή. Το 1870 ξεσπά ο Γαλλοπρωσικός Πόλεμος και επιστρατεύεται για να υπηρετήσει στο πυροβολικό ,την περίοδο εκείνη άρχισε να εμφανίζει πρόβλημα όρασης. Καθώς η όρασή του χειροτέρευε, ο Ντεγκά στράφηκε προς τη γλυπτική και τα παστέλ. Το 1881 εξέθεσε το πρώτο γλυπτό του, τη χορεύτρια δεκατεσσάρων ετών (Σάο Πάολο, Museu de Arte). Με τα παστέλ δημιουργεί πίνακες που φυλακίζουν την στιγμή, την κίνηση, που διηγούνται μια ιστορία. Παίζει με τις έντονες αντιθέσεις, το φως και τη σκιά και το 1880 κερδίζει τον σεβασμό και την καταξίωση όλου του παριζιάνικου καλλιτεχνικού κόσμου. Το 1917 πεθαίνει στο Παρίσι, στις 27 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 83 ετών.
Τα χρώματα του Ντεγκά στην τάξη.
Με αφορμή τα θέματα που ασχολήθηκαν τα δυο τμήματα του 10ου νηπιαγωγείου Κερατσινίου (χειμώνας και ζώα σε χειμερία νάρκη) κάναμε την πρώτη γνωριμία μας με τα ξηροπαστέλ. Μα θα μου πείτε πως ο Ντεγκά, μπαλαρίνες ζωγράφιζε και όχι σκατζόχοιρους και φεγγάρια. Για να γνωρίσουμε όμως έναν καλλιτέχνη δεν χρειάζεται πάντα να αναπαράγουμε τα έργα του, αλλά να μάθουμε τα μυστικά του. Και στην περίπτωση του Ντεγκά …είναι τα ξηροπαστέλ.
Ζωγραφίσαμε, λερωθήκαμε, το ευχαριστηθήκαμε πολύ και φτιάξαμε τις δικές μας ιστορίες, τους δικούς μας ομαδικούς πίνακες .
Τα ζώα που κοιμούνται…
Με αφορμή το παραμύθι « Λιγουλάκι Χειμώνας» του Πωλ Στιούαρτ, ζωγραφίσαμε τους ήρωες του βιβλίου,τον λαγό και τον σκατζόχοιρο. Αλλά για να μην είναι μόνος ο σκατζόχοιρος στον βαθύ του ύπνο ,ζωγραφίσαμε κι άλλα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη.
(έβαλα κι εγώ το χεράκι μου)
…και…
Το Φεγγαροχιόνι
Τον χειμώνα τα πιο πολλά δέντρα μένουν γυμνά χωρίς τα πολύχρωμα φορέματα τους .Ίσιοι κορμοί που προσπαθούν να αγγίξουν τον ουρανό.
Φτιάξαμε κι εμείς τους δικούς μας χιονισμένους γυμνούς κορμούς χρησιμοποιώντας διάφανη κολλητική ταινία. Στα σημεία αυτά η σκόνη των παστέλ έφευγε με αποτέλεσμα όταν ζωγραφίσαμε όλη την επιφάνεια και χαϊδέψαμε το χαρτί μας ,για να απλώσουμε το χρώμα, εμφανιστήκαν μαγικά οι κορμοί των δέντρων.
Όπως έλεγε ο Claude Monet «Τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες».
Μυστικό: Ψεκάστε τους πίνακες με λακ μαλλιών για να σταθεροποιηθεί η πούδρα του χρώματος.
