Συντονιστικό Νηπιαγωγών: “Το δίχρονο υποχρεωτικό νηπιαγωγείο αγκάθι στα νεοφιλελεύθερα σχέδια”

Τις τελευταίες ημέρες με τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και το ρευστό πολιτικό σκηνικό που επικρατεί, δημιουργήθηκε πρόσφορο έδαφος για την υπονόμευση την εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης. Όλοι αυτοί που δεν κατάφεραν να εμποδίσουν ως τώρα την εφαρμογή του νόμου άρχισαν να βάζουν σε εφαρμογή σχέδια για τη δημιουργία κλίματος σύγχυσης και αναταραχής έχοντας ως στόχο τη διάλυση του Νηπιαγωγείου.

Το εκρηκτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στο Νηπιαγωγείο, είναι αποτέλεσμα των σκόπιμων ενεργειών που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς κύκλους (ή χώρους) και φορείς.  Συγκεκριμένα: 

1. ΥΠΠΕΘ: Η ολιγωρία – γραφειοκρατία του ΥΠΠΕΘ και η μη λήψη ριζοσπαστικών μέτρων

2. Ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας: Το ψεύτικο και όψιμο ενδιαφέρον της ΝΔ για τα νήπια και το Νηπιαγωγείο.

3. Δήμοι και Δήμαρχοι: Η αδιαφορία κάποιων δήμων και δημάρχων και οι πολιτικές σκοπιμότητες

4. Φορείς: Οι πιέσεις από φορείς (ΠΟΣΙΠΣ κ. ά.)

Ειδικότερα:

1. ΥΠΠΕΘ

Η αύξηση της υποχρεωτικότητας της εκπαίδευσης αποτελεί υψίστης σημασίας πολιτική βούληση και απόφαση που πραγματοποιήθηκε κάτω από απαιτήσεις των εκπαιδευτικών συνδικαλιστικών  αιτημάτων και κινητοποιήσεων  και των  κοινωνικών δικαιωμάτων και η οποία έχει συντελεστεί από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους μόνο τρεις φορές :

α. Υποχρεωτικότητα από 6 σε 9 χρόνια, το 1976, με το Σύνταγμα της Ελλάδας και τον Ν 309/1976           

β. Αύξηση της υποχρεωτικότητας κατά ένα έτος στο Νηπιαγωγείο (2006) και

γ. Σταδιακή θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης, με τον Ν. 4521 (ΦΕΚ 38/2-3-2018)

Σήμερα, αν και η  ολοκληρωτική θεσμοθέτηση της υποχρεωτικότητας στο Νηπιαγωγείο υπογράφεται (με τους τελευταίους 27 Δήμους να μπαίνουν στην υποχρεωτικότητα  από το 2020-2021) εξακολουθεί να αμφισβητείται η εφαρμογή της. Όλοι οι νηπιαγωγοί γνωρίζουμε και  βιώνουμε πως αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα σε αρκετές περιοχές και για την υλοποίησή του υπάρχουν πολλές παράμετροι (ανισοκατανομή παιδιών, ακατάλληλος αστικός σχεδιασμός πόλεων) και πολλοί εμπλεκόμενοι φορείς  που δεν επιθυμούν την υλοποίησή της (Δήμοι, Δήμαρχοι, ΚΕΔΕ, ιδιωτικά συμφέροντα), αλλά δεν παραβλέπουμε  την ολιγωρία και γραφειοκρατία  του Υπουργείου Παιδείας και της Διοίκησης (Διευθυντών Εκπαίδευσης ) που δε δημιουργούν άμεσα  τις απαραίτητες συνθήκες ώστε να φοιτήσουν όλα τα παιδιά απρόσκοπτα στα Δημόσια Νηπιαγωγεία.

 Η αδράνεια για την ανάληψη δραστικών αποφάσεων για την ικανοποίηση των αιτημάτων – αναγκών για κατάλληλες  αίθουσες με άμεση  τοποθέτηση τους, η μη ύπαρξη ενός κεντρικού σχεδιασμού εφαρμογής και υλοποίησης  για την υποχρεωτικότητα (άμεση απαλλοτρίωση κατάλληλων  χώρων και οικοπέδων, δεσμεύσεις χώρων), η μη ίδρυση παραρτημάτων από την Διοίκηση, η μη άμεση λύση της μεταφοράς παιδιών σε αξιοπρεπή κτίρια με προδιαγραφές , ανοίγει την όρεξη στην  νεοφιλελεύθερη επέλαση στην εκπαίδευση που επιχειρείται συντονισμένα αυτές τις ημέρες  (ανακοινώσεις, συνεδριάσεις Δημοτικών Συμβουλίων για την αναστολή εφαρμογής  της υποχρεωτικότητας, ανακοινώσεις ΚΕΔΕ)  και με ουσιαστικό διακύβευμα  την εισαγωγή των  Δήμων  (με μεταφορά αρμοδιοτήτων)  και των κουπονιών αξίας τοποθέτησης (voucher) στην Εκπαίδευση,

Αντί το Υπουργείο λοιπόν να απαιτήσει από τους Δήμους  (δίνοντας την ανάλογη χρηματοδότηση) να παρουσιάσουν, πριν ένα χρόνο, κτιριακό σχέδιο εφαρμογής της υποχρεωτικότητας (όπως ο ήδη υπάρχων και εν ισχύ Νόμος όριζε) αποφάσισε να τους ρωτήσει  “αν θα εφαρμόσουν το νόμο της υποχρεωτικότητας”  και μάλιστα και εκεί που η γνώμη τους ήταν περιττή, στο κτιριακό,   να υιοθετήσει την πρόταση τους. Οι Δήμοι με τη σειρά τους,  πλην ελαχίστων,   εσκεμμένα  ολιγώρησαν  και  δεν έχουν κάνει τίποτε έως τώρα, ( αναζήτηση χώρων, προσκλήσεις για ενοικίαση,  αλλαγές χρήσης χώρων, αιτήματα για ελαφριάς κατασκευής αίθουσες , παραχωρήσεις Δημοτικών οικοπέδων, αιτήματα για παραχωρήσεις χώρων άλλων Υπουργείων, υποβολή τεχνικών Δελτίων)  με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να επικρατεί ανησυχία σε γονείς και εκπαιδευτικούς ( οι οποίοι είναι οι άμεσοι δέκτες του προβλήματος ). 

Αντί το Υπουργείο, να  δημιουργήσει έναν δημόσιο φορέα που θα είναι υπεύθυνος για τη Σχολική Στέγη,  αφού η  κατάργηση του ΟΣΚ και η μεταφορά όλης της αρμοδιότητας για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση σχολικών κτηριακών υποδομών στους Δήμους (χωρίς να συνοδεύεται μάλιστα από την απαιτούμενη χρηματοδότηση) και στην ΚτΥπ Α. Ε. αποδείχτηκε λανθασμένη και οι επιπτώσεις ολέθριες για την εκπαίδευση, επέλεξε να αφήσει την εφαρμογή της υποχρεωτικότητας  στην τύχη όλων αυτών που την επιβουλεύονται, αυτούς που θεωρούν την παιδεία αγαθό προς πώληση.

2. Ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας

 Όλοι αυτοί που σχεδιάζουν την εκπαιδευτική πολική της ΝΔ έχουν ένα σχέδιο πολύ καλά μελετημένο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση του Νηπιαγωγείου δια μέσου της απαξίωσης του βαρυσήμαντου ρόλου και της εκπαιδευτικής αξίας του. Προφανώς και είναι πολέμιοι του δίχρονου υποχρεωτικού δημόσιου Νηπιαγωγείου και το έχουν δηλώσει απροκάλυπτα.

Παραθέτουμε τα γεγονότα:

-Η Νέα Δημοκρατία δεν ψήφισε το άρθρο 33 (ν. 4521/18) για τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση. Το γεγονός ότι ψήφισε πρόσφατα τη διάταξη με την οποία ενισχύονται οικονομικά οι Δήμοι για την αντιμετώπιση κτηριακών αναγκών για τη δίχρονη προσχολική εκπαίδευση δεν σημαίνει ότι άλλαξε ή μετέβαλε τη θέση της.

-Στις 2 Μαρτίου του 2017 ο αρχηγός της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκης, στα εγκαίνια του πρώτου δημοτικού βρεφονηπιακού σταθμού Παπάγου – Χολαργού μίλησε για «αταξία απ’ την πλευρά της πολιτείας σχετικά με το τι διδάσκονται τα παιδιά» και αναφέρθηκε «στην ανάγκη να δημιουργηθεί μια ενιαία δομή στο Υπουργείο Παιδείας που θα βλέπει τα νηπιαγωγεία και τους βρεφικούς σταθμούς μέσα από ενιαίο πρίσμα».

– Σε δημοψήφισμα, ενόψει του 2^ου Προσυνεδρίου που έγινε στην Πάτρα στις 21 Οκτωβρίου, η ΝΔ εξέδωσε ένα ερωτηματολόγιο που δεν έχει καμία επιστημονικότατα και του οποίου οι ερωτήσεις και οι προτεινόμενες απαντήσεις είναι απροκάλυπτα προσχεδιασμένες και κατευθυνόμενες με στόχο να προωθήσουν την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική πολιτική. Στο συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο, η ΝΔ για το Νηπιαγωγείο δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να εξαφανίσει το Νηπιαγωγείο από το σχολικό χάρτη ονομάζοντας μεθοδευμένα ως προσχολική εκπαίδευση την προσχολική αγωγή και φροντίδα που παρέχεται στους παιδικούς σταθμούς[i].

– Στο πρόγραμμα της ΝΔ για την παιδεία παρατηρείται στο Νο 13[ii] να ταυτίζονται οι παιδικοί σταθμοί  με το νηπιαγωγείο και να προτείνεται κουπόνι 180 ευρώ στους γονείς παιδιών για παιδικούς σταθμούς. Επίσης να νομοθετούν εκ νέου τον νόμο που έχει ήδη νομοθετηθεί αλλά με την προοπτική να τον εφαρμόσουν σταδιακά χωρίς να αναφέρεται καθόλου στο ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ.

 -Συγκεκριμένα στην ΕΡΩΤΗΣΗ της τομεάρχισσας παιδείας της ΝΔ, κ. Κεραμέως, στη Βουλή (Δελτίο Τύπου Αθήνα, 22 Μαΐου 2019) «Σε αδιέξοδο χιλιάδες γονείς νηπίων»[iii] αναφέρεται:

«Η ενίσχυση της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αποτελεί διακύβευμα της εκπαιδευτικής πολιτικής διεθνώς. Έχει αποδειχθεί βάσει τεκμηριωμένων μελετών ότι οι προσλαμβάνουσες εμπειρίες ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 0-6 διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοκοινωνική και παιδαγωγική ανάπτυξη των παιδιών στην μετέπειτα πορεία της ζωής τους». Και συνεχίζει:

«….Στους δήμους για τους οποίους η διετής φοίτηση στο νηπιαγωγείο έχει γίνει υποχρεωτική, αλλά αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό, καθίσταται αδύνατη η απορρόφηση του συνόλου των νηπίων στις υπάρχουσες δομές. Ταυτόχρονα, στους ίδιους δήμους, στα νήπια που συμπληρώνουν την ηλικία 4 ετών δεν παρέχεται η δυνατότητα να εγγραφούν στον παιδικό σταθμό.»

Τελικά αυτή είναι στην πραγματικότητα η πρόθεσή της ΝΔ: Να δίνεται η δυνατότητα εγγραφής των νηπίων σε παιδικό σταθμό ώστε να γίνει πραγματικότητα το όραμα τους για ενιαία, 0-6, προσχολική αγωγή και εκπαίδευση εισάγοντας ξανά το διπλό δίκτυο, παιδικός σταθμός και νηπιαγωγείο, αλλά και το κουπόνι (voucher) για την αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Καταλαβαίνουμε όλοι/ες τι επιπτώσεις θα έχει μια τέτοια πολιτική για το μέλλον του κλάδου και του έργου του νηπιαγωγείου.

ΝΑ ΘΥΜΗΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ κ. ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 2007

Το 2006 ψηφίστηκε με κυβέρνηση τη ΝΔ ο νόμος για την υποχρεωτική ενός έτους φοίτηση στο Νηπιαγωγείο. Η εφαρμογή του νόμου θα άρχιζε το 2007-8. Είχαν γίνει τότε οι απαραίτητοι σχεδιασμοί για την εφαρμογή του νόμου; Δεν είχε γίνει κανένας σχεδιασμός και όπως φαίνεται από τα στοιχεία που παραθέτουμε δεν υπήρξε η δυνατότητα της απορρόφησης όλων των νηπίων για μια πενταετία. Εκτός αυτού οι αποτυχημένες ενέργειες για παράλληλη φοίτηση παιδιών στο Νηπιαγωγείο και στον Παιδικό σταθμό- πρόταση που κάνουν και τώρα- είχαν ξεσηκώσει την εκπαιδευτική κοινότητα και είχαν οδηγήσει σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Προφανώς δεν θυμούνται τις πλήρως αποτυχημένες ενέργειες τους και δεν έχουν μάθει από τα λάθη τους.

Παραθέτουμε τα γεγονότα:

Δεκέμβριος 2006. Κάτω από την πίεση μιας απεργίας διάρκειας 6 εβδομάδων το εκπαιδευτικό κίνημα κερδίζει τον ένα χρόνο υποχρεωτικότητας στο Νηπιαγωγείο. Ψηφίζεται ο νόμος για υποχρεωτικότητα φοίτησης ενός έτους των νηπίων ηλικίας 5-6 ετών στο νηπιαγωγείο (N.3518, άρθρο 73, ΦEK 272 τ. A’, 21.12.2006).

Μάιος 2007. Ν3577/2007. Το άρθρο 32 ορίζει: Θέματα Νηπιαγωγείων 1. Το σχολικό έτος 2007−2008 δύνανται να λειτουργήσουν τμήματα νηπιαγωγείων εντός των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών, που έχουν συσταθεί και λειτουργούν νόμιμα, για τη φοίτηση στην προσχολική αγωγή των νηπίων που έχουν εγγραφεί και φιλοξενηθεί σε αυτούς κατά το σχολικό έτος 2006−2007 και συμπληρώνουν την 31η Δεκεμβρίου του έτους 2007 ηλικία πέντε ετών.

Μάιος 2007: Κατάθεση νέου νόμου όπου «το σχολικό έτος 2007-08 μπορούν να λειτουργήσουν τμήματα νηπιαγωγείων εντός των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών του N. 2345/95 (ΦEK 213 A’). Δηλαδή, έδωσε τη δυνατότητα στους δήμους να ιδρύσουν τμήματα νηπιαγωγείων. Αξιοσημείωτο είναι ότι προέβλεψε την κάλυψη των κτιριακών υποδομών με την κατασκευή ελαφρών αιθουσών (δηλαδή προκάτ που τώρα καταγγέλλει ως ανεπαρκή!), δημιουργώντας έτσι τις πλέον ακατάλληλες υποδομές (θέρμανσης, προαυλισμού κ.λπ.).

Η Εκπαιδευτική κοινότητα με αγώνες, απεργίες, παραστάσεις διαμαρτυρίας κ.ά πέτυχε να μην εφαρμοστεί αυτή η διάταξη.

Σεπτέμβριος 2008: Αίτηση για να εξασφαλίσουν άδεια λειτουργίας ως νηπιαγωγεία έχουν υποβάλει μόνο 250 ιδιωτικοί σταθμοί, από τους οποίους έλαβαν την άδεια περίπου οι 150, καθώς ο νόμος για την υποχρεωτική προσχολική αγωγή προέβλεπε αυστηρές κτιριακές προϋποθέσεις. Χιλιάδες γονείς που είχαν αναγκαστεί να καταφύγουν στα ιδιωτικά ιδρύματα, αφού από τα δημόσια είχαν κυριολεκτικά εκδιωχθεί, ειδοποιήθηκαν να μην πάνε τα παιδιά τους στα νηπιαγωγεία, καθώς δεν διαθέτουν την απαιτούμενη άδεια. Tην ίδια περίοδο οι διευθυντές των νηπιαγωγείων είχαν την ενημέρωση από το YΠEΠΘ, ότι εάν κάποιο νήπιο φοιτήσει σε σχολείο που δεν έχει λάβει τελικά άδεια νηπιαγωγείου, δε θα μπορεί να εγγραφεί την επόμενη χρονιά στο δημοτικό σχολείο.

Τον Σεπτέμβριο του 2008 υποβλήθηκαν αιτήσεις για εξασφάλιση άδειας λειτουργίας από πολλούς ιδιωτικούς σταθμούς, οι οποίοι όμως δεν διέθεταν την απαραίτητη κτιριακή υποδομή. Προς αντιμετώπιση του προβλήματος ελαστικοποιήθηκαν πρόσκαιρα οι αυστηρές διατάξεις που αφορούσαν τις υποδομές αλλά μετά από διάφορες αντιδράσεις το μέτρο ατόνησε. Έτσι, απεστάλη εγκύκλιος σε όλα τα νηπιαγωγεία που ανέφερε ότι τα νήπια μπορούσαν, κατ’ εξαίρεση, και μόνο για το σχολικό έτος 2009-10, να εγγραφούν στο δημοτικό τον Σεπτέμβρη του 2009, χωρίς να απαιτείται βεβαίωση παρακολούθησης του ενός έτους υποχρεωτικού νηπιαγωγείου.

Απρίλιος 2009. Mε νέα τροπολογία, την 683/14-4-09, που προήλθε από την πίεση των ιδιοκτητών των παιδικών σταθμών, τα κριτήρια που το ίδιο το υπουργείο είχε θεσπίσει έπαψαν να ισχύουν και οι παιδικοί σταθμοί που είχαν άδεια από το Υπ. Yγείας μπορούν να μετατραπούν αυτόματα σε νηπιαγωγεία χωρίς άδεια από το Υπουργείο Παιδείας και χωρίς καν αλλαγή χρήσης. Αίρονται λοιπόν  όλες οι προδιαγραφές για τη λειτουργία νηπιαγωγείων σε παιδικούς σταθμούς δημόσιους και ιδιωτικούς, και καλούνται να πάρουν όλοι άδειες λειτουργίας νηπιαγωγείου ανεξέλεγκτα!

Μάιος 2009. Αποστέλλεται εγκύκλιος σε όλα τα νηπιαγωγεία που λέει ξεκάθαρα ότι τα νήπια μπορούν να εγγραφούν στο δημοτικό τον Σεπτέμβρη του 2009, χωρίς να απαιτείται βεβαίωση παρακολούθησης του ενός έτους υποχρεωτικού νηπιαγωγείου!

Μάϊος 2011. Στην εγκύκλιο προγραμματισμού εκπαιδευτικού έργου σχολικού έτους 2011-2012 με Αρ.Πρ.Φ.12/570/67123/Γ1/14-06-201 καθορίζεται ο τύπος της Βεβαίωσης Παρακολούθησης Νηπίου, η οποία είναι ένα από τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την εγγραφή στην Α’ τάξη του δημοτικού σχολείου.

Οκτώβριος 2012.

30/10/2012  

«Πραγματοποιήθηκε σήμερα η προγραμματισμένη συνάντηση του ΔΣ της ΔΟΕ με τον Υφυπουργό Παιδείας κ. Θεόδωρο Παπαθεοδώρου, με θέματα πρωταρχικής σημασίας για τη λειτουργία του θεσμού του Νηπιαγωγείου. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν και μέλη του Συντονιστικού Νηπιαγωγών και της Ομάδας Νηπιαγωγών. Στην έναρξη της συζήτησης παρέστη ο Υπουργός κ. Αρβανιτόπουλος, Τέθηκαν στον Υφυπουργό σημαντικά θέματα του Νηπιαγωγείου που παραμένουν άλυτα επί σειρά ετών, όπως η μη καθολική εφαρμογή της υποχρεωτικής φοίτησης στο νηπιαγωγείο αφού 2250 νήπια δε φοίτησαν πέρυσι …».

Από τα όσα προαναφέρθηκαν συμπεραίνουμε ότι χρειάστηκε πάνω από μια πενταετία (2006 – 2012) και συνεχείς κινητοποιήσεις για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και να γίνει πλήρως εφικτή η εφαρμογή της υποχρεωτικότητας .

3.  ΔΗΜΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ : ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ

Ο ουσιαστικός στόχος της ΚΕΔΕ είναι η υπαγωγή όλης της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (με πρώτο βήμα το Νηπιαγωγείο) στην τοπική αυτοδιοίκηση. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΚΕΔΕ : «Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο λόγω έλλειψης κτηριακών υποδομών, αλλά και διότι αποτελεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για το λόγο αυτό, προτείνεται η διοικητική μεταφορά των εν ενεργεία νηπιαγωγείων στους δήμους και να θεσμοθετηθεί η συγκρότηση των νέων νηπιαγωγείων από τους Δήμους (ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΕΔΕ, αποφάσεις του τακτικού της συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε από 30 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου 2017).

Επί σειρά ετών το θέμα έρχεται και επανέρχεται. Η ΚΕΔΕ και οι Δήμαρχοι με ανακοινώσεις, υπομνήματα,^[1] κινητοποιήσεις αλλά και αρνήσεις να παραστούν στις τριμερείς επιτροπές συνεχίζουν τον αγώνα που δίνουν υπέρ των voucher (αξία τοποθέτησης) και κατά της υποχρεωτικότητας με τελευταίο φαινόμενο να καλούν τα κατά τόπους Δημοτικά συμβούλια να ζητήσουν αναστολή της εφαρμογής ακόμα και σε περιοχές που δεν υπάρχουν προβλήματα. Το όψιμο ενδιαφέρον τους για τα παιδιά προκαλείται, στην ουσία, από την πρόθεσή τους να απορροφήσουν πακέτα ΕΣΠΑ αλλά και στην προσπάθεια τους να γίνουν ρυθμιστές της εκπαιδευτικής πολιτικής, όπως άλλωστε έχουν ζητήσει.^[2] Αν κανένα παιδί 4-5 ετών δεν είναι σε δομές των δήμων, η ΚΕΔΕ χάνει ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια με σκοπό την υπαγωγή όλης της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης^[iv] (με αρχή το Νηπιαγωγείο) στην τοπική αυτοδιοίκηση.^[3]

Έτσι, εξαιτίας των κινήτρων διαχείρισης κονδυλίων και ελέγχου της εκπαιδευτικής πολιτικής, θυσιάζουν στην ουσία τις θέσεις που κανονικά θα έπρεπε να προορίζονται για τα μικρότερα παιδιά (0-4) στους παιδικούς σταθμούς! Για αυτό το λόγο ποτέ δεν αναφέρονται στο πόσες θέσεις θα απελευθερωθούν στους παιδικούς σταθμούς για μικρότερης ηλικίας παιδιά με την εφαρμογή της υποχρεωτικότητας. Όταν μάλιστα είναι γεγονός ότι για αυτά τα παιδιά (0-4 ετών) δεν υπάρχει σήμερα καμία άλλη κρατική δομή που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και να βοηθήσει τις μητέρες τους στην εργασία.

Άλλωστε το ενδιαφέρον των Δήμων για τα παιδιά μηδενίζεται όταν δεν συνοδεύεται από πακέτο voucher αφού δεν έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα ούτε το ελάχιστο, δηλαδή παιδικούς σταθμούς χωρίς τροφεία,  δωρεάν πρόσβαση σε κέντρα δημιουργικής απασχόλησης και καλοκαιρινά camp, κατασκηνώσεις, αθλητισμό το οποία αποτελούν μέγιστη κοινωνική ανάγκη.  Μέχρι σήμερα οι αθλητικοί σύλλογοι των Δήμων, οι Δημοτικές επιχειρήσεις και τα καλοκαιρινά κέντρα δημιουργικής απασχόλησης έχουν κόστος συμμετοχής και τις περισσότερες φορές αρκετά υψηλό.

Ως μέρος του εκπαιδευτικού κινήματος διεκδικούμε την πρόσβαση όλων των παιδιών που οι γονείς τους επιθυμούν, σε δωρεάν δομές απασχόλησης κατά τη διάρκεια των διακοπών των σχολείων, αλλά και γονικές άδειες ανατροφής των παιδιών μεγάλης διάρκειας και μειωμένα ωράρια εργασίας των γονέων. Ως εκπαιδευτικοί όμως, θεωρούμε ότι η πολιτεία οφείλει να δώσει στο γονέα τη δυνατότητα να είναι με το παιδί του όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο και όχι να αυξάνει το χρόνο λειτουργίας των δομών.

3. ΠΟΣΙΠΣ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ  ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ)  ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Η ΠΟΣΙΠΣ έχει πραγματικό ενδιαφέρον για τα voucher αφού αναφέρει ότι «η υποχρεωτικότητα καταργεί αυτόματα το voucher για τα παιδιά 4-5 ετών μέσω του ΕΣΠΑ». Άλλωστε στην τελευταία συνάντηση της ΠΟΣΙΠΣ επανέλαβαν «την υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίσει τα voucher»:

Α.Π.:  298   Αθήνα, 24/5/2019

Για ύστατη φορά καλούμε τον κ. υπουργό αμέσως μετά τις εκλογές, να καλέσει Τοπική Αυτοδιοίκηση, ΠΟΣΙΠΣ και Εκπαιδευτικούς, το σύνολο των λειτουργών της Προσχολικής Αγωγής, με παρόντα τα υπουργεία Εσωτερικών και Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, για να χαραχθεί επιτέλους μια Προσχολική Αγωγή από 0 έως 6 ετών.

Τι πραγματικά σημαίνει όμως για το ιδιωτικό κεφάλαιο το δίχρονο υποχρεωτικό νηπιαγωγείο και γιατί λυσσαλέα επιδιώκουν χρόνια τώρα όχι μόνο τη μη εφαρμογή της δίχρονης αλλά ακόμα και την κατάργηση του ενός έτους υποχρεωτικότητας [4] και γιατί πάντα τα επιχειρήματά τους εδράζονται μόνο στο κτιριακό και ποτέ στο αναλυτικό τους πρόγραμμα ,στις συνθήκες για τα παιδιά και για τους εργαζόμενους ;

Η απάντηση είναι στην πραγματικότητα απλή. Οι ιδιώτες προσπαθούν να «διαφύγουν» τον ποιοτικό και εργασιακό έλεγχο του υπουργείου παιδείας και να υπονομεύσουν το δημόσιο δωρεάν Νηπιαγωγείο για τους εξής λόγους: 

• Τα κουπόνια (voucher) που αντιστοιχούν σε αξία τοποθέτησης σε παιδικό σταθμό, δεν προσφέρονται στις περιοχές που εφαρμόζεται η δίχρονη εκπαίδευση το δημόσιο Νηπιαγωγείο καθότι η εκπαίδευση βάσει του Συντάγματος είναι δωρεάν. Έτσι η ύπαρξη ενός δίχρονου νηπιαγωγείου δεν εξυπηρετεί το κέρδος τους εφόσον απορροφά τους εν δυνάμει «πελάτες» των παιδικών σταθμών.

• Σύμφωνα με τον νόμο του ΥΠΕΠΘ όπου υπάρχει ιδιωτικό νηπιαγωγείο θα πρέπει να υπάρχει νηπιαγωγός Π.Ε 60 και όπου υπάρχει ανάγκη παράλληλης στήριξης παιδιού θα πρέπει να υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό ΠΕ60,50 ή ΠΕ 61. Όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να εργάζονται με το νόμιμο μισθό σε συγκεκριμένες εκπαιδευτικές συνθήκες και όχι με συνθήκες γαλέρας που εργάζονται μέχρι τώρα στα ιδιωτικά σχολεία. Εξάλλου τόσα χρόνια όλοι γνωρίζουν πως τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία αποτελούν «εστία βαθιάς και διαχρονικής ανομίας», πόσο μάλλον οι παιδικοί σταθμοί, και αυτό θα ήθελαν να συνεχίσουν να κάνουν, όχι φυσικά από το ενδιαφέρον τους προς τα παιδιά αλλά για την αύξηση του κέρδους τους. Έτσι προσπαθούν να αποφύγουν αυτές τις υποχρεώσεις τους σε σχέση και με τις εργασιακές συνθήκες αλλά και την ποιότητα της εκπαιδευτικής πράξης αποσπώντας την προσχολική εκπαίδευση από τον άμεσο έλεγχο από το ΥΠΕΠΘ.

• Ο νόμος επίσης ορίζει ότι το αναλυτικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται στα ιδιωτικά θα πρέπει να είναι το ισχύον Αναλυτικό Πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας. Κάθε παρέκκλιση προγράμματος θα πρέπει να εγκρίνεται από το τμήμα εκπαιδευτικών θεμάτων της κάθε Διεύθυνσης. Ποιος θα ελέγχει τα ιδιωτικά στην περίπτωση που η προσχολική αγωγή δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ΥΠΕΠΘ; Ας σημειωθεί επίσης ότι η υποχρεωτική σύνδεσή των ιδιωτικών με το Υπουργείο Παιδείας σημαίνει επίσης και έλεγχο της φοροδιαφυγής.

• Τέλος, σύμφωνα με τον νόμο, τα τμήματα των ιδιωτικών πρέπει να ελέγχονται από τις κατά τόπους Διευθύνσεις του ΥΠΕΠΘ όσον αφορά τον αριθμό των μαθητών, την ασφάλεια τους, τον εξωσχολικό προγραμματισμό τους, την τήρηση του προγράμματος και τις παρεκκλίσεις ωραρίου κ.λ.π.

 Ζητάμε  από το  συνδικαλιστικό κίνημα (ΔΟΕ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ Π.Ε ) να υπερασπιστεί τη θέση του για Ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (ενιαίο δωδεκάχρονο Δημόσιο Δωρεάν Υποχρεωτικό Σχολείο και Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 στο δημόσιο Νηπιαγωγείο) και  να απαιτήσουν από:

• Τα πολιτικά κόμματα
• τους Δήμους
• και τις Περιφέρειες

να καταθέσουν προς την κοινωνία πλάνο εργασιών με χρονοδιάγραμμα το οποίο θα περιέχει  συγκεκριμένες ενέργειες – δράσεις  που  ΑΜΕΣΑ  θα χρησιμοποιήσουν  για την εφαρμογή της  δίχρονης υποχρεωτικότητας στο Νηπιαγωγείο (έγκριση κονδυλίων για τοποθέτηση αιθουσών που πληρούν τις τεχνικές προδιαγραφές, ενοικιάσεις χώρων , χρήση δημοτικών ή δημόσιων οικοπέδων , αλλαγή χρήσης αιθουσών, προσωπικό, ιδρύσεις παραρτημάτων άμεσες χωρίς καταληκτικές ημερομηνίες αιτημάτων, άμεση έγκριση  όλων των αιτημάτων  από την Περιφερειακή για  δωρεάν μετακινήσεις  μαθητών σε περιοχές με οικιστικά προβλήματα   κ.ά.)

Καλούμε

• τη ΔΟΕ ως το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών να παρέμβει τοπικά (Δήμους) και κεντρικά (ΥΠΠΕΘ) ώστε να γίνει ΑΜΕΣΑ πράξη, η εφαρμογή της υποχρεωτικότητας για να μην υπάρξει ταλαιπωρία μαθητών γονέων και συναδέλφων μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας. Τα αποτελέσματα των συνομιλίων τους και των δράσεων του, ανά περιοχή, να ανακοινωθούν στον κλάδο.
•  Τη ΔΟΕ και τους Συλλόγους να πιέσουν τους Δήμους, τις Διευθύνσεις και το Υπουργείο  για την άμεση επίλυση των οποιοδήποτε προβλημάτων που προκύπτουν τοπικά (διδακτικό προσωπικό, υλικοτεχνική υποδομή, δωρεάν μετακινήσεις παιδιών λόγω κακού αστικού σχεδιασμού ,  άμεσες αλλαγές χρήσεων γης και οικημάτων  κ.λπ.).

Στα παραπάνω  πλαίσια  καλούμε τους συναδέλφους νηπιαγωγούς με κλίμα ψυχραιμίας, εγρήγορσης αλλά και αποφασιστικότητας και ενότητας του κλάδου να απαιτήσουν άμεσα την εφαρμογή της Υποχρεωτικότητας στο Νηπιαγωγείο.

ΚΑΝΕΝΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ !

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!